Geplaatst Na een hele moeilijke periode waarin ik veel rot beslissingen moest nemen en eigenlijk niet meer moest denken aan nog een paard kwam daar Stal Celin in mijn leven. Deep down wilde ik eigenlijk echt wel weer een trouw vriendje aan mijn zijde, en zij wisten wel wat voor mij. Ik ging daarheen met de instelling oké goed kijken en goed erover nadenken. Maar toen ik daar aankwam en zij mij liet zien om welk paard het ging waren al mijn wensen in één klap vervuld.
Helaas was alles te groot om op Bokt.nl als foto te plaatsen dus vandaar dat het allemaal linkjes zijn.. Ik vind dit echt heel jammer maar kan er verder niet zoveel aan veranderen helaas..
http://nl.tinypic.com/r/dy7zuq/9
Dit koppie stal mijn hart en nadat ik hem had zien bewegen stapte ik er zelf dan ook op.
http://nl.tinypic.com/r/2rx9mys/9
Een paard naar mijn hart, ik hoefde er absoluut niet over na te denken. Ik zadelde hem af en tekende de papieren. Die avond stond hij bij mij op stal!
En dan onze mooie hoogtepunten samen
.http://nl.tinypic.com/r/2cmug5y/9
Wat kan hij lopen
http://nl.tinypic.com/r/k0swf8/9
http://nl.tinypic.com/r/2nrzdat/9
Onze eerste wedstrijd samen
http://nl.tinypic.com/r/2qir7eg/9
Een van onze mooiste foto's samen
En toen, na onze tweede wedstrijd samen, ging het helaas volledig mis. Ik viel veel van hem af, waaronder eenmaal tijdens het inrijden op wedstrijd en eenmaal tijdens een buitenrit waarbij hij keihard wegrende en in paniek na een half uur pas weer gevonden werd, en dit resulteerde bij mij helaas door de ongelukkige vallen in een lichte whiplash in mijn nek. Hierdoor moest ik twee maanden rust houden wat inhield dat ik geen paard meer mocht rijden. Tijdens die twee maanden heb ik veel angst opgebouwd voor wat er nog komen zou, en hij heeft van die val buiten ook een trauma opgelopen denk ik.
Na twee maanden stapte ik wel weer dapper en sterk in mijn schoenen op hem, en dat ging super.
http://nl.tinypic.com/r/1zv6b29/9
En dat resulteerde erin dat wij weer konden gaan trainen zodat mijn houding wat beter zou worden en mijn vertrouwen zich wat meer kon ontwikkelen. Ik reed toen een tijdje met een lange teugel en dit hielp mij enorm. Ik genoot ervan dat ook hij zich weer meer kon ontspannen en dat we gewoon konden galopperen zonder spanning in mijn armen.
Na een aantal maanden en flink wat trainen verder vond er een wedstrijd plaats bij de manege waar ik toen met hem reed. Ik vond het spannend, maar we hebben echt een top prestatie neergezet en nog, als ik eraan denk hoeveel wij hiervoor hebben gedaan samen, blijf ik dit een van de mooiste momenten van onze paardencarrière vinden.
http://nl.tinypic.com/r/2zybfag/9
En deze trots resulteerde ik nog een geweldige proef en dit keer op onbekend terrein, waar ik nog altijd trots op neerkijk als een eindresultaat van ons samen.
Want.. helaas komt er vaak aan het trots ook een einde. En of dit een tijdelijk einde is, dat weet ik niet. Winner is namelijk sinds mei al kreupel aan zijn rechterachterbeen. Ik heb toen van de dierenarts dmv een echo te horen gekregen dat hij een peesblessure heeft, waardoor zijn schenkel flink verdikt is. Aan de buitenkant is niets te zien, maar van binnen ziet het er helaas niet al te goed uit. Helaas heeft de dierenarts mij aangeraden een rustperiode van 8 tot 12 maanden te geven met twee maal daags 10 tot 20 minuten wandelen, rechtuit op het harde, erbij.
Ik vind het een moeilijke kwestie en zal dan ook niet verder uitwijden over dit onderwerp omdat het mij recht in mijn hart raakt.
Ik geniet van elke dag met hem wandelen, ook al kan het een enorme draak zijn af en toe. Hij is mijn allergrootste vriend en samen met de shets ga ik er het beste van maken voor mij en vooral voor hem.
Mijn beste maatje, mijn steun en toeverlaat
http://nl.tinypic.com/r/2lazc3l/9
. 
