Geplaatst In april vorig jaar moest ik mijn beste vriendje Lodewijk laten gaan, maar een paardenmeisje zonder paard kan natuurlijk echt niet. Alleen na het verlies van mijn droompony wilde ik even iets anders, qua karakter en uiterlijk iets totaal anders, na een hoop tegenslagen weer een stijgende lijn met een paardje kunnen maken. Ik zocht een projectpony, bezigheidstherapie voor een paar jaar, stond open voor verschillende opties, liefst jong maar ouder was ook ok, getraumatiseerd of fysieke problemen ook totaal geen probleem, maar geen chronische ziektes. Ruin, grote D/E maat en hoewel ik altijd een zwak gehad heb voor tinkers wilde ik die niet ivm grote kans op ziektes.
Dus..... Het werd een tinker, merrie, grote C maat. Totaal niet het type waar ik normaal voor zou kiezen maar ze sprak me toch aan. Een lieve timide pony die vanaf een afstand toch veel interesse toonde. 5-6 jaar geleden geïmporteerd en bij vrij onervaren mensen aan huis als kinder- en coachingpony terecht gekomen.
Ze is wat onfortuinlijk gebouwd (overbouwde teckeltank met pipo voeten
) en nooit echt goed getraind wat waarschijnlijk de oorzaak was van haar lichamelijke problemen en ook de rede dat ze iemand anders voor haar zochten, zij konden dit zelf niet oplossen. Ze was/is enorm scheef en had spieratrofie aan de achterhand en overal hobbels en bobbels door verkeerde spierspanning. Vele gokjes genomen door haar (ongekeurd) te kopen. Zo had ik een vermoeden dat ze ouder dan de 14 jaar die in haar paspoort staat kon zijn en dat werd idd bevestigd door mijn eigen tandarts, die schatte haar tegen de 20. Dat was even balen, maar geen drama, de fitste pony's bij ons op stal zijn ook beide 20+ en daar sluit ze mooi bij aan.
De spierproblemen had ik een vermoeden van pssm2 voor. Tot nu toe lijkt dat het gelukkig niet te zijn of heel mild, ik hou het in mijn achterhoofd maar qua management hoeft er eigenlijk niets te veranderen aan wat we al doen als ze het wel blijkt te hebben.
En ik kon bij bezichtiging haar benen niet goed aanraken, wat ik toe weet aan haar timide voorkomen. Helaas bleek dit wel echt een flinke domper, 2 dagen nadat ze bij ons stond kwam ik erachter dat ze gewoon heel veel pijn haar benen had door CPL en flinke mijteninfestering wat nooit iemand eerder was opgevallen
. 
Hier was Raven de eerste dag bij ons. Ze toont heel flink, een echte cob, maar is heel moeilijk op gewicht te houden. Een flinke omslag voor mezelf, zo gewend aan een pony die dik wordt van lucht dat ik het vooral in het begin heel moeilijk vond om haar bij te voeren ook al zag je haar ribben.
Helaas moesten die sokken er na een paar dagen dus af. Ik schrok me rot, totaal geen paardenvorm been meer te herkennen, haar onderbenen hadden echt de vorm van kegeltjes zo dik. Ook haar hoeven bleken heel erg slecht bekapt te zijn.
De eerste weken dus enkel bezig geweest met benen aanraken en optillen zodat ze veilig bekapt kon worden, scheren, wassen, wondjes behandelen etc. Geen leuke start, voor ons beide niet. En daarom ook eigenlijk weinig foto's gemaakt die periode.
Gelukkig ging het steeds beter, haar benen zijn inmiddels echt ontzettend opgeknapt, meer dan we hadden verwacht of gehoopt. En zonder de pijn in haar benen kwam er ook ineens een hele brutale eigenzinnige pony naar boven
Na een maand konden we onze eerste lange wandeling maken.
Daarnaast vooral in korte sessies aan haar spieren en scheefheid gewerkt met grondwerk, we hebben echt op moeten bouwen van een paar minuten voordat het haar mentaal allemaal teveel werd. Alles was nieuw.
Hoewel ze altijd door kinderen buiten gereden werd vraag ik me af hoe. Geen stuur, lichte aanraking met je been was rennen, trekken was remmen. Dus ook hier langzaam aan in korte sessies aan gewerkt.
En niet alleen fysiek moest er gewerkt worden. Ze moet ook regelmatig aan de bak als model voor mijn hoofdstellen en halsters.
In december ging er een lang gekoesterde droom voor mij in vervulling. Met mijn eigen paard naar het strand
. Met Lo is dit er nooit van gekomen, die kon gewoon echt niet vervoerd worden. Na wat oefening ging dat met Raven wel. Dus op een stormachtige dag samen met een stalgenootje met de paardentaxi naar een uitgestorven strand!
Zo stoer, met storm en hoge golven is ze zelfs een stukje het water in geweest
En ook de duinen waren prachtig!
Helaas daarna vooral heel veel regen dus weinig gedaan en weinig foto's gemaakt.
Wel genoeg tijd om een hoofdstel voor haar te maken. Tijdens het rijden bewegen haar oortjes altijd alle kanten op omdat ze alles in de gate houd, ik noem het haar vleermuisoortjes
. En aangezien ik gek ben op vleermuizen is dit haar hoofdstel geworden 
En toen zag ik voorbij komen dat er op Equiday een agility wedstrijd gehouden werd. En met een vervoerbare pony kon ik daar eindelijk eens naar toe!
Helaas kreeg ze vlak na inschrijven de diagnose milde astma, dat kon er ook nog wel bij
. Het was 1 dag warm en ze had het meteen stikbenauwd. Het was nog even spannend of we wel mee konden doen. Maar gelukkig deden de medicijnen hun werk en kregen we groen licht om op pad te gaan en ondanks dat het warm was heeft ze geen last van haar astma gehad.Agility bleek wel echt haar ding, hier werd ze enthousiast van! Maar we waren nog nooit op vreemd terrein geweest, nooit met publiek, nooit in een binnenbak. Geen idee hoe ze zou reageren dus voor de zekerheid on line inschreven ipv liberty en zonder verwachtingen erheen, gewoon voor de ervaring. En wat deed ze het goed!!
De oefening die ze thuis het lastigst vond was in de hoepel stappen zonder aan te raken, en vervolgens moest ze de vlag aanraken wat ze heel moeilijk vond. Maar ze stapte vol enthousiasme in de hoepel en raakte de vlag het langste aan wat ze tot nu toe had gedaan, zo enorm trots!
Een maand hiervoor vond ze de vlag nog doodeng. Inmiddels geeft ze geen kik meer!
Slalommen tussen de pionnen deed ze ook heel netjes ookal vond ze die hoek met publiek wel een beetje spannend
https://boktimg.nl/img/m/tD4RrM.jpg
Commando 'wachten' was nog niet helemaal bevestigd maar ze deed enorm haar best!
https://boktimg.nl/img/m/hgEbF2.jpg
Tussen de L-balkjes ging perfect, dit hadden we thuis ook veel smaller geoefend
https://boktimg.nl/img/m/umVw7Q.jpg
Tussendoor moest er natuurlijk beloond worden, snoepjes aannemen kan ze echt niet elegant
Helaas had ik het parkoers verkeerd gelopen en daardoor hebben we wat punten misgelopen. En het gordijn vond ik erg jammer, we hadden geoefend met een plastic vliegengordijn, en net als met de vlag van doodeng naar zelf haar koppie erdoorheen steken gekomen. Maar het gordijn op de dag zelf was een paar lappen stof die te lang op de grond hingen waardoor ze er met de verkenningronde op ging staan en het hele ding omver trok
. Dus tijdens de proef voor de veiligheid de slierten maar met de hand opzij gehouden waar we natuurlijk ook wat aftrek voor kregen, erg jammer want was zo trots dat ze van zo ver is gekomen, alles met aanraking met haar neus vond ze eng. Verder ging alles echt beter dan verwacht.En dat werd beloond! Met maar 1 puntje verschil werden we tweede
Al met al een geslaagde dag!
Voordat ik haar extensions er weer uit haalde wilde ik nog een paar mooie actie shots maken, helemaal mislukt natuurlijk. Ze mist ook nog steeds wat kracht en balans om te galopperen, maar hard draven kan ze als de beste!
Inmiddels is Raven dus 9,5 maand van mij en een compleet andere pony dan die ik de eerste keer zag staan. Ze heeft jaren alleen met een shetje gestaan waar ze heel onderdanig naar was en heeft haar plek in een grotere kudde met grotere paarden helemaal gevonden, ze heeft de grootste lekker onder de duim, voed de baby van groep goed op, heeft haar favoriete hooinet waar niet iedereen bij mee mag eten, wandelt heerlijk rond over de track, neemt soms een sprintje en lekker luieren hoort er natuurlijk helemaal bij
Ondanks alle tegenslagen hebben we als je zo terug kijkt toch al best veel gedaan en veel vooruitgang geboekt. Niet op de manier die ik voor ogen had maar ik ben wel blij dat ik haar een heel nieuw leven heb kunnen geven.
En hoewel ik zelf niet heel veel meer kan rijden hoop ik dat we toch nog veel van dit soort plaatjes mogen maken want hoe leuk ze grondwerk ook vind, buiten rijden vind ze nog veel leuker
! Ik zou het niet aangedurfd hebben maar gelukkig voor Raven, jij wel! Ik hoop dat jullie samen nog wat jaren kunnen genieten van elkaar ! 
. 
