Joysieee schreef:Ik weet precies waar het aan ligt: aan mezelf. Ik raak zelf snel in de stress omdat ik, als ik zelf moet bedenken wat we gaan doen, ga nadenken en dat gaat fout in mijn hoofd,
Het helpt wellicht om daar eens een rustig plan voor te bedenken. Wat maakt dat je daar in de stress raakt, wat is het wat je niet weet?
Wellicht kan het helpen om voor jezelf wat structuur aan te brengen. De paar keren dat ik alleen reed was het bv zinnig om gewoon echt de tijd in te delen: zoveel minuten dit (bv overgangen / tempo), zoveel minuten dat (bv figuren), daarna pauze.
En je kunt ook nadenken over 'wat is de simpelste versie hiervan' (overgangen/tempo is bv stap-draf, ruim de tijd nemen voor de overgangen, en eens wat verruimen op de lange zijde), en ook 'wat is de volgende stap', waarbij je de overgangen wat sneller op elkaar doet, ook halthouden meeneemt, de overgangen opneemt in voltes en eenvoudige figuren zoals afwenden of handveranderen.
Bij figuren hetzelfde - wat is de makkelijkste basis (grote voltes, handveranderen, niet te spannende gebroken lijnen, oversteken), hoe breid je het uit (kleinere voltes, slangevoltes, door s van handveranderen, rechts- en linksomkeert, creatieve ongeplande figuren.)
Denk daar gewoon eens rustig over na, niet op je paard maar in alle rust. Je kunt dan ook een paar dingen bedenken die je kunt inzetten als het even niet wil. Dat kan een ronde stappen zijn, het kan iets zijn waarbij je heel erg focust op je eigen houding en ademhaling, het kan een slangevolte zijn, net hoe jullie jezelf het beste kunnen herpakken. Maar je hebt het al vooraf bedacht en dus kun je het makkelijk gebruiken op het moment dat het nodig is.
Geef jezelf ook toestemming om echt een flinke stap terug te doen in de doelen van het rijden - in de les kun je vast al bezig zijn met tempo, houding van je paard en houding van jezelf in combinatie, maar als dat er nu even niet inzit, so be it. Dan begin je gewoon met 1 van de drie, en lekker pech voor de rest. Dus laat je paard lekker als een dweil rondlopen terwijl jij je focust op je houding en ademhaling, of neem niet eens de moeite om te kijken of je op het juiste been lichtrijdt terwijl je bezig bent met je tempo....
Dat klinkt als heel eng, en veel mensen zullen het vast onverantwoord vinden, maar echt, een paard wat over het algemeen gewoon netjes gereden wordt en bijgehouden wordt in de les valt niet meteen in stukjes uiteen. En het is maar voor tijdelijk - zodra je namelijk de basis gevonden hebt kun je al vrij snel uitbouwen. Alleen...even in stukjes en kleine stapjes opdelen kan je helpen omdat alles tegelijk voor jou op dit moment blijkbaar niet goed werkt.
Koper schreef:Nope. Magnesium helpt hier geen barst. 't Zit bij mijn paard echt in z'n hoofd. En zo lang er nog geen magnesium voor de geest bestaat gaat geen magnesium ter wereld wat aan de prikkeloverload doen.
Magnesium is geen wondermiddel, maar heeft nou juist wel te maken met zenuwen en prikkelverwerking. Dus zo hard als jij het afwijst is het niet helemaal.