Dank voor de reacties iedereen. Ik volg het idee om eigenlijk liever "te vroeg" dan te laat te laten gaan.
Nou weet ik niet wat het is, maar iedere keer als ik denk: "nu is het welletjes, nu heeft de pijn de overhand op ongemak genomen", dan komt ze er precies toch door. Ik ben voorstander van mijn paarden buiten te laten, ook tijdens de winter (met voldoende schuilmogelijkheden & ruwvoer natuurlijk) al heb ik wel stallen ter beschikking mocht het nodig zijn.
Ik heb haar nu de laatste dagen op stal gelaten (met een paar uurtjes per dag in de piste om de benen te strekken) en het deed haar zichtbaar deugd. De rust, de warmte, uit de wind staan,.... Ze knapte er helemaal van op en trok zelfs enkele sprintjes (met bijhorende bokjes) wanneer ze los was.
Bij het uithalen dacht ik al: "oh boy, wat ga ik nu uithalen, ze zal zichzelf overdaan hebben" - maar is niet het geval.
Voor nu kan ze weer door. Ze gedraagt zich pakken vrolijker dan een week terug.
Al heb ik deze ervaring wel als een learning mee genomen. 'k Heb samen met m'n dierenarts overlegd wanneer we de grens willen trekken. Want zelfs al is ze vrolijk: als m'n paard niet meer zonder pijn kan stappen & de supplementen die we nu toedienen niet meer helpen, dan houdt het daar op. Hoeveel hartzeer het mij ook zal doen.