Bokt.nl

Avalanche81 schreef:

Richtje: mooie post ook Het is sowieso weer lastig met elk paard. Je kunt elk paard leren om spanning af te vloeien, en paradoxaal genoeg: hoe meer bloed, hoe beter ze erin zijn. Bij een koudbloed duurt het veel langer om die spanning op te bouwen, en ze zullen het minder laten zien, maar als ze ontploffen is er geen houden meer aan.
Deze dames bouwen veel sneller spanning op maar kunnen ook goed leren om het los te laten.

Dat gezegd hebbende: Madammeke is chagrijnig. Ze wil werken en dat mag niet. Speur spellen zijn stom. Nu overleggen met de DA over een nieuw verband misschien en toch buiten maar op het harde. Wat een ellende dit. Ik word er zelf ook onzeker van merk ik. Ze struikelt wel minder, lijkt duidelijk gerelateerd aan pijn en stress. Maar ik merk dat ik het zelf heel lastig vindt dat ik niet de normale dingen kan doen. Ik schijt bagger dat ze struikelt en valt, en ik merk aan mezelf dat ik haar er niet in durf te vertrouwen, ondanks dat zij bewezen heeft dat ze verstandig en voorzichtig is.

Wie geeft mij een schop onder de kont? Help.

Avalanche81 schreef:

DA gesproken.

Madammeke mag terug buiten. Wond zoveel mogelijk droog houden en schoon voor zover kan, maar niet spoelen. Ze mag stappen, en verder nog steeds rustig aan doen.

Avalanche81 schreef:

DA gesproken.

Madammeke mag terug buiten. Wond zoveel mogelijk droog houden en schoon voor zover kan, maar niet spoelen. Ze mag stappen, en verder nog steeds rustig aan doen.

pien_2010 schreef:

Wat fijn Ava.

Ik zie dat anders. ONze merens, 7x24 uur buiten, waren super voorzichtig als het glad was (dat kon ik zien vanuit het raam) en dan werd er echt niet hard gedraafd/ gegaloppeerd of gestoeid zoals gewoonlijk. Ik heb altijd gedacht dat ze verstandig genoeg zijn om dat te weten. Alleen bij regen namen ze wel eens teveel risico want dan was de ondergrond zo hard als een plank en dan dat natte gras, en ik heb ze toen wel eens een flinke schuiverd zien maken. Ik denk dat ze dat gewoon niet begrepen.
Verder wel eens met je, dat een voorzichtig van hun mens, alles veranderde.

Rocamor schreef:

Denk je niet Manubres? Ik denk dat als er rust is in het paard zelf en in zijn omgeving, dat ze wel goed rekening houden met hun beperkingen. Mijn eerste paard had op een gegeven moment een heeeeeel stom ongeluk. De veearts besloot dat het beter was dat hij boxrust kreeg. Mijn stalhouder en ik keken mekaar aan en zeiden bijna tegelijk: "Dan kun je hem beter laten inslapen" (en zo erg was het nou ook weer niet). Maar had je die in zijn eentje in een box gezet, en al zijn maten om hem heen in de loopstal, dan was ie door de adrenaline over de top gegaan en had ie zich nog meer verwond. We hebben hem zonder pijnstilling in zijn groep gezet en daar bleef hij rustig en daardoor kon de boel genezen.

En net als met die paarden die niet naar buiten mogen als het gesneeuwd of gevroren heeft. Ik zie ze hier dan echt rekening houden met de ondergrond. Maar een paard dat voor beweging zijn hok uit moet, ja, die zie ik zijn benen nog wel breken.

Of bedoel je dat anders?