Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Marjo schreef:CalipsoLover schreef:Ik denk dat iedereen die een beetje verwachtingen heeft (vrijwel iedereen dus) niet altijd blij van zijn paard stapt hoor. Soms zijn er periodes dat ik 9 van de 10 keer niet blij afstap en dan weer 9 van de 10 keer wel. Je werkt met een dier, natuurlijk kan dat niet altijd hetzelfde en 'goed' zijn.
Vind ik erg kort door de bocht gedacht eerlijk gezegd. Ik verwacht veel van mezelf en van mijn paard, maar ik stap eigenlijk altijd tevreden af. Misschien heb ik daarin het geluk dat ik een paard heb dat áltijd zijn beste beentje voor zet, maar ook als het trainen minder goed gaat stap ik altijd tevreden af.
Voor mij ligt het 'tevreden' zijn namelijk niet in het gegeven of ik of mijn paard alles goed doet, maar of we ons best doen om hetgeen wat we willen te bereiken.
De afgelopen week ging het rijden zelf niet heel geweldig, maar ik heb het altijd goed afgesloten en positief afgestapt. Dat vind ik zelf ook erg belangrijk.
Ik stap pas af met een rotgevoel als ik mijn paard onterecht heb gestraft of iets en daar voel ik me dan schuldig over. Maar dat komt gelukkig niet meer voor
Nature93 schreef:Mijn instructrice zei vorige keer: eerst de stap, dan de draf en dan de galop voorelkaar. De stap gaat stukken beter dan de draf in de basis. Dus ik denk dat ik mij eerst daar op ga richten als ik voor mij zelf rijd en daarin de successen bevestig. Ook wel leuk om dan een keer positief af te stappen omdat we dan een laagdrempelig doel hebben.
Ik hoop dat ik ooit in de bak net zo kan afstappen als dat ik doe van een buitenrit.
SUSANNEx schreef:9 van de 10 keer wel eigenlijk Ik begin mijn trainingen met verwachtingen, maar als het niet gaat zoals ik had verwacht stel ik gaande weg mijn ‘doelen’ voor die dag bij. Ik kan dan uiteindelijk een training al ‘gelukzalig’ afsluiten met 1 lange zijde in verticale balans bij wijze van spreken! Trots dat ik het zelf heb weten op te lossen en trots dat merrie het zo goed op pakt en zich laat bewerken.
Als het een keer écht niet gaat breek ik de training meestal af voordat ik gefrustreerd raak en ga ik nog klein rondje door het bos. Dan stap ik eigenlijk nog steeds blij af. Paardrijden blijft mijn hobby en doe ik voor mijn plezier, dus ik probeer er ook wel voor de zorgen dat dit zo blijft. Als ik elke keer ontevreden af zou stappen zou het voor mij niet lang leuk blijven denk ik.
Janneke2 schreef:Nature93 schreef:Mijn instructrice zei vorige keer: eerst de stap, dan de draf en dan de galop voorelkaar. De stap gaat stukken beter dan de draf in de basis. Dus ik denk dat ik mij eerst daar op ga richten als ik voor mij zelf rijd en daarin de successen bevestig. Ook wel leuk om dan een keer positief af te stappen omdat we dan een laagdrempelig doel hebben.
Ik hoop dat ik ooit in de bak net zo kan afstappen als dat ik doe van een buitenrit.
Paardrijden is voor mij een soort van gymnastiek en dansen.
Ik vind de opmerking over eerst de stap etc erg zinnig.
Zeker omdat je met een barok paard rijdt. Voor de barokke rassen geldt een oud gezegde dat ik van harte onderschrijf: wacht met galopperen totdat het dier zo sterk is in de 'buik'spieren dat de schouderbinnenwaarts in draf goed gaat.
En alle dressuur gaat voor mij om balans en het dier helpen om de kracht op te bouwen om ons als mensen goed te kunnen dragen. (Itt 'hij moet in de krul, want dan krijg je punten, of dat schijnt goed voor zijn rug te zijn'. Daar denkt het dier heel anders over en veel mensen rijden nonstop in die strijd.)
Nature93 schreef:Bij ons als combinatie lopen we eigenlijk tegen verschillende problemen aan.
Mijn paard is op rechts erg moeilijk. Aangalopperen op rechts lukt simpel weg niet. Alles op rechts is moeilijker dan links. Stelling en buiging. Als ik van hand verander van rechts naar links gaat soepeler dan andersom. Laatst op een halsterje gelongeert. Op links niks aan de hand en op rechts een compleet ander paard. Zelfs bij grond werk/vrijheidsdressuur merk ik verschil. Dus hier zit heel veel winst te behalen. Gelukkig heb ik een instructrice die ook inziet dat eerst dit opgelost moet worden alvoor we aan de galop kunnen werken en niet gewoon de galop doorpakt.
Daarnaast ben ik niet een hele kundige ruiter. Ik vind het nog lastig om te voelen of ik de juiste stelling vraag en niet gewoon aan het "plukken en trekken ben." de juiste momenten van been geven, wanneer de schouder naar buiten of binnen valt op een volte. Mijn hele houding op het paard is niet wat het moet zijn. Als ik een slangenvolte maak ga ik ook van zowel van links naar rechts als naar voren als achteren. Wat ik ook tegen mijn instructrice zei: ik vind het heel lastig om en door te zitten én stelling te vragen. Één van die 2 gaat dan gewoon niet goed. Hierin zit super veel verbetering te halen.
Als laatste punt waar we veel tegen aan lopen is het tempo. Is het heel gek dat we al moeite hebben met een normaal tempo door de bak? Daar hebben we eigenlijk altijd een discussie over. Paardlief is wat flegmatiek. In de bak toont ze weinig eigen initiatief. Dat wil zeggen het lukt redelijk om haar aan het been te rijden. Maar ik moet haar altijd wel heel duidelijk maken dat we echt even aan het werk moeten. Ze stapt liever met een lange teugel op sjok tempo. Ik heb niet altijd de overwicht om dit op te lossen. Dan schaam ik mij dood dat we niet harder gaan dan een sukkeldrafje.
Toch nog een punt. Als ik met anderen rij in de bak of ik zie mensen aan de kant merk ik dat het nog slechter gaat. Dan ga ik op de één of andere manier anders rijden. Het viel mij laatst pas op hoe erg ik daar op reageer. Misschien omdat het ons niet lukt om zoals de rest te rijden?
Als ik in het bos rijd, dan rijd ik met een lang teugeltje. Het enige wat ik doe is sturen en zorgen dat ze aan het been is. Voor de rest genieten. Als ik in de bak rijd, dan zit ik er super strak op. Dan "moet" ze ineens van alles. Voorwaarts zijn, stelling buiging, overgangen, nagevelijk, veel draven etc. Misschien gaat het hierin ook mis en is draven in de bak met al die 'opdrachten' te veel van het goede of het resultaat wat ik wil boeken niet reëel beter gezegd.
jusdepomme schreef:Ik ben redelijk perfectionistisch in het rijden en heb een gevoelige merrie die het me echt niet altijd makkelijk maak. Dus ik stap zeker niet altijd tevreden af, dat komt dan voornamelijk door mijn eigen verwachtingen. Aan de andere kant ben ik dat ook altijd wel weer vergeten als ik eenmaal aan het afzadelen en naverzorgen ben, de tijd met mijn paard is wel altijd een geluksmomentje!
MyWishMax schreef:Ik heb mezelf alleen aangeleerd om meteen daarna de rit te analyseren, zodat de goede dingen ook de aandacht krijgen en het gevoel dan ook beter wordt. Heel vroeger onthield ik alleen de slechte stukken en ging al mijn aandacht daarnaartoe. Dat is niet eerlijk naar paard en mezelf, dus ben ik daaraan gaan werken.
Fly_high schreef:MyWishMax schreef:Ik heb mezelf alleen aangeleerd om meteen daarna de rit te analyseren, zodat de goede dingen ook de aandacht krijgen en het gevoel dan ook beter wordt. Heel vroeger onthield ik alleen de slechte stukken en ging al mijn aandacht daarnaartoe. Dat is niet eerlijk naar paard en mezelf, dus ben ik daaraan gaan werken.
Dat lijkt me wel een goeie! ik onthoud namelijk ook telkens wat er allemaal niet lukte en dat kost me uiteindelijk wat deuken in mijn zelfvertrouwen. Nu dat ik eraan denk weet ik van mijn laatste 2 of 3 parcoursen alle slechte sprongen uit mijn hoofd maar die mooie kan ik niet zo voor mijn ogen halen Eigenlijk best stom. Met dressuur is het ook zo dat mijn paard drafoefeningen heel netjes oppakt maar omdat stap en galop net wat meer aandacht en werk vergen blijf ik dat juist in mijn hoofd malen... ipv ook weleens met plezier terug te kijken op de lekkere drafstukken.