CoRiNa1983 schreef:Heel lange niet gereageerd maar lees wel elke zondag even bij in dit topic het is 1 van de weinige topics die ik echt volg. Ik geniet altijd van jullie verhalen en avonturen en geniet ook van je heerlijke schrijfstijl en filmpjes.
Ik vind jou echt heel open (soms zelf wat te) maar je wilt graag over opties die jullie te binnenschieten overleggen om de voor en tegen beter af te gaan wegen, dat vind ik juist heel goed daarom ook dat ik toch weer eens reageer en ik vind het dat ook jammer hoe daar soms op gereageerd wordt.
Over het kluisteren ik ga daar geen zielig en blah, blah, blah, over doen want het is een vraag over hoe of wat, als je wilt kluisteren om het slaan tegen te gaan moet je de voor aan achterbenen knopen want met alleen 2 achterbenen aan elkaar kom je er niet, let wel op dat dat hij dan ook zeer beperkt wordt in lopen en niet kan vluchten of mee kan wegrennen als de rest het op een lopen zet, daarom zou ik daar absoluut mee uitkijken ook met jullie ongelijke terrein waarop ze leven.
Het draait om bewustzijn in actie: het paard dat behendig en met zelfvertrouwen handelt om zijn plaats te claimen en daar met zijn hele aandacht bij is, wint. Je ziet dat Callas haar aandacht heel ergens anders is dan bij Q, meestal heeft dominantie echter niets met agressie te maken of met leiderschap, eerder met een onbalans in zelfvertrouwen, paardengedrag wordt (net als bij mensen) door ervaringen gevormd.
Er is altijd een motivatie voor gedrag, en dat zal bij jullie in de kudde niet anders zijn.
Denk b.v. eens aan een gebrek aan sociaal contact in zijn verleden, of een gebrek aan de veiligheid van de kudde waarin hij vroeger leefde, hierdoor kan een paard zich nog lange tijd ‘a-sociaal’ gedragen of onveilig voelen, voordat nieuwe en positieve ervaringen zijn gedrag zullen veranderen.
Het kan ook zijn dat hij lange tijd schaarste in zijn voedsel, water of ruimte ervaren heeft in het verleden waardoor hij nu die blijft verdedigen.
Het allemaal hersenspinsel en misschien brengt het je op ideeën. Weet is de motivatie voor zijn gedrag? Weet je genoeg van zijn verleden?
Ik zou er dan eerder voor kiezen als je ze op kleine plekjes wil laten grazen het in groepjes van 2 te doen, de ene helft in de ochtend de andere in de middag wel dat ze elkaar kunnen zien b.v. maar met een draad ertussen dat zou voor mij een betere oplossing zijn als het probleem zich het meest voordoet op kleine stukjes en niet op de grote velden waarop ze vaker lopen.
Hi Corina, dank voor je complimenten en dank voor je terechte beschouwingen.
Ik weet erg weinig over Quarbonne helaas. Wat ik wel weet is dat hij 18 jaar van zijn leven in dezelfde kudde heeft gewoond op een ponyclub. Ik weet dat de meiden van de ponyclub de pony's ontgroeiden en paarden kochten. Vanaf dat moment gingen de pony's met pensioen. Hoe lang dat is, weet ik niet. Ik weet dat in de corona-tijd de club het niet meer kon trekken en in april 2022 zijn er zes pony's weggedaan naar de stichting. Ik weet dat Quarbonne zich daar erg hechtte aan May, een merrie als Poupette, uit de groep van zijn vroegere club. Hij claimde haar. De stichting merkte voernijd op. Dat was niet naar May, want ik heb meerdere foto's van hen samen gezien al etende van een gezamenlijke pluk hooi.
In juli kom ik op de proppen en tegelijkertijd vindt May ook een ander huis. Daar heb ik nog filmpjes van gezet hier op bokt hoe hartverscheurend ik hun scheiding vond. Toen ik daarachter kwam dat hij zo dik was met May heb ik de stichting nog benaderd met de vraag of Q dan niet met May mee kon, of dat ik May erbij kon nemen, maar dat was allebei niet mogelijk. Ik vind dieren scheiden erg triest, vandaar dat ik het ook zo enorm lastig probleem vond. Ik kan me voorstellen dat Quarbonne meteen hier in onze kudde weer een maatje zocht.
Ik zou ze zeker even twee bij twee kunnen zetten op kleine stukjes. Ik gun ze die stukjes zo omdat er heerlijk gras staat, omdat ze er normaal gesproken niet lopen. Ik laat ze er dan ook maar een uurtje of twee lopen, veel van zulk gras is niet goed, ze krijgen er allemaal dunne mest van. Ik vind het ook niet erg om die twee uur er even bij te blijven, ik zit dan toch tegelijkertijd te werken en op te letten. Bijvoorbeeld Prisca sloeg in het begin naar paarden die vlak achter haar liepen of daar terecht kwamen. Ik heb een paar keer als ik haar daarop betrapte boos geroepen dat dat niet mag en zij kan nog wel eens een oortje plat doen, maar het trappen of dreigen daarmee is afgelopen. Hoeft niet aan mijn opvoeding te liggen, te veel eer, het kan ook zijn dat ze nu gewend is in de kudde en de noodzaak er niet meer van inziet om te slaan. Het is een vorm van verdedigen geweest.
Quarbonne verdedigt zich niet, hij neemt het voortouw. De keren dat ik het zie en ik roep dat hij het niet mag, weet hij dat prima en luistert ook netjes. Dus ik hoop dat er mogelijk een kwartje gaat vallen en hij daarmee ophoudt. Wie weet. Het is een slimme pony.
Het kluisteren is niet wat ik zoek hoor, ik breng je overwegingen over naar Erwin om zijn denkproces weer een stuk verder te helpen.
Ik zoek zelf liever oplossingen als de normale loopruimte die ze in diverse gangen nu hebben te verbreden. Ook zou ik het platform voor de boxen twee keer zo diep willen maken. Ook zou ik er graag een box bij willen, aan de achterkant van Prisca waar Quarbonne tot rust kan komen met snuffelmogelijkheid aan Prisca. Ik zou het raam met tralies van Prisca's box dan aan de buitenkant van zijn box maken, zodat er tussen hen in een groot leeg raam ontstaat waar ze kunnen neuzen. Maar dit zijn tijdvreters en op dit moment kan ik dat zonder hulp van Erwin niet bouwen. Er zijn wel veel kleine maatregelen die we wel al genomen hebben, zoals overal licht aangelegd waar ze 's nachts lopen. Dit gaat aan met bewegingsmelders, zodat halfblinde paniekzaaiers zoals Callas dan zien waar ze heen lopen.
Met de tijd zal het wel goedkomen. Ik vind Callas' been de laatste weken een stuk beter, dat zal ook een stuk schelen.
Vooraleerst moet ik vandaag binnen blijven en staan ze met zijn viertjes in de wei achter de boerderij, omdat ik niet weg kan bij Xerox. Hij is weer door zijn rug gegaan, hij gleed uit vanmorgen. Ik heb hem pijnstillers en een kalmeringstablet gegeven. Hopen dat de pijn met rust weer wegtrekt. De laatste keer duurde het twee dagen. Ongeveer net als met mijn spit. Als het langer dan dat gaat duren, vond de d.a. de vorige keer dat we euthanaseren moesten gaan overwegen. Ook weer een moeilijke beslissing.