DA "met prikdingen" en verweiden: Khavanna neemt het voortouw!
Vanochtend kwam de DA, want Jaopie en Khavanna moesten hun jaarlijkse inenting hebben. Het vooreind van de weide bij het hek was echt vies blubberig, dus besloot ik ze in de naastgelegen weide te zetten, die nog helemaal een groene grasmat heeft. Hoefde de DA ook niet in die blub te staan spuiten.
Nou is Jaopie helemaal geen fan van DA's of vreemde mensen, en al helemaal niet als die ook nog dingen in hun handen hebben, die niet op snoepjes of emmers met iets lekkers lijken.
Khavanna vind iederéén leuk, met náme mensen die iets in hun handen hebben, ongeacht wat het is, ze ziet nergens kwaad in.
Om 8.30 vanmorgen dus al naar de wei, om beiden halsters om te doen. Daarna hek naar naastgelegen weide opengedaan, kom maar jongens.
Jaopie bleef met een gereserveerde blik stokstijf als bevroren staan, Khavanna aanvankelijk ook, maar die wilde toch wel eens zien waarom die draden opeens door mij werden opengedaan, dus banjerde ze eerst even langs de grensdraad heen en weer om een nauwkeurige blik op die andere wei te werpen. Opeens dacht ze: ooohhh ik zie het al, mooie graswei, draaide om, liep terug en nam een fraaie draf door de opening naar de andere wei waar ze een uitzinnig rondje ging bokken.
Oh, dacht Jaopie, ik mis geloof ik iets, en daar kwam ook hij aan (sukkel).
Dat was dat. Na een uurtje kwam ik aanlopen met de DA. Bij het openen van de draad kwam als eerste meteen Khava de DA onderzoeken: Hoi ik ben Khava, sniffel, snufel, en wie ben jij? Hebbie snoepies?
Jaopie stond roerloos iets verderop. Blik strak op DA gericht.
"Wat moet die pief? Die zie ik normaal nooit..."(het was nog een invaller ook vanwege vakantie van reguliere DA).
Eerst maar de merrie, besloot ik, en Khava liet alles rustig toe, waarna ik haar beloonde met een handje muesli: Brave meid!
De brave meid vond het bezoek dolletjes en bleef nu hinderlijk met haar neus zowat in de jaszakken van mij en de DA om ons heen drenzen.
Maar Jaopie was aan de beurt.
Kom es Jaopie, kijk es, snoep! (het bekende magische woord).
Jaopie trok als hij gekund had één sceptische wenkbrauw op en verroerde zich niet.
Het was duidelijk dat-ie dacht: Jaja, snoep EN.....? Wat...? Ik vertrouw het voor geen meter".
Typisch Jaopie weer.
We naderden Jaopie, en dat is het stadium waarbij je altijd moet opletten, want als hij plots besluit dat er sprake is van een indringer kan hij plots op de vreemde afduiken. Wegrennen zal hij nooit doen.
Ik greep Jaopie bij het halster en de DA ging zijdelings staan, waarna ik met mijn hand zijn oog aan de kant/richting van de DA blokkeerde. Zo kon hij niet zien dat die een spuit in handen had.
PRIK en hij zat erin.
Meteen handje muesli onder z'n neus: Brave jongen!
Maar de brave jongen was nu kwaad op de DA dus toen die wegliep naar de uitgang wilde Jaopie er gelijk achteraan. Dat kennen we van hem, dus ik duwde die muesli zowat in z'n neusgaten. O ja, toch eerst maar wat lekkers, dacht-ie toen afgeleid. Toen moest ik 'm wel een flink aantal stappen TERUG sturen.
Bovendien liep Khavanna er al weer tussen, want die drentelde met heel wat vriendelijker bedoelingen achter de DA aan.
Ik smeet de rest van de muesli uiteindelijk voor Jaopie 'n neus op de grond in het gras en liep ook naar de uitgang, even Khava opzij roeien, en we stonden weer in het schouwpad.
Khava keek ons nog lange tijd na... was de visite nou al weer afgelopen? Jaopie keek niet meer op of om maar plukte de muesli uit het gras.
DA moest eerst nog met mij mee naar huis naar de overkant, om mijn Shetlanders en hondenspul in te enten, daarna ging ik nog terug om J. en Kh. de halsters weer af te nemen en ze weer naar de oorspronkelijke wei terug te dirigeren, waar ik eerst hooi had ingelegd.
Ook dit keer was het Khavanna die op mijn uitnodigend handgebaar en verwijzing als eerste vrolijk door de opening draafde. En ook wéér dacht Jaopie: oh, eh... tsja, dan ik ook maar.
Wat zijn die twee verschillend!
En wat begint Khava goed in haar vel en zelfvertrouwen te komen. Ze is ook zo sensitief op je lichaamstaal (dat kunnen we nou niet zo van Jaopie zeggen...).
Ik vermoed dat ze véél slimmer is dan ik ooit had aangenomen.
Gelukkig begint het weer nu even enorm op te knappen en alle water aardig weg te zakken.
Kunnen ze weer de wei uit, en wat doen.
Weekend maar weer aanpakken.
Laatst bijgewerkt door terpentijn op 17-12-15 15:43, in het totaal 1 keer bewerkt