San_ner schreef:Gisteren hebben we onze pony verhuisd naar de groepsstalling bij Hans.
Ik hoopte echt dat hij de wei op zou rennen en rustig zou gaan eten.
De wei oprennen deed hij, maar daarna bleef hij maar weglopen voor de andere paarden en bleef hij helemaal achterin de wei heen en weer lopen/draven.
Ik weet dat het tijd nodig gaat hebben, maar zo gingen we niet heel fijn naar huis. Hopelijk vindt hij gauw zijn plek.
[ [url=m/HsWYjn.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/lEOHJM.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/MJKRBz.jpg]Afbeelding[/url] ]
Wat vervelend dat jullie geen fijn gevoel hebben
Maar idd het is wat betuwe zegt. De paardjes hebben echt even tijd nodig.
Die van mij was ook heel onrustig. We zijn in leende blijven slapen en ze was echt zoekende het hele weekend.ben wel 10 keer van het hotel naar de stal gereden... met mega gemengde gevoelens.
We zijn nu 5 maanden verder. De eerste 2 bezoekjes trof ik neeb aan met een lijf vol "bijt" (alleen haren weg) "wonden" en maar 1 vriendje. De laatste keer zag haar huid al veel minder gehavend uit en had ze al een mini kudde en merkte ik weer stukje leiderschap, iets wat ik herken uit haar karakter.
ik merk dat ze per keer dat ik haar bezoek steeds meer terug gaat naar gewoon-paard-zijn. En dat voelt als mens natuurlijk banaan maar voor je paardje is t top.
Ze hebben tijd nodig hun draai en weg te vinden in de groep. Hun "people" te vinden en uit te vinden hoe de rangorde is. In de paardenwereld gelden regels en die zijn niet ten alle tijden zacht zinnig maar wel duidelijk.
Wat ik je wil meegeven is dat je voorbereid mag zijn dat je paardje gaat zoeken naar zijn of haar plekje. Dat je zult gaan merken dat het steeds meer paard wordt.. onder bijv de kleine oppervlakkige wondjes en veel stof. Misschien ga je merken dat ze je minder ziet staan als dat jij de herkenning zou willen ervaren...
Maar blijf onthouden waarom je deze keuze hebt gemaakt. Voor je knappe fjord... voor een prachtig paardwaardig pensioen.
En hoe banaan dit ook mag klinken..daT jouw emoties, jou ego zijn die spreekt en eigenlijk niet in verhouding staan tot de prachtige plek die jij je knapperd biedt. Je gevoel en emotie mogen er zijn maar vergeet niet: paarden herkennen deze emotie niet. Ze leven in t hier en nu
Denken niet in verleden en toekomst. Daarmee vinden ze hun weg.
Wij koppelen vanalles aan wat we voelen...
Zorg goed voor jezelf, huil en lach.
En vertrouw op hans.
Dikke knuffel.