Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
_mjwb schreef:Jullie zijn echt veel te lief, word er gewoon helemaal blij van!
Ik ben van mening dat een paard voor het leven is. Ik heb veel ellende met Duck mee gemaakt maar ik zou hem nooit maar dan ook nooit wegdoen en ik heb altijd geleerd dat “opgeven, daar doen we niet aan”. En nu heb ik gewoon een top opgevoed paard dat netjes naast mij blijft lopen ipv zich lostrekt en naar de wei rent. Die ik makkelijk zonder halster van plek naar plek kan brengen, die als ik zeg “staan blijven” ook echt blijft staan. Nee is nee, ho is ho en luisteren is ook daadwerkelijk luisteren.
_mjwb schreef:Tuurlijk hebben we altijd nog zo onze momenten. Bijvoorbeeld dat Ducky af en toe express heel dicht bij de sloot gaat lopen, toch nog probeert een sprint te nemen naar de bakdeur die open gaat als we les hebben, “bang” is voor elk klein ding in de bak maar buiten onder een hijskraam doorloopt die nog mega herrie maakt ook en dan vervolgens niet over een schaduw durven te stappen. Of met longeren kan hij echt soms nog dreigen maar dan hoef ik maar een beweging te maken alsof ik naar hem toe ga en dan is het klaar. (Die hark vergeet hij niet meer ). Of dan gaat hij weer in zijn rare telgang lopen omdat hij niet meer wilt draven maar het liefst alleen maar zijn kop de lucht in gooit en keihard gaat galopperen. Maar het verschil is met nu en een jaar geleden dat het hem niet meer lukt. Hij krijgt de kans niet meer om dingen te flikken want ik ben veel zelfverzekerder geworden en ik ben totaal niet meer bang voor hem.
_mjwb schreef:Ik zie het zo: door alles wat we meegemaakt hebben zijn we er alleen maar beter uitgekomen. Ik heb een super fijn top paard die zo knettergek als een deur is!
_mjwb schreef:Nog iets leuks en stouts; toen ze nog in de paddocks stonden en Duck er klaar mee was dan maakte hij zelf de deur open en liep hij naar zijn stal. Daar ging hij dan voor staan wachten totdat iemand die open maakte zodat hij zijn stal in kon. Dus een “commando” achter gezet en nu als ik de paddock open doe en zeg; ga maar Duck dan gaat hij naar stal terwijl ik het mest uit de paddock haal. Als ik dan aankom bij zijn stal staat hij netjes in zijn stal en hoef ik alleen zijn deur dicht te doen. Het is ongeveer 200-300 meter (denk ik) naar zijn stal en hij moet om de binnenstal heen. Nadeel; zijn stal kan hij zelf openmaken (gelukkig het onderste schuifding niet maar sommige vergeten die soms dicht te doen) en dan gaat hij een rondje lopen en hoor je weer; Duck loopt los Als hij nou ook zelf naar de wei kan scheelt dat mij weer lopen
ruitje schreef:Toen ik Duck verkocht zei ik volgens mij iets in de trant van: Als je wil kan Duck jou heel veel leren, maar je moet het wel willen en gaat niet perse leuk zijn altijd
Je schrijft ook zo anders, volgens mij ben jij als mens onwijs gegroeid. Ik weet nog hoe je met kijken was, en hoe Duck toen was. Het kon echt 2 kanten op.... En jij hebt willen leren. Echt mega knap.
Je krijgt niet altijd het paard wat je wil, maar wel wat je nodig hebt zeg ik wel eens .
senna21 schreef:Nou zeg, 8 kilometer de controle kwijt vind ik wel ernstig. Daar is weinig clown-igs aan, maar levensgevaarlijk. En dat los je ook niet op met een rondje extra galopperen.
Het lijkt mij verstandig dat je hulp zoekt om te voorkomen dat dit ooit weer gebeurt.
_mjwb schreef:senna21 schreef:Nou zeg, 8 kilometer de controle kwijt vind ik wel ernstig. Daar is weinig clown-igs aan, maar levensgevaarlijk. En dat los je ook niet op met een rondje extra galopperen.
Het lijkt mij verstandig dat je hulp zoekt om te voorkomen dat dit ooit weer gebeurt.
Hoezo? Dit was eenmalig en het is toch opgelost? Dan hoef ik toch niet gelijk hulp te gaan zoeken. Beetje nutteloos om iemand mee te nemen terwijl ik elke dag buiten rij en het nu 1 keer in 4 jaar tijd verkeerd is gegaan en de weken daarna niet meer. Dan loopt hij/zij daar maar een beetje voor niks.
_mjwb schreef:Als het echt uit de hand zou lopen dan haal ik natuurlijk iemand erbij, zoals toen die tijd dat hij mij in de sloot gooide. Maar ik ken hem heel goed en weet dat dit eenmalig uit blijheid was en absoluut niet kwaad bedoelt was.
Vandaag was het zo warm dat we een ijsje zijn gaan halen. Stalgenootje en haar paard (Duck zijn beste vriend) zijn ook mee geweest. Stonden we daar in de wachtrij tussen alle andere mensen (wel 1,5 meter afstand natuurlijk) . Kindjes en een oude mevrouw wilden hem graag aaien en hij was zo lief. Zo gemeen als dat hij op stal naar mensen doet, zo lief deed hij vandaag naar de kindjes en oude mevrouw. (En dan zodra we op stal zijn weer lelijk doen, maarja dat is Duck ). Toen ik aan de beurt was, ben ik afgestegen en heb ik Duck aan stalgenoot gegeven. Ijsjes gehaald, weer opgestegen en met een hand en lange teugel door het dorp terug naar stal gereden. En zo braaf die paarden!! Heerlijke middag!
[ [url=m/JQv8WU.jpg]Afbeelding[/url] ]
Duck had een stukje koek gekregen maar dat hoefte hij niet, dus dan maar een appel en slobber op stal.