joey2010 schreef:Weet je Mo , ik ben ook zo .
Ik probeer de dieren te helpen die het hard nodig hebben maar daardoor kom ik zelf wel altijd in de problemen. Omdat het meer werk is en het van mijn eigen vrije tijd met mijn eigen dieren af gaat.
Mijn man verklaard me ook vaak voor gek .
Maar ja ik kan ook geen nee zeggen .
En daar word ook wel misbruik van gemaakt.
Vannacht schrok ik wakker nadat ik me kennelijk onbewust lag te realiseren dat ik de mist in zal gaan met mijn eigen voerkosten. Ik heb 3 hectare grasland voor Callas en de twee shetten. Met een half jaar hooi red ik dat net. Komt omdat 3 hectare gras hier in de bergen gelijk staat aan 1 hectare plat gras. Dus het lijkt heel wat maar het is het niet.
Nu komt er een equivalent aan paarden bij. Kabir is gelijk aan Callas en B-A is gelijk aan twee shetjes. Dat betekent dus dat ik voor mijn eigen paardjes nog maar de helft zal hebben van wat ik nu voor ze heb. Dus zal ik voor hen het dubbele aan hooi zal moeten bijkopen.
Zolang B-A wormen heeft kan ik het terrein waar zij loopt niet voor mijn paardjes gebruiken. En ook erna nog een tijd niet. Dat beperkt mijn paardjes behoorlijk. Ook maakt het veldje waar ik train onderdeel uit van dat stuk, dus dat wordt voor mij ook een stuk lastiger. Ik heb het gevoel dat ik mijn eigen paarden te kort ga doen, door deze actie. Voelt niet goed.
Gisteren belde zijn vrouw dus af en verschoof haar afspraak met mij naar vandaag. Ik vroeg haar al het voer en hooi mee te nemen dat ze hebben, maar ze heeft geen hooi meer blijkt nu. Vandaar denk ik dat ze nu aan de bel zijn gaan trekken. Ik vrees dat het allemaal financieel ook op mij gaat neerkomen. Dat wil ik niet.
Vanmiddag als ze komt ga ik dus eerst met haar om de tafel zitten. Ik neem de paardjes voor een maand dat ze kunnen bijkomen, maar ze moeten een permanente oplossing zoeken. Er zijn ook paardenopvangcentra in Frankrijk. Ik verzamel deze telefoonnummers en daar moet een oplossing uitkomen.
Om op Sandra's terechte opmerking terug te komen, ik wil niet misbruikt worden.