Ik ga niet iedere dag rijden, zodat Callas niet overvoerd wordt met indrukken. Het kriebelt wel omdat het zo gaaf was, maar geduld is een schone zaak. Daarom vanmorgen een speeltraining gedaan met het blok, mee rennen achter mij aan zonder lijn, en de bal weer eens uit de kast getrokken. Callas trekt zelf ook alles uit haar kast om maar een click snoepje te krijgen, zo grappig om haar zelf van alles te zien verzinnen, maar in haar drukte vindt ze niet de rust om goed naar mijn woord te luisteren. Dus ik blijf gewoon met een heel zachte stem de vraag herhalen en ze komt er wel en dan natuurlijk de click en het koekje.
Zo heb ik vandaag weer iets nieuws bereikt, de bal valt met zijn handvat naar beneden en ik heb er extra houvast-touwen omheen gebonden maar die wil ze niet vastpakken. In het verleden heb ik haar geholpen om de bal dan weer met het handvat omhoog te zetten. Vandaag wilde ik dat ze zelf het handvat zou opzoeken. Dat lukte!
Verder heb ik aan de hand (ja weer linkerkant van haar hoofd, wat Callas vandaag wat minder leuk vond) met haar balkjes gestapt en boven de balkjes laten halthouden en achterwaarts weer laten gaan. Het is niet handig om de balk met de kootholte mee te slepen, daar kwam Callas al snel achter en de derde keer stapte ze netjes achteruit erover heen. Ze hoeft alleen maar haar voorbenen terug erover te zetten, maar ze moet wel goed zelf nadenken. Leuke oefening.
Ik heb ook nog geoefend met heel langzaam aan de hand stappen, maar dat is nog wel een dingetje...