Ik had nog even de staleigenaresse geappt over de verhuizing van vandaag, blijkt dus dat ik me vergist had in het landje waar ze naartoe verhuist. We hebben twee ruinen met dezelfde naam op stal en ik dacht dus dat ze bij de ene terecht kwam, blijkt het de ander te zijn. Gelukkig maar, want ik zag het niet heel erg zitten met die twee ruinen op dat landje waar ik dacht dat ze heen zou gaan. Dat andere landje waar ze vandaag dus wel heen verhuist gaat wel goed komen, dan wordt het een kudde van 2 ruinen en 2 merries en die paarden zijn allemaal wel chill qua karakter. Begrijpend lezen is blijkbaar erg moeilijk voor mij af en toe. Maar ik ben enorm opgelucht dat het dus een andere kudde is waar ze in terecht komt, want met die andere ruin was het echt niet goed gekomen.

Dus de “verhuizing” is voor mij een stuk minder spannend vandaag. Voor Zara zal het alsnog wel stressvol worden denk ik, maar ik laat haar gewoon lekker met rust verder vandaag.

Ik ben erg benieuwd hoe het is gegaan....

Ik persoonlijk vind dat ook een bijzondere samenstelling, een aantal merries met twee ruinen. Maar goed, als dat bij jullie goed gaat, maakt het natuurlijk niet uit.

Ook ik ben heel benieuwd hoe het gegaan is, hopelijk is alles goed en heeft ze haar plekje daar ook weer gevonden.

De samenvoeging verliep soepel. De kudde van drie die er al stond ging wel even volop achter Zaar aan, maar niet gemeen en het duurde hooguit 2 minuten. De merrie en Zara bokte wel een keer naar elkaar, maar vanaf een afstandje, niet raak. Zara boeide het verder niet, die was vooral geïnteresseerd in het gras...

Ik ben toen maar gewoon naar huis gegaan, ik kon toch niet veel doen verder. Niks gehoord over dat het fout is gegaan in de tussentijd. Stalgenootje heeft gisteravond nog laten weten dat Zara gister wel ver bij de kudde vandaan stond, maar dat ze alle vier rustig stonden. Geen geren of getrap, etc. Prima dat Zara haar eigen plekje opzoekt en daar vrede mee heeft. Ze zal vanzelf wel meer bij de kudde betrokken worden.

Over de samenstelling vd groep. De kudde die er al stond was gewend om met twee merries en twee ruinen te staan. Dit ging altijd goed. Helaas is afgelopen jaar 1 vd merries overleden. De twee ruinen die erbij staan zijn al wat ouder en voor zover ik weet niet echt hele dominante typjes. Dus ik denk dat het door de karakters van de paarden wel redelijk oké is op deze manier.

Vanavond weer een update, want dan zie ik zelf hoe ze er nu bij staat.

Fijn dat het allemaal goed is gegaan heb je toch een beetje extra rust

Ja zeker!

Het gaat super goed in de nieuwe kudde! Toen ik aankwam stond ze al met een van de ruinen te kriebelen en ze stonden alle vier gezellig bij elkaar. Het lijkt erop dat Zaar al volledig is geaccepteerd Toen ik Zaar uit de wei haalde kwam ook gelijk heel de kudde mee en hebben ze naar elkaar lopen roepen. Toen ik haar terugzette kwamen ze Zaar ook weer met zijn drieën ophalen bij het hek. Ze vinden haar dus denk ik wel leuk.

[ img ]
(Geen foto met de kudde, want ik wil niet zomaar andermans paarden op Bokt zetten)

Dat klinkt fijn! Weer een stukje rust voor je denk ik zo.

Dat is echt super om te horen!

Wat leuk om te lezen dat Zaar zo te lezen haar plekje heeft gevonden. Weer een stapje verder op de goede weg.

Wat fijn dat het zo goed met haar gaat!

Ik vind de samenstelling die ze nu heeft qua verhouding van merries en ruinen niet zo schokkend. Wij hebben nu ook twee merries en drie ruinen staan waarvan alle ruinen vrij laat geruind zijn. Eentje op zijn 18e, een toen hij acht was en die van mij was 3,5. Dat gaat over het algemeen heel goed. Mijn merrie is de grootste bitch die er is en heeft alle mannen onder haar duim. Maar er wordt dus zeker niet geruzied over de merries.

Ik merk nu ook geen ruzie onderling om de merries. De andere merrie in de kudde schijnt vrij pittig te zijn en het niet zo op de twee ruinen te hebben. Er is een ruin die verliefd is op Zaar en nogal met haar bezig is, maar de andere ruin kan het allemaal niks schelen. Dus de verhouding gaat in dit geval goed!

We hadden alleen maandag wel een drama momentje. Althans, Zara was een enorme dramaqueen (en ik uiteindelijk ook). Ze wilde niet bij de kudde weg, maar ze staat weer stijf van de suikers aangezien ze nu in 1x weer een stuk meer gras heeft, dus ze moest bewegen van me en dus het land uit. Het pad vanaf dit landje naar stal is nog wel een stukje lopen en ik heb haar heel de weg mee moeten sleuren terwijl ze aan het brullen was. Ik kan heel slecht tegen harde geluiden zoals hinniken (en blaffen van honden en baby's die huilen, etc. ), ben daar best wel gevoelig voor en dan ben ik snel overprikkeld wat zich uit bij mij in boosheid of stress. Ik was dus al redelijk gefrustreerd met Zara terwijl we nog niks gedaan hadden. Vanuit het land werd er door haar kudde ook continu naar haar geroepen, wat het voor Zaar nog erger maakte. Op de poetsplaats bleef ze gestresst door me heen beuken, aan de hand bleef ze voor me uit lopen, ik was weer eens niet-bestaand voor haar. Toen ik haar losliet in de binnenbak heeft ze een halfuur lang in paniek lopen rennen, ik heb nog geen eens meer geprobeerd om haar te kalmeren. Het zat me echt tot boven mijn hoofd. Daarna moest ze nog terug naar stal om haar vitaminebrok te eten, ze was zo gestresst dat ze geen hap wilde eten. Toen maar gewoon terug naar het land gebracht en met barstende koppijn en veel verdriet en teleurstelling naar huis gereden en me heel de avond thuis ellendig gevoeld.

Want het ging zooooo goed de laatste tijd. En dan weer een sprong terug, alweer... En ik zat ookal zelf niet lekker in mijn vel en Zara vrolijkte mij de laatste week juist op en dan nu weer dit, ik kon er even niet meer tegen.

Maar gisteravond weer vol goede moed naar stal gegaan, het idee dat ze moet lopen uit mijn hoofd gezet (ik zie wel hoe de suikersituatie zich dan ontwikkelt) en gewoon aankijken wat Zara me aan ging bieden. Toen ik naar de wei liep merkte ik al gelijk dat er een betere sfeer hing, Zara keek namelijk gelijk naar me op toen ik haar riep en kwam naar me toe lopen. Maandag liep ze van me weg in de wei (doet ze nooit, ze komt altijd naar me toe), dus dit was al een stuk positiever. Ze liep ook zonder problemen met me mee naar stal. Op de poetsplaats had ze wel een beetje stress, maar toen er een ander paard naast ons kwam staan werd dat minder. Ik heb haar gewoon uitgebreid gepoetst, neem ik de tijd normaal niet echt voor, merkte dat ze dit wel oke vond. Daarna even in de longeercirkel wat grondwerkoefeningetjes gedaan, kijken of ze er zin in had. Grondwerken is bij mij vrijheidsdressuur (kunstjes) en dressuuroefeningen aan de hand. Ze vond het meteen alweer super leuk en haar focus was volledig op mij, ondanks dat haar kudde naar haar liep te roepen. Ik heb het kort gehouden, want ik was al lang blij dat ze me dit vrijwillig aanbood. Daarna weer geprobeerd vitamines en kruiden te laten eten en dat ging er dit keer wel helemaal in. Dus dat was een opluchting en mijn stemming was ook weer helemaal opgeklaard meteen.

Ik merk dat ik in dezelfde valkuil blijf vallen met Zaar. Constant verwacht of wil ik dingen van Zaar en kan ik niet accepteren dat het er soms een dag niet in zit en dat ik mijn verlies moet pakken en haar gewoon terug op de wei moet zetten. Als ik haar maandag gewoon had teruggezet en had gedacht "Ach, morgen weer een nieuwe dag" hadden we nooit zo'n sprong terug gemaakt. Ik moet mezelf echt nog beter aanleren om te accepteren dat dingen met Zara soms niet gaan zoals ik ze voor die dag voor ogen had en dat het oke is als het niet lukt. Bleh, ben gewoon weer even een soort van boos op mezelf. Het is echt even mijn week niet.

Ik zit ook een beetje in dubio moet wat ik moet zeggen. Allereerst wat een diep maar dan ook diep respect voor je volhardendheid en vermogen om het bij jezelf te zoeken.

Maar mijn 2e punt is: waarom? waarom doe jij jezelf dit in godsnaam aan. Koop een pony waar je wel mee kan doen wat je wil, waar je iedere dag je ontspanning bij kwijt kan en verkoop Zaar aan iemand die super gelukkig wordt met haar. Er zijn echt mensen die gek zijn op pony's met een beetje extra karakter. Vroeger toen ik nog jong vitaal was vond ik het eerlijk die uitdaging, maar had ook geen angst, nu als mama van jonge kids krab ik mijzelf wel achter mijn oren maar no way dat ik mijn nek nog ga breken op een nerveus paard

Dat vraag ik me vaak ook af, waarom ik mezelf dit aan doe Ik heb ook meerdere malen op het punt gestaan om Zara te verkopen, omdat ik mezelf meer plezier gun. Maar tegelijkertijd gun ik Zara iemand die geduldig is, respectvol met haar omgaat en goed naar haar luistert en niet over haar grenzen heen gaat. Ik ben hier zelf (nog) niet perfect in, maar ik probeer dit alles wel te zijn voor haar en ik ben gewoon heel erg bang dat een ander niet zoveel geduld met haar gaat hebben als dat ik heb en dat ze dan van eigenaar naar eigenaar gaat. Of dat iemand uiteindelijk denkt: ik los het met de zweep of een andere vorm van dwang of geweld wel op (en dit werkt bij Zara averechts, been there done that). Ik zou dit zo rot vinden voor Zara, dus dan offer ik liever af en toe mijn eigen plezier op als ik daarmee zekerheid heb dat ze goed behandeld wordt.

Mocht ik ooit iemand tegenkomen die hetzelfde in paarden trainen staat zoals ik het op dit moment met Zaar doe en die denkt: goh die pony lijkt mij een leuk projectje, dan zou ik wel over verkoop na willen denken. Dit moet dan ook iemand zijn die Zara een forever home wil bieden. Maar zolang diegene nog niet op mijn pad is gekomen zal ik het met Zaar moeten doen en Zaar met mij. En dat zal echt soms heel lastig en frustrerend voor mij zijn, maar toen ik een paard ging kopen wist ik dat er ook af en toe rot momenten bij zullen zitten en tja met Zaar zijn er gewoon helaas net wat meer rot momenten dan dat ik misschien bij een ander paard had gehad. It is what it is.

Whoa, even een tikkie terug, Jaap ...

"Waarom je jezelf dit aandoet?". Omdat je wilt leren. Je hebt het paard dat je nodig hebt, niet het paard dat je wilt. Dat gaat Zaar wel worden, maar dat heeft tijd, en moeite, en doorzettingsvermogen en moed nodig. Als je een van die ingrediënten niet hebt, wordt het lastig.

Ik vind je eerste post van vandaag juist een fantastische post want het getuigt van zoveel zelfinzicht/zelfbewustzijn. Je wilde je plan uitvoeren en ging daarbij voorbij aan wat Zaar nodig had. Je conclusie is dat dat niet werkte. Dat is toch top?
De keer erna ben je met minder of andere verwachtingen naar stal gegaan en heb je beter gekeken naar wat er kon. Dat werkte. Dat is toch ook top.

Je conclusie is dat je beter moet meebewegen met wat Zaar aanbiedt. Dat dat werkt, heb je de afgelopen tijd gemerkt als je kijkt naar welke stappen jullie samen gemaakt hebben. Dat is niet mis en daar mag je best trots op zijn!

Leren gaat met ups en downs, en soms zet je 2 stappen vooruit en denk je "Hoera! We kunnen het" en dat smaakt naar meer. Dan zet je weer een stap achteruit of je komt op een plat tussenstukje en je denkt "oliebol, we leren het nooit". Je hebt allebei die momenten nodig om verder te komen. Met alleen het een of ander sta je stil, al lijkt dat soms niet zo.

Ik denk dat juist de uitdagingen die je met Zaar beleeft en aangaat het zo waardevol maakt. Je leert hier zoveel van waar je in het leven buiten Zaar ook profijt van trekt. Je doet het prachtig, zoals Maflinger ook mooi verwoordt, gewoon lekker zo met haar doorgaan en samen verder leren! Als je haar verkoopt weet je nooit wat er met haar gaat gebeuren ( en ja, dat is met verkoop altijd zo), maar je zal je denk ik altijd blijven afvragen wat als... En een superbraaf paard dat altijd doet wat je wil ondanks je eigen stemmingen etc. vind je niet zo makkelijk en is misschien toch ook niet zo leuk, juist omdat de uitdaging mist.

Laat ik het dan anders zeggen: ik heb nogmaals heel veel respect voor je zelfreflectie en doorzettingsvermogen, maar voel je niet bezwaard naar jezelf of naar Zaar toe als jullie gewoonweg niet passen. En dan vooral niet omdat anderen zeggen dat je maar moet doorploeteren met bloed zweet en tranen voor beide partijen omdat het een 'uitdaging' is.

Sorry dat ik niet meer gereageerd heb, ik zat echt even niet lekker in mijn vel (niet per se door Zaar, maar vooral privéomstandigheden).

Ik ben ook de laatste tijd vooral enorm blij hoor met Zaar! Ze haalt echt gigantisch veel zelfreflectie bij mij naar boven, wat voor mij enorm waardevol is aangezien ik in het dagelijks leven best wel op psychisch vlak wat uitdagingen heb al zolang ik leef. Ik heb wat issues met emotieregulatie, angsten, impulsiviteit, etc. Omgaan met Zara werkt voor mij als een soort van coaching, zij reflecteert mijn gedrag zo enorm goed en alle dingen aan haar gedrag die ik soms niet leuk vind zijn vaak spiegelingen van mijn "problematische" gedrag en state of mind op dat moment. Dat heb ik pas sinds een jaar door, dat Zara dat zo ontzettend goed doet en kan. Voor dat ben ik haar ook zo dankbaar, want door haar ben ik enorm gegroeid als mens het afgelopen jaar en ben ik echt gaan werken aan mezelf en om mijn emoties en spanningen beter in bedwang te houden. Elke keer dus dat ik hier niet aan werk of mezelf weer laat overspoelen door mijn emoties of angsten (niet angsten voor haar, maar in het algemeen), merk ik dat aan Zara's gedrag naar mij toe. En natuurlijk reflecteert ze mij niet continu, ze heeft ook haar eigen gevoelens en leven en dingen die gebeuren op de wei waar ze zich naar gedraagt. Maar ik merk dat mijn negatieve gedrag of state of mind haar negatieve gedrag heel erg in stand kan houden of versterken. Zelfs als ik niet doorheb dat ik een grijze wolk boven mijn hoofd heb hangen, wijst Zara mij er op. Ze is op dit vlak echt goud waard vind ik, want ik heb redelijk wat paarden meegemaakt al, maar ik heb er nog nooit een ontmoet zoals Zara.

Maarja soms reageer ik dus heel emotioneel op een slechte dag met Zara en ik kan dan voor langere tijd volledig door in de put zitten, haar weg willen doen, met paarden willen stoppen etc. Maar dat is ook onderdeel van mijn mentale struggles, zwart/wit denken en blijven hangen in negatieve emoties en dat is nog iets waar ik aan moet werken en waarvan ik denk dat Zara mij ook daarbij gaat kunnen helpen (of al mee aan het helpen is).

Ik kocht een paard om lekker zonder zorgen recreatief ritjes mee te maken en leuke dingen mee te doen, maar in plaats daarvan kreeg ik iets wat voor mij misschien nog veel waardevoller is (geweest). Soms krijg je niet het paard dat je wilt, maar wel het paard dat je nodig hebt.

Zoiets?

Je hoeft je niet verplicht te voelen om hier regelmatig te reageren of updates te geven, maar we waarderen het wel. Nou ja, "we", ik kan alleen voor mezelf spreken.

Ik vind je laatste post weer prachtig en zo lang je zo naar jezelf en naar Zaar kan kijken, denk ik dat de "uitdaging" goed vol te houden is. Als dat niet meer zo is, is er uiteraard ook niets op tegen om te beslissen dat je hier niet meer mee verder wilt.

Je bent niemand iets verplicht TS, ik vind je een hele sterke vrouw en ik hoop ook niet dat je mijn berichten als negatief beschouwt, ik wilde gewoon even een andere kant geven dan het standaard riedeltje op bokt Beetje out of the box.... Dikke knuffel

Top post TS! Dat was dus wat ik met mijn laatste post ook bedoelde te zeggen, daar zat ik dus wel goed mee. Lekker zo doorgaan en als je zin hebt meld je hier wat en anders lekker niet.

Vanonder de meeleessteen wil ik me even volledig aansluiten bij Maflinger.
Bewonderenswaardig zoals je naar jezelf durft te kijken.

Precies dat ja

Ja ik vind het zelf wel heel fijn om hier te schrijven, helpt ook enorm bij de zelfreflectie waar ik het hierboven over had. Vaak door het op te schrijven ga ik er nog net wat beter over nadenken.

De uitdaging is op deze manier zeker te doen, ik krijg er ook gewoon heel veel moois voor terug, al besef ik me dat soms later pas. Maar mocht ik inderdaad ooit op een punt komen dat het echt niet meer gaat, dan zal ik het op moeten geven. Maar ik hoop dat ik niet (meer) op dat punt kom met haar.



Dankjewel! Ik beschouw je berichten zeker niet als negatief, ik vind het juist fijn om ook af en toe kritisch geluid te horen (hoewel ik alle minder kritische berichten net zo erg waardeer natuurlijk). Dat dwingt mij ook om wat kritischer soms naar de “toestand” zoals hij op dit moment is met Zaar te kijken. Ik vond je berichten dus niet vervelend!



Dankjewel! En je post klopte zeker helemaal.



Dankjewel voor je fijne reactie! (En leuk om te lezen dat je meeleest )

——

Super bedankt voor jullie begripvolle en steunende posts (niet alleen nu, maar ook voorheen al). Waardeer ik echt heel erg en het motiveert me enorm!

Afgelopen dagen is het best goed gegaan met Zaar. Ik heb het vrijdag rustig aan gedaan, toen voelde ik me echt nog niet zo happy, Zaar vrolijkte me wel enorm op!

Zaterdag heb ik wat dressuur aan de hand met haar gedaan, dit deed ze super goed al merk ik dat ze op het moment de buigingen en zijgangen wel wat lastig vindt. Stelling lukte haar goed, schouder voor en schouder binnen vondt ze wat lastig om niet volledig naar binnen te vallen, wijken zat er niet echt meer in, maar het beginnetje dat we aan het maken zijn met travers ging wel redelijk. Ik merk dat ik haar weer serieuzer op moet gaan pakken aan de dubbele longe (ik heb hier alleen zo geen zin in telkens), ze wordt weer wat stijver in haar lijf.

Zondag heeft ze vrij gesprongen. Vooral de focus gelegd op in de goede galop landen na de sprong, dit vindt ze erg lastig, en niet op de hoogte. Meestal maak ik de sprongetjes als ik op de landing wil focussen om en nabij 50cm, voor lager tilt ze haar benen niet op en bij hoger gaat ze (nog) slordiger springen. Ze deed goed haar best, rechtsom landen bleef lastig, maar linksom ging de laatste rondes allemaal vlekkeloos. Rechtsom zijn we gewoon gelijk geëindigd na 1 goede landing, ze werd nogal moe ook.

Maandag wilde ik weer dressuren aan de hand, maar Zaar zat laag in haar energie en ik merkte dat ik alleen maar boos werd op haar, dus dat heb ik na 10 minuutjes opgegeven.

Gister hebben we geoefend op de wasplaats en met manen wassen. Ik had Zara’s manen al 2 jaar niet meer gewassen, haar staart 1 jaar niet, dus dit moest echt hoognodig weer gebeuren. Ze vindt wassen alleen erg spannend maar gelukkig wilde een vriendin van mij op stal helpen door Zara te belonen met eten terwijl ik haar waste.

Vandaag hebben we weer een mijlpaal bereikt! We hebben namelijk voor het eerst sinds het vanaf nul beginnen bewust gedraafd onder de man. Dat stukje buiten van laatst telde ik niet mee, want dat wilde ik toen eigenlijk helemaal niet Ik heb nog steeds geen zadel voor Zaar (even geen budget voor) en zonder zadel draven vind ik best wel spannend, op elk paard, dat ligt niet per se aan Zara. Maar vandaag voelde het goed. Ik voelde dat ik stevig zat op haar, ze stapte rustig, was goed stuurbaar, reageerde perfect op mijn stem en ik had er gewoon zin in om het te proberen. Dus met mijn stem het draf commando gegeven en daar gingen we hoor. Super twijfelachtig en drie pasjes. Gelijk Zara uitbundig beloond en toen nog een keer drie pasjes geprobeerd. Ik merkte dat het goed zat en dat ik redelijk stabiel zat op Zara dus vervolgens 2x een half rondje gedraafd. Ze hield het heel klein en rustig, alsof ze me de tijd en kans wilde geven om mijn balans te vinden. Ze voelde heel betrouwbaar vandaag echt een toppertje. Ik had gelijk weer zo’n verliefd en gelukkig gevoel. Dit was even precies wat ik nodig had. Op zulke momenten vind ik het ook echt moeilijk om bij Zaar weg te gaan (lekker Penny), heb nog echt flink staan knuffelen met d’r. Het was gewoon zo’n dag.

Morgen staat dubbele longe op de planning. Heb er niet bar veel zin in, maarja ze moet echt goed haar rug en buikspieren blijven gebruiken en ontwikkelen nu ik vaker op haar zit. Kan niet telkens bijna niks doen met haar en dan vervolgens op haar zitten te stuiteren zonder zadel. Dus we moeten beide weer aan de bak.

Aan de dubbele longe werken gister ging redelijk, alleen een singel omhebben blijft voor Zara een erg stressvol iets. Ik heb ipv de standaard meegeleverde buiksingel er nu al een bredere dressuursingel met bont aan gehangen, maar ook dit kan Zara niet echt verdragen (ze trapt met haar voorbenen tegen haar buik waar de singel zit en trilt met haar huid). Ik mag aankomende week de anatomische dressuursingel van mijn stalgenootje lenen, ben benieuwd of dat wat meer verlichting voor Zara biedt. Als ze zo gevoelig op de singel blijft kan er voorlopig echt geen zadel op (ik begin nu ook te denken dat de singel altijd een deel van het rijprobleem is geweest, aangezien ze voorheen zonder zadel ook altijd een stuk relaxter al was).

Zara had de singel al een tijdje niet om gehad, omdat we al een tijdje geen dubbele longe werk meer hebben gedaan. De eerste 10 minuten was Zaar dus echt weer even lichtelijk in paniek. Maar daarbij was ik zelf ook ontzettend aan het klungelen met de lijnen. Ik heb nieuwe lijnen van Lammert Haanstra die dikker en zwaarder aanvoelen en ik moet er nog enorm aan wennen. Het zat ook allemaal even niet goed in het begin, de buitenste lijn bleef telkens achter een van de ringen haken (ik doe de buitenste lijn over de rug aangezien achter de benen bij Zara geen succes is), waardoor er teveel druk op kwam en Zaar nog meer in de stress raakte. Pfff wat een gedoe Ik vind dubbele lijnen zo'n geklungel soms, heb ik helemaal geen geduld voor. Maar ik moet het gewoon vaker doen, zodat ik er weer handiger in wordt. Uiteindelijk heb ik het kunnen fixen zodat de lijn goed bleef zitten en toen werkte Zaar ook veel beter mee.

Ze is best wel weer scheef op het moment. Linksgebogen, zoals altijd. Linksom moet ik heel erg mijn buiten lijn erbij houden en rechtsom heb ik op buiten niks in mijn hand, omdat ze dus scheef die kant op trekt en over haar schouder naar binnenvalt. Ik vind dit met de dubbele lijn altijd lastig op te lossen, omdat ik dan mijn binnenbeen eigenlijk mis waarmee ik haar kan begrenzen. Maar mijn stalgenootje die handig is met lange lijnen heeft me wat tips gegeven en ik wil sowieso voor het winterseizoen opzoek gaan naar een instructrice, omdat ik toch in het winterseizoen niet doorga met rijden en dan weer wil focussen op dubbele longe. Wat ik overigens ook bijzonder vind is dat ze linksgebogen is, maar linksom wel heel erg moeite heeft met in de goede galop aanspringen, terwijl ze rechtsom altijd vlekkeloos in de goede galop springt. Weet iemand misschien waar dat aan kan liggen?

Maar verder, ondanks haar scheefheid en de spanning van de singel, deed ze eigenlijk echt goed haar best. Ze luisterde heel goed naar de teugelhulpen en naar mijn stemcommando's, dus het was verder best fijn werken met haar. Ik vind het altijd heerijk als ze zo actief meedoet tijdens het werk en je echt aan haar hoofd kan zien dat ze "serieus" en gefocust bezig is.

Als ze linksom op haar binnenschouder valt, houdt dat ook in dat ze meer gewicht op haar binnenvoorbeen heeft. Ook zal ze dan makkelijker naar buiten kijken. Door dit alles zal het aanspringen in de rechtergalop veel makkelijker zijn dan in de linkergalop, ook als ze linksom loopt. In de linkergalop grijpt een paard met het linkerbeen meer naar voren, maar als ze daar het liefst meer gewicht op heeft, wordt dat naar voren grijpen een stuk lastiger.
Je zou eens kunnen kijken op internet bij Mireille den Hoed of bij 4DimensionDressage, die longeren zonder hulpmiddelen bij de paarden die ze trainen, juist om ze rechter te krijgen, meer ontspannen over de rug en van de voorhand af. Dan heb je je dubbele lijnen en de longeersingel niet nodig.
Als je de singelnijd wil aanpakken, zou ik dat d.m.v. desensibiliseren doen. Dat kan je bijvoorbeeld met een bandage doen. Die leg je over de rug en pak je dan heel losjes onder de buik door, de ene hand aan de ene kant, de andere aan de andere kant. Als ze niets doet, kan je hem ietsje strakker pakken. Zodra ze begint met reageren houd je die bandage net zo straks als toen ze begon met reageren, net zo lang totdat ze ermee ontspant. In het begin stop je dan, dat is dan de beloning. Als je dat dagelijks doet, zal je hem steeds strakker kunnen pakken en zo kan je dat later weer omzetten naar de longeersingel. Ik denk momenteel dat het niet specifiek op een singel gericht is, maar op alle singels in het algemeen, meer nu een soort aangeleerd gedrag dat je d.m.v. de bandage probeert te onderbreken en om te buigen naar iets positiefs.

Linksom valt ze juist meer op haar buitenschouder en buigt ze dus naar binnen. Wat jij zegt zou dus normaal gesproken kloppen, maar het is bij haar dus andersom. Ze buigt naar links, valt meer op buiten en springt toch linksom in de rechtergalop aan.

Ik zal eens kijken bij 4DimensionDressage, klinkt interessant. En bedankt voor de tip met de bandage! Ik heb nog een oude set liggen dus dat ga ik binnenkort even met Zara uitproberen.