Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-01-19 13:30

Geplaatst: 28-01-19 13:30

josien_m_ schreef:
Paarden spiegelen (denk ik) niet meer of minder dan wij mensen onderling doen. Naast spiegelen, aanpassen van lichaamstaal en energie om een samen gevoel te krijgen, reaegeren paarden en mensen natuurlijk ook op wat zij waarnemen en vooral dan op de gevoelens of de energie. We zitten in een systeem en alle gedrag van iemand in het systeem geeft verandering bij alle leden van dat systeem. Een systeem is dan wanneer er 2 of meer mensen en/of paarden samen zijn.

Klopt. Paarden weten hier dat het een zwaar verbod is tegen mij aan te lopen of anderszins pijn te doen (hele slechte rug hier, dus dat kan te grote consequenties hebben) en Hercule als jonge enthousiaste hengst heb ik dat echt moeten leren. Toen we de fermette aan het verbouwen waren deed ik de paarden blijkbaar zonder dat ik er erg in had op de automatische piloot. Denken, denken, denken.......Tot op een dag ik een behoorlijke por van Hercule kreeg die heel bewust gegeven was. 1ste reactie schrik en boosheid, toen stond ik stil want het was zo niets voor Hercule al jaren niet meer, en keek ik hem aan en hij keek me recht in de ogen aan, zo van "ik wil jou wel iets vertellen". Toen pas begreep ik het, hij had me gewoon enorm gemist daar we al zo verschrikkelijk weinig deden met elkaar en Hercule echt gehecht is aan mij (en ik aan hem). Ik heb dat lieve koppie in mijn armen genomen, excuses gemaakt en hem beloofd dat ik voortaan altijd als ik bij de paarden ben er echt voor hen zal zijn. Zover ik kan nagaan heb ik dat ook inderdaad gedaan.

Neemt niet weg, dat ik het een heel interessant onderwerp vind maar coaching met paarden ook nog wel iets lastig vind. Dat autistische mensen zich juist heel fijn kunnen voelen bij paarden en er rustig van kunnen worden dat begrijp ik wel. Maar dat is een andere manier van paarden therapeutisch inzetten.

**Geplaatst**: 28-01-19 14:00

Geplaatst: 28-01-19 14:00

D_M_L schreef:
Ik snap het! Dank u wel! Kun je het zo stellen dat de paardencoaching ingezet wordt omdat
1. paarden mensen spiegelen en zo op een fijne manier mensen zonder oordelen confronteren met hun problemen ed.
2. het handelen van paarden (ook als datgene dat ze doen niet perse de mens spiegelt) symbolisch kan zijn voor de coachee en het zo aanknopingspunt vormt voor het stellen van vragen. Bijv: 'wat voel je als het paard zich van je afkeert?' ook als dat paard dat niet doet uit reactie op de coachee.

Ik probeer het zodoende even te begrijpen en samen te vatten voor mezelf

Ik denk dat dat wel een mooie samenvatting is van wat je nu in therapieland ziet.
Als ik kijk naar jouw punt 1: Paarden spiegelen mensen net zoals mensen mensen spiegelen. Als je je client met een andere mens confronteert en die begint te gapen, frunnikt met de rits van zijn jas, kijkt steeds om zich heen, gaat op een stoel zitten in plaats van bij jouw client te blijven staan, komt veel te dicht bij staan, begint je client ongevraagd te betasten of luistert maar half naar het verhaal van je client omdat hij de hele tijd met zijn mobieltje bezig is - zeg je dan; dit heb je over jezelf afgeroepen want die persoon spiegelt alleen maar wat jij uitstraalt...?
Ik mag toch hopen van niet... Dus waarom dat wel doen als er een paard staat in plaats van een mens, een dier met net zoveel eigen geschiedenis, karakter, intelligentie en persoonlijkheid?
Ja, uit onderzoek is gebleken dat we allemaal mirror-neuronen hebben waarmee we onbewust kleine bewegingen van anderen spiegelen, maar dat is niet hetzelfde als dat wij/paarden met ons gedrag de diepste drijfveren/trauma's van die ander spiegelen. Dat échte biologische spiegelen gebeurt inderdaad voor het grootste deel inderdaad onbewust - maar alleen als we ons niet laten afleiden. Geef een paard een bak voer, en hij mirrort echt niet meer alle lichaamstaalnuances die jij uitstraalt omdat jij van blij naar verdrietig gaat en weer terug. Zet een paard in zijn eentje in een paddock, en het is goed mogelijk dat hij vooral bezig is met 'ik ben alleen, waar is de rest??' of 'ik heb honger, waar zijn de grasjes?' en helemaal niet met dat de client eindelijk zijn/haar trauma durft uit te spreken, eindelijk ontspant, de schouders iets laat zakken en dus dringend gemirrord moet worden.
Veel foute coaches hebben dat mirroren gekidnapt en vervolgens omgeturnd in een geloof wat helemaal niet meer door de wetenschap gesteund wordt, alleen presenteren zij hun geloof met 'want wetenschappers hebben laten zien dat die spiegelneuronen echt bestaan, dus gaat dit coachingspaard tijdens deze sessie al jouw psychische toestanden spiegelen.' En dat is niet zo. Dat paard is waarschijnlijk 80% van de tijd afgeleid door zijn eigen obsessies en hersenspinsels, en de 20% van de tijd dat hij wél echt direct reageert op wat de client verandert kan zo onzichtbaar zijn dat de coach het niet eens ziet. En dus gaan zulke coaches een soort pick&mix-coaching toepassen; aangezien echt mirrorend gedrag vaak best moeilijk zuiver wetenschappelijk te vinden is tussen mens en paard gaan ze gewoon zelf gedragingen zoeken bij het paard waarvan ze vinden dat die 'best wel relevant voor het verhaal op dit moment' zijn, en gaan die bestempelen tot spiegelgedrag. Met de beste bedoelingen natuurlijk, maar ook met de beste bedoelingen kun je door jouw hineininterpretieren je clienten onbedoeld nog veel verder in de problemen werken omdat jij fantasieverhaaltjes bij een paard bedenkt die zij niet zien en dus ook niet echt kunnen volgen, waardoor de belangrijkste conclusie is die een gevoelige client na afloop trekt; 'dit had ik zelf nooit kunnen begrijpen, want ik miste al die 'belangrijke' signalen. Ik kan het dus echt niet zelf, ik heb echt de interpretaties van anderen nodig om mijn richting te kunnen vinden.
Wat zo'n beetje het tegenovergestelde is van wat een therapeut/coach zou willen bereiken.

2. Dit is hoe echte therapeuten werken, en dat is de enige manier om het veilig te doen en je client geen extra problemen/schuldgevoelens aan te praten omdat zij dingen 'verkeerd' zouden interpreteren volgens het interpretatiegeloof van de coach. Dat vind ik ook wel tekenend aan het verhaal van LENTI, en dat is een verhaal dat je nooit van coaches zelf zult horen. Als je ze dit verhaal al zou vertellen over hun eigen consult, dan zul je te horen krijgen dat die client 'er ook nog niet klaar voor was', 'duidelijk wegliep voor de echte problemen', 'teveel op de coach projecteerde terwijl ze eigenlijk naar zichzelf zou moeten kijken, maar ja, je kunt mensen niet dwingen om daar open voor te staan....'
Juist omdat veel coaches vanuit hun persoonlijke geloof (paard = spiegel van de ziel en ik ben de door het universum gezonden vertolker) coachen vertonen de meesten ook extreem passief agressief gedrag ten opzichte van de clienten: alles wordt vanuit dat geloof zo omgedraaid dat alles wat goed ging kwam doordat het geloof écht bestaat, en alles wat fout ging was of de schuld van de client, of de client was niet in staat om te zien dat wat er gebeurde in werkelijkheid goed was.

En zoals Josien zegt: voor veel mensen is het buiten komen, in de wind staan en zo'n groot dier mogen aaien an sich al een enorm aardende/bevrijdende/angst-overwinnende gebeurtenis. Een soort zwemmen met walvissen voor beginners.

**Geplaatst**: 28-01-19 14:14

Geplaatst: 28-01-19 14:14

Citaat:
En zoals Josien zegt: voor veel mensen is het buiten komen, in de wind staan en zo'n groot dier mogen aaien an sich al een enorm aardende/bevrijdende/angst-overwinnende gebeurtenis. Een soort zwemmen met walvissen voor beginners. ;)

**Geplaatst**: 28-01-19 14:15

Geplaatst: 28-01-19 14:15

xyzutu2 schreef:
Een soort zwemmen met walvissen voor beginners.

En bedankt, nu heeft mijn paard dus een trauma over haar gewicht _O-

**Geplaatst**: 28-01-19 15:07

Geplaatst: 28-01-19 15:07

Paarden spiegelen niet, dat zou wat zijn.

Wat paarden wel doen is reageren op non verbale communicatie en kudde energie. Niets zweverigs aan.

Een stukje ontwikkeling wat wij in grote lijnen afgeleerd hebben. Ze reageren op spanning in en tussen mensen en een goede coach kan hetgeen hij ziet terugkoppen naar de coachee. En dan gaat het om wat de coachee daaruit haalt. Veel coachees hebben dezelfde issues in de omgang met paarden als zij in het dagelijks leven hebben. Het zichtbaar maken van deze patronen is hetgeen je doet in een coaching, niets meer en niets minder.

Daarnaast is een enorm pluspunt dat het werken met paarden ( en veel andere dieren) de aanmaak van oxytocine stimuleert en zorgt dat Cortisol daalt.

Hieronder nog een ( Engelstalig) onderzoek dat dit ondersteunt.

In elk beroep heb je mensen die wel of niet bij je aansluiten, en ook een coach moet bij je passen. En de een is meer down to Earth dan de ander, en je kiest toch iemand uit die matcht bij jezelf.

https://pub.epsilon.slu.se/2423/1/handlin_l_101222.pdf

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 21:50

Re: Paardencoaching

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 21:50

Goed artikel! Thanks!

xyzutu2, denk je niet dat paarden net iets beter kunnen 'spiegelen' (in hoeverre je dit woord kan gebruiken) dan wij mensen, omdat zij puur ingesteld zijn op het non-verbale gedrag, en wij veel meer op het verbale en ook veel rationeler zijn, waardoor wij minder goed '(aan)voelen'? Paarden zijn immers prooidieren en moeten zich heel bewust zijn van alle subtiele signalen in hun omgeving.

**Geplaatst**: 28-01-19 21:59

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 28-01-19 21:59

Paarden zijn geen prooidieren. Paarden zijn dieren die soms tot prooi worden maar vooral sociaal en familiar zijn ingesteld. Het grote belang van sociale interactie, het sluiten van vriendschappen voor het leven, het herinneren van banden die gesmeed zijn tijdens het samenleven of ontmoetingen met buurkuddes. Ze zorgen voor elkaar, letten op elkaar en koesteren die vriendschappen. Ik vind het zo'n "oude" benadering om het goed lezen van lichaamstaal alleen zou dienen voor de veiligheid. Als je je verdiept in het gedachtengoed van de zooantrologie, verandert die eenzijdige benadering.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:07

Geplaatst: 28-01-19 22:07

D_M_L schreef:
Goed artikel! Thanks!

xyzutu2, denk je niet dat paarden net iets beter kunnen 'spiegelen' (in hoeverre je dit woord kan gebruiken) dan wij mensen, omdat zij puur ingesteld zijn op het non-verbale gedrag, en wij veel meer op het verbale en ook veel rationeler zijn, waardoor wij minder goed '(aan)voelen'? Paarden zijn immers prooidieren en moeten zich heel bewust zijn van alle subtiele signalen in hun omgeving.

Denk ik wel, net zoals iemand die aan het appen is ook minder goed is in lichaamstaal oppikken dan iemand die dat niet doet.

Maar het feit dat ze beter zijn in het zien van alle nuances in lichaamshouding betekent niet dat ze er ook meer of onpartijdiger op reageren. Heel simpel: paarden zien veel meer subtiliteiten in non verbaal gedrag bij hun omgeving, maar ze grazen alsnog 16 uur per dag. Dat is dus 16 uur gras eten en niet sec het spiegelen van andermans lichaamstaal per dag. Dus ja, ik kan me goed voorstellen dat een paard veel meer ziet aan de lichaamshouding van een mens en veel meer ruikt aan hoe die persoon in zijn gezondheid/hormonen/ongesteldheid zit, maar dat betekent niet dat hij daar ook op reageert. Hij reageert vooral op wat hij zelf wil op dat moment: eten, rusten, beetje samen rondhangen, gezelschap, alleen zijn, gekriebeld worden, spelen en ga zo maar door.
Dat je alles ziet betekent niet dat je overal op reageert. De eigen ik gaat voor.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:18

Geplaatst: 28-01-19 22:18

xyzutu2 schreef:
Als je je client met een andere mens confronteert en die begint te gapen, frunnikt met de rits van zijn jas, kijkt steeds om zich heen, gaat op een stoel zitten in plaats van bij jouw client te blijven staan, komt veel te dicht bij staan, begint je client ongevraagd te betasten of luistert maar half naar het verhaal van je client omdat hij de hele tijd met zijn mobieltje bezig is - zeg je dan; dit heb je over jezelf afgeroepen want die persoon spiegelt alleen maar wat jij uitstraalt...?

En dat terwijl zulke dingen wel degelijk heel veel aangeven. "Je hebt het over jezelf afgeroepen" is natuurlijk niet zo zinvol en vaak zelfs misleidend of kwetsend... maar als spiegelsituatie kan het heel nuttig zijn.
Zo zou ik zeggen dat als de ander gaapt, steeds om zich heen kijkt en een telefoon pakt, die persoon contact afweert. Dat zegt nog niets over waarom die ander dat doet, en hoe je daar dan op moet reageren, en of dat een reactie is op iets in jou... maar desondanks is het wel iets waar op te reflecteren valt en wat hele nuttige informatie kan geven. Met precies de vragen die ook vanuit de coaching gesteld worden: hoe ervaar je het en wat doet het met jou? Wat had je willen bereiken, of wat zou je willen bereiken? Welke mogelijkheden zie je en brengt dat een andere reactie?

Dus ik snap het punt dat je wilt maken eigenlijk niet - het lijkt me juist een voorbeeld van iets dat heel goed kan werken.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:25

Geplaatst: 28-01-19 22:25

Shadow0 schreef:
xyzutu2 schreef:
Als je je client met een andere mens confronteert en die begint te gapen, frunnikt met de rits van zijn jas, kijkt steeds om zich heen, gaat op een stoel zitten in plaats van bij jouw client te blijven staan, komt veel te dicht bij staan, begint je client ongevraagd te betasten of luistert maar half naar het verhaal van je client omdat hij de hele tijd met zijn mobieltje bezig is - zeg je dan; dit heb je over jezelf afgeroepen want die persoon spiegelt alleen maar wat jij uitstraalt...?

En dat terwijl zulke dingen wel degelijk heel veel aangeven. "Je hebt het over jezelf afgeroepen" is natuurlijk niet zo zinvol en vaak zelfs misleidend of kwetsend... maar als spiegelsituatie kan het heel nuttig zijn.
Zo zou ik zeggen dat als de ander gaapt, steeds om zich heen kijkt en een telefoon pakt, die persoon contact afweert. Dat zegt nog niets over waarom die ander dat doet, en hoe je daar dan op moet reageren, en of dat een reactie is op iets in jou... maar desondanks is het wel iets waar op te reflecteren valt en wat hele nuttige informatie kan geven. Met precies de vragen die ook vanuit de coaching gesteld worden: hoe ervaar je het en wat doet het met jou? Wat had je willen bereiken, of wat zou je willen bereiken? Welke mogelijkheden zie je en brengt dat een andere reactie?

Dus ik snap het punt dat je wilt maken eigenlijk niet - het lijkt me juist een voorbeeld van iets dat heel goed kan werken.

Jouw reactie van 'hoe ervaar jij dit en wat doet het met jou' is dus precies wat ik als goede coaching of therapie zie. Ik doelde op coaches die voor de client gaan duiden: 'Dat die ander nu x doet is heel duidelijk een reactie op jouw issues/trauma/wat jij op dit moment denkt'.
En dat is het per definitie niet: wat die ander doet is een combinatie van wat hij in zijn omgeving opmerkt (misschien reageerde hij wel op iets ander dan de client?) en wat zich in zijn eigen hoofd afspeelt . Gapen kan ook komen doordat die persoon slecht geslapen heeft. Om zich heen kijken kan ook zijn omdat die persoon zich ongemakkelijk voelt als hij moet praten met een vrouw, frunnikken kan zijn omdat hij zijn claustrofobie in de hand probeert te houden in dit kleine gesprekskamertje.
Het enige wat je als therapeut hiermee kunt doen is wat jij ook zegt: vragen 'wat doet het met jou, client, als je met zo iemand praat en die persoon kijkt - om welke reden dan ook - steeds weg? Hoe interpreteer jij dat? Helpt die interpretatie jou? Waar komt die denk je vandaan? Zijn er ook andere mogelijke interpretaties die jou misschien meer helpen?'

Maar dus niet 'deze meneer begint te frunniken omdat jij nu terugdenkt aan je trauma en daardoor vijandigheid uitstraalt en hem onbewust wegduwt.' Dat doen veel paardencoaches te pas en te onpas, omdat het paard nou eenmaal 'spiegelt'. Pas als je 'paard' vervangt door 'ander mens' beseffen mensen vaak pas hoe bizar het is om ervan uit te gaan dat die ander niets is dan reacties op wat jij uitstraalt.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:34

Geplaatst: 28-01-19 22:34

xyzutu2 schreef:
Maar dus niet 'deze meneer begint te frunniken omdat jij nu terugdenkt aan je trauma en daardoor vijandigheid uitstraalt en hem onbewust wegduwt.' Dat doen veel paardencoaches te pas en te onpas, omdat het paard nou eenmaal 'spiegelt'. Pas als je 'paard' vervangt door 'ander mens' beseffen mensen vaak pas hoe bizar het is om ervan uit te gaan dat die ander niets is dan reacties op wat jij uitstraalt.

Die stelligheid kan ik inderdaad niet onderschrijven. Maar tegelijkertijd heb ik het idee dat we de invloed van wat anderen oppikken eerder onder- dan overschatten, en is het goed om je te realiseren dat het wel degelijk zo kan werken.
(Ik zou ook hopen dat hulpverleners dit nog eens leren trouwens }:0

Dat zij vaak interpreteren 'client was lastig' ipv 'ik zat niet lekker in mijn vel en daarom reageerde de client anders dan ik zou willen.')

**Geplaatst**: 28-01-19 23:31

Geplaatst: 28-01-19 23:31

Shadow0 schreef:
(Ik zou ook hopen dat hulpverleners dit nog eens leren trouwens Dat zij vaak interpreteren 'client was lastig' ipv 'ik zat niet lekker in mijn vel en daarom reageerde de client anders dan ik zou willen.')

Dat is één van de belangrijkste aspecten van de (Rijkserkende HBO) opleidingen tot bijvoorbeeld Social Worker; nu en 20 jaar terug ook al. Het beroep vraagt een continu kritisch kijken naar je eigen voelen - denken - handelen in alle situaties die je tegen komt.
Dat jij het gevoel hebt dat dit niet (of te weinig) gebeurt, dat kan natuurlijk. Maar het wordt hulpverleners wel degelijk geleerd. Het zijn belangrijke kwalificaties die je aan moet tonen dat je het beheerst bij afstuderen en ook in het werkveld moet je voor registraties aantonen dat je hier aan werkt.

**Geplaatst**: 29-01-19 01:56

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 29-01-19 01:56

@ Shadow: ik denk niet dat we onderschatten hoeveel een paard allemaal wel niet oppikt. Ik denk alleen wel dat we overschatten a) hoeveel een paard daarmee doet, b) daar voor ons zichtbaar iets mee doet, en c) daar niet alleen iets mee doet dat voor ons zichtbaar is maar dat bovendien zo eenduidig doet dat dat gedrag linea recta met de situatie van de client te maken.
Een gapend paard/medemens kan zo ontzettend veel betekenen dat de enige reele therapeutische optie is om de client te vragen wat die daarbij voelt, niet om als therapeut te bepalen dat dat gegaap van paard/medemens een directe en onlosmakelijke reactie is op wat de client op dat moment dacht.

@ Lante: ik denk dat veel therapeuten (die zonder een echt psychiatrisch diploma in elk geval) zich op dat vlak zo verschrikkelijk overschatten.
Ik moet zeggen dat ik de meeste paardencoaches ook een stuk beter vind als coach aan tafel dan in de paddock. Aan tafel hebben ze niets anders om te duiden dan het verhaal van de client zelf en kunnen dus alleen maar vragen om meer informatie, nieuwe inzichten enzovoorts. Zet er een paard bij en meteen gaat de focus naar het paard en beginnen ze het paard te interpreteren (hij doet nu x omdat jij y) en krijgt de client zelf ineens een stuk minder ruimte. Niet omdat er een paard naast hem/haar staat, maar omdat veel paardencoaches zelf zo ontzettend veel vrije interpretatieruimte innemen als ze naar een paard mogen kijken.
Ik vind die coaches dus ook geen slechte coaches, de meesten zijn zelfs erg goed aan tafel en helpen mensen echt zelf nieuwe inzichten te vinden, maar wel slechte paardencoaches.

**Geplaatst**: 29-01-19 07:59

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 29-01-19 07:59

Aan de tafel zie ik helaas ook veel (cursus) coaches die wat in een soort van trukendoos blijven hangen in het contact maken en gesprek. Ik mis toch vaak de autonomie en de echtheid van de coach als persoon zelf. Dat zie je ook terug in de werkwijze om zichzelf aan te prijzen, wat bij veel coaches wel heel herkenbaar hetzelfde is en mij altijd het gevoel geeft dat ik naar een soort van ‘selfie movie’ kijk: De vlog begint met uitleg waarom ze coach zijn geworden met de nadruk op eigen ervaringsdeskundigheid en hoe goed het nu met ze gaat en dat ze dat een ander ook gunnen, dan als je inschrijft op de nieuwsbrieven een gratis, zelfgeschreven e book, dan een gratis online masterclass en dan daarin mensen die vragen stellen verwijzen naar een dure workshop/ bezinningsweekenden en vervolgens, 1 op 1 coaching wat geaccrediteerd is door ziektekostenverzekeringen). De profielen op Social media zijn ook verassend gelijk.

Ik moet zeggen dat ik dit bij de meeste paardencoaches niet op die manier zie. Dat ziet er toch professioneler uit.

**Geplaatst**: 29-01-19 10:44

Geplaatst: 29-01-19 10:44

xyzutu2 schreef:
@ Lante: ik denk dat veel therapeuten (die zonder een echt psychiatrisch diploma in elk geval) zich op dat vlak zo verschrikkelijk overschatten.

De slechtse peut ever die ik ontmoet heb was een psychiater. Vriend en vijand op de afdeling waren er over eens dat deze man echt heel erg slecht was en er niets van bakte. Dus ik vind diploma's zeer belangrijk maar het zegt niet alles. De man vond zichzelf geweldig...

**Geplaatst**: 29-01-19 14:07

Geplaatst: 29-01-19 14:07

pien_2010 schreef:
xyzutu2 schreef:
@ Lante: ik denk dat veel therapeuten (die zonder een echt psychiatrisch diploma in elk geval) zich op dat vlak zo verschrikkelijk overschatten.
De slechtse peut ever die ik ontmoet heb was een psychiater. Vriend en vijand op de afdeling waren er over eens dat deze man echt heel erg slecht was en er niets van bakte. Dus ik vind diploma's zeer belangrijk maar het zegt niet alles. De man vond zichzelf geweldig...

Helaas heb je ook genoeg slechte psychiaters en psychologen inderdaad...

Echt ontzettend kwalijk dat een afdeling die weet dat iemand zijn patienten niet helpt gewoon door laat behandelen.
Maar die slechte therapeuten hebben in elk geval ooit wel geleerd hoe het wél zou moeten, alleen hebben die dat door ego of vergeetachtigheid 8-)

weer aan de kant gezet. Bij coaches zonder echte opleiding zie je vooral heel veel nergens op gebaseerde goede bedoelingen die ze als therapie verkopen. Een beetje alsof tafelgasten van Koffietijd na afloop van de show 60 euro neer mogen leggen voor de 'therapie', want we hebben een kwartier lang over uw trauma gesproken. Ergens over praten en ergens iets van vinden is iets heel anders dan iemand ergens op een voor die persoon veilige manier mee helpen.
Dus ja, als ik mocht kiezen dan had ik nog liever iemand die dat wel geleerd heeft maar het allemaal vergeten is,

dan iemand die nooit iets geleerd heeft, zomaar wat doet en zijn eigen mening verkoopt als therapie met als onderbouwing 'ik volg gewoon mijn gevoel/wat het paard mij over mijn client aangeeft'
Maar goed, nog liever natuurlijk allebei niet. 8-)

**Geplaatst**: 29-01-19 14:14

Geplaatst: 29-01-19 14:14

Citaat:
Bij coaches zonder echte opleiding zie je vooral heel veel nergens op gebaseerde goede bedoelingen die ze als therapie verkopen. Een beetje alsof tafelgasten van Koffietijd na afloop van de show 60 euro neer mogen leggen voor de 'therapie', want we hebben een kwartier lang over uw trauma gesproken. Ergens over praten en ergens iets van vinden is iets heel anders dan iemand ergens op een voor die persoon veilige manier mee helpen.

Helemaal mee eens. Een goed intuïtief (equine assisted) coach 'vindt' nergens iets over, ook niet over wat het paard laat zien. Hij/zij begeleidt het proces en geeft, oordeelloos, terug wat hij waarneemt. Zonder interpretatie en met een open houding.

**Geplaatst**: 18-02-19 22:09

Geplaatst: 18-02-19 22:09

Stel... een paard spiegelt.
Jij loopt super depressief achter de ploeg naar de kont van je paard te turen
Of je zit hyper te zijn op de bok van de hooiwagen.
Wat een zegen dat we nu trekkers en auto’s hebben

**Geplaatst**: 18-02-19 22:55

Geplaatst: 18-02-19 22:55

Dood staal heeft geen gevoel, alleen maar storingen en roest

**Geplaatst**: 18-05-19 08:59

Geplaatst: 18-05-19 08:59

Ik heb met veel interesse dit topic gelezen en vind dat er ontzettend veel goede dingen in staan. Het wordt heel duidelijk en helder uitgelegd en ik vind het erg fijn dat al het zweverige gedoe achterwege wordt gelaten

Ik ben dan ook erg geïnteresseerd en benieuwd welke paarden coach opleiding(en) naar jullie inzicht het beste is/zijn. Welke het beste aansluiten bij jullie visie en waar ze het alsjeblieft bij coachen houden, iedereen zichzelf mag blijven en zichzelf niet als een een of andere profeet gaan zien.

**Geplaatst**: 19-05-19 10:04

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 19-05-19 10:04

Naar mijn inzicht is dat Educatief Centrum Keulseweg (www.keulseweg.nl). De opleiding en de methode zijn erg doordacht en gebaseerd op de principes van het EAGALA. De opleiding bestaat uit meerdere niveau’s en richtingen en is erg breed georienteerd. Naast het (intuitief) coachen met paarden zijn veel technieken geintegreerd (waaronder voice dialogue, systemisch werk, gestalt) wat erg waardevol is tijdens coaching. Er zijn erg veel contacturen waarbij je met name leert vanuit de praktijk. Een volwaardige en volwassen opleiding dus, helemaal als je wat minder op zoek bent naar (zoals jij het noemt) ‘het zweverige’.

**Geplaatst**: 19-05-19 11:38

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 19-05-19 11:38

In september start bij equijoy de cursus PaardenPartner.. die ga ik volgen.. heb er al t een en ander van gezien, en ook van Kims werk en ik ben erg onder de indruk.. kijk ernaar uit om te beginnen! Kim heeft een systemische invalshoek die imo erg waardevol is

**Geplaatst**: 19-05-19 11:44

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 19-05-19 11:44

Ik heb zowel de keulseweg als de opleiding bij het Centrum voor Paardencoaching gedaan. Inmiddels ben ik aangesloten bij het centrum als coach. De Keulseweg is een goede opleiding, echt een basis opleiding. Daarna ben ik verder gaan leren en bij het CVP terecht gekomen. Wat ik fijn vind aan het centrum is dat het een goede gedegen achtergrond heeft. het cognitief coachen en het ACT principe zijn ook punten die ik echt toegevoegde waarde vind hebben.

**Geplaatst**: 19-05-19 11:58

Geplaatst: 19-05-19 11:58

Ik ben zowel als cliënt, als vrijwilliger en als student in aanraking gekomen met therapie met paarden / aangepast paardrijden / "coaching" met paarden.
Ik denk dat het goed kan werken... alleen heb ik daar nog niet heel veel voorbeelden van gezien. Ik heb zoals iemand anders in dit topic ook al zei ook wel wat moeite met het feit dat het geen beschermd beroep is en iedereen zich dus zomaar coach oid kan noemen. Het aantal mensen dat therapie met paarden of zo geven, een goede basisopleiding hebben gehad en een wetenschappelijke / goede opleiding hebben gehad met betrekking tot het inzetten van paarden in de hulpverlening is echt heel laag. Dat leidt soms echt tot gevaarlijke situaties. Bovendien stel ik mij ook regelmatig vragen bij het welzijn van de paarden die ingezet worden.
Als cliënt heb ik er eigenlijk niets aan gehad. Het leverde mij stress op (naast nog het feit dat ik tijdens een sessie ook gebeten ben en het gevoel had dat ik totaal niet begrepen en serieus genomen werd).
Als vrijwilliger heb ik positieve ervaringen met de inzet van paarden bij aangepast paardrijden voor mensen met een beperking (wat ook invloed heeft op zelfvertrouwen enz), althans bij 1 organisatie. Maar ik heb ook heel negatieve ervaringen als vrijwilliger gehad: paarden die ingezet werden waren totaal niet geschikt (bijten, schoppen), activiteiten moeten doen die eigenlijk gevaarlijk waren (en er bijna toe geleid hebben dat paard ging rollen met cliënt erop),....
Als student heb ik alleen maar meer gemerkt hoe belangrijk een gedegen kennis van a) coaching / therapie van mensen, b) een goede kennis van paarden en c) een goede kennis van hoe paarden in te zetten in hulpverlening is. Interpretaties van een paardencoach / -therapeut komen imo regelmatig voort uit buikgevoel, een onvoldoende kennis van het ethogram van het paard, ...

**Geplaatst**: 19-05-19 12:04

Geplaatst: 19-05-19 12:04

Figo88 schreef:
Ik ben dan ook erg geïnteresseerd en benieuwd welke paarden coach opleiding(en) naar jullie inzicht het beste is/zijn. Welke het beste aansluiten bij jullie visie en waar ze het alsjeblieft bij coachen houden, iedereen zichzelf mag blijven en zichzelf niet als een een of andere profeet gaan zien.

Ik ben begonnen aan de opleiding Psychotherapie met Assistentie van Dieren (PsychoTAD) aan het Belgisch Instituut voor Animal Assisted Therapy (BIAAT). Om een opleiding, nodig oor mijn werk, te kunnen volgen heb ik die moeten stopzetten. Dat is een zware opleiding, maar wel tevreden van. Waarom ik die gekozen heb? Het is een wetenschappelijke opleiding. Er zit veel wetenschappelijke onderbouwing in, geen zweverig gedoe...
Daarnaast wordt die opleiding in afstandsonderwijs aangeboden wat voor mij een plus is. Andere opleidingen ben ik niet zo'n fan van. Ik ken docenten van een andere opleiding en tja, ik heb er niet zo'n positieve ervaringen mee (met de manier waarop die werken). EAGALA is ook totaal mijn ding niet. Enerzijds niet omdat ik die opleiding onvoldoende vindt (vroeger althans volgden sommigen een tweedaagse introductie en noemden zich daarna coach oid) en omdat ik met die methode als cliënt ook geen positieve ervaringen heb.