Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-02-19 13:30

Geplaatst: 11-02-19 13:30

BrittS schreef:
Maaaarr ik zou niets anders meer willen Het is een manier van leven, de paarden komen eerst, dan de rest.

Bij mij dus niet. Niet meer.

Begrijp me goed, ik houd ontzettend veel van ze en iedere dag mest ik met liefde uit en hak ik wakken in de waterbakken in de winter en smeer ik tegen de vliegen in de zomer en noem alles maar op. Donderdag moet ik voer halen, vrijdag komt er hooi, en deze week moet ik nog strooisel regelen en op een andere locatie een vlasvork en een nieuwe voerbak want meneer heeft de huidige dit keer binnen een maand gesloopt. En ik doe het allemaal met een lach. Maar ik merk wel dat het eindig is. Na deze paarden komt er voor mij een paardloos tijdperk. En daarom geniet ik nu extra van ze. Ik vind het zelfs niet erg om 2x per dag heen en weer te fietsen a 10 km enkele reis. Doe ik allemaal graag voor ze.

En 's ochtends in het zonnetje uitmesten tussen de appelbomen heeft ook wel wat natuurlijk

**Geplaatst**: 11-02-19 13:37

Re: Impact van eigen paarden op je leven

Geplaatst: 11-02-19 13:37

Het is hoe je het zelf invult. Ik heb mijn baan erop aan gepast, ik werk nu 30 uur in 3 dagen waardoor ik voldoende vrije tijd heb voor en mijn paard, mijn hond en mijn social life. Op de dagen dat ik werk heb ik een super fijne bijrijdster en zo komt mijn paard niets te kort.
En ook ik ga spontaan een dagje weg en natuurlijk ook gewoon op vakantie. Het is voor mijn paard altijd vele malen makkelijker op te lossen dan voor mijn hond . Die is nogal moeilijk en niet iedereen wilt/durft op hem te passen. Voor mijn paard staan de meiden in de rij

**Geplaatst**: 11-02-19 13:39

Geplaatst: 11-02-19 13:39

Ik zeg heel eerlijk dat ik blij ben dat ik geen paard meer heb.
Nou moet ik zeggen dat ik voornamelijk pech had met de beesten.
Misschien als alles leuk was geweest ik er nog steeds een had gehad.
Maar nu ik er geen meer heb merk ik dus idd wat een impact het heeft.
In mijn regio in combi met mijn salaris betekende dat gewoon geen geld voor andere dingen. (Naast uiteraard Mn vaste lasten en eten enz)
Dat betekende voor mij geen auto. Geen vakanties enz.
Qua tijd had ik mazzel met mijn ploegen. Daardoor kon ik wel op goeie (rustige) tijden naar paard. Ik hield daardoor nog wel iets vrije tijd over.
Maar heb zoveel zorgen gehad.
Ik moet er echt niet meer aan denken.
Geniet nu heerlijk van Mn tijd, geld, auto en vakanties.

**Geplaatst**: 11-02-19 13:52

Geplaatst: 11-02-19 13:52

Het is jarenlang mijn leven geweest, alle andere dingen werden aangepast op de paarden.

De prioriteit verschoof toen ik zwanger was van kind 1, toen kwam er een bijrijder voor 2x per week. Op een gegeven moment werd ik ziek en gingen de paarden noodgedwongen in volpension, toen kwam ik er nog 2 a 3x per week voor de leuk (rijden is nooit mijn ding geweest en uitmesten/verzorgen mocht ik niet meer). Inmiddels mag ik qua gezondheid nog steeds weinig en is rijden tegenwoordig ook een minder mogelijkheid fysiek, is kind 2 geboren en is het geen onderdeel meer van m'n leven, zelfs geen hobby meer.

Ze staan op de meest geweldige pensionstal, hebben het súper daar. Ik ga er eens in de zoveel tijd naartoe (afhankelijk van het weer, soms 3x per week, soms 1x in de 2 weken) om ze een wortel en een aai te geven en that's it. Hierna dus ook geen paarden meer voor mij, maar deze 2 mogen bij me blijven tot hun dood.

**Geplaatst**: 11-02-19 13:55

Geplaatst: 11-02-19 13:55

Needje schreef:
Ik zeg heel eerlijk dat ik blij ben dat ik geen paard meer heb.
Nou moet ik zeggen dat ik voornamelijk pech had met de beesten.
Misschien als alles leuk was geweest ik er nog steeds een had gehad.
Maar nu ik er geen meer heb merk ik dus idd wat een impact het heeft.
In mijn regio in combi met mijn salaris betekende dat gewoon geen geld voor andere dingen. (Naast uiteraard Mn vaste lasten en eten enz)
Dat betekende voor mij geen auto. Geen vakanties enz.
Qua tijd had ik mazzel met mijn ploegen. Daardoor kon ik wel op goeie (rustige) tijden naar paard. Ik hield daardoor nog wel iets vrije tijd over.
Maar heb zoveel zorgen gehad.
Ik moet er echt niet meer aan denken.
Geniet nu heerlijk van Mn tijd, geld, auto en vakanties.

Hier kijk ik dus eigenlijk wel enorm naar uit. Overigens staan mijn paardjes vlakbij jou, op een superplek. Maar daar heb ik geluk mee gehad. Qua werk komt 't ook uit, ik heb alleen nachtdiensten dus ik verkeer in de positie dat ik in de winter bij daglicht kan uitmesten. Dat is allemaal het probleem niet.

Maar inderdaad, je kunt maar net pech hebben. Heb een decoratieshet met eczeem en gevoelig voor koliek en hoefbevangenheid. En een paard wat ik als rijpaard kocht maar wat al jaren niet meer belastbaar is en juist een extra behoefte heeft aan gras. Het is gewoon een enorm gepuzzel om ze allebei überhaupt redelijk gezond te houden. En deze winter gaat 't gelukkig naar verhouding heel goed maar met de aanvallen van mijn ruin van afgelopen zomer in mijn achterhoofd houd ik mijn hart vast. Ik ben er nu beter op voorbereid (hij heeft gras NODIG) maar ik ben er nog niet helemaal uit hoe dat dan met m'n shet moet. Dat soort hoofdbrekens zijn gewoon niet zo goed voor je en ondermijnen soms het plezier van een eigen paard. Plus dat ik elke maand een klauw geld kwijt ben voor paarden waar ik niet eens op kan zitten. Nou is dat niet het voornaamste maar eerlijk is eerlijk: als ik er destijds niet op had kunnen rijden had ik 10 jaar geleden mijn ruin nooit gekocht.

**Geplaatst**: 11-02-19 15:18

Geplaatst: 11-02-19 15:18

Koper schreef:
BrittS schreef:
Maaaarr ik zou niets anders meer willen Het is een manier van leven, de paarden komen eerst, dan de rest.

Bij mij dus niet. Niet meer.

Begrijp me goed, ik houd ontzettend veel van ze en iedere dag mest ik met liefde uit en hak ik wakken in de waterbakken in de winter en smeer ik tegen de vliegen in de zomer en noem alles maar op. Donderdag moet ik voer halen, vrijdag komt er hooi, en deze week moet ik nog strooisel regelen en op een andere locatie een vlasvork en een nieuwe voerbak want meneer heeft de huidige dit keer binnen een maand gesloopt. En ik doe het allemaal met een lach. Maar ik merk wel dat het eindig is. Na deze paarden komt er voor mij een paardloos tijdperk. En daarom geniet ik nu extra van ze. Ik vind het zelfs niet erg om 2x per dag heen en weer te fietsen a 10 km enkele reis. Doe ik allemaal graag voor ze.

En 's ochtends in het zonnetje uitmesten tussen de appelbomen heeft ook wel wat natuurlijk

Hier ook, als een van deze twee 'op' is en ingeslapen moet worden gaat de ander gelijk mee. Ik ga niet meer sukkelen met paardjes in bruikleen, of iets erbij zoeken en daar weer voor betalen of iets dergelijks.

Nadat deze twee er niet meer zijn stopt voor mij (ons) ook het paardenhoofdstuk.

**Geplaatst**: 11-02-19 15:19

Geplaatst: 11-02-19 15:19

Voor mij beïnvloedt een eigen paard mijn leven behoorlijk, maar dat is ook omdat ik slecht dingen kan loslaten.
20 jaar grotendeels zelfzorg gaf een dagelijkse verplichting (voeren werd gedaan, het overige deden we zelf). Konden we een dag (of langer niet), dan moesten we iets regelen. Het werk vond ik niet erg, de verplichting was soms lastig, het belemmert spontane acties.

Nu staan ze sinds twee jaar vol pension. Heerlijk! Ik had verwacht het stalwerk te missen, maar dat vult zich gemakkelijk op. Alles hoeft minder gehaast en ik heb meer tijd voor de paarden.

Ondanks volpension weet ik niet of ik nog aan een nieuw paard zou beginnen. Ik ben blij met onze paarden, wil ze niet missen, maar ondanks dat we fijne staleigenaren hebben die altijd zullen bellen als er iets en ook de zorg op zich nemen, vind ik het toch lastig om mij helemaal vrij te voelen. Al kan ik gemakkelijk weg blijven, ik plan mijn dag toch nog om ze heen en ik voel mij (te) verantwoordelijk voor hoe het met ze gaat.

Klinkt zo wel zwaarder dan het is, het is toch echt nog steeds grotendeels genieten om met ze bezig te zijn.
Ik zou het ook niet anders doen als ik het opnieuw mocht doen. Alleen verander je zelf, je leven verandert en dat geeft andere keuzes.

Een leven zonder paard kan ik mij niet voorstellen en ik ben ook geen type voor verschillende paarden, ik wil met een paard iets opbouwen. Wie weet tref ik tegen die tijd een leuk bijrijpaard, maar voor nu hoop ik vooral dat onze jongens (20 en 21 jaar) er nog wat jaren zijn.

**Geplaatst**: 11-02-19 15:26

Geplaatst: 11-02-19 15:26

Je leven moet er aan aangepast worden, het is echt wel een grote impact, vooral qua tijd en qua geld.
Wat ik persoonlijk het vervelendst vind is dat ik altijd 2x moet nadenken voor ik iets doe, ik kan niet zomaar een paar dagen impulsief op vakantie vertrekken of dingen plannen met vrienden, familie uitjes etc... Moet altijd even nadenken of ik de tijd er voor heb en of het verantwoord is dat ik een dagje niet naar stal ga. Ook het schuldgevoel als ik dan eens een dagje niet naar stal ga vind ik vervelend. Voor mijn studies moet ik in 2020 6 maanden naar het buitenland om mijn internationaal traject af te werken, wat ik dan ga doen met mijn paard is voor mij nog een groot vraagteken. Denk dus ook aan je "toekomstplannen", een paard houden terwijl je bijvoorbeeld nog een klein kindje hebt is ook niet evident. Reken toch dat je 5 dagen per week zeker naar je paard heen moet.

En ja dan het geld, ik denk dat dat wel haalbaar is als je een goed loon hebt, zeker weten, ik ben student en betaal deels alles zelf. Dit lukt goed, maar ik moet soms ook wel oppassen als ik iets voor mezelf wil kopen. Het is niet altijd even makkelijk en breed.

Maar zou ik het anders willen? Nee. Ja het is soms vervelend en enorm tijdrovend, maar ik haal er ook enorm veel plezier uit en zou er eerder nog een nemen dan mijn paard te verkopen

**Geplaatst**: 11-02-19 15:29

Geplaatst: 11-02-19 15:29

Ze staan aan huis, dus paarden is ons leven. Net als de honden en de katten.

Vakantie betekent oppas zoeken, dagje weg kan wel weer prima doordat ze 24/7 buiten staan met onbeperkt hooi.

It's our way of live.

**Geplaatst**: 11-02-19 15:30

Geplaatst: 11-02-19 15:30

Ik heb van kinds af aan pony's aan huis gehad, maar in tegenstelling tot anderen was het voor mij juist een enorm positieve ontwikkeling om mijn paard op een pensionstal te hebben. Zeker als je een ernstige kwakkelaar hebt dan staat die je thuis de hele dag door het keukenraam aan te kijken, je ziet je zomereczeempony wéér schuren, ziet weer dat been op slot gaan, ziet hem weer verkeerd opstaan na het rollen en de coordinatie over de achterbenen kwijtraken... Allemaal dingen waar je niets aan kunt doen omdat je ze al de beste verzorging mogelijk geeft, maar die je wel continu ziet. Bovendien vond ik de verantwoordelijkheid van alles zelf zien, zelf alle beslissingen moeten nemen en zelf verantwoordelijk zijn zonder sparringpartners erg zwaar.
Gelukkig woon ik in een deel van het land waar goede pensionplekjes met 24/7 weide/paddockgang niet moeilijk te vinden zijn (twee van de drie die wij gehad hebben waren in principe perfect en er was nog nog een derde op loopafstand van mijn huis), en daar viel echt een enorme last/druk van me af: leuke stalgenoten die allemaal al jaren in de paarden zaten, die ook allemaal probleempaarden hadden en overal over mee konden en wilden denken. Plus (en dit klinkt heel erg stom) het hielp mij enorm dat ik mijn paard nu nog maar 3 uur per dag zag in plaats van 24/7. Daardoor kon ik me als ik thuis was ook nog eens focussen op andere dingen dan zijn gezondheid want daar werd ik niet meer 24/7 mee geconfronteerd.
In mijn jeugd hadden we bijvoorbeeld een pony met zo ernstige zomereczeem dat we ondanks talloze supplementen, smeersels en dekens zelfs na gingen denken over in laten slapen. Toen dat speelde wilde ik eigenlijk gewoon niet meer uit het keukenraam kijken, want dan zag ik hem weer staan met weer een scheur in zijn deken, weer een wond op zijn hoofd erbij...

Dus voor mij was een goed en betrouwbaar pension mentaal juist beter te doen dan zelf aan huis, maar nu ik helemaal geen paard meer heb is er wel echt een enorme last van me af gevallen. Het is ook niet alsof ik nu uit de paarden ben, want ik krijg elke maand wel een trainings/opknap/verzorgpaard aangeboden en daar ga ik ook elke dag naartoe en die mag ik behandelen alsof het mijn eigen paarden zijn, maar het is heerlijk om niet meer zelf degene te zijn die eindverantwoordelijk is over leven en dood, ziekte en zorg. Ik heb nog steeds wel de fantasie om ooit weer een eigen paard te kopen en kijk ook wel rond, maar misschien is de situatie zoals die nu is voor mij wel het beste.

**Geplaatst**: 11-02-19 15:33

Geplaatst: 11-02-19 15:33

KimD schreef:
Hier ook, als een van deze twee 'op' is en ingeslapen moet worden gaat de ander gelijk mee. Ik ga niet meer sukkelen met paardjes in bruikleen, of iets erbij zoeken en daar weer voor betalen of iets dergelijks.

Ik hoop zo dat die van mij tegelijkertijd "klaar" zullen zijn. Mijn merrie wordt dit jaar 29, mijn ruin 20. Mijn merrie is gezond oud geworden en is voor haar leeftijd in goede conditie. Dus het meest ideale scenario is dat zij gewoon ineens op/versleten is (oude-paarden-hartstilstand oid, iets in die geest "hoop" ik op) op het moment dat mijn ruin z'n lichaam te slecht wordt. Hij is ziek, dat weet ik, en hij is nu stabiel maar helemaal goed wordt 't nooit meer.

Mijn grootste vrees is dat mijn merrie hem overleeft. Ze kan niet makkelijk in een groep. Sowieso met andere merries kan ze niet. Daarom is ze ook herplaatst bij een ruin. En een pony van die leeftijd nog ergens inscharen... nee daar begin ik niet aan. Ruim een jaar geleden stonden ze met twee andere paardjes en in die tijd ging ze zo snel mentaal achteruit dat we 't allebei niet meer zagen zitten. Dat moet ik dus niet met 'r doen.

**Geplaatst**: 11-02-19 16:02

Re: Impact van eigen paarden op je leven

Geplaatst: 11-02-19 16:02

Ik heb mijn paarden 3 jaar geleden verkocht en verlangde toen al een tijdje naar een paardloos leven. Geen angstige gedachtes als het oud&nieuw is, of als het onweert. Ineens een hoop geld overhouden. Geen continue zorg en verantwoording moeten nemen. Heerlijk leek me dat, en dat is eigenlijk ook wel heel fijn. Ik durf gerust te zeggen dat ik teveel met mezelf bezig ben om momenteel paarden te houden. Prioriteiten liggen gewoon anders nu. Ik heb soms ook het gevoel dat het alles of niets moet zijn.

Ik mis ze (vooral de laatste tijd) wel enorm. Het lekker buiten bezig zijn en altijd ergens naar toe kunnen gaan wanneer ik daar zin in heb. Ze zijn ook echt een enorme steun altijd geweest.

**Geplaatst**: 11-02-19 16:13

Geplaatst: 11-02-19 16:13

Frensie schreef:
rien10 schreef:
Ik heb mijn man leren kennen door de paarden. Dat is best wel een impact.

Hahaha ik ook

Hier nog 1 :))

Het heeft heel veel impact het is een way of life en niet iedereen die er geen doen mee heeft snapt dat. Ik kan me geen leven meer zonder voorstellen. Wij hebben wel gekozen voor volpension. Het zou voor ons naast werk en andere verplichtingen niet haalbaar zijn om ook nog voerbeurten te doen, te mesten ed. Maar als er iets gebeurt, je paard iets mankeert moet je er soms toch 2 keer of vaker per dag heen. Om te stappen, te koelen, medicatie te geven. Dat moet je je wel beseffen als je voor een paard kiest horen dat soort zaken er ook bij.

De grootste impact op mij was het inslapen van ons paard en de pony van onze dochter vorig jaar. Dat is echt vreselijk en hoe naar het ook is, ook dat hoort er helaas bij. Gelukkig staan daar ook zoveel mooie en bijzondere momenten tegenover.

**Geplaatst**: 11-02-19 16:16

Geplaatst: 11-02-19 16:16

Ik heb ze nu inmiddels 3 jaar aan huis staan, daarvoor was het op pensionstallen bijna altijd drama. Mijn oudste paard heeft zomereczeem en slokdarmproblemen. Maar het houden aan afspraken is blijkbaar vaak erg lastig. Ik kon daar gewoon niet van op aan. Dat vond ik heel verdrietig en frustrerend.
Aan huis is veel werk, naast de standaard dingen met buiten zetten, voeren, uitmesten. Bakslepen, omheining fixen en alle nieuwe dingen die ik wil

. Er was hier alleen weiland, maar inmiddels hebben we een bak (met omheining en verlichting), 2 afgezette weilanden, 2 paddocks, een longeercirkel (moet nog goed omheind en verlicht). En zo ben je altijd wel ergens mee bezig. We hebben helaas niet zoveel geld dat je dat even betaald dat iemand het allemaal even voor je doet.
En de zorgen vind ik ook wel wat, al merk ik dat ik bij mijn jonge paard die niet een heel ingewikkeld medisch verleden heeft, daar een stuk relaxter mee ben. Toch wel heel fijn, een gezond paard!

**Geplaatst**: 12-02-19 20:38

Geplaatst: 12-02-19 20:38

Paard(en) houden is wat mij betreft een 'way of life'. Eigenlijk staat heel mijn leven in functie van mijn paarden. Ik denk dan in de eerste plaats aan tijd en aan geld, maar er komt natuurlijk ook een grote verantwoordelijkheid bij kijken. Ook als je geen zin of tijd hebt, of je bent ziek, moet er voor dieren gezorgd worden. Nooit doe ik dat tegen mijn zin, weer of geen weer.

Nu staan mijn twee paarden aan huis, wat betekent dat ik alles kan doen op de manier die ik wil en ik ze qua voer alles kan geven wát ik wil. Heb vroeger genoeg op manèges/pensionstallingen gestaan om te weten dat ik dat nooit meer wil en dit omwille van diverse redenen.
Een groot pluspunt van de paarden aan huis te hebben staan, is dat ik 's avonds na mijn werk niet meer op pad moet om mijn paard nog te gaan rijden/longeren/beweging te geven (en dit dan meestal nog in een overbezette piste). Hier staan de paarden 24/7 los in weide en/of paddock (al naargelang conditie van de wei).

Op reis gaan gebeurt hier niet zo veel : 1 week per jaar en 1 weekend per jaar. Dit moet goed vooraf geregeld worden, want als we voor een week weg zijn, komt hier iemand wonen. Als we het weekend weg zijn, komt er iemand 2x per dag.

Voor mezelf vind ik deze manier van leven perfect, meer nog, het is waar ik als kind van droomde.
Voor je partner is het natuurlijk een andere zaak. Met mijn huidige partner heb ik erg veel geluk. Hij weet hoe belangrijk de paarden voor mij zijn en heeft het ook mede mogelijk gemaakt dat we nu ergens wonen met plaats voor de paarden. En hij heeft ook een goede band met de paarden opgebouwd.
Een partner die je je paarden en de tijd en het geld dat je aan hen besteedt 'gunt', is een niet te onderschatten luxe, volgens mij. En misschien is het ook wel een vereiste om een relatie te kunnen laten lukken. In mijn vorige relatie was het namelijk zo, dat de man in kwestie eigenlijk niet kon verdragen dat ik zo veel tijd in mijn paard stak. Het interesseerde hem ook geen zier en hij kon niet verdragen dat ik bv naar paard rook als ik thuiskwam of in de zetel zat met mijn rijbroek nog aan …

**Geplaatst**: 12-02-19 20:53

Geplaatst: 12-02-19 20:53

Het ligt er denk helemaal aan hoe je je paard wilt houden, wat je er zelf voor over hebt en op wat voor stalling je gaat staan.

Wij staan met onze twee paarden op een doe het zelf stal waar wij heel veel doen, ik ben dus 7 dagelijks de week meerdere uren per dag bij mijn paard en vaak ook meerdere keren per dag.
Geen bijrijders, we doen alles zelf.
Dan kost het veel tijd en bepaalt het een groot deel van je leven.

Kies je voor volpension en/of bijrijders kost het je veel minder tijd.
Het is net wat je wilt en wat je er voor over hebt.
Ik heb ook stalgenoten die meerdere bijrijders hebben en zelf maar een paar keee per week komen.
Ik zou dat zelf niet willen, maar dat is ieders eigen keuze.

Ik doe het graag allemaal zelf.

**Geplaatst**: 12-02-19 22:37

Geplaatst: 12-02-19 22:37

Interessant om alle reacties hier te lezen!
Ik ben er zelf echt nét aan begonnen, een eigen paard.
Ik moet wel zeggen dat ik ongelooooflijk veel geluk heb gehad met de plaats waar ze staat.
Bij kennissen via via kwam er een stal vrij, die hun 4 paarden aan huis hadden staan, nu dus nog 3.
Die kon ik echt supergoedkoop all-in huren, dus in principe is het zoals volpension, alleen veel kleiner
en familialer. En om het voor iedereen leuk en haalbaar te houden (De staleigenaar, zijn vrouw, 2 dochters, hun 2 bijrijders en nu ik) helpt iedereen gewoon wanneer die er is. Ik kan nu 4x per week er naartoe gaan, en 3 of 4 keer daarvan zal ik de stallen mesten, ze binnen halen, eten geven etc, maar de andere dagen wordt dat voor mij gedaan. De eerste week maakte ik mij continu vreselijk zorgen om haar, maar dat is nu alweer gekalmeerd, ik weet dat ze daar prima happy staat en goed verzorgd wordt.
Het enige wat mij in te toekomst zwaar zou kunnen worden is de afstand denk ik, ik heb geen auto en ga nu met het openbaar vervoer er naartoe, maar dat valt nog te zien. Momenteel zit ik met plezier op die bus met de gedachte om haar weer te zien

Voor mij zijn paarden altijd mijn ontspanning geweest, ik heb een tijdje op een fokkerij gewerkt, maar dan bleek al snel dat dat te veel van het goede was, daarom ook de bewuste keuze om op zoek te gaan naar een goede volpension stalling. Ik denk dat dat inderdaad een keuze is die je moet maken, ofwel kost het je meer geld, maar wat minder tijd, ofwel kost het je heel veel tijd en wat minder geld. Ik weet gelukkig dat mijn financiële situatie er de komende jaren alleen maar beter op gaat worden en ik de 3 dagen die ik niet naar mijn paard ga nu, werk ik gewoon langer om alles te kunnen bekostigen en toch ook nog wat opzij te kunnen zetten. (Deze maand met alle aankopen voor een nieuw paard is dat natuurlijk niets :p)

Het beste dat je kan doen is alles heel goed uitzoeken, wat kost wat, wat ga ik zelf doen, wat laat ik doen en hoeveel tijd ga ik nodig hebben. Natuurlijk zal een eigen paard een impact hebben op je leven, maar jij beslist uiteindelijk voor een stuk wel hoeveel. Dat is natuurlijk anders als je echt pech hebt en/of gezonheidsproblemen ed. Maar dat is met alles zo; een auto kopen, kinderen krijgen, .... de mogelijke risico's neem je erbij.

**Geplaatst**: 12-02-19 23:04

Re: Impact van eigen paarden op je leven

Geplaatst: 12-02-19 23:04

Maar alles genomen... Ik kan niet meer zonder. Word iedere keer weer verliefd en ga helemaal opgeladen naar huis.

Een eigen paard is zoiets bijzonders. Daar kunnen geen 10 verzorgpaarden tegenop

**Geplaatst**: 13-02-19 00:22

Geplaatst: 13-02-19 00:22

Ik heb altijd eigen paarden gehad.
Opgegroeid op een boerderij waar ook wat pony's waren dus nooit anders geweten dan dat er paarden in je leven waren.
Meestal vond ik het leuk, maar lang niet altijd.
De altijd durende verantwoording, elke vrije dag was voor de paarden.
Op vrije dagen andere dingen doen zodat ik niet aan m'n paard toe kwam, schuldig voelen, dan weer zorgen om niet veel af te spreken zodat het paard altijd op 1e plaats komt.

Maar ook lange periodes dat het super leuk was, elke dag met plezier naar stal, goede klik met paard, rijden gaat super, buiten ritjes maken, gezellige mensen op stal etc.

Dan weer tegenslagen, kreupelheden, kapotte dekens, wondjes of grote wonden, zalfjes etc.
Dierenartsen, hoge kosten, keuzes maken, spaarrekening leeg.
Elke dag naar stal om wonden schoon te spoelen, leven tussen angst vrees hoe het afloopt.
Door de jaren heen soms weken niet kunnen rijden door kreupelheid, wonden, ziekte.

Nu sinds kort ben ik helemaal gestopt met de paarden.
Mijn laatste paard die ik bijna 10 jaar heb gehad, is afgelopen zomer overleden.
Daarna nog daar op stal gebleven, begonnen met een ander paard rijden, de overgang naar helemaal geen paard was nogal groot.
Maar de lol was er eigenlijk toch al een beetje af, dat bleek ook wel snel.

Nu helemaal gestopt, alle paardenspullen verkocht en weggegeven.
Ik heb alleen nog een cap, rijbroek en chaps in de schuur.

En ik moet zeggen, het geeft ontzettend veel rust om uit de paarden te zijn

Ik zal er ook nooit meer aan beginnen.
Als ik nu de topics lees over moeilijke pensionhouders, paard zit links of rechts vast, stakende of bokkende paarden, kwaaltjes, natte weilanden, zware rijbakken, blessures etc, ben ik helemaal opgelucht dat ik me over zulke dingen nu nooit meer druk hoef te maken.

Het is heel ontspannen om te leven zonder de dagelijkse verantwoording die bij een eigen paard hoort.

**Geplaatst**: 16-02-19 02:05

Re: Impact van eigen paarden op je leven

Geplaatst: 16-02-19 02:05

Ik heb mijn merrie in mei 2018 gekocht. Wat ik vooral merk is dat ik overal bij na denk wat voor een invloed het oo haar heeft. In het weekend drink ik niet echt of ga niet uit zodat ik de volgende dag fit genoeg ben. Ik moet elke dag er heen omdat bij ons opstal iedereen ff een kruiwagen uit de paddock haalt. Daarin tegen vind ik het heerlijk om haar elke dag te zien en is ze echt mijn beste vriendinnetje. Als we ergens langer dan 1 dag heen willen moeten we wel altijd het een en ander regelen, maar dat doe ik met liefde. Grootste impact op je portomonee

**Geplaatst**: 16-02-19 08:26

Geplaatst: 16-02-19 08:26

Goof schreef:
De impact is heel groot; financieel, emotioneel, qua zorgen en verantwoordelijkheid, planning en indeling van je dag en vakanties, vrije tijd en spontaan weg gaan etc.
Ik heb er vroeger erg van genoten, maar ik zou nooit meer een eigen paard willen hebben.

Voor mij hetzelfde. Ik had ze aan huis. Ben vele jaren niet op vakantie geweest. Dagje weg was altijd plannen en vragen of iemand wilde voeren en binnenhalen. Financieel merk je pas hoeveel het kostte als je de kosten niet meer hebt. En wat een vrijheid, ik zou het er niet meer voor over hebben. Ik kan nu doen wat ik wil. Ik was echt dol op mijn paarden hoor en heb er veel liefde en plezier aan gehad. Maar ook veel verdriet, zorgen en financiële ellende door veeartsen en klinieken. Het is het mij niet meer waard in ieder geval.

**Geplaatst**: 16-02-19 08:31

Geplaatst: 16-02-19 08:31

Mijn paard staat volpension met het hele jaar door weidegang. Daardoor is spontaan een weekend weg, een dag niet gaan of 3 weken op vakantie geen enkel probleem. Ik ervaar het hebben van een paard als iets fantastisch. Stal is - naast mijn huis en werk - zo’n fijne belangrijke plek. Ik geniet er elke dag van!

**Geplaatst**: 17-02-19 09:08

Geplaatst: 17-02-19 09:08

Inpact... ja dat mijn eerste maatje werd dood geschopt, zo hè dat was een hele heftige, maar dat blijft bij dood van een dier wat je lief hebt. De financiële toestand ook wel, alhoewel ik gewoon meer uren ben gaan werken toen ik een paard wilde.
Tijd, voor t paard waren de kinderen klein dus daar veel bij uiteraard. Stalling,1x per week mest en voerdienst, verder kan ik komen en thuis blijven wanneer ik wil. Ideaal. Paard staat 24/7 buiten In kudde van 7 paarden. Dus beweging zat, maar ik ben er wel bijna dagelijks haha. Hier dus wel weekenden weg en op vakantie. Paard is voor mij genieten

**Geplaatst**: 17-02-19 20:19

Geplaatst: 17-02-19 20:19

Oh, en als je eraf valt met een rotgang... Dan heb je daarna een flinke blauwe plek (ik heb geluk gehad dat ik ernaast viel en niet eronder). En nu kan ik morgen 100% zeker niet werken. Dat kost me geld... Zucht.
Dus dat is ook de impact. Maar dat heb je ook als je van een paard afvalt dat niet van jou is.

**Geplaatst**: 17-02-19 23:57

Re: Impact van eigen paarden op je leven

Geplaatst: 17-02-19 23:57

Heb mijn eerste eigen paard, Tinka, gekocht toen ik 55 was, nadat ik eerst ongeveer een jaar mede voor het paard van mij dochter had gezorgd om te "oefenen" en een aantal jaren op de manege had gereden.
Ik heb haar nu (bijna 9 jaar later) nog steeds en werkelijk geen seconde spijt gehad dat ik haar gekocht heb. De impact voor mij was (en is) eerst en vooral tijd investeren. Ik ben er vrijwel elke dag voor haar, hoewel ik een bijrijdster voor 3 dagen in de week heb. Heb samen met mijn dochter een eigen stalling vlak in de buurt waar nu 3 paarden staan ( 2 van ons en eentje van iemand anders), dus er is altijd wel iets te doen

. Natuurlijk is er ook een fikse financiële impact, maar ja, elke hobby kost geld en tijd. Gelukkig kan mijn echtgenote (die niets met paarden heeft) er goed mee omgaan dat ik met name s' avonds best veel weg ben.
Maar wat een impact heeft ze op mijn leven gehad! Onze band is heel bijzonder en sterk, dit had ik nooit voor mogelijk gehouden dat zoiets bestond. Ik was voordat ik Tinka kreeg vaak druk, rusteloos en deed weinig aan sport (behalve 1x in de week les op de manege). Dankzij Tinka heb ik rust gevonden, is mijn conditie en gezondheid enorm verbeterd (rijden en stalwerk is echt wel sport

) en ze heeft een deur voor me geopend naar een andere wereld waardoor mijn kijk op het leven veranderd is. Voor mij is ze een echte kameraad. Ik denk dat je niet zo gauw zo'n band krjjgt met een verzorg-/manege paard als met een eigen paard waar je lief en leed mee deelt. De enige spijt die ik heb is misschien dat we elkaar niet veel eerder ontmoet hebben....
Tinka is overigens een Tinker merrie van bijna 22 jaar. Ze is voor een Tinker met haar schofthoogte van ruim 162cm aan de grote kant. Ik en mijn bijrijdster rijden haar nog 4x in de week recreatief en aangezien we een voor de Randstad vrij unieke locatie grenzend aan een natuurgebied hebben, maken we vaak buitenritjes. Of we gaan met de vrachtwagen samen met het paard van mijn dochter naar het bos.