Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-04-19 18:37

Geplaatst: 09-04-19 18:37

Ik heb altijd voor andere paarden gereden, en heb het ook altijd super naar mijn zin gehad, totdat ik 11 jaar geleden een paard voor iemand ging rijden die of mij steeds meer ging claimen, en mij dacht te vertellen wat ik wel en niet moest doen. Daardoor is het plezier in het paardrijden helemaal weg geweest, ik heb toen een jaar of 3 helemaal niks met paarden gedaan.
Maar het begon toch weer te kriebelen en kon ik toch weer bij iemand zomaar 1x in de week een buitenritje op haar paardrijden, de eigenaar ging dan wel mee op de fiets, maar dat was alleen maar heel gezellig. In die tussen tijd ook weer verschillende paarden voor andere er bij gereden maar dat deed ik puur om mensen te helpen als ze zelf een keer niet konden bijv. Helaas is 1,5 jaar geleden het paard van de buitenritten ingeslapen en eigenlijk heb ik daarna ook niet echt meer gereden. Ik mis het soms echt wel, maar aan de andere kant ook weer niet.
De vrijheid vind ik toch ook wel lekker. Maar als ik weer een aanbod zou krijgen om op een paard te stappen, ik denk dat ik dan niet heel erg lang hoef na te denken

En zo nu en dan help ik ook nog wel eens bij kennissen op wedstrijd, dus zo af en toe heb ik nog wel eens een paard vast.

**Geplaatst**: 09-04-19 18:56

Geplaatst: 09-04-19 18:56

ik ben een tijd gestopt met de paarden....maar ik kan je vertellen dat het in tijden als nu, als het weer lekkerder wordt en de dagen gaan lengen, het gemis pijnlijk duidelijk wordt. Als ik dan de mensen een stukje verderop zo fijn weer met hun paarden bezig zag was het gemis ontzettend groot. Ik heb het niet kunnen laten om weer aan de paarden te beginnen. Heb wel eerst weer een verzorgpaard gehad om er weer een beetje in te komen.

**Geplaatst**: 09-04-19 19:40

Geplaatst: 09-04-19 19:40

Ik ben gestopt met de paarden toen ik in het tweede jaar van mijn studie zat; ik had niet de tijd meer om ieder weekend naar m'n ouders te gaan. Wel ging ik meestal even bij de paarden langs om wat te knuffelen als ik bij m'n ouders was, want ik miste het wel, maar had niet de headspace en het geld om op zoek te gaan naar een verzorgpaard o.i.d. vlakbij mijn studentenstad. Tegen het einde van mijn Bachelor, toen ik alleen mijn scriptie nog te schrijven had, ben ik wel weer gaan rijden, en inmiddels werk ik fulltime in de paarden.

**Geplaatst**: 09-04-19 19:53

Geplaatst: 09-04-19 19:53

Ik ben van mijn zesde tot 22e altijd intensief bezig geweest met mijn paardendroom.
En opeens dacht ik: waarom eigenlijk paardrijden als hobby? Kan ik niet net zo gelukkig zijn met tuinieren of lezen ofzo?

Pony stond in volpension. Leuke bijrijder. Tijdje gelaten voor wat het is, met het idee verkopen kan altijd nog. Mijn aandacht volledig gericht op andere hobbys. Daar verschrikkelijk van genoten!

En nu zijn we 2 jaar verder. Zit ik weer vrijwel dagelijks op de paardenrug. En heb ik zelfs recent een tweede pony aangeschaft.

Het twijfelen over de paarden was gewoon een fase

**Geplaatst**: 09-04-19 19:56

Geplaatst: 09-04-19 19:56

ik ben door de jaren heen meerdere keren door omstandigheden een tijd paardloos geweest, en was toen echt niet soort van gelukkig ofzo

**Geplaatst**: 09-04-19 19:58

Geplaatst: 09-04-19 19:58

Ik ben 3 jaar geleden gestopt wegens tijd gebrek. Ik dacht dat ik t heel erg zou missen maar dat doe ik eigenlijk niet. (Met lekker weer een rit in de bossen mis ik wel). Heb nu sinds 3/4 jaar een pup waar ik lekker mee train (hondenschool).

**Geplaatst**: 09-04-19 20:35

Geplaatst: 09-04-19 20:35

Sinds een jaar me paard verkocht. Sindsdien vrijwel niks meer gedaan met paarden.
Ik mis het met paarden bezig zijn onwijs. Maar mis alles wat erbij komt kijken niet. De zeurende pensions, de problemen tussen mensen, de gedoeen tussen paarden, het vele geregel noem maar op.
Mocht ik ooit weer aan paarden beginnen is het of een bijrijpaardje of op eigen terein.

**Geplaatst**: 09-04-19 20:44

Geplaatst: 09-04-19 20:44

Ik ben na 25 jaar paarden houden gestopt met de paarden en het bevalt eerlijk gezegd heel goed. Zoveel meer vrije tijd, meer rust, minder zorgen en vooral houd ik meer geld over voor andere dingen zoals vakanties. Want ik kan weer op vakantie zonder veel geregel en zorgen maken over hoe het met de paarden is. Je merkt pas hoe vrij je weer bent als je geen paarden meer hebt. Ik had ze aan huis dus dan zit je vast aan voerbeurten en als je weg wilt altijd rekening houden met hoelang je weg kan en wie het overneemt. En eerlijk gezegd scheelt het ook zorgen en verdriet want dat heb je ook met paarden. Natuurlijk heb ik vroeger ook veel plezier gehad aan de paarden maar ik kan wel zeggen dat zeker over het algemeen genomen toch het plezier en de liefde niet opwogen tegen het verdriet, de zorgen en de hoge kosten. Ik heb een mooie tijd gehad maar ben blij met een ‘nieuw’ leven.

**Geplaatst**: 09-04-19 20:51

Re: Wie is er na jaren gestopt met paarden?

Geplaatst: 09-04-19 20:51

Ik ben na 30jr paarden eerder dit jaar "gestopt".
Door vele zaken het plezier in paarden een beetje verloren, mijn leven is op veel punten veranderd en ik heb mijn laatste pony nu verhuurd. Eerlijk gezegd mis ik het niet, ik ga wel zo nu en dan even kijken maar als dat 1x in de 2mnd is is het veel..
Ik had me dit 10jr geleden niet kunnen voorstellen en ik sluit niet uit dat er ooit nog een komt maar voor nu is het goed zo.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:13

Geplaatst: 09-04-19 21:13

Al 35 jaar een eigen paard of meerdere en eigenlijk heb ik nu ook steeds minder zin in rijden, doe ook veel grondwerk en beetje buiten rijden of wandelen. Zodra mijn huidige paard overlijdt komt er geen nieuwe meer dan is het tijd voor andere dingen en hij valt gewoon niet te vervangen.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:23

Geplaatst: 09-04-19 21:23

Ik ben van mijn 9e tot mijn 27e met paarden bezig geweest. Nu alweer 2 jaar helemaal eruit gestapt sinds het inslapen van mijn beste maatje.
Ik mis het met vlagen, maar minder dan ik dacht. Heb er wel vrede mee

**Geplaatst**: 09-04-19 21:30

Geplaatst: 09-04-19 21:30

Door omstandigheden gestopt, maar de paarden nooit kunnen vergeten (lang leve bokt).

Na jaren een keer naar de les van een collega wezen kijken. Ik mocht het paard droogstappen.
Fantastisch, wat voelde dat vertrouwd en heerlijk! Ik zat te glunderen als een klein kind.

Helaas ben ik daarna allergiisch geworden voor paarden (en honden en katten en...).
Dat in combinatie met astma maakt dat de omgang met paarden niet gezond voor me is.

Ik vind het een heel groot gemis in mijn leven. Ik had altijd het idee dat ik het weer een keer zou oppakken.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:31

Geplaatst: 09-04-19 21:31

Hier gestopt nadat ik vanaf mij 6de tot mijn 22ste heb gereden. Nooit een eigen paar gehad maar vanaf mijn 12de bijrijdpaarden gehad. Ik mis het wel echt enorm en zodra ik wat meer vastigheid op mijn werk hebt komt er ook een eigen paard.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:38

Geplaatst: 09-04-19 21:38

Hier gereden van mijn 8ste tot mijn 22ste. Nu alweer 2,5 jaar uit het paardenleventje gestapt. Het was een moeilijke keuze, maar ik ga nog met regelmaat naar mijn knullie (overigens niet mijn paard geweest, maar wel altijd mijn vast paard waar ik op reed. Ik mis het rijden ook wel, maar nu meer tijd voor andere leuke dingen.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:41

Geplaatst: 09-04-19 21:41

Ik snap je helemaal TS, ik ben ook anders gaan denken over wat wij nu allemaal precies willen van onze paarden. Inmiddels heb ik mijn paard verhuisd van luxe sportaccomodatie naar een superstal waar het paard zélf voorop staat. Er is oog voor meerdere voerbeurten, onbeperkt hooi en dagelijkse weidegang. Wat wil een paard nog meer? Zelf mis ik het rijden helemaal niet en keuvel lekker wat aan met de kruiwagen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-19 21:44

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-19 21:44

Starbreeze schreef:
Ik snap je helemaal TS, ik ben ook anders gaan denken over wat wij nu allemaal precies willen van onze paarden. Inmiddels heb ik mijn paard verhuisd van luxe sportaccomodatie naar een superstal waar het paard zélf voorop staat. Er is oog voor meerdere voerbeurten, onbeperkt hooi en dagelijkse weidegang. Wat wil een paard nog meer? Zelf mis ik het rijden helemaal niet en keuvel lekker wat aan met de kruiwagen

Precies dat dus... En daar geniet ik ook echt van, maar... Is mij dat 3000 euro per jaar waard vraag ik mij af.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:47

Geplaatst: 09-04-19 21:47

Een dikke tien jaar in de manege gereden, vervolgens een tien jaar een paard geleasd (volledig). Op het eind had ik er minder plezier in, financieel werd het moeilijker en toen de lease omhoog ging was er geen andere optie meer.
Even overwogen om weer gewoon manegelessen te gaan volgen, maar daar had ik toch geen zin in.
Dat is nu bijna vier jaar geleden en ik heb het geen moment gemist.
Het heeft me veel verdriet gedaan toen ik ermee stopte en ik denk niet dat iemand, muv mijn man, zich gerealiseerd heeft hoeveel verdriet het me heeft gedaan, maar achteraf gezien heeft het me ook heel veel vrijheid gegeven waar ik nu nog dagelijks van geniet. En m’n hond die er anders waarschijnlijk niet was geweest.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:49

Geplaatst: 09-04-19 21:49

Ik ben begonnen met rijden en eigen pony op mijn vierde. En 2 jaar geleden is mijn jonge tinker verkocht, nadat ik een tijdje daarvoor mijn oude tinker heb moeten laten inslapen. Jonge is eerst verhuisd naar andere kant van het land bijna met volledige verzorging. Als een soort testperiode. Ben in die maanden paar keer geweest en toen dus besloten definitief te verkopen.

sinds die tijd geen paard meer gedaan. Alles bij elkaar 44 jaar groot deel eigen pony(s) gehad.

Ondanks de grote overgang geen spijt van gehad. Financieel, fysiek, ik stond er inmiddels alleen voor. Jonge moest nog beleerd worden. Mennen alleen was erg lastig, onder het zadel had gekund maar nee helemaal stoppen leek me verstandiger en gezonder.

Laatst bijgewerkt door karuna op 09-04-19 21:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-04-19 21:52

Geplaatst: 09-04-19 21:52

AnnoNiemand schreef:
Starbreeze schreef:
Ik snap je helemaal TS, ik ben ook anders gaan denken over wat wij nu allemaal precies willen van onze paarden. Inmiddels heb ik mijn paard verhuisd van luxe sportaccomodatie naar een superstal waar het paard zélf voorop staat. Er is oog voor meerdere voerbeurten, onbeperkt hooi en dagelijkse weidegang. Wat wil een paard nog meer? Zelf mis ik het rijden helemaal niet en keuvel lekker wat aan met de kruiwagen

Precies dat dus... En daar geniet ik ook echt van, maar... Is mij dat 3000 euro per jaar waard vraag ik mij af.

Ik weet het zelf ook nog niet. Mijn paard is op dit moment geblesseerd, op de sportstal was hij gewoon niet gelukkig. Hij kreeg te weinig hooi en verveelde zich te pletter. Nu mag hij paard zijn en hij komt gewoon zoveel gelukkiger op mij over. Ondertussen kost het natuurlijk nog steeds geld. Maar het staat me ook een beetje tegen hem te laten hemelen nu ik er geen ‘maximaal gebruik’ meer van kan maken. Mijn andere dieren kijk ik ook alleen maar naar.. overigens was ik eerst dus van mening om dat wel te doen als hij niet meer zou herstellen, maar dat was omdat hij zonder het werk niet gelukkig leek. Nu is dat dus totaal anders. Het geld kan ik in principe missen, dus daarvoor hoeft hij niet weg. Ik kijk het nog lekker een poosje aan en dan zie ik wel. Na hem komt er geen nieuw paard meer, dat had ik al langer geleden besloten.

**Geplaatst**: 09-04-19 21:59

Geplaatst: 09-04-19 21:59

Hier heel wat jaartjes gestopt nu.
Met momenten mis ik het wel.
Maar realiseer me ook dat het qua dagplanning gewoon niet meer past.

Ben inmiddels zwanger en we hebben nog 3 honden.
Daarnaast werk en huishouden.

En een paard zit toch wel veel tijd in.

Voor mij dus uiteindelijk de goede keuze geweest om te stoppen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-19 22:00

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-19 22:00

Dorus schreef:
Een dikke tien jaar in de manege gereden, vervolgens een tien jaar een paard geleasd (volledig). Op het eind had ik er minder plezier in, financieel werd het moeilijker en toen de lease omhoog ging was er geen andere optie meer.
Even overwogen om weer gewoon manegelessen te gaan volgen, maar daar had ik toch geen zin in.
Dat is nu bijna vier jaar geleden en ik heb het geen moment gemist.
Het heeft me veel verdriet gedaan toen ik ermee stopte en ik denk niet dat iemand, muv mijn man, zich gerealiseerd heeft hoeveel verdriet het me heeft gedaan, maar achteraf gezien heeft het me ook heel veel vrijheid gegeven waar ik nu nog dagelijks van geniet. En m’n hond die er anders waarschijnlijk niet was geweest.

Ben je met je hond net zo actief bezig als met je paard? Is die voldoening die je daaruit haalt enigszins te vergelijken? Wij hebben nooit een hond gehad, maar ik kan me voorstellen dat ik in een zwart gat zou vallen als ik geen dieren meer train en verzorg. Ik kan me goed voorstellen dat ik wanneer ik stop met paarden ik helemaal op kan gaan in een hondensport en wandelen met een hond bijvoorbeeld, zodat ik toch bezig blijf met dieren (die ook nog eens een grotere will to please hebben).

**Geplaatst**: 09-04-19 22:03

Geplaatst: 09-04-19 22:03

Sinds mn 8e rijd ik en sinds mn 10e eigen pony(s) gehad. Ben nu 23.
Maar die vraag die je hier stelt spookt ook steeds vaker door mijn hoofd.
De verzorging vind ik leuk, maar rijden hoeft van mij niet zo nodig terwijl ik er 2 heb staan waar ik op kan rijden.
De behoefte is er niet meer zo, ik zie er eigenlijk best tegenop om wat met ze te doen

Ze komen niks te kort en lopen heerlijk buiten. Maar ik vraag me de laatste tijd hetzelfde af... Stoppen?
Ik haal mijn voldoening heel erg uit andere dingen en niet meer uit rijden.

**Geplaatst**: 09-04-19 22:44

Geplaatst: 09-04-19 22:44

AnnoNiemand schreef:
Starbreeze schreef:
Ik snap je helemaal TS, ik ben ook anders gaan denken over wat wij nu allemaal precies willen van onze paarden. Inmiddels heb ik mijn paard verhuisd van luxe sportaccomodatie naar een superstal waar het paard zélf voorop staat. Er is oog voor meerdere voerbeurten, onbeperkt hooi en dagelijkse weidegang. Wat wil een paard nog meer? Zelf mis ik het rijden helemaal niet en keuvel lekker wat aan met de kruiwagen

Precies dat dus... En daar geniet ik ook echt van, maar... Is mij dat 3000 euro per jaar waard vraag ik mij af.

Voor mij in geen geval. Er staan genoeg paarden waarvan de eigenaren het prima vinden dat het paard wat aandacht krijgt. Maar ik had er geen toen ik me dit bedacht natuurlijk...

**Geplaatst**: 09-04-19 23:12

Geplaatst: 09-04-19 23:12

Mijn hele leven draaide om paarden. Een ongeval met een paard gooide roet in het eten en ben hobbymatig verder gegaan met eigen paarden. Maar helaas waren de gevolgen van het ongeluk groots en moest ik 7 jaar geleden daardoor mijn jonge paard verkopen omdat het me allemaal niet meer lukte. Net alles mooi voor elkaar de paarden aan huis enz. Heb 6 jaar lang van verdriet elk paard gemeden maar sinds vorig jaar mijn inmiddels niet meer zo jonge paard bezocht die nu vlak bij staat en ga er nu regelmatig langs. Maar moet zeggen dat ik het nog steeds mis.

**Geplaatst**: 09-04-19 23:16

Geplaatst: 09-04-19 23:16

Hier ook iemand die na jaren is gestopt.
Ik was actief wedstrijdamazone (dressuur + caroussel), maar mijn paard was wel een zorgenkindje waardoor ik veel stress had en hij ook nog eens handen vol met geld heeft gekost.
Dat ging absoluut met heel veel liefde hoor! En ik heb ook nooit spijt van hem gehad

Maar toen hij op 23 jarige leeftijd overleden was, merkte ik na een tijd pas hoeveel stress ik had gehad. En dat was het toch niet allemaal waard meer. Bovendien had ik daarvoor een paard verloren door een ongeluk en daar zoveel verdriet van gehad.
Ik moet zeggen dat ik het ook niet meer mis, maar het wel jammer vind dat ik er nooit echt zonder stress van heb kunnen genieten. Ik mis wel de paarden die ik heb gehad, maar die komen nooit meer terug.

Edit: en voor mijn werk was ik ook altijd bezig met paarden, hetzij vanaf een afstandje

Dus dat gaf evengoed nog veel voldoening.

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 09-04-19 23:16, in het totaal 1 keer bewerkt