Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-19 13:10

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-19 13:10

Wat fijn, al die reacties! Er zijn dus veel mensen die tegen hetzelfde aan lopen. Overigens, wanneer ik die van mij zou verkopen hoef ik de paarden niet helemaal te missen. Ik kan altijd op stal komen en helpen. Ik sta op een kleinschalige en gezellige stal waar alle hulp welkom is. Maar míjn paarden zijn toch wel echt de allerleukste. Juist omdat ik de enige ben die er iets mee doet zijn ze helemaal op mijn manier getaind.

Ik denk ook niet dat ik heel veel behoefte zou hebben om iets met andermans paard te gaan doen. Ik vind juist mijn eigen paarden zulke leuke dieren. Wanneer ik denk aan verkopen maak ik me ook veel zorgen over waar ze terecht zouden komen. Het zijn onwijs leuke dieren, zowel qua innerlijk als qua uiterlijk. Dat laatste baart me juist zorgen. Iemand moet ze niet alleen willen omdat ze mooi zijn.

**Geplaatst**: 10-04-19 13:30

Geplaatst: 10-04-19 13:30

AnnoNiemand schreef:
Ik vind juist mijn eigen paarden zulke leuke dieren. Wanneer ik denk aan verkopen maak ik me ook veel zorgen over waar ze terecht zouden komen. Het zijn onwijs leuke dieren, zowel qua innerlijk als qua uiterlijk. Dat laatste baart me juist zorgen. Iemand moet ze niet alleen willen omdat ze mooi zijn.

En daarom kan ik dus niet verkopen. Mijne is dus bijna 19 met een dikke medische rugzak en handleiding. Ik ken hem zo goed dat ik weet wat hij nodig heeft en als ik het niet weet weet ik wel in welke richting ik het zoeken moet. Een ander kan vast ook voor hem zorgen, maar denk niet zo goed... Met name omdat hij niet meer te berijden is is hij ook erg oninteressant. Paard van 600 kg als weideversiering. Hij eet je arm en je kunt er dus niet mee rijden of mennen.
Ik zal er dus bijna niks voor kunnen vragen en dan staan er handelaren op de loer en dat is wel echt iets wat ik pertinent wil voorkomen. Lijkt me vreselijk als hij van hand naar hand zou gaan, van markt naar markt en mensen toch nog vanalles met hem proberen. Ik lees te vaak (ook hier) dat paarden na verkoop slecht terecht komen of ineens onvindbaar zijn... Daar zou ik niet tegen kunnen.
Dus hij blijft bij mij tot zijn laatste adem. Dan weet ik in ieder geval zeker dat ik het voor hem goed heb gedaan en er niet met hem is geleurt.

Natuurlijk is dit verhaal bij jongere en bruikbare paarden vast anders, al loop je bij iedere verkoop wel de nodige risico's.

**Geplaatst**: 10-04-19 13:33

Geplaatst: 10-04-19 13:33

Ja ik ben dan wel niet gestopt met de paarden maar wel door aantal zaken op een andere manier gaan kijken naar het paarden houden.

Mijn eigen pony is er nog wel maar daar is de afgelopen tijd een hoop bij veranderd.

Van een actieve wedstrijd carrière die ik met hem reed naar er 1 waar ik als toeschouwer naar keek(mijn dochter is hem gaan rijden) maar wel nog fanatiek trainde.

Naar nu een paard waar ik al maanden helemaal niet meer opzit door een blessure. Ik heb hem verhuisd van een stal waar ik zelf alles moest doen naar een plek waar hij jaarrond op een track loopt en alles geregeld word.

Ik heb ineens zeeën van tijd over! En heel eerlijk? Ik mis het pas zodra het lekker weer is en ik denk aan een rondje buiten rijden.
Dat rondje buiten gaat hopelijk wel weer gebeuren maar voor de rest is de kans rieeel dat hij met pensioen gaat. Kijk ik er tegenop? Ja en nee, mijn vriendje is er nog maar wat ik echt leuk vind fanatiek rijden gaat met hem nooit meer lukken, en je eigen drive omzetten om ergens anders voldoening uit te halen vind ik wel lastig merk ik.

Laatst bijgewerkt door dieseltje09 op 10-04-19 13:38, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-04-19 13:35

Re: Wie is er na jaren gestopt met paarden?

Geplaatst: 10-04-19 13:35

Ik heb mijn paard verkocht en ben dan ook een periode gestopt.
Uiteraard komt het als een boomerang naar je terug en ga je het nog fanatieker dan voorheen doen

Maar een paardvrije periode was wel echt nodig in mijn leven. Ik had het niet anders gewild.
Ik denk dat het normaal is dat elke jonge twintiger even wat anders nodig heeft.

**Geplaatst**: 10-04-19 13:44

Geplaatst: 10-04-19 13:44

Veel verhalen zeg.
Ik zeg nu, als mijn paard overleden is dat ik geen nieuwe neem.
Hij is nog jong dus ik hoop dat hij nog lang mee gaat.

Hiervoor nooit eerder een eigen paard gehad. En ik heb me flink verkeken op de tijd die in opvoeding en training gaat zitten.

Om dit allemaal opnieuw te moeten doen vind ik vrij pittig. En een beleerd paard kopen lijkt me alleen maar een grotere uitdaging om alles zo te krijgen zoals jij wilt hebben.

Soms denk ik wel, wat zal het fijn zijn om geld te hebben om regelmatig uit eten te kunnen, alles aan te kunnen pakken qua opknappen zonder na te hoeven denken.

Anderzijds kunnen we op vakantie, doen we leuke dingen en gaan ook soms uit eten.

Maar qua tijd, ik zou echt niet weten wat ik met mijn avonden zou moeten. Moet er niet aan denken om elke avond samen op de bank te zitten :')

**Geplaatst**: 10-04-19 13:46

Geplaatst: 10-04-19 13:46

Ik ben ook al een aantal jaren gestopt met rijden. Ik was nochtans een fanatieke amateur. En ik heb achteraf ontzettend veel spijt van de manier waarop het gegaan is. Ik zat -dat besef ik nu- in een heel ongezonde slechte relatie. Die vriend heeft er achteraf gezien heel veel aan gedaan om mij zoveel mogelijk bij mijn paard weg te houden en heeft me ook zover gekregen dat hij me aangepraat had ik haar moest wegdoen als ik vooruit wilde in het leven. Ik heb nu alleen maar intense spijt van die beslissing want niet lang erna bleek mijn paard een fatale aandoening te hebben en ik had haar gerust tot het einde kunnen verzorgen. De enige troost die ik heb is dat ik haar naar een bekende had gebracht en ik heel zeker wist dat ze daar heel goed stond, eigenlijk gewoon beter dan wat ik haar sowieso kon schenken op dat moment. Maar ik wou echt dat ik nooit zo stom was geweest om mij zo te laten hersenspoelen. Uiteindelijk na mijn paard ook niet meer opgestapt, op 1 keer in Ijsland na(en dat was geweldig).
Ik denk er wel er meer en meer over na. Niet voor weer een eigen paard want daar is geen plaats voor nu. Maar soms zou ik zo eens gewoon een keertje gaan rijden ergens.

**Geplaatst**: 10-04-19 13:49

Re: Wie is er na jaren gestopt met paarden?

Geplaatst: 10-04-19 13:49

Ik rijdt al ruim 6 jaar niet meer als het niet al langer is.

Vond het ook allemaal teveel gedoe.

Ik ben gaan fokken

**Geplaatst**: 10-04-19 13:53

Geplaatst: 10-04-19 13:53

In 2010 heb ik mijn paard na een zeer heftige periode in moeten laten slapen.
Hij was mijn maatje zoals je er maar een in je leven tegen komt. Daarna nog wel paarden gehad , maar nooit meer die band. Daarbij elke keer die pijn in mijn lijf heeft mij vorig jaar doen besluiten mijn paard te verkopen. Mijn verzorgster heeft hem gekocht dus ik weet dat hij het goed heeft.
Missen doe ik het alleen wanneer 's morgens vroeg het zonnetje schijnt. Dan zou ik nog wel eens een rondje park willen gaan, maar verder totaal niet.

**Geplaatst**: 10-04-19 13:54

Geplaatst: 10-04-19 13:54

Ik ben na 30 jaar nu inmiddels ruim een jaar gestopt met rijden en lesgeven om de redenen die je zelf aangeeft en heb sinds januari een pup.
Ik mis het minder dan ik had gedacht , maar wel het buiten zijn miste ik. Dat is nu met hond dus opgelost. Ik vind het heerlijk om meer tijd te hebben en ben lekker met de pup aan het trainen en wil in de toekomst ook met haar gaan sporten. Het bevalt me erg goed!

**Geplaatst**: 11-04-19 08:54

Geplaatst: 11-04-19 08:54

Starbreeze schreef:
Ik snap je helemaal TS, ik ben ook anders gaan denken over wat wij nu allemaal precies willen van onze paarden. Inmiddels heb ik mijn paard verhuisd van luxe sportaccomodatie naar een superstal waar het paard zélf voorop staat. Er is oog voor meerdere voerbeurten, onbeperkt hooi en dagelijkse weidegang. Wat wil een paard nog meer? Zelf mis ik het rijden helemaal niet en keuvel lekker wat aan met de kruiwagen

Dat anders erover denken is mij ook overkomen. Als ik nu een paard zou bezitten, dan zou die een ander leven hebben dan mijn paard toen. Zeker weten.

Wijsheid komt met de jaren, toch?

**Geplaatst**: 11-04-19 11:20

Geplaatst: 11-04-19 11:20

Boras schreef:
Starbreeze schreef:
Ik snap je helemaal TS, ik ben ook anders gaan denken over wat wij nu allemaal precies willen van onze paarden. Inmiddels heb ik mijn paard verhuisd van luxe sportaccomodatie naar een superstal waar het paard zélf voorop staat. Er is oog voor meerdere voerbeurten, onbeperkt hooi en dagelijkse weidegang. Wat wil een paard nog meer? Zelf mis ik het rijden helemaal niet en keuvel lekker wat aan met de kruiwagen

Dat anders erover denken is mij ook overkomen. Als ik nu een paard zou bezitten, dan zou die een ander leven hebben dan mijn paard toen. Zeker weten.

Wijsheid komt met de jaren, toch?

Ja hier ook anders gaan denken. Heb mijn paarden sinds 4 jaar aan huis. Heb mijn wedstrijdpaard 3 jaar geleden totaal onverwacht in moeten laten slapen. Heb toen besloten nog 1 keer een jong paard te kopen. Ik was toen 43 en heb een 4 jarige merrie gekocht. Pfffff in het begin heb ik mij regelmatig afgevraagd wáár ik in vredesnaam aan begonnen ben, maar intussen zijn we dikke vriendinnen.

Wel is het zo dat ik rijd wanneer ik zin heb, geen wedstrijd ambities meer heb en dat ik mij wel eens afvraag of ik (of mensen in het algemeen) überhaupt wel op een paard moeten gaan zitten......

Ik heb ze 24/7 buiten met onbeperkt ruwvoer en schuilhut en vind het zalig om gewoon lekker naar ze te kijken, knuffelen verzorgen enz (heb ook nog een pensionado van 22 en een pony, waar ik niet mee rijd). Ik heb mij weleens afgevraagd wat ik zou doen als ik geen paarden meer zou hebben.

Heb sinds 2 jaar ook een hele gave, lieve jachthond en daar ben ik ook lekker mee aan het trainen.

Het echte "trainen" is geen "moeten" meer. Ik rijd mijn merrie soms 4x per week, maar laat haar ook rustig 2 weken staan als ik andere leuke dingen te doen heb.

Als ik rijd, rijd ik dressuurmatig en heb ook regelmatig les (1x per 1 of 2 weken). Vaak wordt mij gevraagd wanneer ik ga starten, want het is toch zo zonde om zo'n jong sportpaard niet uit te brengen?

Ik antwoord dan dat ik absoluut niet meer de behoefte voel om mij en mijn paard te laten beoordelen door een ander. En zo voel ik het ook echt. Het is een superfijn beest, dat het volgens mij best leuk zou doen in de dressuur, maar ik vind het op de één of andere manier zo onbelangrijk.

Inderdaad iets met "wijsheid".......

**Geplaatst**: 11-04-19 11:34

Geplaatst: 11-04-19 11:34

Van mijn 9e tot mijn 18e gereden, toen is mijn paard verkocht ivm jaar buitenland en daarna studeren. Heb toen tot mijn 23e niet gereden en toen weer begonnen (inmiddels 34). Eerst op een manege en later bijrijdpaarden. Inmiddels geen bijrijdpaard meer, maar wel een wekelijks manegelesje. Ik was bang dat ik een manege niks zou vinden, maar eigenlijk vind ik het heerlijk. Ik mis wel de band met een paard, maar verder moet er niks en kan ik toch wekelijks een uurtje rijden. Met een peuter in huis is een paard nu niet echt haalbaar dus dit is wel een prima compromis.

**Geplaatst**: 11-04-19 13:50

Re: Wie is er na jaren gestopt met paarden?

Geplaatst: 11-04-19 13:50

@[***] en boras, ja hè, om me heen hoor ik het nu ook meer van leeftijdsgenoten (ik ben bijna 45).

**Geplaatst**: 11-04-19 13:58

Re: Wie is er na jaren gestopt met paarden?

Geplaatst: 11-04-19 13:58

Hier na 15 jaar ook

Er zijn andere dingen op mijn pad gekomen en er is eigenlijk geen plek meer voor paardensport. Daarnaast heb ik ethisch gezien ook wat moeite gekregen met de echte sport (overigens geen oordeel hoor, voor mij voelt het gewoon niet goed meer) en dat was in de eerste instantie toch echt mijn baan/opleiding/whatever alles. Maar ben lang ook echt fulltime paardenmeisje geweest, nu ben ik echt helemaal uit die wereld en ken ook niemand meer die rijdt. Ik vind het wel prima zo. Wel wil ik met de jaren misschien toch een paard aanschaffen, maar dan moet ik wel eerst tijd/geld/ruimte hebben

**Geplaatst**: 11-04-19 14:40

Re: Wie is er na jaren gestopt met paarden?

Geplaatst: 11-04-19 14:40

Op mijn 6de begonnen met rijden tot mijn 35 toen overleed mijn once in a lifetime paard. De zin om weer te gaan zoeken naar een vervanger was er totaal niet. Dus prompt gestopt met rijden. Ik had een oude shetlander als maatje voor het paard en daar mede door het idee opgepakt om oude shetlanders een goede oude dag te geven. Dus een rusthuis/opvang begonnen. Nu bijna 13 jaar later en heel wat oudjes en andere kneusjes een mooie tijd gegeven te hebben. Ga ik nu aan mijn eigen oude dag denken (lees mijn lichaam niet verder afbreken). Laatste twee jaar moeten leven met pijn door een verkeerd gegroeide enkel na breuk. Nu een herstel operatie achter de rug. Er zijn nog 5 pony's die blijven maar er komen er geen meer. Leeftijden tot 31 jaar. Ik zie uit naar minder werk en de dagelijkse verplichtingen die afnemen.

**Geplaatst**: 11-04-19 16:17

Geplaatst: 11-04-19 16:17

Starbreeze schreef:
@[***] en boras, ja hè, om me heen hoor ik het nu ook meer van leeftijdsgenoten (ik ben bijna 45).

Ik ben 46.

**Geplaatst**: 11-04-19 16:24

Geplaatst: 11-04-19 16:24

34 jaar gereden, 20 jaar lang eigen paarden gehad...

En ik heb nog steeds een pony maar ze staat in het rusthuis en ik bezoek haar eens per seizoen.
Sinds een jaar doe ik goed en wel niks meer met de paarden, soms rij ik een keer op de fjord van een vriendin, en soms rijd mn dochter een rondje op een paard van een vriendin, en ik fotografeer ze nog wel eens nu en dan

Ik mis het soms wel, maar eigenlijk alleen in de zomer
In de winter mis ik het niks. Ik werk fulltime en heb een dochter van bijna 8 en ik heb gewoon de tijd er niet echt voor ook. Maar ook elke keer die verplichtingen en het geld wat het kost.....
Nee ik begin er niet meer aan

**Geplaatst**: 11-04-19 16:33

Geplaatst: 11-04-19 16:33

gertrud schreef:
Waarom zou je moeten rijden om paarden te hebben? Waarom kosten ze anders teveel geld? Ik heb mezelf die vragen de afgelopen 23 jaar ook regelmatig gesteld. Ik ben 40 jaar bezig met paarden, 30 jaar met eigen paarden. Ik kan al 23 jaar niet meer rijden.
Ik heb nog steeds een paard. Ik ga er mee wandelen, zit bij haar en haar vriendinnen, vind het heerlijk om buiten te zijn en 'stalklusjes' te doen, ga bijna dagelijks met haar wandelen en geniet er -meestal- van om een paard te hebben. Ik kan me een leven zonder paarden niet voorstellen.
Mijn paard(en) heeft jaren op een 'normale' pensionstal gestaan waar mensen vaak absoluut niet snapten waarom ik een paard had terwijl ik er niet op kon rijden. Rare vraag: is een paard niet meer dan een fiets/brommer met haar?
Ik heb me gerealiseerd dat het de anderen waren die daar moeite mee hadden, niet ik.
Inmiddels krijg ik steeds meer moeite met paardrijden en de manier waarop er vaak met paarden wordt omgegaan. En op facebook zijn er leuke groepen met gelijkgezinden, zoals The Non Ridden Equine.
De afgelopen maanden was ik veel ziek en toen twijfelde ik ook wel eens of ik het er allemaal nog voor over had. Maar nu ik weer beter ben, geniet ik weer volop!

Precies dit. Zelf heb ik paardgereden vanaf mijn 5de tot mijn 18de. Op zich 'maar' 13 jaar maar voor mij tot nu toe eigenlijk zowat mijn hele leven lang. Het is ondertussen van de augustus 2017 geleden, toen heb ik mijn paard verkocht (die voor +-5-6 jaar van mij geweest is). En ja, ik heb voor de verkoop heel erg getwijfeld, want het voelde alsof ik een van de grootste dingen in mijn leven zomaar weggooide, alsof ik als persoon dan compleet 'anders' zou zijn. Het klinkt misschien dramatisch, maar voor mij was paardrijden al zo lang een deel van mij, dat het echt onwerkelijk voelde. Doordat ik het wel emotioneel vond om mijn paard te verkopen ben ik helaas nog zo slim geweest om hem ver onder zijn prijs te verkopen...

Maar goed, het is nu zo helaas gegaan.

Om terug te komen op het welzijn. In de jaren dat ik paardgereden heb heb ik ook zoveel dingen voorbij zien komen die gewoon niet kunnen. En dat gaat dan niet per se om grote, intentionele mishandeling, maar ook gewoon kleine dingen die vaker voorkomen in de omgang met paarden. Al is het niet intentioneel, je gaat om met een dier en ik vind niet dat je je dan fouten door onwetendheid kan permitteren. (En ja, ik heb helaas zelf ook heel wat fouten gemaakt, en dat is niet goed.)
Daarom twijfel ik ook erg of ik ooit weer zou beginnen met paardrijden. Ik kan nog steeds erg emotioneel worden van dat ene IJslander filmpje of als ik eraan denk om nog eens in alle vrijheid paard te rijden. Maar voor mij is het welzijn van paarden nu toch wel wat belangrijker, hoe hard ik het ook mis. Ik zit er wel aan te denken om later misschien wat mini's aan te schaffen, of ezeltjes. :')

**Geplaatst**: 11-04-19 16:59

Geplaatst: 11-04-19 16:59

Opgegroeid met en tussen paarden en fanatiek en succesvol wedstrijdrijder in de jaren '80 zit de paardenmicrobe me in het bloed.
Om beroepsredenen werd tegen de eeuwwisseling het rijden afgebouwd en toen de kinderen met pony's begonnen kwam aan mijn ruiteren helemaal een einde. Enkele fokmerries zijn we wel blijven aanhouden en lesgeven heb ik ook nog lang gedaan. Maar stilaan dooft de interesse in de ruitersport toch, echter de liefde voor het paard is altijd gebleven. Dat onze dieren aan huis staan heeft daar ongetwijfeld veel mee te maken.
Ondertussen hebben we nog één paard en een pony voor de kleinkinderen.
Een tiental jaar geleden ben ik begonnen met mennen en ook opnieuw recreatief gaan rijden onder het zadel. Ik heb er zo mogelijk nog meer plezier in dan vroeger, alles kan en niets moet. En net zoals zwemmen en fietsen, ook paardrijden verleer je niet.
Thans gepensioneerd leer ik samen met een kameraad jaarlijks enkele paarden op, zowel onder het zadel als in het tuig. In de winterperiode kan je ons iedere voormiddag terugvinden in onze binnenpiste waar we met het jonge spul aan 't werk zijn.

**Geplaatst**: 13-04-19 01:20

Geplaatst: 13-04-19 01:20

Vanaf mijn 4e begon ik wat op een shet rond te hobbelen en vanaf 7 begon ik met lessen op een manege en vanaf mijn 11e kreeg ik een eigen pony. Op mijn 21e was ik gestopt met de paarden. Mijn eigen pony was ook al inmiddels overleden. Toch hoe ik uit een gezin kwam waar we allemaal wat met paarden hadden en mijn zus en vader ook waren gestopt bleef het bij mij heel erg kriebelen. Ik was jong er bij met kinderen krijgen 22 en 24. Ook verhuisde ik naar een totaal andere provincie. Op mijn 29e 10 juni 2017 heb ik een pony genomen toch 23 april 2018 de switch gemaakt om de pony terug te geven en toen heb ik een andere gekocht die echt 2 uur later kwam, waarmee ik een geweldige band heb. Bij mij geld het echt: eens een paardenmeisje, altijd een paardenmeisje! Mijn pony is 7 en hopelijk wordt hij rond de 30 dan ben ik 54. Vind het dan denk ik ook mooi geweest met een eigen paard houden. Gelukkig heb ik de liefde van paarden gekregen van generatie en doorgegeven aan mijn 6 jarige zoontje die donderdag zijn eerste rijles op onze pony heeft. Ik hoop heel erg dat hij het heel lang blijft doen. Hij roept nu al dat wanneer hij 18 is een eigen paard gaat kopen want hij wordt er zo gelukkig van

Daar kan ik dan (als het uitkomt waha) weer van genieten.

**Geplaatst**: 13-04-19 08:00

Geplaatst: 13-04-19 08:00

Ik dacht drie keer te stoppen en drie keer mis gehad.
De eerste keer omdat we in de medische molen zaten vanwege onze kinderwens en ik zelf paardrijden een te groot risico vind/vond.
De tweede en de derde keer vanwege andere privé redenen.

Bij mij begon het iedere keer weer te kriebelen.

**Geplaatst**: 13-04-19 08:14

Re: Wie is er na jaren gestopt met paarden?

Geplaatst: 13-04-19 08:14

Op mijn 6e begonnen met rijden. Op mijn 18e begonnen met werken in de paarden, tot mijn 30e ongeveer.
Toen ben ik gestopt, deels noodgedwongen maar daarna ook niet meer écht de behoefte gehad er weer mee te beginnen. Nog een paar maanden op zaterdags lesgegeven op een kleine manege, maar dat was het toch ook niet meer.

Mis het totaal niet. Nu 40, dus ongeveer 10 jaar terug gestopt.

**Geplaatst**: 13-04-19 08:17

Geplaatst: 13-04-19 08:17

Ik heb nog twee paarden en twee pony's maar kan door schade in mijn rug niet meer zo veel rijden. De jongste is 4 en de oudste 11 jaar, dus ik hoop ze nog heel lang bij me te hebben. Ze staan aan huis en ik vind het nog altijd een verrijking in mijn leven. Ik mis het actief rijden soms, maar heb gelukkig wel een heel nieuwe uitdaging gevonden in het klassieke grondwerk en horsemanship. En af en toe een bosritje of lichte training lukt ook nog wel.

Ik denk wel dat dit mijn laatste paarden zijn, maar goed... Ik zou dan hopelijk ook dik in de 60 of 70 zijn als ze er niet meer zijn.

**Geplaatst**: 13-04-19 08:50

Geplaatst: 13-04-19 08:50

Grappig na een paard kwam er bij mij ook een hond. Hij heeft verlatingsangst dus mijn man en ik zijn behoorlijk op hem aangepast, voor oppas zorgen of om en om weg. Toch zou ik hem voor geen goud willen missen misschien wel extra omdat hij extra zorg heeft. Hij loopt wel altijd overal los en is super slim dus ik kan heerlijk mij ei kwijt met wandelen en trainen.

Heel soms denk ik dat als ik ooit ergens afgelegen zou wonen ik misschien een paard zou overwegen. Wanneer ik ook alle tijd zou hebben... Want als ik naar mijn paard was was ik toch al gauw 3 uur weg en dat is ook nu niet meer te doen met mijn baan.

**Geplaatst**: 13-04-19 09:17

Geplaatst: 13-04-19 09:17

dieseltje schreef:
En daarom kan ik dus niet verkopen. Mijne is dus bijna 19 met een dikke medische rugzak en handleiding. Ik ken hem zo goed dat ik weet wat hij nodig heeft en als ik het niet weet weet ik wel in welke richting ik het zoeken moet. Een ander kan vast ook voor hem zorgen, maar denk niet zo goed... Met name omdat hij niet meer te berijden is is hij ook erg oninteressant. Paard van 600 kg als weideversiering. Hij eet je arm en je kunt er dus niet mee rijden of mennen.
Ik zal er dus bijna niks voor kunnen vragen en dan staan er handelaren op de loer en dat is wel echt iets wat ik pertinent wil voorkomen. Lijkt me vreselijk als hij van hand naar hand zou gaan, van markt naar markt en mensen toch nog vanalles met hem proberen. Ik lees te vaak (ook hier) dat paarden na verkoop slecht terecht komen of ineens onvindbaar zijn... Daar zou ik niet tegen kunnen.
Dus hij blijft bij mij tot zijn laatste adem. Dan weet ik in ieder geval zeker dat ik het voor hem goed heb gedaan en er niet met hem is geleurt.

Natuurlijk is dit verhaal bij jongere en bruikbare paarden vast anders, al loop je bij iedere verkoop wel de nodige risico's.

Nou dit is precies zoals ik dit verwoord zou kunnen hebben. Alleen heb ik een 19 jarige merrie. Ook zij maakt me arm.. maar ik heb haar beloofd dat ze bij me blijft totdat het niet meer gaat en ik de ontzettend moeilijke beslissing moet gaan maken. Ze is mijn vriendin in voor en tegenspoed