Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Romy001996 schreef:Soms heb ik het idee dat er door bijna iedereen, zoals ik dat zie, prestatiegericht gereden wordt. De uitrusting moet piekfijn zijn en passen bij het onderdeel van die dag, er wordt veel gekeken naar het lichaam van het paard en hoe het paard zijn lichaam houdt tijdens het rijden en bij het zoeken naar een bijrijder vraagt men naar een wedstrijdniveau om de ruiter of amazone te kunnen beoordelen.
Zo langzaamaan begin ik me een eenling te voelen in de massa. Ik rijd eigenlijk altijd op straat, met scheuren in mijn jas en soms gat in mijn broek. Tijdens de rit, praat ik tegen het paard, bedenk ik wat ik de komende week nog moet doen en het valt me op dat de put naast mij niet doorloopt en ach wat fijn, in dit stukje berm kan ik mooi een galopje doen!
Wanneer ik mensen vragen naar mijn hobby's moet ik vaak uitleggen dat ik meer een 'knolhobbelaar' ben dan een 'paardenmeisje'. Ben ik echt één van de weinige of ben ik gewoon onnodig aan het hokjesdenken? En hoe kijken jullie tegen beide groepen aan?
xApple schreef:Ik was een punctuele, setjes en winstpunt verslaafde dresuurprikker, maar sinds 1,5 jaar ben ik heel gelukkig
als nuchtere sloeberruiter
Knakker schreef:sloeberruiter, leuk woord, maar ik snap wat je bedoelt.
Iedereen moet vooral doen waar hij of zij zich goed bij voelt.
Wel vind ik dat je in je achterhoofd moet houden dat paardensport een sport is met edele dieren, waar je je dan als mens ook edel moet gedragen, dus voor mij geen slobbertruien of scheuren, maar dat is mijn mening
Knakker schreef:Wel vind ik dat je in je achterhoofd moet houden dat paardensport een sport is met edele dieren, waar je je dan als mens ook edel moet gedragen, dus voor mij geen slobbertruien of scheuren, maar dat is mijn mening