Het lijkt wel of Stinky ook helemaal klaar is met de modder. Ik betrap hem steeds vaker op rare houdingen rondom de voerplaats: met een achterbeen superhoog opgetrokken (niet steeds hetzelfde) of juist heel erg uit elkaar (de academische "spagaat"), en hij loopt er ook niet echt op zijn gemak doorheen. De laatste paar dagen stond hij zelfs niet eens in de buurt van de modder, maar wil hij wel graag mee de wei uit. Misschien wishful thinking, maar het maakt mijn besluit om te verhuizen een makkelijkere.
Ik vind het nog steeds moeilijk om genoeg motivatie op te brengen om te trainen met hem. Ik weet niet of dat makkelijker zou zijn als ik had kunnen rijden, maar we zullen zien hoe het zich ontwikkelt als ik ergens sta waar ik sowieso kan rijden al is het niet op hem. Ben ik egoïstisch om per se te willen rijden? Of word ik dan wel heel erg zweverig als ik zoiets zeg? Gooi ik alles dat ik het afgelopen jaar bereikt heb weg als ik nu te snel weer ga trainen, of is dat juist een sunken cost fallacy?
Vast staat dat ik in ieder geval nooit meer hetzelfde naar Stinky zal kijken en een stuk beter zal worden in het respecteren van zijn grenzen.
En kijk hoe mooi hij aan het uitgroeien is!