Geplaatst Dus een update over de eerste weken
Aangezien het een heel lief en heel gemakkelijk paard is (vooral vergeleken met wat wij gewend zijn, wij hebben een paard gehad met als bijnaam De Alligator) vergeet je soms ook dat hij eigenlijk een klein 5 jarig jongetje is 
en dan nog een hele late 5-jarige ook. Ik daarentegen val onder het kopje 'Onhandige Mensch'
(en meestal ook niet al te vlot 
)Er gaan dus ook zaken niet helemaal goed, of beter gezegd: fout.
De eerste de beste keer dat ik wilde gaan rijden met Jimmy had ik dat goed voorbereid. Losgegooid in de binnenbak zodat de wilde haar er even vanaf kon, stoel gepakt en met hulp klom ik aan boord. Dat ging goed
ware het niet dat met wegstappen Jimmy met zijn achterbeen de stoel raakt, schrikt, en in galop weg vloog. Nadat de rust was wedergekeerd gewoon normaal verder gereden en dat was dat. Dacht ik Jimmy echter vond dat 'De Stoel' niet meer te vertrouwen was
. De daaropvolgende keer met rijden wilde hij niet meer stil staan naast de stoel. Geprobeerd met hulp van stalhoudster om Jimmy naast de bakrand te parkeren op de hoefslag en dan de stoel ernaast om op te stappen, maar toen ging hij achterwaarts. Ook niet handig. De stalhoudster is niet van gisteren en die merkte op dat Jimmy gewend was om op zijn vorige adres voor de stal in de schuur te staan als er opgestapt of afgestapt werd. Dus daar stonden we: in de stal, met zijn kont voor de ingang van de binnenbak, rechts van ons een kast met allerlei spullen er in, links van ons een stapel voer en dekens, recht vooruit twee kruiwagens, links boksen met paarden en rechts de poetsplaats. Met andere woorden: de meest drukke en zo mogelijk rommelige plek van de stal werd door Jimmy uitgekozen als uitstekende locatie om de 'Onhandige Mensch' aan boord te laten klimmen. Ik vond dit hele verhaal een stuk spannender als dat Jimmy dat vond
De Stoel was nog niet te vertrouwen dus dit deden we met inklapbaar opstapje. Waarschijnlijk raden jullie het al: de derde keer dat ik op die manier opstapte zakte ik door dat opstapje heen. Daar hing ik, half op m'n paard met een opstapje dat onder luid kabaal de geest had gegeven (Onhandige Mensch jawel). Jimmy rolde nog net niet met z'n ogen, onderdrukte een GAAAP en de wederhelft zei 'Ja, je hangt er nu toch al half op, dan kun je net zo goed helemaal er op klimmen'
Vanaf dat moment hebben we nog een paar keer op die plek opgestapt, nu wel met Stoel en daarna zijn we in de binnenbak gaan opstappen. In eerste instantie met Jimmy op de hoefslag, bakrand aan zijn rechterkant en met een helper om hem vast te houden. Hij kon dan weinig kanten op en als hij stil stond bleef hij ook gewoon stil staan totdat ik aan boord was.
Nu zijn we zo ver dat ik gewoon kan opstappen vanaf de ingang van de bak zonder dat iemand hem vast houdt. Dat wil zeggen, voor eigen gemoedsrust vind ik het nog wel fijn als er iemand ergens binnen een straal van 5 meter is
