Beste mensen,

Ik zit enorm in de knoop.
Toen ik mijn paardje kocht wist ik dat ik nooit met hem zou bereiken wat ik eigenlijk wilde bereiken met het paard dat ik kocht. Uiteindelijk toch gedaan omdat ik gewoon meteen verliefd was.

In het begin hadden we veel strijd met elkaar, over wie nou eigenlijk de baas was. Vaak heb ik gedacht hem te verkopen. Niet gedaan.

Nu begin ik toch weer te twijfelen. We zijn enorm ver gekomen, door alle strijd heen en hij zou alles voor me doen. Alleen kan hij simpelweg niet aan wat ik van hem zou willen.

Graag hoor ik van jullie wat jullie denken en hoe jullie de knoop hebben doorgehakt om je paard juist wel of niet te verkopen.

Alvast bedankt!

Kan je iets meer vertellen over wat je ambities zijn en waarom deze niet bij het paard passen? Je geeft aan dat hij het niet aan zou kunnen, maar hoe moeten we dat zien?

Mijn paard is een halve Friese ruin. Ik was oorspronkelijk opzoek naar een spring merrie om uit te brengen in de springsport.
Ik spring wel met m, maar ik merk dat hij het niveau dat ik wil bereiken niet aankan. Ik heb het gevoel dat we zo ver zijn gekomen als we komen gaan en dir blijft me wel een beetje teleurstellen

Kijk naar je gevoel. Zou je je paard kunnen missen? Zou je het jezelf kunnen vergeven als je hem verkoopt en hier spijt van krijgt? Denk je er spijt van te krijgen?

Mijn paard gaat mijn ambities ook niet halen. Ik droomde van een goed springpaard, lekker op wedstrijd. Een grote GVR, braaf, coole kikker. Ze is compleet het tegenover gestelde, maar goed. Ik ben helemaal gek er mee. Die springwedstrijden? Dat gaat hem niet worden, maar dat 1000x liever dan dat ik mijn paard weg moet doen, want daar moet ik echt niet aan denken. Die ambities? Die mis ik niet eens. Ik ben veels te blij met de dingen die we wél kunnen.

Ik ben enorm bang om er spijt van te krijgen. Ik hou ontzettend veel van m en we hebben echt een sterke band. Maar aan de andere kant heb ik ook spijt dat ik m heb gekocht.
Telkens als er dan weer een balk naar beneden gaat en ik wist dat het ging gebeuren omdat hij het niet aankan is er toch die steek van teleurstelling en spijt. Dan gaat er weer door Mn hoofd ‘je had verder moeten zoeken’
Ik vraag me af of ik daar ooit van af kom.

Vind ik toch wel dubbel...
ik heb ook een fries x hannoveraan. En hij was gefokt om veelzijdig te zijn. Fries dressuur hannoveraan voor het springen.
Ik vraag me af op welk niveau jullie nu zitten.
Nu is het vooral de keuze je maatje voor het leven of toch verder kijken naar iets anders

Ik zou mijn doelen bijstellen voor een dier wat, bij wijze van spreken, z'n leven zou geven voor mij. Onvoorwaardelijke liefde moet je omarmen denk ik.

Het is inderdaad dubbel. Daar zit ik ook erg mee. We springen nu rond de 80cm, ik ben al trots dat we überhaupt hier zin gekomen. Maar het blijft aan me knagen. Ik snap dat het misschien erg moeilijk te begrijpen is.

Niet zo moeilijk denk ik. Je hebt spijt dat je hem gekocht hebt en wil er graag vanaf als ik je berichten zo lees. Dus wat let je om hem te koop te zetten?

Het feit dat ik bang ben om een spijt van te krijgen. Er is echt een band, de vraag is of ik bereid ben om die te verliezen

Die vraag moet je aan jezelf stellen, wij kunnen die beslissing niet voor je maken. Maar ik zou stoppen met springen met dit paard en andere dingen doen die geen frustraties opleveren.

Dat kan je alleen zelf bepalen. Mijn paarden blijven altijd, het zijn mijn maatjes en meer heb ik niet van ze nodig. Ik heb nog niet half het talent wat hun hebben, in ons verhaal ben ik de kneus.

Maar goed, er zijn genoeg mensen met een paard voor de sport of fokkerij of welk ander doel dan ook. Jij moet er gelukkig van worden en waar je gelukkig van wordt weet je zelf het beste. Ik kan je alleen als tip geven om te wachten bij twijfel. Verkopen kan altijd nog.

Is het financieel gezien mogelijk om een tweede paard erbij te nemen? Dan is het wellicht een mogelijkheid om je huidige paard een x aantal dagen per week te verleasen tegen een bepaald bedrag. Zo heb je je huidige paard toch nog 1 of 2 dagen voor jezelf en kan je verder aan de slag met een ander paard. Het verleasen dekt dan ook de kosten weer een stukje.

Maar, doe dit echt alleen als je het ook zónder de bijdrage van de leaser redt. Want anders heb je een probleem als je leaser er opeens mee zou stoppen. En het werkt ook andersom; je kan altijd eens een oproepje op Facebook plaatsen waarin je aangeeft dat je op zoek bent naar een paard dat je uit kan brengen in de springsport. Niet geschoten is altijd mis!

Mochten dit voor jou geen oplossingen zijn zou ik je toch aanraden om goed na te denken of dit echt jouw “once in a lifetime horse” is of niet. Denk je niet dat je uiteindelijk gelukkiger bent met een paard waarmee je hoog in de sport kan komen? En je huidige paard een plekje heeft waar rekening wordt gehouden met zijn beperkingen?

En zijn er geen andere disciplines waar jij en je paard even fanatiek in kunnen worden? Working equitation of endurance?

Dit is wel goed advies.

Als je uit dit paard op een andere manier nog plezier kan halen en het is financieel haalbaar kan je er een tweede bij nemen (zo blijkt mijn eerste paard nu het ideale wandelpaard). Zo niet, zou ik toch overwegen om je paard te verkopen. Het is een hobby, het moet leuk zijn en bovendien is het niet goedkoop. Zou een beetje jammer zijn als je al die tijd en dat geld spendeert aan iets wat jou geen plezier geeft.

Als ik jouw verhaal lees denk ik op het eerste zicht dat je gelukkiger zou zijn met een ander paard. Maar ik kon mijn eerste paard ook niet verkopen, dus ik begrijp het als je het niet doet.

En dan je onderschrift

Je geeft wel je paard de 'schuld": hij stelt jou teleur, zeg je.

Niets mis met het paard en niets mis met jou. Het enige is dat dit paard zijn lichamelijke mogelijkheden niet past in jouw dromen.
Dat kan. Dat is jammer.

Verkoop het paard aan iemand die bij hem past en laat hem iemand gelukkig maken waar hij zelf op zijn plek is.

En jij gaat op zoek naar een paard dat meer bij jouw dromen past.

Paard blij, jij blij. En zal je hem missen, vast wel. Maar dat is beter dan dat jullie elkaar teleurstellen.

Ik herken je verhaal wel, ik heb het ook gehad!

Ik had mijn tinkerruin al een jaar of 2/3 en hoewel hij poepbraaf was/is , is hij wel dominant en mega lomp! Iedereen moest/moet altijd om hem lachen. Hij heeft humor Karin hoorde ik dan, alleen zaten Troy en ik op een andere golflengte met humor maar ook vaak met rijden.

Ik heb hem te koop gezet, waszo half december, man wat kreeg ik een reactie's kon hem wel 100x verkopen! 1 vrouw die reageerde kwam helemaal van de andere kant van het land , haar verhaal en wat ze met hem wilde , was eigenlijk precies wat ik zocht voor hem, 1 maar , ze kon pas na de kerstvakantie komen kijken ivm vakantie en feestdagen. Ik had toch geen haast dus vond dat prima! Achteraf is dat mijn "redding"geweest. In die paar weken heb ik veel gekeken bij andere paarden en ik kwam er stukje bij beetje achter dat wat ik had misschien nog niet eens heel verkeerd was/is! Oei wat een "rommel"kom je tegen op de paardenmarkt en wat liegen mensen over het paard dat ze verkopen, niet normaal!

Maar goed de dag dat deze dame kwam vorderde , en ik begon te twijfelen, maar ja ik had haar mijn paard "beloofd". Kon het toch niet maken om haar af te bellen? Ze moest er zo'n 200 kilometer (enkele reis) voor rijden. Slik, de zaterdag brak aan en voelde me niet goed. Ze kwam en was gelijk helemaal verliefd op Troy(ze had al 100 foto's en filmpjes gehad via de app). Deze is vanaf nu de mijne zei ze en ik werd bijna letterlijk beroerd. Ze had een overnachting geboekt bij een B&B hier in de buurt en ze zou hem in principe de volgende dag meenemen. Die avond hadden we een verjaardag bij vrienden en we hadden het over de verkoop en iedereen zei , joh ben je niet bang dat je spijt krijgt? Op de terugweg sávonds kreeg ik een hyperventilatie aanval (nooit gehad) en gelukkig was het mijn lieve hubbie , die zij, Karin weet je wat? Troy gaat helemaal nergens heen! Nou vertel dat iemand maar eens die vanaf de andere kant van het land je paard komt kopen! De hele nacht niet geslapen natuurlijk en de volgende ochtend toen ze kwam heb ik het haar verteld! Nou zette me schrap voor een vreselijk boze (en terecht)reactie, maar tjoh wat reageerde ze fantastisch! Ze begon te lachen en zei, joh dat is poedersuiker voor mij , maar jij hebt groot gelijk!! Jij hebt een gouden paard! Nooit weg doen zo'n vriend. Een beetje telleurgesteld was ze natuurlijk wel en ik heb ook alle kosten die ze gemaakt had vergoed en een super grote bos bloemen laten bezorgen!!

Ik ben met Troy een andere weg ingeslagen, we zijn begonnen met grondwerk en maken eigenlijk nu alleen nog maar buitenritten en zijn de laatste 4 jaar (dit verhaal is bijna 4 jaar geleden) steeds meer naar elkaar toe gegroeid. Dominant en mega lomp is hij nog steeds, maar zijn humor ben ik gaan waarderen!

Wat een lang verhaal, maar het moraal is.........................bij twijfel niet doen! Verleg je doelen, er zijn zo veel gave takken van sport binnen de paardensport! Ik ben zo blij dat ik de mijne gehouden heb en ben ook nog wel een beetje op zoek naar een ander paardje voor erbij, maar Troy blijft tot zijn dood bij mij (of er moeten onvoorzienen zaken gebeuren)

Lastige keus....
Hier ook een paard waar ik niet alles mee kan wat ik had gewild... gekocht als gezond beestje toen ze 2,5 was. Zelf beleerd en alles. Had ook echt ambities qua cross en springen. Toen ze 9 was bleek ze verbening en artrose te hebben.... In principe mocht ik geen bakwerk meer, niet springen, niet longeren.
Uiteindelijk komt het er op neer dat ik tegenwoordig een perfect buitenrit paard heb hahaha, mn doelen bestaan nu uit een x aantal km per week, minimaal 1 x per maand met de trailer weg voor n buitenrit.
En ja, soms als ik weer bij een crosswedstrijd loop, of mensen een parcourtje zie springen dan kriebelt het wel. Maar hey, ik heb het beste buitenritpaard

Stel dat je je paard niet zou kunnen missen (een band is best wat waard vind ik, heb je niet zonder meer met ieder paard), wellicht doelen stellen in een andere tak van sport? Bv working equitation. Of misschien dat je van iemand een paard kan bijrijden qua springen?

Succes met de keuze

Heel erg bedankt allemaal!

Hier pas ik mijn ambities aan aan het paard. Met een paard die onder het zadel werken in de bak niets vond zijn wij gaan mennen.
Je kan misschien eens crosslessen nemen of WE, er is zoveel leuks te doen.

Mocht dat echt niet je ding zijn en je wilt echt graag verder in het springen dan is verkoop voor jullie beide beter.

Sommige mensen zien hun paard als de liefde van hun leven en behandelen het als een mens, ook qua zorgen en ziektekosten etc. Dat moet ieder voor zich weten, maar het blijft een paard. Een paard is gelukkig als hij eten en drinken krijgt, sociaal contact kan hebben en iemand hem goed behandelt. Het interesseert een paard niet wie dat is. Ook leven ze van dag tot dag en ervaren in het moment. Ze kennen geen morgen of overmorgen.
Jij hebt jouw paard voor je hobby en sport. Als jij doelen wil bereiken die je met dit paard niet kan bereiken dan kan je hem beter verkopen. Of inderdaad je doelen opgeven. Maar de enige die zich daar rot over voelt ben jij. Het paard maakt het allemaal niks uit. Wel als hij gedwongen wordt om dingen te doen die hij niet kan.

Hier sta ik achter.
Verkoop hem aan een eigenaar die bij hem past en
Zoek een paard dat bij jou gelukkig kan zijn.

"Scheiden doet lijden, maar gelukkig hebben jullie geen kinderen samen."

Je typt dit als waarheid.... maar het is jouw perceptie en waarheid he?! Of dit zo is ligt in het midden.

Wanneer je jong bent fladdert je gevoel sowieso van hot naar naar her en wordt je eigen onvrede vaak vertaald naar irritante ouders, vervelende docenten, paarden die niet kunnen wat je vraagt.
Voor een paard lijkt me dat niet makkelijk.

De kans dat je spijt krijgt wanneer je wat ouder bent is groot. De kans dat je milder kunt zijn en vrede kunt hebben met wat er is (en misschien zelfs kunt concluderen dat niet alleen hij, maar misschien ook jij niet voor topsport geboren bent) is op deze leeftijd misschien ook niet heel groot.

M.a.w.: een dilemma..... Ik pleit meestal eigenlijk voor het paard. Dus wat je ook doet... zorg dat je paard gelukkig is en/of goed terecht komt.

Het klinkt l*llig, maar zo is het inderdaad wel... Ik vind het heerlijk als ik 's ochtends begroet wordt met een nicker, en verbind daar mijn eigen waardes aan, maar het gaat hem er eigenlijk alleen maar om dat ik hem van vers hooi voorzie... en dat hij zo braaf is, komt omdat we elkaar precies begrijpen. Een ho, euh, of klakje en hij snapt wat ik wil; die communicatie hebben we samen afgesproken met veel brokjes.
Stel je vindt een andere baas die hem goed behandeld, hem een goed leven kan bieden en hem niet overvraagt; dan is het even wennen, maar schikt een paard zich weer vrij snel in de nieuwe rol. Zo zijn ze nu eenmaal, de ene wat makkelijker dan de andere, maar zo gaat het nu eenmaal.
Ik heb nu twee shetjes, snoesjes, waarvan eentje te leen; het paardje weet echt niet dat ze straks terug mag, ze zijn helemaal thuis op de nieuwe plek...

Zo ERVAAR jij het, zo IS het niet.....

Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de emoties van dieren heel wat complexer zijn dan wij weten.
Dat niet iedereen een diepgaande band ervaart of echt connectie maakt op die manier, betekent niet dat het niet zo is.
Dat is jouw persoonlijke beleving, en dat is uiteraard helemaal prima.