Wat een heerlijke dieren zeg

Vandaag was Vincent er niet toen de rest naar binnen ging dus ik roepen en daar kwam hij aan gestapt hij keek even raar op, want er zijn 4 van de 9 sinaasappelbomen omgezaagd dus dat ziet er ineens anders uit. De waterbak is ook verplaatst. Maar ik zei "kom op ze zijn al binnen, hup, trota (draf) ! En hij ging in draf over en meteen in galop. Hij deed een beetje vreemde lijn, niet recht naar stal, ik denk door de verpaatste drinkbak, en ging toen nog bijna te ver, maar zag dat de rest al binnen was dus hij kwam abrubt tot stistand en draaide de poetsplaats op om naar zijn stal te gaan.

Ik ik heb vanmorgen het nest gevonden waar de twee kleinere kippen eieren leggen en er lagen er al 18. Ik heb ze in een bak water getest (hoe meer ze drijven hoe ouder ze zijn) en er zes uitgehaald voor de honden. Ze wren nog wel goed, maar niet zo vers meer.
De rest gaat naar de buurtjes.
Ze zijn lichtgroen. Dat komt door een bepaald gen dat die kippen hebben.

Gekke Vincent heeft gewoon echt alles door.

En wij hebben ook kippen die andere kleur eieren leggen. We hebben Aruacana's die leggen groene eieren en cream legbars die leggen blauwe eieren. heel grappig.

Vincent is elke dag aan het "vechten" met Chico en Ollie en dat levert ook wel schrammen op.
Die wilde ik verzorgen met een beetje zinkzalf maar meneer liep eerst weg en toen hij stilstond en ik de eerste smeer deed, maakte hij een misprijzend geluidje. Het was nog net geen "tut tut tut", maar dat wilde hij wél zeggen.
Hij liet het allemaal wel toe, keek af en toe, maar vond het ver beneden zijn peil.
Meneer is stoer paard, geen watje!

De honden hebben vanavond een jonge vogel gevonden, of eigenlijk twee, maar een was dood. Wist niet zo goed wat ik er mee aan moest. Redeijk groot expemplaar, ik bedoel geen kind van een mus ofzo.Dus GNR gebeld, die wist niet wie ik kon bellen, maar zei dat ik de Proteção Civil maar moest bellen, die zei dat ik het centrum voor wilde dieren in Santo André moest bellen.
Die zei dat ik de SEPNA moest bellen, onderdeel van de GNR...
Die zei dat ik het óf met rust moest laten zodat de ouders het op de grond konden voeren (ik zei gezien de katten en honden dat geen goed idee was) of ik moest het maar naar de GNR brengen dat werd er maandag wel wat mee gedaan.. Ik zei dat me dat geen goed plan leek voor een dier dat afhankelijk was van gevoerd worden. Hij zei dat ze alleen vogels kwamen halen die gewond waren.
Ik zei dat ik niet kon weten of het gewond was, maar dat de andere dood was, dus waarschijnlijk wel wat aan de hand. Ik sprak een beetje tegen dovemans oren, dus de mevrouw van het centrum maar weer gebeld, de enige die wél begaan leek. Die zei dat ik het dier warm moest houden en mocht het de nacht overleven, maar naar de GNR moest brengen en dat de SEPNA het dan naar hen zou brengen. Ik heb haar naam gevraagd, zodat ik in elk geval morgen op het bureau kan zeggen dat zei me gestuurd heeft.
Gedoe allemaal. Maar goed. eerst maar zien of het de nacht overleefd.

Altijd zo sneu, heb dat ook weleens gehad. Zet het beest dan maar in een doosje in de schuur. Meestal is het de volgende dag dood. Hoop dat het diertje bij jou de nacht overleefd heeft.

Ja dat doe ik normaal ook, ik zet ze in een nestkastje in het kippenhok, dan vliegen ze weg of ze gaan dood. Maar goed, deze had ik nu eenmaal binnengehaald omdat het groter was dan normaal. Geen roofvogelsnavel, dus dat dan weer niet.

Enfin, het heeft de nacht overleeft en zat er eigenlijk heel alert bij.Dus vanmorgen naar de GNR. Gelukkig was er een leuke jongeman die net de deur opendeed (het was net 8 uur) en hij was heel begaan met het dier. Hij hield gelukkig ook van dieren, hij had het meteen over de kat die er rondliep. Hij belde de SEPNA en had het niet over een vogel jong of kuiken, maar een "babyvogel" . De SEPNA vroeg of het gewond was dus hij keek naar mij en ik was voorbereid omdat ze dat gisteren het niet gewond zijnde als smoes gebruikten om het niet op te halen, dus ik zei dat als een kat bijt, je geen bloed hoeft te ien, maar er wel bacteriën binnen dringen en dat, omdat het andere jong erbij dood was, het ook een ziekte kon hebben."
Gelukkig gaf dat de doorslag en ze waren nog bezig met een andere zaak, maar ze zouden het komen halen. vogeltje met doosje met wc papier erinen handoeken eroheen om het warm te houden afgegegeven. Hij nam het heel voorzichtig aan.
Nu maar hopen dat het arme dier niet vreselijk lang hoeft te wachten voordat het in de juiste handen is en een keertje eten krijgt!

Okee, ik ging vanavond op Vincent en ik dacht aardig te zijn en Olímpio´s stal open te doen zodat hij mee kon. Hij had niet zoveel belastelling, maar toen het hoofdstel om ging ij Vincent kwam hij er toch bijstaan. Hij kwam een stukje mee, maar bleef uiteindelijk staan. Op een gegeven moment kwam hij toch aandraven.ik ging het zijland in en meteen rechtsaf langs de omheining, maar Ollie ging rechtdooren uiteindelijk hinikend wat in de rondte en terug naar stal. Ik moet het Vincent nageven, hij was ongerust, maar bleef braaf stappen, ook toen we weer richting stal gingen. Sterker nog, ipv recht op stal af, nam hij de route die we de vorige keer hadden gedaan, om t ezien of Ollie daar was. Toen we bij stal aankwam, stond hij buiten te wachten, gewoon op rust. Hij wilde blijkbaar de rest van de kudde niet alleen laten ofzo.
Enfin ik haal het hoofdstel eraf en ik geef ze allebei wat voer, deed het zadel af en toen het halster af en zei dat hij naar stal mocht, maar hij verzette geen stap.
Okee, hoeven uitkrabben dan, dat hoort ook zo. hij bleef staan, tot ik bij de derde hoef was (rechts achter), toen vond hi dat hij klaar was. Dus toen moest ik tegen hem zeggen dat hij nog even moest wachten. Dat deed hij gelukkig braaf. Ik had hem met geen mogelijkheid echt tegen kunnen houden zonder halster....
Hij stapte daarna braaf naar zijn stal en gelijktijdig ging Ollie ook naar zijn stal.

Eergister had ik met Gandhi gewandeld, die tegenwoordig braaf los mee gaat en er stond een oud kussen van een bank tegen de ren en dt vond hij heeeel eng. Dus ik er heen en er tegen trappen, toen was het al wat beter, maar toch nog verdacht.
En gisteren was hij met het kussen aan het gooien. I kid you not. Ik heb het gefilmed, maar ik moet het filmpje nog uploaden.

Dat filmpje wil ik wel zien

Ik kan het niet op youtube zetten omdat mijn signaal slecht is, maar het staat wel op mijn facebook pagina al.

Videp van Gandhi en het kussen

https://youtu.be/aVYngufnBls


Gisteren heb ik op Vincent gereden, met Olímpio los mee. Toen we zo´n beetje op het punt waren (maar dan van de andere kant af) waar Vincent een tijdje geleden er met een workawayer vandoor was gegaan richting stal, nam Olímpio de benen richting stal. Hij bleef vrij snel staan om te poepen en daarna wachtte hij rustig op ons om verder te gaan in stap en gewoon met ons mee te lopen.
Ik denk dat hij gewoon Vincent wilde laten voelen wat het was om plots in de steek gelaten te worden. Het had ook wel effect, Vincent was flink onrustig en lastig, maar ik kon hem voldoende onder controle houden om er niet achteraan te gaan.
Na de rit wilde Ollie helemaal niet naar stal, dus ik dacht dat hij misschien ook gereden wilde worden, maar toen ik met een borstel aankwam, nam hij de benen. hij liep een rondje om het huis en kwam toen toch naar stal.Vervolgens heb ik heb toch opgezadeld en een stukje op het land gereden.
Woensdag waren we de weg op geweest, voor het eerst sinds tijden, ik denk een jaar, en dat was te merken ook. Hij schrok meteen van een gevallen verkeersbord in de berm en later van een meterkast toen hij ergens de hoek omkwam. Hij werd een meter lager, maar ging er niet vandoor.

wat een verhaal ook weer, heb ook het verhaal gelezen van het avontuur met die 2 meiden.

Toch een vraagje, waarom laat je ze niet 24/7 buiten lopen? Je zet ze zo netjes op stal steeds.

Twee redenen.In de eerste plaats veiligheid. Buiten het feit dat er veel paarden gestolen worden en hier al verschillende keren busjes veel te langzaam voorbij zijn gekomen om de paarden te bekijken en zigeuners steeds komen vragen of ik paarden tekoop heb, heb ik ook nog een zeer scherpe bocht langs de wei waar af en toe auto´s doorviegen en dat is dan vooral ´snachts .Hier kun je daar over lezen
De andere reden is dat ik twee paarden in de groep heb die niet of niet goed genoeg sapen buitenik héb ze nameijk wel eens 24/7 buiten gehad en dat resulteerde in een hyperalerte, schrikachtige Olímpio en Chico die om de haverklap gewoon wegtrok en omviel, dood eng! Dat was over toen ze weer gewoon ´snachts op stal gngen.Goed slapen is ontzettend belangrijk en sommigen voelen zich in mijn land war ook wide zwijnen doorgaan bv, gewoon niet veilig genoeg.
En zelf slaap ik dan ook niet goed. Soms kwamen ze om drie uur ´snachts alsnog naar stal als ze geschrokken waren.

Oh jeetje wat een idioten zijn er toch op de wereld, ik geef je groot gelijk, was alleen een benieuwd...

Even een paar updates, ik heb Chico en Gandhi van stal verwisseld omdat Gandhi steeds uitbrak om bij de merrie te kunnen staan. Nu staat hij naast de merrie en staan ze meteen op van klein naar groot.
Maar Chico was het er niet mee eens en ging ´smorgens toen ik aan het uitmesten was nog even in zijn oude stal staan.en elke avond heb ik gedoe met binnenzetten. Maar ze zullen wel wennen.

Ik moet overdag een paar keer hooi geven omdat er geen gras meer is.

Ik ben twee weekeinden geleden met Olímpio (zaterdag) en Vincent (zondag) weer eens buiten het hek gegaan. Ik heb met Olímpio ontdekt dat veel zandweggetjes afgesloten zijn met hekjes voor schapen. Dus een paar keer heen wen wer op hetzelfde pad moeten rijden.
Met Vincent een klein rondje achter de adega in de buurt gereden en verder heen en weer de zelfde weg. Voor het eerst gegaloppeerd op de onverharde weg.
Ik wilde afgelopen weekeinde naar het café aan het einde van de weg (5km) maar toen sloeg de hittegolf toe, dus de laatste tijd niet veel gedaan met de paardjes.
Ik heb ondertussen wel een ronde kraal opgezet waar ik met Chico en Gandhi los kan werken of longeren, hoewel het redelijk klein is omdat ik materiaal heb gebruikt dat rondslingerde en maar zoveel palen had.
[ img ]

[ img ]

Gandhi vond het doodeng. Ik heb hem de tweede keer maar samen met Chico er in gelaten en wat rond laten gaan achter en naast hem.


Oja, had ook nog wat tuinhekjes bij de vuilnis gevonden en eentje is nu deurtje van de stal van waar nu Gandhi staat en moest hun namen natuurlijk ook opnieuw schilderen, kortom veel aan het klussen geweest.

Hier foto´s van de buitenritten.
[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]


Er zijn ook weer buurpaarden, er zijn er vier gebracht. Mijn paarden hadden het pas na een paar dagen door en hebben maar kort belangstelling gehad.
[ img ]

Jeetje wat is het alweer droog bij jou! maar leuke update, ook even een foto maken van je nieuwe deuren he

Ik heb wel foto´s maar uploaden gaat lastig met slecht internet, doe ik wel een keer in de bib.

Vandaag hadden we weer wat om te melden. Ik wil graag een keer met Vincent en Olímpio naar het café rijden, maar ik dacht dat het een goed idee was om eerst maar eens naar mijn buurman twee kilometer verderop een test rit te doen. Bovendien doet hij in toerisme en misschien waren er kinderen die op Vincent wilden voor foto´s of een rondje op het veld, zodat ik wat bij kan verdienen. Als er niemand was kon ik op z´n minst de paarden even laten wennen aan de omgeving.

Vincent heb ik het Portugese tuig opgegedaan en Olímpio mijn veelzijdigheids (neigt naar spring) zadel en hackamore. Ik heb een halstertouw aan de bovenste ring van de pelham van Vincent gedaan.
Ik wilde buiten het hek aan de wegkant opstijgen. Daar ligt een mooi lang en hoog betonblok dat precies een mooie opstap is.
Komt er net een enorme trekker die een hoog gierend geluid maakte, aangeraced. Ik keek vanaf het betonblok zo over Olie heen de boerenhulp aan en schudde zo van "nou nou" met een glimlach en hij remde wat af. Niet dat het had gehoeven voor mijn paarden, die zijn niet onder de indruk van het zwaartse verkeer, maar het is wel fijn als hij dat gewoon standaard voor paarden doet.
Het eerste dat ik opmerkte is dat, hoewel Vincent supersnel kan stappen (zelfs tölten), hij totaal niet van plan was om netjes naast Ollie te blijven, die af en toe ongeduldig begon te pullen, iets wat hij al jaren niet meer deed, en dat Ollie, die normaal best rustig kan stappen, zich enorm uitsloofde.
Het ging het beste als we draafden, dan waren hun passen gelijk, maar ik kan wel omhoog, maar niet omlaag draven zonder kans op glijpartijen. En ik moet een paar bulten over.
Dus dan moest ik wel stappen en iedere keer Vincent echt meesleuren om naast me te krijgen, terwijl ik Ollie stevig moest inhouden. Kortom, en ontspannend ritje was het niet en ik ben blij dat ik dit uitgetest heb voordat ik verder met ze zou gaan.
Ik kwam nog de oma tegen van twee meisjes die vorige keer Vincent hebben geaaid. Ze wisten me toen te vertellen dat ze in Cascais paardreden en zelfs springwedstrijden deden. Oma zei dat ze er morgen weer zouden zijn. Ik zei dat ik om deze tijd wel wer voorbij zou komen en dat ze wel even op een paard zouden mogen. Oma zei dat ze dat geweldig zouden vionden. En al die tijd stond Ollie en Vincent dus gewoon braaf stil. Ze kúnnen wel geduldig zijn.
We moesten nog langs hondjes en containers dat allemaal zeer eng werd gevonden door Ollie, maar hij liet zich natuurlijk niet kennen.

Op het erf van de buurman heb ik meteen het pad naar de tipi´s genoemen en Ollie was ineens een stuk groter omdat hij begon te dansen. Er viel veel onbekends te zien
Er waren geen kinderen, maar wel en vader met een peutertje op de arm die van een afstandje kek. Een van de twee workawayers kwam naar me toe. De workawayers (vrijwilligers) zijn een Argentijns lesbisch stel die ervaring met paarden hebben, dus ik vroeg of ze op Vincent wilde. Dat wilde ze wel.
Ik heb hem voor de zekerheid wel aan de leiteugel gehouden en ben een keer een veld rond gegaan en nog een klein rondje erachter aan. Ollie was erg onrustig en liep op vier hoefslagen te dansen, dus ik heb het kort gehouden. Gezegd dat ik dagelijks terug zou komen en of ze het gasten kon vertellen.
Het is een beetje onhandige tijd, zo zeven ur ´savonds, omdat de meesten dan uit eten gaan, maar goed als ze het van te voren weten, kunnen ze later weggaan.
Toen ik weer op het pad was kwam de vader met het peutertje naar me toe en ik vroeg of ze wilde aaien en dat wilde d vader wel, het kindje was te beteuterd. Vincent blijft altijd lief staan vor aaitjes en Ollie had zoiets van "ja hup nou maar, ik wil naar huis".

Ik had gehoopt dat Vincent op de terugweg wat enthousiaster naast Ollie zou lopen, maar dat ging weer alleen in draf.
Op een geven moment viel het touw gewoon los. De musketon zat steeds raar en die is gewoon opengegaan. Vincent hobbelde gewoon in draf naast me, niks aan de hand, maar ik wilde toch wel wat vast hebben, dus naar hem toe hangen (op een dansende, pullende Ollie) om de teugel te grijpen en heb die met wat moeite over zijn hoofd gekregen. Nu had ik het halstertouw zijn teugels en mijn teugels vast verdeeld over twee handen.... Touw maar dubbel gedaan met de teugels van Vincent erin, maar dat werd dan zo lang dat hij achterbleef. Toen hij ging stilstaan om te poepen, moest ik Ollie even met een ruk tot stilstand brengen, maar die bleef dan wel even wachten tot Vincent was uitgepoept, al moest daar wel voor gezucht worden, en daar gingen we weer in draf.

Ik zag op een gegeven moment dat de teugels van Vincent om mijn been en stijbeugel waren geraakt, dus snel been omhoog en voet weer uit de teugels gehaald, gedoe allemaal. Uiteindelijk, met mijn arm door de teugels van Vincent het halstertouw -al dravend- in mijn buiktasje gedaan. Kwam ik ook net dan natuurlijk op een smal punt van de weg (daar gaat er in de winter een kolkende beek onderdoor, maar in de zomer is het alleen een diepte) een pick-up truck tegen. Ik begon al in te houden, om hem voor te laten gaan, mar hij bleef op afstand al stil staan en ik kon gewoon doordraven. Hand op gestoken en een knikje als bedankje. Naar boven ging Ollie steeds harder, tot ergenis van Vincent en naar beneden wilde hij maar nbauwelijks stappen, meestal was het een soort jog, maar dan wel zo langzaam dat Vincent tenminste kon stappen.
Onnodig te melden dat inmiddels het zweet van Ollie afdroop.

Bij huis voor het hek afgestegen en beugels opgestoken. Door het hek heb ik Ollie maar losgelaten en Vincent vastgehouden terwijl ik het hek weer dichtdeed en de ketting erom. Ollie was doorgelopen tot de hoek van de stal en wachtte op ons.
Toen alletwee de poetsplaats op. Terwijl ik Vincent zijn hoofdstel afdeed en halster om, ging Ollie weer naar buiten, maar kwam weer terug om "beter ingeparkeerd" te kunnen staan en bood zijn hoofd aan. Of het hoofdstel af kon?
Eenmaal de halsters om kregen ze elk een appeltje (buurman heeft weer een ton gebracht toen hij mest kwam halen gisteren)
Nou vooruit dan maar, ook halstertje om en toen de zadels afgenomen en ik had het briljante idee om ze te laten rollen in de nieuwe kraal. Ik kon hem niet afspuiten omdat ik in deze maand zuinig moet doen met water.
Dus naar de kraal gebracht waar ze een beetje suf rondkeken, dus ik heb het maar even voorgedaan.
Toen ging Olie meteen neer om te rollen. Vincent hoefde niet.
Ik nam Ollie aan de hand mee, Vincent mocht los.
En die kwam met een grote vaart in volle galop ons voorbij en schoot zijn stal in. Zeker bang dat hij nog meer "rare dingen" moest doen voordat hij zijn stal in kon.
Enfin, Ollie op stal gezet, halstertjes af gedaan en toen was het tijd voor zemelen en hooi voor de nacht.

Ik ga morgen wel op Vincent heen. Ollie rijdt ik wel apart. Samen is niet te doen.

Je kan zo beeldend schrijven dat ik het hele verhaal helemaal voor mij zie dan is 2 km errug lang hahahahaha

Ja. Echt wel!

Gisteravond dus op Vincent gegaan, met een oud zadeltje dat nog oa van Júpiter is geweest, is wat smaller en zou theoretish voor mij beter moeten zitten, maar ik had last van de beugelriemgespen. Moest ook nog mijn beugels als rijdend verkorten en dat heeft duidelijk nog nooit iemand gedaan op hem, en het resulteerde in wat geslinger, maar goed, het is gelukt en ook meteen maar nagesingeld.
Hij wilde niet erg voorwaarts en heeft wel zes keer geprobeerd te draaien.
de meisjes waren er niet en ook bij d eburen was verder niemand. Hij bleef wel braaf staan bij het paaltje waar ik de code voor het hek moet indrukken, zowel heen als terug. Dat is wel handig, want dan hoef ik er niet af en weer op.
Op het veld was hij wel wat onrustig, dat komt omdat Olímpio de dag ervoor zo nerveus was dus hij was licht achterdochtig.
Enfin, meteen maar weer op huis an dan.
De hele weg gestapt, dat beviel hem prima.
Alleen een zweetplek onder het zadel, puur van de warmte van het dekje en zadel.

Ik merk wel dat nu ik meer rijdt, ik me niet meer zo´n passagier voel als in het begin als ik op Vincent zat, en me weer thuis begin te voelen in het zadel.

Wat een verhalen, je schrijft heel fijn. Zit hier achter mijn pc te grinniken. Bij het verhaal over Vincent en Olímpio moest ik aan de song 'The sick note' (Dubliners) denken, dat is ook zo'n grappig rampverhaal, al loopt dat behoorlijk wat slechter af dan dat van jou

Wie weet stap ik toch weer eens op mijn paar, Lusitana. Wat jij kan, kan ik ook. Inspirerend voor wie steeds denkt: ik zou er toch nog eens op moeten klimmen.

Wat leuk om te horen dat ik iemand inspireer!

Waarom rijdt je niet (meer)?
Ik ben na mijn ziek zijn gewoon met baby steps begonnen. Ik was langer aan het op- en afzadelen dan dat ik er op zat, maar je bouwt wel iets op aan spierkracht, uithoudingsvermogen en vertrouwen, en op een gegeven moment ga je dat echt merken en wordt alles steeds makkelijker en kun je verder uitbouwen.

@Hevonen, ik ben dol op de Dubliners, ik zal het liedje eens opzoeken


Ondertussen eten ze me de oren van de kop aan hooi omdat er geen gras meer is dat ik gelukkig op de pof kan krijgen.
Gelukkig zijn er wel nog steeds vijgen die niet allemaal tegelijk rijpen, dus alle dagen wel wat te plukken.

In mijn geval: Angst. Het gekke is dat ik een paar jaar geleden bij iemand ben uitgenodigd voor een (rustige) buitenrit en dat heb ik gewoon gedaan.
Dus ook jouw spierpijn herken ik wel .

Het helpt als je zegt dat je niet echt hoeft en er elk moment af kan. En jezelf beloofd alleen te stappen. Ik heb best lang alleen gestapt.

Ik krijg normaal geen spierpijn van paardrijden, maar ik kreeg het wel in het dressuurzadel,maar dat krijg ik ook als ik er op zit en niet rijdt. Fysiek is het onmogelijk voor mij om daar comfortabel op te zitten.

Ik heb dat een paar jaar geleden ook gehad toen ik op de stal was waar ik Vincent van heb. die hadden ook en dressuurzadel gelgd op het paard waarop ik naar buiten zou. Ik moest in de binnenbak wat rondrijden tot mijn begeleider zijn paard opgezadeld had en begon toen al pijn te krijgen.
Paard was ook nog aan het dribbelen en springen en elke klap voelde ik door mijn pezen. Na tien minuten wilde ik terug, ik hield het niet meer.

En toch probeerde ik het deze vakantie noodgedwongen weer. Waarom hebben mensen geen veelzijdigheidszadel meer?
Als ik weer ergens ga rijden, neem ik zelf wel een zadel mee!

Ik zit in de bib met mijn laptop en zal meteen wat foto´s plaatsen.

Dit zijn de tuinhekjes die ik tot deurtjes heb gemaakt, aan die van Gandhi zitten scharnieren, maar die van Chico zit met touwtjes vast aan de uitstekende helften van de oude scharnieren:
[ img ]

Pocotó staat er ng naast in een iets grotere hoekstal en heeft ene deurtje dat Gandhi jaren geleden heeft verbogen.
[ img ]


Zo staan Olímpio en Vincen er bij.hun stallen zijn veel groter. Die van Ollie sluit ik af met twee eucalyptusstammetjes en die van vincent met een ijzeren pijp.ik had er een ketting voor, maar dan kon hij veel te veel uit zijn stal leunen en staan klooien met Gandhi.
[ img ]

Gelachen met Vincent eergisteren.
Ik was de paarden hooi aan het geven voor de stal, maar Vincent werd steeds verjaagd en die koos er voor om de poetsplaats op te gaan. hij keek mij zoindringend aan van "je kunt mij toch wel op stal hooi geven?" ik was nog bezig, dus negeerde het. Nou toen werd hij even duidelijker en kwam met zijn voorbenen van de poetsplaats naar buiten, keek me indringend aan en hinnikte en draaide om. Of ik wilde volgen met hooi, ja?
Toen ik nog niet reageerde kwam hij nog verder naar buiten, met zijn oren naar achter en nog net geen rollende ogen. "Ja ja, ik kom al" riep ik hem toe en brcht hooi naar zijn stal.

Later stopte er een auto om te kijken en alles stapte uit. Bleken bleken de paardegekken meisjes, met familie. Nog een klein meisje en jongetje vader en nog een man (ik denk de vader van de andere kindjes) Nog even staan praten. Ze hadden opgemerkt hoe de omheining in de bocht weer stuk was en gerepareerd. een van de mannen vertelde dat hij toen hij jong was daar ook wel eens uit de bocht was gevlogen, maartegen een boom was belandt.
"O!" zei ik, "die boom heeft nog steeds een litteken, nu weet ik waar dat van is!" en we hebben er om gelachen.
De meisjes hadden worteltjes, maar de paarden hadden net hooi en geen belangstelling, maar omdat ik bleef praten kwam Chico, en even later Pocotó ook maar even kijken.
Een van de mannen merkte op datOlímpio vast de jongste was, die glom nog zo mooi. Ik vertelde hem dat hij de oudste was!
Gisteren kwamen de meisjes voorbij met hun moeder. Weer net toen ik hooi had gegeven. we hebben even over de omheining staan praten.