Gistermorgen was Holly verdwenen. Er waren jagers en ze is erg bang voor de knallen. Ik denk dat ze met de andere honden onder de omheining is doorgegaan en eenmaal daar gecshrokken en niet wetende hoe ze terug moest komen, aan de loop gegaan. Beer was het eerste terug en Dingo later, maar Holly kwam nooit. Met een buurvrouw nog met de auto in de rondte gereden. Het heeft de hele nacht geregend dus ik heb niet lekker geslapen. Ik bedacht wel ineens dat ze jaren geleden eens in een vosseval terecht was gekomen, dus ik heb de opzichter van dat land (aangrenzend aan mijn stukje land aan de overkant) een berichtje gestuurd om te vragen of er nog vallen waren en of hij ze na wilde lopenm. Ik had eerst gebeld, maar hij nam de telefoon niet op. Kan zijn dat hij uit wilde slapen. Ik had ook gevraagd of ik later te paard het and mog verkennen (hij moet daarvoor een hek van een slot halen).
Omdat ik steeds maar geen antwoord kreeg, ben ik een uur of acht maar vast met Vincent het land op gegaan dat hiertegenover begint en niet op slot zit. Ik heb het idee dat de oude eigenaar dat stuk gehouden heeft.
Ik moest Vincent wel eerst halen, want ze waren om zeven uur al naar buiten gegaan. Hij liep met enige tegenzin mee, maar eenmaal buiten het hek had hij er wel zin in, ik had in elk geval geen probleem met opstijgen en hij wilde ook niet omkeren ofzo.
Ik ben niet tegenover me het land opgegaan want ik wilde zo ver mogelijk naar achteren en in een bocht waar mijn land aan de overkant begint hebben zij ook een hek, dat open was, dus daarin.
Vincent vond het leuk, oortjes er op en hij was niet in zijn werktempo, maar wandel tempo. Ik reed gewoon met een lange teugel. De zon scheen, het was stil, gewoon hemels.
Op een gegeven moment vloog er een enorme, en echt, enorme, vogel op van een boom uit mijn land om links van ons te landen in het land waar ik reed. Kort daarna een tweede. Nu ben ik roofvogels gewend, maar deze waren nog veel groter en ik ben ooievaars gewend dus ik kijk niet op van maat, maar deze waren reusachtig. Bijna 3 meter spanwijdte.
Ik had mijn mobieltje mee en heb wat foto´s genomen, maar ten eerst is de camera waardeloos en ten tweede kreeg ik ze niet met een kaartlezer in mijn computer, dus ik had er uiteindelijk niks aan.
Maar ik kon wel genieten van de prachtige vogels, waarvan 1 heel lang met gespreidde veugels bleef zitten. En gestrekt, niet gevouwen zoals zwanen bv doen.
Ze hielden ons in de gaten en wij natuurlijk hen. Vincent keek wel, maar ik voelde verder geen reactie in hem, maar het helpt wellicht dat ik inwendig ook alleen maar vol bewondering zat. Enfin, pas toen ik bij de omheining was die dwars loopt en ver van hen vandaan was begon ik Holly te roepen, maar ik heb haar niet gezien of gehoord.
Op een gegeven moment moesten we weer de hoek om langs de omheining en ik dacht dat hij richting huis misschien wel sneller zou gaan, maar niks daarvan. We zijn uiteindelijk op de omheining gestuit waarin een hek zit, dat gelukkig opgestond dat uitkomt op het stuk pal tegenover mijn huis. Moest langs allerlei mobiele gebouwtjes die met schapenbehandeling te maken hebben en een tank met water en over stukken landbouwplastic en een hoge stapel hooi ingepakt in landbouwplastic, maar er werd nog geen oor gedraaid.
Hij leek verrast dat we alleen het weggetje over hoefden te steken om bij mijn hek te komen.
Ik heb hem voor de poetsplaats afgezadeld, worteltje gegeven en hij mocht gaan.
Maar nee, hij was niet van plan om te vertrekken. Hij is gewend voer te krijgen na het werk. Nou vooruit dan maar. Op de poetsplaats maar een emmer met een beetje voer gegevenm en de hoeven uitgekrabt.
Toen de emmer leeg was, ging hij aan de wandel, maar wel eerst naar mijn deur. Of ik nog een wortel had? Nou vooruit dan maar.
Daarna ben ik te voet met mijn gewone camera teruggegaan om de vogels (gieren, bleek) op de kiek te zetten. Ik benaderde ze door van boom tot boom te gaan, in de lijn van de boom zodat ze me niet konden zien.
Dit is de eerste foto vanachter een boom genomen:
[ img ]Met zoom vanachter de tweede boom:
[ img ]Toen ben ik voorover gebogen met mijn armen naar beneden langzaam doorgelopen. Beetje hopende dat ze dachten dat ik een raar beest was, en dat werkte, ik kon redelijk dichtbij komen en toen ben ik gaan zitten en heb ik deze foto genomen:
[ img ]Toen ik weer verder wilde, vlogen ze helaas op, dus nog deze genomen:
[ img ][ img ]Toen ik terugkwam, zag ik Holly op mijn erf,
ze kwam blij naar me toe. Ik was in tranen van blijdschap.
Ik denk echt dat ze ergens vast heeft gezeten, of bij mensen of in een val en vanmorgen ontdekt. Ze had honger en dorst, maar voor de rest niks aan de hand.