Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-12-19 19:31

Geplaatst: 13-12-19 19:31

Ik ben ver over jullie middelbare leeftijd, grrrr. Richting 60.

Word ik voorzichtiger of onzekerder? Mwah, ik stap nog steeds zo vaak mogelijk op, liefst dagelijks. Ik heb een gevaarlijke draak (helaas) die ik een paar jaar geleden (ik was toen ook al 50+) kocht als 3 jarige.

Maar.... wat wel het geval is, is áls je eraf klettert dan zijn de gevolgen wel erger dan met jonge flexibele mensen. Toen ik een paar jaar geleden van draakje gelanceerd werd en met een gecompliceerde beenbreuk in het zkh lag, vroeg ik aan de zuster wanneer ik weer kon lopen of paardrijden. Zei ze, nou mevrouw als u nu 30 was geweest. Tja. Dat zet de dingen wel even in perspectief.

Ik ben er niet minder om gaan rijden. Ben ook niet bang geworden. Maar het heeft me wel doen realiseren dat ik mijn wensen inzake paardrijden moet aanpassen. (eh, niet liegen, pas toen ik begin dit jaar er weer afkletterde en mijn rug/nieren en stuitje beschadigde, kwam dat besef) Ik kan met mijn paard dus niet meer alleen buitenritten maken. Dat is gewoon niet verantwoord. Ik denk dat ik als jong duifje het nog wel gedaan zou hebben, maar nu op mijn leeftijd, houd ik toch meer rekening met het leven dat ik naast paardrijden nog wil leiden.

En ja ik hou wel een blog bij, met filmpjes af en toe, zie onderschrift.

**Geplaatst**: 13-12-19 20:01

Geplaatst: 13-12-19 20:01

Hoe ik ermee om ga? Ik stap gewoon op en ga rijden :')

Er is bij ons op stal niemand onder de 35. Godzijdank, anders zou het een soort Bokt worden _O-

**Geplaatst**: 13-12-19 20:12

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 13-12-19 20:12

Mijn enige stalgenoot is nog ouder dan ik en rijdt niet. Maar hij is wel heel lief.

**Geplaatst**: 13-12-19 20:16

Geplaatst: 13-12-19 20:16

Ik wil me ook wel melden, ben vorige maand 70 jaar geworden. Ik denk, hoewel ik het nooit aan mijn moeder gevraagd heb, voor mijn geboorte al paard reed met mijn moeder, die ook paard reed zelfs voor WOII. Afgelopen 5 jaar helaas door familie onenigheid bijna niet kunnen rijden, maar door een neef van mijn vrouw, heb ik toch gelegenheid gehad om een aantal keren te rijden op een van zijn paarden. Alleen buitenritten langs het strand en op de heide. Onlangs heeft hij gevraagd of ik het paard (een fries) van zijn vrouw die door lichamelijke problemen niet meer kan, wil gaan rijden, maw. met ingang van januari ga ik weer 2 a 3 keer rijden, heerlijk.

**Geplaatst**: 13-12-19 20:35

Geplaatst: 13-12-19 20:35

40+ topiv is al genoimd. Ik ben alllang 40 geweest, begonnen met rijdenop mijn 18e, kreeg 1e paard pas op mij. 31e? Als verzotg paard en heb haar. Gekocht toen ik 37 was... daarma een zadelmakke 5 jatige gekocht en 5 jaar terug mojm eigengefokte paard ingereden.

Wel allenaal uitgezocgt op karakter, want was geem 16 jaar lenig en smel.

Verdeer doe ehh deed ik allez met mijn paarde. Tot omgeluk 4 jaar terug. Blij dat. Ik ooit ak keuze voor nuvhtere niet te grote paaaarden had grmaaakt, maakt dat ik nu.nog kan rijden, al us het nirt meer hetzelfde alsvoor het ongeluk.
Blij dat ik nog rij, ka alleen niet draven( dan ga ik echt halfdood) dus stap of galopper meestal, dravrn doen ze maar met mjn bijrijders of de instructie.

Op stal wel meer mensen die geen 20 mee zijn. Sta op klein stslletje.

Sorry.. heb oog dat buitem werking is en hoofd wil ook niet vandaag.

**Geplaatst**: 13-12-19 21:04

Geplaatst: 13-12-19 21:04

Ik ben inmiddels 46 en geniet nog elke dag van onze paarden samen met mn dochter van 17. Zelf rijd ik Z met mn zelfopgeleide merrie met een heel dik handboek.

En geregeld kruip ik in het zadel van het paard van mn dochter die nu 4 is. Ik geniet er elke dag van om voor ze te zorgen, mesten en te rijden, we hebben ze heerlijk aan huis staan.
En ja ik ben veel voorzichtiger geworden dan vroeger.
Ik geloofde het nooit toen ze dat vroeger tegen me zeiden dat je dat wel zou doen als je ouder wordt . En ja het is echt zo haha. $_/-\o_$

**Geplaatst**: 13-12-19 21:24

Geplaatst: 13-12-19 21:24

Ehh ik ben 46 en dus blijkbaar van middelbare leeftijd >;)

Zo voel ik me nog niet hoor....

Ik reed "vroeger" alles. Echt alles... Had totaal geen angst.

En nu?
Tsja, ik heb nog steeds geen angst. Rijd ik nog steeds alles?
Nee, dat niet. Ik ben wel verstandiger geworden namelijk

Waarom zou ik mijn nek breken op een paard van een ander ? Daar bedank ik dus voor. Ik rijd alleen nog mijn eigen paard (waar ook best een steekje aan los zit) of paarden die ik ken en waarvan ik weet dat ze te vertrouwen zijn.

Ik ben overigens nog steeds lenig en voel me over het algemeen geen dag ouder dan 28

**Geplaatst**: 13-12-19 21:33

Geplaatst: 13-12-19 21:33

ClauH schreef:
Ehh ik ben 46 en dus blijkbaar van middelbare leeftijd

Doet wel zeer hè zo'n topic

ClauH schreef:
Ik ben overigens nog steeds lenig en voel me over het algemeen geen dag ouder dan 28

Ik ben ook nog redelijk lenig, maar toch richting 60 gaat het lijf wel tegenspartelen soms. Geestelijk ben ik nog steeds onder in de 20. Ik was dan ook heel verbaasd toen er in de krant een berichtje over mijn ongeluk verscheen, waarin ze niet schreven: Paard slaat op hol, meisje valt eraf.

**Geplaatst**: 13-12-19 21:35

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 13-12-19 21:35

Ons reisverhaal van vorige maand hahaha 55 jaar, mega penny.

janouk @ [BRT] WAUW genoten Kastelentrektocht te paard in Andalusia Spanje

Grappig, ik denk nog geregeld........later, als ik groot ben, dan......

**Geplaatst**: 13-12-19 21:58

Geplaatst: 13-12-19 21:58

Citaat:
Paard slaat op hol, meisje valt eraf.

Heel herkenbaar!

**Geplaatst**: 13-12-19 22:29

Geplaatst: 13-12-19 22:29

Ik ga ook richting 60. De jonge sportpaarden laat ik graag over aan onze stal-amazones en ik ga graag mee op wedstrijd. Maar voor mezelf heb ik een halve Groninger (de rest is KWPN). Daarmee ga ik het bos in en in de winter doen we wat meer dressuur. En 1 x/week gaat ze aan de longe. Als jong paard was ze beslist niet makkelijk, maar ondertussen zijn we een goed team.
Grootste verschil met 'vroeger' is dat voor mij de ontspanning met stip op 1 staat. Ik heb een drukke baan en daarnaast een kleine stal met sport- en fokpaarden. Ik heb (zoals wel meer mensen hier waarschijnlijk) het een en ander meegemaakt en ben blij dat ik nog heel ben en nog rijd. Genieten staat dus met stip op 1. Dat lukt aardig, hoewel ik af en toe aan het tellen ben... als dit paard nog 10 jaar meegaat (en ik ook), ga ik richting 70... Wat dan????

Ik merkte trouwens een paar jaar geleden dat ik minder lenig werd en ga nu iedere week naar de sportschool (met gerichte oefeningen voor kracht en vooral balans). Dat helpt echt en mijn rijderij is er van opgeknapt (paardlief trouwens ook

). En ja, ook ik ben voorzichtiger ....

**Geplaatst**: 14-12-19 00:14

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 14-12-19 00:14

rond je 40ste al middelbaar?????

**Geplaatst**: 14-12-19 00:43

Geplaatst: 14-12-19 00:43

Afgerond 70 jaar. Laatste concours L springen ongeveer 6 jaar geleden. Ik heb nu een jong paard in bruikleen. Rij er buitenritten mee en wil eigenlijk weer naar springwedstrijden voor de gezelligheid. Helaas zit een parcours er nog niet in, 60 cm en daarboven is het lastig. Wel lijntjes tot 1 meter geen probleem. Morgen de eerste afspraak voor een tweede paard erbij als bijrijder. De afgelopen 2 maanden al 4 keer proefgereden voor een tweede paard. Helaas allemaal projecten, soms net zadelmak en daar zit ik niet op te wachten.

**Geplaatst**: 14-12-19 00:57

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 14-12-19 00:57

@ Nico
Chappeau!
Dat wil ik dus ook! Heb dus alvast nog 15 jaar te gaan!
Mijn huidig paard is 6.
Dus kan ik best nog een opvolger fokken! We gaan ervoor!

Zeg, wat vinden jullie van een seniorencompetitie?
In onze gemeente willen ze extra subsidies geven als de club speciale dingen doet voor de 50 plussers! Ik vind dat zo vernederend! Ben nog geen ocra!

**Geplaatst**: 14-12-19 01:04

Geplaatst: 14-12-19 01:04

koend schreef:
@ Nico
Chappeau!
Dat wil ik dus ook! Heb dus alvast nog 15 jaar te gaan!
Mijn huidig paard is 6.
Dus kan ik best nog een opvolger fokken! We gaan ervoor!

Zeg, wat vinden jullie van een seniorencompetitie?
In onze gemeente willen ze extra subsidies geven als de club speciale dingen doet voor de 50 plussers! Ik vind dat zo vernederend! Ben nog geen ocra!

Senioren, hier in regio is regelmatig 40+ springen. Dat is per klasse - 20 cm. Je hoeft meestal niet vooraf in te schrijven, geen startkaart nodig, wel lid knhs noodzakelijk. Klasse is in principe vrij. In deze regio kent iedereen iedereen, wil niet afgaan. B is dus 80 cm c.q een BB op normaal concours.
Tijd genoeg. Helaas ben ik van de jurylijst springen afgehaald, mijn stijlbeoordeling was niet naar wens. Dus nu maar zelf het goede voorbeeld geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-19 09:00

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-19 09:00

Amable schreef:
Ik ben 38 en heb ook een actief YouTube kanaal het is niet zozeer een vlog kanaal, hoewel ik zeker ook vlogachtige video's maak, maar vooral informatieve videos. Als je het leuk vindt, dan vind ik het tof als je een kijkje komt nemen
http://www.youtube.com/AmablePaardenInzicht

Wat leuk zeg! Ik heb er idd al eens naar gekeken hoor! Maar ik wist niet dat ‘jij’ het was die dit maakte...
Ik ga je zeker volgen! $**\O/**$ $**\O/**$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-19 09:12

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-19 09:12

Wat een leuke reacties allemaal

Verder mijn oprechte excuses voor iedereen die zich ‘thanks 2 me’ door de titel van dit topic onterecht een oude sok voelt _O-

Doet wel goed om zoveel herkenning te lezen. Wat me wel opvalt is dat niet iedereen dus te maken heeft met veel ‘jong spul’ op stal... ik heb laatst al eens naar een andere stal gekeken maar nu staat ze op minder dan 5 minuutjes van mijn huis en redelijk goedkoop en ik kan er in principe alles doen en laten... en het belangrijkste... paardje is dolgelukkig op deze plek!

**Geplaatst**: 14-12-19 10:14

Geplaatst: 14-12-19 10:14

Toen ik samen met mijn dochter op de manege startte, was ik een van de eerste (en enige) ouders die meereed, tussen 8 tot 16 jarigen in de instapklas

redelijk nederigmakend

.
Ik heb wel een trend daar gezet want nu starten een pak meer mama' s en papa' s met hun kinderen mee.

Ondertussen heb ik een eigen paard (jawel mijn paard en niet van de dochters) maar op wandeling zit ik nog meestal tussen de 15jarigen met als ik chance heb 1 a 2 volwassenen. Ik geniet dus maar van het uitzicht 8-)

.

Ook als ik soms nog meehelp op de manege waar de dochter haar vaste groep heeft, moet ik er tegen kunnen dat 15 jarigen manegeruitertjes het absoluut beter weten dan ik

.

Ik heb dus echt wel begrip voor je, jong spul en drama gaat nogal goed samen. En enig begrip dat je na je 40e echt wel iets anders denkt over wat wel of niet een goed idee is, mag je op je buik schrijven.

**Geplaatst**: 14-12-19 10:18

Geplaatst: 14-12-19 10:18

Dat is toch het belangrijkste Wuppie!
Ik kom eerlijk gezegd alleen op stal voor de paarden. Buiten de paarden om kost het me moeite genoeg om ons sociale leven bij te houden. Dus met af en toe een praatje met een stalgenoot vind ik het prima zo. Buiten mijn eigen rijden om groom ik mijn wedstrijd rijdende dochter en die heeft een redelijk volle agenda

. En ik werk 18 uur per week in de thuiszorg, doe daar nachtzorg op route.
@Monique1963 jouw topic volg ik
@janouk jouw topic ook gelezen, prachtig verslag.
@nico dat hoop ik nu toch ook zo, dat ik op mijn 70ste ook nog te paard zit!

**Geplaatst**: 14-12-19 10:37

Geplaatst: 14-12-19 10:37

Wuppie78 schreef:
Amable schreef:
Ik ben 38 en heb ook een actief YouTube kanaal het is niet zozeer een vlog kanaal, hoewel ik zeker ook vlogachtige video's maak, maar vooral informatieve videos. Als je het leuk vindt, dan vind ik het tof als je een kijkje komt nemen
http://www.youtube.com/AmablePaardenInzicht

Wat leuk zeg! Ik heb er idd al eens naar gekeken hoor! Maar ik wist niet dat ‘jij’ het was die dit maakte...
Ik ga je zeker volgen! $**\O/**$ $**\O/**$

Tof om te horen dat je ze al eens gevonden had!

Bij ons op stal overigens weinig jeugd. Sowieso heb je eigenlijk echt een auto nodig om er te komen, dat scheelt al. Dus de jeugd die er is komt veelal samen met hun ouders. Wat dat betreft voel ik me echt nog niet oud. Ik weet wel dat ik me als kind wel eens zorgen maakte. Want op de manege waar ik reed reden eigenlijk geen volwassenen. Dus ik vroeg me af of je als volwassenen nog wel kon rijden :')

**Geplaatst**: 14-12-19 11:11

Geplaatst: 14-12-19 11:11

Het gemengde bij ons op stal vind ik juist prettig, zowel voor mijn dochter als voor mijzelf aanspraak.

Op woensdagochtend rij ik bijv met een stalgenootje, al omgedoopt tot huisvrouwen uurtje haha.
En op vrijdag rijd mijn dochter dan weer met haar dochter.

En de onenigheid onderling, die is er juist tussen de mensen van boven de 30

**Geplaatst**: 14-12-19 11:13

Geplaatst: 14-12-19 11:13

Wat een super leuk topic! Ik ben 37, voel me nog steeds 24, behalve als het om paardrijden gaat, hahaha. Ik heb tot mijn 27e altijd recreatief gereden (nooit wedstrijden), toen gestopt ivm zwangerschap. Sinds mijn (inmiddels 8 jarige) zoon een jaar geleden begonnen is met paardrijden begon het weer te kriebelen en ben ik ook weer begonnen. Ik heb lessen gehad, en had een super toffe IJslander als bijrijdpaard. Helaas ben ik daar begin van dit jaar tijdens een buitenrit hard van af gevallen, lag behoorlijk in de kreukels, en heb daarna wel nog geprobeerd om buiten te rijden op hem maar merkte dat er veel te veel angst zat. Buitenritten durf ik eigenlijk niet meer, dus daar ben ik helaas mee gestopt. Omdat ik het rijden wel echt miste en meer de ontspanning wilde opzoeken, ben ik een paar weken geleden begonnen met western rijden. Wat een goed idee bleek dat, ik vind het geweldig! Ik heb een super lieve instructrice gevonden met mega braaf leerpaard en ik geniet enorm. Door de andere manier van rijden, en het simpele feit dat ik alles opnieuw moet leren

ben ik veel te druk bezig om bang te zijn. Daar ga ik voorlopig dus lekker mee door.
Mijn dochter van 6 heeft inmiddels ook het paardenvirus te pakken en is ook zachtjes aan begonnen met lessen. Mijn stille droom is om over een aantal jaar, als de kinderen wat ouder zijn en het nog steeds zo leuk vinden, een super brave bombroof lekker stevige wat grotere pony te kopen waar we met z’n drietjes van kunnen genieten

**Geplaatst**: 14-12-19 11:41

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 14-12-19 11:41

Leuk om al jullie ervaringen te lezen (en ook leuk dat enkelen van jullie mijn topic al gevonden hebben).

Ook tof om te lezen dat er ook westernruiters tussen zitten. Vind ik persoonlijk fijn voor mijn lijf en leden en ook voor het paard.

Ik heb me nadat ik heftig van mijn paard gevallen was in 2016 me pas gerealiseerd dat het lijf ouder wordt, maar de geest niet. Ik had me echt niet meer afgevraagd of ik "op mijn leeftijd" (toen 53) nog moest blijven paardrijden met weer een nieuw paard. Toen ik in het zkh lag etc en 2 maanden rolstoelstraf had, zeiden mensen wel tegen me, ja maar op jouw leeftijd blablabla.

Het is ook het paardrijden niet wat het probleem is, maar inderdaad als je 'afstapt' dan zijn de gevolgen vaak langer en intenser dan bij jonkies. En jonkies hoeven nog niet zo heel erg na te denken misschien over de gevolgen van uit de running zijn vwb gezin en werk.
Van je paard kletteren en wat breken heeft bij ons veel toestanden gegeven. Ik heb de paardjes aan huis en bijna een half jaar niets kunnen doen, legt een enorme druk qua verzorgen van de paardjes op je partner. Dat is wel iets waarbij ik nooit zo had stil gestaan, (de zegen van een jonge en onverantwoordelijk geest, hahaha). Maar dat is iets waar we nu wel over nadenken nadat ik voor een tweede keer redelijk heftig ben afgestapt.

Dus het is niet het paardrijden, maar het rekening houden met de mogelijke gevolgen wat me anders met paardrijden doet omgaan dan vroegah.

**Geplaatst**: 14-12-19 11:42

Geplaatst: 14-12-19 11:42

Goh, geen idee dat ik al middelbaar was/ben :')

Maar goed, ik ben dus net 40 en voel me absoluut niet middelbaar. Heb sinds een paar jaar 2 paarden aan huis, waarvan ik de ene alweer 14 jaar heb. Helaas is hij weer kreupel vanwege een tweede peesblessure, dus ik heb sinds juni een bijrijdpaard. Mijn andere paard is een merrie van 26 die als een soort medisch wonder nog steeds heerlijk blij door de wei schuift, zo lang ze haar duivelsklauw maar krijgt.
Dus dan maar bijrijden! Eerst een ijslander (heerlijk dier om lekker door het bos te struinen) en nu een pre waar ik gisteren voor de 3e keer op gereden heb. Die laatste was echt een projectje waar ik heel trots op ben dat het gelukt is om hem te leren dat rijden geen stress betekent. En dat je bij stress niet hoeft te gaan rennen, maar dat er ook andere opties zijn. Dit had ik als jonge meid niet zo voor elkaar gekregen, maar door de ervaringen met met name mijn eigen paard is het gelukt. En dat vind ik het grote voordeel van ouder worden, je hebt ook meer gezien en meer ervaring.
Nu ben ik nooit een fanatieke wedstrijdruiter geweest, in de ponytijd wel gedaan, maar vooral omdat de eigenaren van de ponies die ik reed dat graag wilden. Ik ben graag vooral lekker veelzijdig bezig... ik rijd western, maar maak ook graag een sprongetje, train graag in de bak om mijn paard te leren zijn lijf goed te gebruiken en te blijven sleutelen aan mijn zit, doe graag grondwerk, longeer met dubbele lijnen en maak graag buitenritten.
En met de meeste paarden stap ik nog steeds gewoon op en rijd ik weg. Ik heb absoluut wel angst gekend, voor mijn eigen paard nota bene, maar daar ben ik goed doorheen gekomen.
Om in conditie te blijven doe ik aan hardlopen, als het goed is ga ik in maart weer een halve marathon lopen. En als ik nog wat tijd heb pak ik een fitness video mee op youtube.

Dus middelbaar... naar mijn idee niet echt nee.

**Geplaatst**: 14-12-19 11:46

Geplaatst: 14-12-19 11:46

Toen ik als puber op de manege kwam stonden daar ook een stel oudjes rond de 70 die nog dagelijks hun buitenritje kwamen maken. Eentje had zelfs een pittige arabier. Die kwam regelmatig zonder Miep terug naar de manege gerend en dan zeiden wij 'miep miep' (van roadrunner

)
Ik heb in mijn veertiger jaren alleen op reis gereden op ranches. Buiten de pijn van in ongebruik geraakte spieren en gewrichten, kon ik nog prima meekomen. Ik gebruikte wel iets om op te stappen trouwens, vanaf de grond lukt me niet meer.