Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-05-20 15:41

Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-20 15:41

Serenity350 schreef:
Heerlijke update weer! $*\o/*$

Wat die boerderij betreft, kan het zijn dat ze daar misschien iets hebben wat een hele hoge pieptoon afgeeft? Mijn paarden worden altijd wat kriegel van de marterverjaag-dingen onder de motorkap bij sommige auto's, die geven een hoge toon af als je er vlakbij in de buurt komt. Mijn vriend hoort ze niet, ik dan weer wel.

Die pieptoon is wel interessant. Ik ga eens luisteren. Met mijn 22 jaar zou ik dat toch moeten horen. :')

**Geplaatst**: 19-05-20 18:21

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 19-05-20 18:21

Of een kadaverbak / kadaverton of plaat waar de kadavers worden neergelegd?
Mijn pony’s lopen daar wel langs, maar met zo groot mogelijke boog en bij voorkeur wat sneller dan het tempo was.

**Geplaatst**: 19-05-20 19:17

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 19-05-20 19:17

Een hoge piep, een kadaver of bewoners die net iets te veel aanwezig zijn op een niet zo fijne manier.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-05-20 22:15

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-20 22:15

Ja, wellicht is het zoiets inderdaad. Volgende keer ga ik aan de andere kant van de weg lopen. Misschien gaat het dan beter.

**Geplaatst**: 20-05-20 14:11

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 20-05-20 14:11

Geen varkens?
Ik weet niet meer of Joep die kent maar sommige paarden willen daar niks van weten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-20 10:06

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-20 10:06

MirandaMalik schreef:
Geen varkens?
Ik weet niet meer of Joep die kent maar sommige paarden willen daar niks van weten.

Ja die kent hij. Hij heeft twee jaar naast twee varkens gewoond

Rims nog een stuk langer trouwens haha.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-20 10:33

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-20 10:33

Not all those who wander are lost....

.... maar ik wel een beetje.

Gisteren was ik samen met de hond en mijn zusje naar stal gegaan. Laat die hond nu net een hekel hebben aan alles wat je op stal kan vinden, maar er kwam een fotograaf in het huis dus alle troepjes moesten ergens in een kast. En daar vielen de hond en ik ook onder. Ik had geen zin om mezelf een hele dag te verstoppen dus ik nam de hond, drie wasmanden en haar favoriete kleed en kussen mee naar de paarden. Het was een avontuur. Ze was al koud voordat ze tien minuten op stal was en mijn paard vond het machtig mooi dat ik nog een extra speelgoedje voor hem had meegenomen. Hij heeft de halve dag over het hek naar die arme hond gestaard (die overigens binnen no time zijn fleecedeken had gejat). Het was een feest, aldus Joep. :')

De dappere avonturier

Afbeelding

Joep in standje 'speelgoed! Voor mij?'

Maar laten we terugkomen op de briljante quote die bij een prachtige dag pastte. Na de les van mijn zusje vonden wij (of vooral ik) het een leuk idee om een rondje te gaan lopen. Zien jullie het verkleinwoord? Mijn moeder vertelde ons al vaker dat er een leuk pad achter de weilanden doorliep. Onverhard en zonder verkeer. Een echt wandelpad voor mensen waar zo nu en dan ook koeien over verplaatst worden. Dat klinkt natuurlijk als een leuk pad om over heen te lopen. Het zou een klein rondje zijn. In mijn hoofd vertaalde ik dit als ongeveer dertig minuten lopen. Ik had het niet helemaal fout maar wel bijna helemaal fout.

In eerste instantie huppelde Joep met een stoute kop achter mij aan. Hij vind wandelen hartstikke leuk om te doen en heeft dan ook een moordend tempo. Zeker voor mijn zusje op rijlaarden.

Op een gegeven moment kwamen we op een splitsing waar we normaal rechtdoor gaan. Nu gingen we echter verder langs de weg en dat vond hij dood eng. Dat we al een halve kilometer langs exact dezelfde wegliepen, dat snapt hij dan weer niet. Hij dook direct achter mij en knorde naar elke auto die we tegenkwamen. :')

Na een paar honderd meter was hij dat ook weer beu en ging hij weer terug in zijn 'wat ontzettend leuk'-standje. Hij stampte zonder enige twijfel over bruggetjes en smalle bermpjes. Toen we uiteindelijk bij dat leuke kleine paadje aankwamen waren we al een half uur onderweg.

Maar om nu weer om te draaien is ook zo wat. Dan zijn we een uur aan het wandelen en hebben we alleen maar verkeer gezien. Dus wij gingen het pad op. Denkende dat het pad uit zou komen op zo'n 100 meter van stal. Ja, dan loop je een uur, maar wel met een leuk uitzicht.

Ik moet toegeven. Het pad was hardstikke leuk. Overal bomen (het was net een bos) en zo nu en dan kwamen we een kudde nieuwsgierige koeien tegen die bij het hek kwamen staan. Ook hebben we een veulentje gezien (dat was overigens echt niet te doen zo klein volgens Joep). Ken je dat gevoel dat je weet dat je al veel te lang aan het lopen bent, dat je steeds verder weg van huis gaat, maar dat je ook weet dat als je nu omdraait dat je nog langer onderweg bent. Dat gevoel hadden wij op een geven moment toen wij over alle landerijen onze stal voorbij zagen komen, maar ook zagen hoe lang dat pad nog was. _O-

En op dat moment zagen we het. Een wildrooster.

Gelukkig voor ons was er aan de zijkant geen wildrooster en gewoon een berm. Ook gelukkig voor ons: ik heb Joep een paar dagen geleden geleerd om om palen heen te lopen. Ik fungeerde als paal en zo manouvreerden we ons langs de wildroosters. :')

Ik kan nog heel veel vertellen, maar hier is de conclusie. Alleen al dat pad kostte ons bijna 45 minuten. Met een koeien-pauze, dat moet ik toegeven. Maar toen moesten we ook nog een stuk langs de weg. Inschattingsfoutje. :')

We zijn ruim 1.5 uur onderweg geweest. Ik was halfdood. Mijn zusje was halfdood. De hond was echt dood. En Joep? Die liep nog net zo snel aan het einde als dat hij deed aan het begin. :')

En ik maakte me zorgen of onze wandeling van vorige week (40 minuten) niet te veel was geweest.

Het enige jammere is dat hij echt een slechte zool heeft en er zaten overal putjes van stenen in zijn zool. :(:)

Ik heb niet gezien dat hij slecht liep gelukkig. Hij heeft wel de voorkeur voor de berm, maar welk paard heeft dat nu niet?

Als we echt aan de wandel gaan, moet ik hier wel iets voor gaan bedenken. Verder was hij zo blij als een ei. Een beetje bezweet en hij had dorst maar in de laast kilometer draafde hij nog een stuk bij.

mijn arme hond :')

----

Ik heb Joep trouwens geknipt. Zijn lange manen werden steeds lelijker en hij zag er echt uit als een onverzorgde lappenpop. :')

Nu heeft hij een stoere manenkam en zie je dat hij opeens een gespierde hals heeft. $*\o/*$

**Geplaatst**: 26-05-20 10:37

Geplaatst: 26-05-20 10:37

Jaa een arabiertje wat leuk

Ik volg ook mee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-20 10:39

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-20 10:39

Lymoncello schreef:
Jaa een arabiertje wat leuk Ik volg ook mee!

Wat leuk! Het is nooit saai met die van mij. :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-20 19:56

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-20 19:56

KRAK

Vandaag was het weer een keer zo ver. De osteopaat kwam langs. Voor degenen die ons al langer volgen weten jullie dat die best vaak zijn intrede maakt. _O-

Deze keer viel het mij allemaal heel erg mee. Voordat we begonnen was zijn staart weer helemaal scheef en aan het einde van de behandeling was die weer recht. Of te wel: het heeft weer geholpen. Hij was weer los. _O-

Het was dan ook niet spannend. Hij was redelijk braaf (vorige keer zat hij vooral achter zijn oor vast en liep hij op twee benen). Nu liep hij alleen rondjes, maar bleef hij wel keurig met vier beentjes op de grond staan.

Hij zat wel weer flink vast, maar hij is nu losgemaakt. We mogen gewoon doorgaan met wat we al deden. Gewoon wandelingetjes maken en een beetje oefenen in de bak om hem losser te krijgen en om hem meer gespierd te krijgen. Zo lang hij vrolijk en blij blijft gaat het allemaal goed.

Het is nu bijna een jaar geleden dat hij stil kwam te staan. Toen was het mijn ultieme doel om hem weer blij en happy te krijgen. En dat is zeker gelukt. Hij ziet er wat spierloos, maar verder super goed uit. $**\O/**$

Afbeelding

**Geplaatst**: 27-05-20 20:22

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 27-05-20 20:22

Mooie updates weer...

Checklist voor als er gewandeld gaat worden:
HOE VER IS HET?
Hoefschoenen
Loopschoenen
Water/knabbelspul
Hond thuis laten

Echt fijn om te lezen dat het zo goed gaat met Joepiedepoepie.

**Geplaatst**: 27-05-20 20:29

Geplaatst: 27-05-20 20:29

Maflinger_S schreef:
Mooie updates weer...

Checklist voor als er gewandeld gaat worden:
HOE VER IS HET?
Hoefschoenen
Loopschoenen
Water/knabbelspul
Hond thuis laten

Echt fijn om te lezen dat het zo goed gaat met Joepiedepoepie.

ZONNEBRAND
Camera natuurlijk. Als je er tijd voor hebt

Wat goed dat hij weer lekker los is. En happy is hij zeker

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-20 20:36

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-20 20:36

Dat is een hele complete lijst. _O-

En ik ben ook blij dat hij weer heerlijk los en blij is. O:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-20 11:00

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-20 11:00

Wandelen met Joep is altijd een feestje. Zeker als hij bijna een week niets heeft gedaan door de osteopaat. Toen ik zaterdag een pion naar mijn hoofd gegooid kreeg en de dag ervoor ook al een plastic bakje, besloot ik dat het tijd was om weer iets met hem te gaan doen. Helaas liep mijn zondag door mijn eigen schuld in de soep omdat ik hem wat weide-tijd gunde en ik gezellig met Rimska aan het spelen was. Dat betekende nog een dag vrij, maar ook een verplichting om maandag écht iets met hem te gaan doen. Je weet wel - om alles een beetje veilig te houden. :')

Ik durf inmiddels uit de grond van mijn hart te zeggen dat hij verkeersmak is. Hij kijkt niet meer op of om van vrachtwagens (alleen laatst een cementwagen met knipperende lichtjes en een draaiend middenstuk :Y)

) en ook motoren zijn geen big deal meer. Mijn moeder zegt altijd dat hij schrikt als hij wil schrikken en verder heel braaf is. Dat klopt wel. Toen we gisteren wegliepen stond hij al binnen tien meter op zijn figuurlijke achterste benen.

Er renden namelijk kinderen over het erf aan de overkant. Dat doen ze non-stop dus ik vond het een behoorlijk overdreven reactie. Knorren, kop in de lucht en dribbelen. Toen ik zei dat hij (vloek :')

) normaal moest doen stond hij direct stil en liep weer verder zonder ook nog maar te kijken naar die kinderen. Na vijf minuutjes draaide ik om en ging weer terug naar huis. We waren ondertussen tractoren en nog meer kinderen tegengekomen, dus hij was echt aan het mies muizeren om niets.

Vlakbij stal stuurde ik hem de berm in, omdat ik een fiets achter ons zag komen. De fiets (nog ruim twintig meter van ons vandaan) kwam rustig naar ons toe, maar hij schrikt toch niet meer dus ik liep rustig door. Zonder enige aankondiging (hij liep met zijn oortjes naar voren naast mij) sprong hij een meter of twee naar voren en landde op het fietspad. Hij draaide zich in zijn sprong om en landde met zijn neus naar mij en zag dus ook de fiets aankomen. Hij ging bijna door de grond, gaf een knor, en sprong met een zelfde draai + sprong weer in de berm. Hier ging hij vervolgens keurig op rust staan. WTF. :')

In de tijd dat hij van de ene naar de andere kant van het fietspad sprong, een toeval had en weer terug sprong had ik geen stap meer verzet. Toen de fietser uiteindelijk een beetje verbaasd langs ons kwam fietsen keek hij niet op of om en was drukker bezig met het bedelen om snoepjes dan het verkeer en de oh-zo-enge-of-toch-niet-fietser. Dit zijn van die momenten dat ik me echt afvraag wat er zich in dat hoofd afspeelt en dat ik ook wel blij ben dat ik er niet op zit. :')

Overigens kan ik mijn vinger er ook echt niet opletten waar zo'n sprong of 'schrik-reactie' opeens vandaan komt. Het gaat namelijk echt vanuit niets. Hij is daarna ook weer top braaf en niet ril of moe in zijn koppie.

----

**Geplaatst**: 02-06-20 11:32

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 02-06-20 11:32

Wat voor ras is Joep ook alweer?

O ja, een Arabier ...

Die maken zelf wel drama als er niets te beleven valt. Grote kans dat als Joep een hartslagmeter om zou hebben je geen enkele piek in zijn hartslag zou zien.

Niet omdat het moet, maar omdat het kan ...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-20 11:50

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-20 11:50

Nou inderdaad. Thrill seeker. _O-

Ik zou dat best leuk vinden om een keer te checken. Ik ben heel benieuwd wat zijn hartslag aan zou geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-06-20 10:09

Geplaatst door de TopicStarter : 09-06-20 10:09

Een update van afgelopen week

Begin vorige week was er opeens een weeromslag. Daar hebben wij allemaal last van gehad natuurlijk. Ik kan je vertellen dat onze warmbloedjes (Joep included) op een morgen allebei stonden de shaken van de kou. Arme drommels. :(:)

Ze mochten van mijn merrie niet in de schuilstal staan om te eten. En mijn dikke fjord met een keurig waterdicht vachtje stond daar al het hooi te inhaleren. :')

De reddingstroepen (ik en mijn zusje) gingen gelijk aan de slag met project warm-ze-op. Allebei een dikke Bucas-deken, lang leve het fleecestofje dat je nat op kan gooien, en binnen een uur waren ze weer opgewarmd. Ik heb nog een half uur in de schuilstal tussen Joep en Rims ingestaan zodat hij kon eten zonder dat mijn vriendin hem een klap zou verkopen. :brr:

Het is allemaal goedgekomen, maar Joep heeft nog wel een paar dagen in de nachten met een winterdeken gestaan. Waarom zou je denken? Nou - toen ik op een avond op stal kwam, had hij het weer wat koud en zo ontzettend veel honger dat hij alleen maar kon eten. Ik zette hem even in de lege stal om te borstelen, maar hij had geen aandacht voor mij en draaide zelfs weg toen ik hem mee wilde nemen. Dat is natuurlijk niets voor hem. Dus in plaats van lekker met hem te werken (ik had al een heel snuffel parcours neergezet) heb ik hem maar extra laten eten. :Y)

Uiteindelijk hebben we nog wel kunnen spelen met het snuffel-parcours en was hij op een gegeven moment zo blij dat hij boven de mesthoop uitsprong.

Verder is hij verschrikkelijk irritant in de kudde. Waar hij vroeger het brave sukkeltje was dat zich over weg liet jagen heeft hij nu meer vertrouwen in zichzelf. Dat is goed hoor, daar niet van, maar dat betekend ook dat hij op dit moment de grootste onruststoker is van de hele kudde. Hij maakt constant ruzie met de shet en ook zijn vriendin Goa moet er soms aan geloven. Hij staat qua rang boven MP en gelijk met Goa (dat wisselt met de dag), maar hij heeft het inmiddels ook in zijn kop gehaald om de confrontatie met Rimska en Storm aan te gaan. Hij loopt dan super stoer met een mooie kromme nek en een hoop geknor naar één van de twee en duikt er dan bovenop. Klinkt heel veelbelovend, maar als Rims of Storm dan maar met één oor naar hem kijkt fabriceert hij die sprong in een bok of een vrolijke steiger en gaat dan weer terug om Goa of MP even weg te jagen. Nog veel vaker is hij niet op tijd weg trouwens en daarom ziet hij er echt uit alsof hij met een tijger heeft gevochten. :')

Oh en als ik op stal ben durft hij wel heel, heel boos naar Storm te kijken en zelfs zijn tanden te laten zien als een soort pitbull. Daarna duikt hij direct achter mij, smakkend en gapend. :')

De eerste keer werd Storm terecht heel boos (en ik overigens ook) maar inmiddels kijkt Storm er niet meer van op. Hij is de verstandige van de twee. _O-

-----

Nu mag jij!

Dat het nooit saai is met Joep weten we al jaren. Maar hij heeft iets nieuws bedacht. Als hij iets leuks heeft gevonden om mee te spelen doet hij dat vol overgave. Of het nu een takje, een plastic zak/bakje, een bal, pion of deken is - het moet gesloopt worden. In zijn geval betekend dat zwaaien, stampen, schrapen en tegen de muur gooien (ja echt

). Soms is hij er wel vijf minuten mee bezig en soms is één rake klap genoeg. Zoals bij mijn verzameling plastic bakjes. Ik verzamel bakken van paardensnoepjes voor supplementen et cetera. Hij heeft er één tegen de muur gegooid (helemaal kapot) en de ander heeft een kapot deksel omdat hij er op ging staan. Maar even terug naar mijn verhaal, want wat doet hij met het 'speelgoed' waar hij klaar mee is? Dat geeft hij aan mij. :')

Als hij ervoor moet lopen, prima. Als hij het direct aan kan geven, vind hij dat ook prima. Hij is me al takjes komen brengen en laatst zelfs zijn eigen deken. :')

Ik kan hem ook niet meer alleen achterlaten want hij sloopt alles in zijn buurt. Een paar dagen geleden vond ik hem terug op een pallet (gelukkig alleen met zijn voorbenen) en met een oude zak voer in zijn mond. :')

Hier had ik hem al van de pallet gejaagd, maar check ook de hoefafdrukken op zijn deken.

Ik vind het wel ontzettend schattig dat hij zijn speelgoed met mij wil delen.

----

Verder heb ik geen échte updates. Ik ga binnenkort uit huis en heb het ook nog een beetje druk met school dus hij doet even niet zo veel. Hij vind het volgens mij best prima, maar af en toe is het wel nodig om iets leuks met hem te doen, anders gaat hij weer voerbakken et cetera verstoppen. Het is nu bijna een jaar geleden dat hij kreupel raakte en als ik zie hoe blij hij is, ben ik ook blij. Op onze eerste stal heeft hij een poosje minder met andere paarden gespeeld en gerend. Dat is ook logisch natuurlijk, want hij had pijn. Nu loopt hij in draf nog steeds niet goed. Hij loopt zelfs weer iets minder dan een paar weken geleden (voordat hij alles en iedereen achterna zat

) maar als hij dan vervolgens wel in zijn eentje helemaal uit zijn stekker gaat in de wei of op de track dan vind ik het ook prima. _O-

Ik vraag hem nooit om zelf te draven of iets anders te doen. We blijven alleen in stap, maaar hij wil dat niet zo horen. :))

Hij kan echt de honderd meter van de track in gekke rengalop doen (of een echte arabieren draf) om dan op de laatste meter een slidingstop te maken.

Niemand die mee doet met die gekke praktijken. Ik heb in de afgelopen weken mijn osteopaat laten kijken en mijn instructrice (1x per maand hebben we les :))

) en ook zij zien in stap allebei geen onregelmatigheid. Laten we het daar maar op houden.

Oh en kijk even naar mijn fan-tas-tische uitzicht

**Geplaatst**: 09-06-20 13:57

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 09-06-20 13:57

Wat een prachtig uitzicht!

Nooit saai met Joep!

Malik zoekt ook altijd van alles om aan me te geven.
Hij vindt het vooral heel leuk om dingen van de veranda te pikken.
Waarschijnlijk omdat dat dingen zijn waar hij eigenlijk niet aan mag komen.
Ik had een paar mooie houten poten die onder de bank zaten eraf gehaald, die liggen nu op de veranda en die vindt hij zo leuk, valt niet mee om hem daar weg te houden.
Nu staan de laarzen van mijn man er ook, dus laat ik maar oogluikend toe dat hij die pakt en heel triomfantelijk aangeeft en een snoepje verwacht.

En de druif is weer in blad, moet soms met flinke overredingskracht te werk om hem daar voorbij te krijgen zonder dat hij de helft eraf trekt.

Kun je bij Joep zijn hartslag niet zien?
Bij Malik bovenaan zijn borst zie ik als hij schrikt zijn hartslag van 0 tot 100 gaan in één seconde.

Mooie foto's van Joep!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-06-20 15:48

Geplaatst door de TopicStarter : 15-06-20 15:48

Wat is nou leuker dan gezellig met je paard wandelen? Ik vind het altijd heel erg leuk. Zeker als ze het in vrijheid doen. Vandaag mocht Joep nog even terug op de wei (ik herhaal - terug op de wei) nadat ik met hem gewerkt had. Hij loopt graag los achter me aan en zo in de wei is dat natuurlijk alleen maar gezelliger. Als een soort hondje hobbelde hij achter mij aan, maar aan het begin van de wei vond hij het toch belangrijker om zijn kop gelijk in het gras te stoppen. Je zal maar een half uurtje niet gegeten hebben.

De wei is 250 meter lang en dat is best een eind. Zeker als je andere paard helemaal tegen het uiterste hoekje staat. Als het even kan loop ik dan liever gezellig met Joep. Dus op een kwart van de wei was ik het wel beu met het alleen lopen en floot ik hem. Zoals elke brave arabier beaamd, gaf hij een flinke bok en galoppeerde keurig in een handgalopje naar mij toe. Alsof je een hond vraagt aan de voet te komen.

Na een klopje en een 'braaf' liepen wij gezellig verder. Maar ik had wel een vuurtje in hem aangewakkerd. :')

Naarmate we verder liepen begon hij steeds wat harder te knorren en elke stap ging gepaard met een zwiepende kop of een stampend voorbeen. Dat is zijn nieuwe ding, als hij niet mag bokken, gaat hij slaan met zijn voorbeen.

Opeens ging het knopje officieel om en opeens was hij onderweg naar het einde van de wei. Storm en Rimska keken hem even aan en gingen toen weer verder met grazen. Het was te warm om mee te doen met zijn spelletjes. Toen hij doorhad dat niemand echt met hem wilde spelen, was ik weer zijn focuspunt. Met een flinke sprong en een soort salto waardoor hij weer met zijn neus naar mij toe stond (maar wel zo'n 150 meter verderop) keek hij me recht aan en gingen zijn oren naar voren. Dan moet je je bergen. :')

Wat kan dat paard godsgruwelijk, paasei hard als hij de ruimte heeft. Niet te filmen. :')

Ik kan het niet eens omschrijven, maar het lijkt nog het meeste op Sonic (kent iemand dat?

). Gelukkig voor mij kan hij ook remmen. Ik kan er wel heel hard om lachen. Vooral ook de reacties van de anderen. Ze hebben echt geen interesse in zijn sprintjes. Met Storm kan hij nog wel eens spelen, maar die echte sprintjes moet hij toch alleen doen. Gelukkig doet hij dat ook, anders was er denk ik helemaal niets mee te beginnen. :')

Het is nooit saai. Laten we het daar maar op houden.

Soms zie ik hem ook dingen doen dat ik blij ben, dat ik er niet op zit. :')

**Geplaatst**: 15-06-20 16:05

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 15-06-20 16:05

Helemaal herkenbaar...

Ook het harde, blije rennen. Dat deed arabierig typje vorig jaar in de weide terwijl ik daar ook liep. Snoeihard langskomen, daarbij naar mijn kijkend van "Gaaf hè baas, doe je ook mee?". Ik heb vriendelijk bedankt voor de eer, vond haar een beetje veel paard, en ben buiten de wei, veilig achter een hek naar haar blijven kijken. En was blij dat ik er niet op zat. En dat de sliding stops werkten.

**Geplaatst**: 15-06-20 21:41

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 15-06-20 21:41

Joep!

Ik wordt altijd zo blij van jouw verhalen!

Fijn dat het goed met hem gaat en dat hij nog altijd zijn streken heeft (en vast wel nog heel lang zal houden, Arabier zijnde...)

**Geplaatst**: 16-06-20 07:47

Geplaatst: 16-06-20 07:47

Je schrijft heerlijk en de manier waarop jij met je dieren omgaat is zeer aansprekend.

Die laatste foto vind ik briljant! Joep zijn geslaagde imitatie van een kameel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-20 11:29

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-20 11:29

Maflinger_S schreef:
Helemaal herkenbaar...

Ook het harde, blije rennen. Dat deed arabierig typje vorig jaar in de weide terwijl ik daar ook liep. Snoeihard langskomen, daarbij naar mijn kijkend van "Gaaf hè baas, doe je ook mee?". Ik heb vriendelijk bedankt voor de eer, vond haar een beetje veel paard, en ben buiten de wei, veilig achter een hek naar haar blijven kijken. En was blij dat ik er niet op zat. En dat de sliding stops werkten.

Nou inderdaad. :')

Bij mij komt hij ook echt recht om mij af, oren strak naar voren en kijkt dan heel blij zo van: nu jij! Nee, bedankt. _O-

Selima schreef:
Joep!

Ik wordt altijd zo blij van jouw verhalen!

Fijn dat het goed met hem gaat en dat hij nog altijd zijn streken heeft (en vast wel nog heel lang zal houden, Arabier zijnde...)

Wat leuk om te horen

Ik hoop het ook én ik ga er stiekem ook wel vanuit.

herr_balou schreef:
Je schrijft heerlijk en de manier waarop jij met je dieren omgaat is zeer aansprekend.

Die laatste foto vind ik briljant! Joep zijn geslaagde imitatie van een kameel.

Lief om te horen!

En dat is zeker een goede imitatie. Het kan nog veel erger. Hij stond even zonder zijn 'pak' dus dan doet hij altijd alsof hij extra last heeft van vliegen op zijn oren. :')

Als zijn 'pak' dan weer aan is, zitten er vliegen op zijn oren en is het geen enkel probleem.

Afbeelding

Hij reageert ook op "Joep waar is je pak" of "Joep je moet je pak aan" In zijn woordenboek is 'pak' elke deken. Toen ik twee jaar geleden mijn elleboog brak, moest hij zelf zijn ZE deken over zijn hoofd doen en dat kan hij nog steeds. Je kan dus ook niet normaal een deken op doen zonder dat hij eerst zijn hoofd erin steekt en dan de heken omhoog gooit. Halsdeken, winterdeken, zelfs een fleecedeken moet eraan geloven. $_/-\o_$

Hij had toen zo'n pyjama waarbij hij echt zijn hoofd in het gat moest steken om de deken om te krijgen, vandaar. :')

**Geplaatst**: 16-06-20 11:37

Re: [VOLG] Mijn leven met arabier Joep

Geplaatst: 16-06-20 11:37

Die deken was vast zo'n bruine Boett of Pagony? Die had mijn mafje destijds ook. Inderdaad, hoofd erin, geen enkel probleem. Die nam bijna een snoekduik als ze zonder stond en veel last had van vliegen en ik eraan kwam met die deken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-20 11:47

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-20 11:47

Maflinger_S schreef:
Die deken was vast zo'n bruine Boett of Pagony? Die had mijn mafje destijds ook. Inderdaad, hoofd erin, geen enkel probleem. Die nam bijna een snoekduik als ze zonder stond en veel last had van vliegen en ik eraan kwam met die deken.

Het was er één van Pagony inderdaad. Een afzichtelijke zilveren. :')

Maar hij werkte super goed, dat dan weer wel. Dit jaar heb ik er één met een hals zoals een normale deken omdat hij nog steeds heftig kan reageren op die oren en ik heb geen zin in een paniek-reactie met een deken half over zijn hoofd. 8)7