Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Thioro schreef:Wat ook een memorabele was: vroegah heel lang geleden reed ik wel eens door een militair domein (waren delen openbaar). Ik heb een geweldig talent voor verdwalen. Vooral als ik mooie paden zie die ik nog niet kende, moeten we vooral daarheen. Dus ik vrolijk humtiedum een mooi nieuw pad op en nog 1 en nog 1. En plots wilde peerd niet meer verder. Ik zag niets bijzonders maar knol was resoluut, we gingen geen stap verder. En daar kwamen dan een stel gecamoufleerde soldaten greinzend uit de struiken. Was er in geslaagd om recht een oefening in te rijden op een deel dat normaalgezien afgesloten was voor publiek. Oeps foutje, we zullen maar weer rechtsomkeert maken.
Mars schreef:Kwam eens met bijrijdpaard langs een woonwijk toen een meneer de hoek om liep met een piepkleine schattige husky pup
Kleine ding was nogal onder de indruk van ons en meneer vroeg of ik misschien wilde blijven staan zodat pup even kon kijken en zien dat een paard niet eng is. Ja hoor
Bijrijdpaard stond als een brave sul op rust, meneer en ik maakten een praatje en uiteindelijk kwam pupje daar met hele kleine stapjes achter meneer vandaan een kijkje nemen.
Paard met gouden karakter liet heel rustig zijn hoofd zakken en toen stonden ze daar neusje aan neus. Het paard van 1.75m en de pup van twee turven hoog
En ineens ging het staartje heen en weer en kwam er een hele stoere ‘kef’ uit die kleine bolwol. Meneer en ik smolten ervan.
Ik kon dus door stappen met een brede lach en meneer met blije pup die die dag had geleerd wat we op bokt allang weten: paarden zijn leuk!
KittyDylan schreef:Op mij werk had ik een vaste schimmel die ik reed, en deden vaak wel een rondje bos. Gewoon zo of uitstappen.
Het was op de dag dat sinterklaas in ons dorp aankwam.
"Moet jij niet aan de maas zijn vandaag, met Amerigo?"
Reeën ben ik ook wel eens tegen gekomen.
Mijn eigen pony neem ik wel vaker aan de fiets mee, en toen zijn we eens een kar met huskys tegengekomen. Vond ponylief ook wel heul interessant
Prairy schreef:Ik heb 1x een bijzondere ontmoeting gehad, met een man die zijn demente vrouw in een rolstoel voort aan het duwen was.
Paard was normaal niet zo van het knuffelen, maar ze liep zo naar die vrouw toe en liet haar hoofd aaien, zachtjes tegen de vrouw aan liggend. De vrouw was helemaal gelukkig. De beste man en ik hadden allebei de tranen in de ogen staan. Een gebeurtenis die ik nooit zal vergeten.
Mars schreef:Kwam eens met bijrijdpaard langs een woonwijk toen een meneer de hoek om liep met een piepkleine schattige husky pup
Kleine ding was nogal onder de indruk van ons en meneer vroeg of ik misschien wilde blijven staan zodat pup even kon kijken en zien dat een paard niet eng is. Ja hoor
Bijrijdpaard stond als een brave sul op rust, meneer en ik maakten een praatje en uiteindelijk kwam pupje daar met hele kleine stapjes achter meneer vandaan een kijkje nemen.
Paard met gouden karakter liet heel rustig zijn hoofd zakken en toen stonden ze daar neusje aan neus. Het paard van 1.75m en de pup van twee turven hoog
En ineens ging het staartje heen en weer en kwam er een hele stoere ‘kef’ uit die kleine bolwol. Meneer en ik smolten ervan.
Ik kon dus door stappen met een brede lach en meneer met blije pup die die dag had geleerd wat we op bokt allang weten: paarden zijn leuk!