Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Lieke schreef:Nadat ik vannacht wakker werd uit een nachtmerrie (mijn overleden pony kwam gruwelijk aan z'n einde), ging ik eens nadenken over de vraag waarom ik geen paard meer heb. Daar zijn praktische redenen voor, maar eigenlijk kwam ik tot de conclusie dat ik niet meer durf.
16 jaar lang had ik een lieve pony: Miles. Uiteindelijk is hij na veel zorg en gedoe eind 2017 ingeslapen. Miles kreeg ik in mijn pubertijd en we hebben echt veel samen meegemaakt en leuke dingen beleefd. Toen hij ouder werd kreeg hij wel steeds meer kwaaltjes en daarmee meer zorgen voor mij. Na zijn overlijden heb ik na een tijdje niets een leuk verzorgpaard gekregen, hij is helaas na 2 jaar ook ingeslapen.
Ergens kriebelt het nog steeds, ik zit nog steeds op bokt en kijk met een vleugje jaloezie naar leuke foto-topics. Ook heb ik echt het idee dat er ooit nog wel een eigen paardje komt, maar het idee van alle zorgen en verdriet wat daarbij komt kijken houd me toch tegen.
Ben wel benieuwd hoe jullie dat ervaren hebben na het verlies van een paard. Hoe ging of ga je daarmee om?