Geplaatst: 13-07-21 14:18 Sabbientje schreef:Toen mijn merrie aan heftige koliek overleed, had ik gelukkig nog een bijna 3 jarige ruin in de opfok staan.
Dus viel gelukkig niet meteen in een groot gat.
Voor rijden mochten we paarden van stalgenoten lenen.
Na een paar maanden wilden we toch weer een tweede paard.
Want mijn man en ik wilden samen kunnen rijden.
En toen ik net aan het rondsnuffelen was, kwam een van de paarden die wij op stal al reden te koop.
Paste precies in ons zoekplaatje en haar hebben we dan ook gekocht.
Maar nog steeds. Als een van de twee net even anders reageert dan normaal, net even wat minder gepoept heeft of net niet vrolijk genoeg een snoepje aanneemt, dan ben ik toch wel weer bang dat er koliek is.
Vorige week nog een boze April gehad. Ze ging liggen in de paddock, dus ik meteen in de stres.
Achteraf bleek ze gewoon moe, want ze was nog maar net van de wei af.
Dat blijft een beetje.
Mijn eerste pony lag dood. Ik stond bij een ( hele lieve! ) boer die weleens grapjes maakte, dus toen hij me opving omdat mn pony dood zou zijn, geloofde ik het niet. Zag hem liggen en was zo verdrietig. Was net 12.
Daarna sloeg altijd mn hart over als een paard lag en nog moet ik het van me af laten glijden als ze lekker liggen.
Vorig jaar een lichte koliek hier gehad en als ik ze nu zie rollen, kijk ik of ze daarna wel opstaan......
En als mn ene merrie weer eens hysterisch staat te roepen, kijk ik toch wat er evt aan de hand is. Die kan roepen als ze zichzelf zielig vindt en een klein wondje heeft, maar ook als de rest haar niet (snel genoeg ) volgt........
