Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-21 13:50

Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-21 13:50

Nadat ik vannacht wakker werd uit een nachtmerrie (mijn overleden pony kwam gruwelijk aan z'n einde), ging ik eens nadenken over de vraag waarom ik geen paard meer heb. Daar zijn praktische redenen voor, maar eigenlijk kwam ik tot de conclusie dat ik niet meer durf.

16 jaar lang had ik een lieve pony: Miles. Uiteindelijk is hij na veel zorg en gedoe eind 2017 ingeslapen. Miles kreeg ik in mijn pubertijd en we hebben echt veel samen meegemaakt en leuke dingen beleefd. Toen hij ouder werd kreeg hij wel steeds meer kwaaltjes en daarmee meer zorgen voor mij. Na zijn overlijden heb ik na een tijdje niets een leuk verzorgpaard gekregen, hij is helaas na 2 jaar ook ingeslapen.

Ergens kriebelt het nog steeds, ik zit nog steeds op bokt en kijk met een vleugje jaloezie naar leuke foto-topics. Ook heb ik echt het idee dat er ooit nog wel een eigen paardje komt, maar het idee van alle zorgen en verdriet wat daarbij komt kijken houd me toch tegen.

Ben wel benieuwd hoe jullie dat ervaren hebben na het verlies van een paard. Hoe ging of ga je daarmee om?

**Geplaatst**: 04-03-21 13:54

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 13:54

ik heb vorig jaar eind juni mijn paard verloren die ik 7 jaar had en dat jaar ervoor het veulen wat ik gekocht had als opvolger van haar maar ook die ben ik verloren, beiden aan koliek na een geslaagde operatie.

bij mezelf merkte ik al snel dat ik een deel van mijn sociale leven kwijt was, ik had vrienden op stal en de paarden gaven mij rust waar ik mijn hoofd leeg kon maken als het ook even tegen zat, ik heb best snel erna besloten te kijken voor een nieuw paard en heb die ook gevonden. ik heb hem deze keer ook verzekerd voor mocht het weer zo zijn zegmaar... maar ook die angst die jij hebt dwaalt ook wel door mijn hoofd alleen ik dacht als ik het nu niet doe durf ik het misschien nooit meer en een verzorgpaard is niet echt iets wat ik wilde na zo lang een eigen paard te hebben gehad .

verder merk ik aan mezelf dat ik mijn nieuwe paard erg vergelijk met mijn oude paard en dat is iets wat je eigenlijk niet moet doen maarja dat is makkelijker gezegt dan gedaan...

**Geplaatst**: 04-03-21 13:54

Geplaatst: 04-03-21 13:54

Neem je tijd. Toen mijn vorige paard overleed heb ik eerst een tijdje niets gedaan, nou ja, af en toe eens gereden maar niks vast. Toen kreeg ik een heel fijn verzorgpaard, dat heb ik een aantal jaar met heel veel plezier gedaan. Toen was ik toe aan een eigen paard. Ik was van plan mijn verzorgpaard over te nemen maar deze moest helaas ingeslapen worden. Toen ben ik op zoek gegaan naar een nieuw eigen paard. Er zat uiteindelijk 5 jaar tussen het overlijden van mijn vorige paard en de aankoop van mijn huidige paard.

Ik wilde in het begin ook niet maar op een gegeven moment was de tijd rijp. Dat merk je vanzelf wel.

**Geplaatst**: 04-03-21 13:54

Geplaatst: 04-03-21 13:54

Mijn eerste paard heb ik moeten laten gaan. Was echt m'n droompaard en ik dacht niet dat er ooit eentje zou komen die dat gevoel zou evenaren.

En toen belde een vriendin me, dat ze een leuk paard had voor de handel en dat ze dacht dat hij heel goed bij me zou passen. Keertje gaan kijken en het was 'm gewoon.

Het eerste jaar was ik heel paranoïde bij iedere misstap maar langzaam groeide het vertrouwen dat het een sterk en gezond dier is. Inmiddels alweer bijna senior.

**Geplaatst**: 04-03-21 14:02

Geplaatst: 04-03-21 14:02

Hier vind ik het ook eng. Wel beetje andere situatie dan die van jou. Mijn paard heb ik na 4 maanden in laten slapen. Dus nu ben ik bang dat ik een paard koop, me er aan hecht en ik hem dan weer zo snel verlies.. Maar ga het toch nog een kans geven, want een eigen paard blijft toch wel een droom.

**Geplaatst**: 04-03-21 14:06

Geplaatst: 04-03-21 14:06

September 2019 heb ik onverwachts mijn grote vriend moeten laten inslapen door koliek.
2 dagen na zijn overlijden al de keus gemaakt om wel weer oo zoek te gaan naar een nieuw paard alleen heb ik bewust gekozen voor een jong paard omdat ik niet direct de behoefte had om weer te gaan rijden. Sneller dan gedacht kwam ik op marktplaats een jaarling tegen die mij heel erg aanspraak en een week na het overlijden bij mij op stal stond.

Heb er nog geen dag spijt van gehad. Ja ik mis mijn maatje nog steeds maar de vreugde die mijn nieuwe paard brengt had ik niet willen missen.

**Geplaatst**: 04-03-21 14:08

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 14:08

ik snap het helemaal. Ik heb er 2, dus als er 1 overlijdt dan moet je eigenlijk wel weer 1 erbij zoeken (of de andere weg doen). Heb de vorige keer al erg getwijfeld maar eigenlijk wil ik geen paarden weer als de situatie zich weer voordoet dat er 1 gaat wegvallen. Dat zal dan dus betekenen verkoop

**Geplaatst**: 04-03-21 14:09

Geplaatst: 04-03-21 14:09

Heel herkenbaar. Juli 2019 pony met hko laten inslapen. Vol goede moed een nieuw paard gekocht. Compleet laten keuren en alles was goed. Na vreemde klachten en onregelmatigheid pssm en slechte pees (inmiddels door lasertherapie verbeterd) maar ik durf vooral niet meer omdat ik denk van goh.. foto's en klinisch keuren behoeden je niet voor veel dierenartskosten om weer een andere reden. Ik zou niet weten waar ik allemaal nog meer naar moet kijken voor een nieuw paard. Om alles uit te sluiten zegmaar zodat je gewoon plezier hebt met je paard ipv dierenartsbezoeken, teleurstellingen en meer onrust.

**Geplaatst**: 04-03-21 14:12

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 14:12

Na 15 jaar heb ik bij mijn paard moeten laten gaan. En eerlijk gezegd moet ik nu -4 jaar na dato- nog steeds niets van andere paarden hebben. Heb er gewoon geen plezier meer in.

**Geplaatst**: 04-03-21 14:23

Geplaatst: 04-03-21 14:23

In 2019 overleed mijn oude merrie op 29 jarige leeftijd. Door het gedoe wat je altijd op pensionstallen hebt, heb ik vaak gezegd dat ik na haar geen ander paard wilde. Maar na een paar dagen was ik er al over uit dat ik een nieuw paard wilde. Na 2 maanden had ik een leuk nieuw paard gekocht. Ik moet wel zeggen dat het heel lang heeft geduurd voor ik haar echt in mijn hart had gesloten. Ze is erg leuk, superlief, maar na bijna 15 jaar een paard te hebben gehad, waarbij je de laatste jaren alles op de automatische piloot deed, is het ontzettend wennen dat je alles met een nieuw paard weer moet leren. Elkaar moet leren kennen. Dat ging niet altijd even gemakkelijk. Maar ik miste het ontzettend dat ik geen paard meer had, gewoon naar stal gaan, even poetsen, even tuttelen, gezellig kletsen met stalgenoten. Soms denk ik dat ik te snel een nieuw paard heb gekocht. Maar goed, ze is er, ze blijft ook gewoon en tegenwoordig zie ik wel dat zij meer toenadering zoekt en ik , op mijn beurt doe dat natuurlijk ook. Het is wel een wisselwerking.

**Geplaatst**: 04-03-21 14:29

Geplaatst: 04-03-21 14:29

Herkenbaar gevoel hoor.

Ik heb mijn merrie in november in laten slapen na een bizar ziekteproces. Na een rouwperiode merkte ik dat ik in een enorm gat viel. Ik heb een hele leuke bijrijdhaflinger, maar ik wilde toch wel weer heel graag iets voor mezelf. Ook vanwege de vrienden op stal en mijn vriendin die wel haar paard nog heeft staan. Niets zo fijn als tijd doorbrengen op stal samen en lekker naar buiten kunnen.

En toen was het moment opeens daar, sinds een paar weken heb ik een nieuwe merrie. Maar nu pas merk ik hoe voorzichtig ik ben. Heb haar verzekerd voor ziektekosten en door de ziekte van mijn overleden paard durf ik niet helemaal te ontspannen. Als ze een dag slecht eet eet ik ook slecht ( :')

).. Toen we pas wat spullen gingen halen bij de ruitersport en we mochten een zakje voer uitzoeken kies ik uit automatisme iets voor paarden met een gevoelige maag.. Gewoonte geworden..

Het is een dubbel gevoel, bovenop het leren kennen van dit paard en haar karakter ontdekken.

Ik heb echt geen spijt, ben onwijs blij met haar en het is echt mijn puppy.. Maar neem echt wel bewust de tijd om een eventueel nieuw paard te leren kennen en te gaan waarderen zoals hij/zij is.

**Geplaatst**: 04-03-21 15:50

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 15:50

Ik heb jaren geen paard meer gehad na mijn vorige, ik was kapot van verdriet. En dat is oke.

Ik durfde het voor een hele tijd niet meer. Toen ik er klaar voor was, kwam mijn meisje op mijn pad, en met haar heb ik wel weer de klik. Maar toen was ik er klaar voor, maar het heeft echt jaren geduurd voor ik de stap kon en durfde nemen.

**Geplaatst**: 04-03-21 17:11

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 17:11

Ik heb sinds december 2017 mijn derde paard. Eerste heb ik verkocht omdat ze ‘te veel’ voor me was, tweede was perfect, maar overleed na 11 maanden aan koliek... en nu is nummer 3 er ook slecht aan toe... problemen met de achterhand. Veel artsen en osteopaten gezien, foto’s achterbenen, echo si. Nu lijkt het zelfs neurologisch (Ze staat wel eens overkluisd). Morgen komt de revalidatietherapeut om te kijken of er nog iets aan te doen is. Ik heb zoveel blessureleed gehad... Ik durf haast ook niet meer, maar het is ook zo leuk als wel alles goed gaat... Ook heb ik moeite met pensionstallen, in de randstad weinig pp’s, weinig ruimte voor paarden om buiten te leven. Overal is wat.

**Geplaatst**: 04-03-21 17:43

Geplaatst: 04-03-21 17:43

Hier bijna 11 jaar geen paard meer gehad na het overlijden van mijn draver. Nu is er sinds een jaar Nala en ik vond de verantwoordelijkheid wel weer moeilijk in het begin maar nu ben ik er weer een stuk relaxter in en qua karakter en uiterlijk is dit paard totaal niet te vergelijken met mijn oude paard.
Ze kwam op mijn pad via internet en ik kon het niet meer loslaten dus ik ben gaan kijken en een jaar bij mij. Geen spijt van

**Geplaatst**: 04-03-21 18:03

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 18:03

Ik was eigenlijk van plan om na mijn vorige paard niet weer een nieuw paard te kopen. Echter toen het eenmaal zover was, en ik haar had laten inslapen, merkte ik na een week dat ik echt in een gat viel wat betreft sociale contacten en hobby. En gewoon ook een paard. Dus ik ben al heel snel weer voor een nieuw paard gaan kijken, en ruim twee weken na het overlijden van mijn merrie was daar mijn huidige paard.
Dat betekent niet dat ik haar toen al niet meer miste (sterker nog, ik mis haar nog steeds wel), maar ik heb gewoon uitgevonden dat ik niet zonder kan/wil. Het is deze zomer drie jaar geleden, en ik ben echt heel blij dat ik nog een paard heb, omdat het me nu heel veel helpt in mijn revalidatie.

**Geplaatst**: 04-03-21 19:48

Geplaatst: 04-03-21 19:48

was laatst nog iemand die aan me vroeg of ik weer een nieuw paard zou nemen als die van mij er niet meer zijn...ik heb er twee, een ruin en een merrie beiden 28 jaar.
mijn ruin heb ik 22 jaar,als die er niet meer is weet ik zeker dat ik stuk van emotie ben.
maar er komt wel weer een nieuwe, ik heb altijd paarden gehad, zonder paard voel ik me niet compleet.
mijn vorige paarden hebben me ook veel zorgen en geld gekost, maar dat hoort er nou eenmaal bij.

**Geplaatst**: 04-03-21 20:41

Geplaatst: 04-03-21 20:41

Heftig het verlies van een paard. Ik had een verzorgpaard die ik kon beschouwen als de mijne. Met dit paard deed ik alles. Echt een klik. Helaas moest hij ingeslapen worden na een afgescheurde pees door trap incident en niet meer pijnloos kon leven.

Ik kwam nog wel op stal voor sociale aan de bar. Eigenaar stal had een merrie in de verkoop. Zij liet zich niet rijden. Hij heeft mij met een smoes in het zadel gepraat. Of ik haar even wilde stappen tot de stal ruiter er was.

Door die stap wist ik ik wil niet stoppen. De merrie tot verkoop mogen rijden. Kon haar niet kopen toen.

Daarna tijd paardloos. Verzorgpaard tijd kon mijn wens niet vervullen meer.

En na aantal jaar heb ik mijn eigen 2,5 jarige gekocht.

Deze heb ik nog altijd en is nu 19 jaar. Helaas al op pension door spat in sprong en atrose. Staat nu aan huis met 3 andere pony's.

Maar nu gezegd dit de laatste 4 aan huis zijn. En kan er nog 2 van rijden. Ander is shetlander van 23 jaar. Maak me nu namelijk al druk om schrik een af te moeten geven. Ondanks dat niet aan de orde is nog.

**Geplaatst**: 04-03-21 20:59

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 20:59

ik heb afgelopen september mijn merrie van 27 verloren aan koliek, nog vers dus. Ik heb haar 24 jaar en 1 dag in bezit gehad en was een topdier! Heb al eerder paarden gehad en rij al paard sinds 1976 maar ik heb altijd gezegd dat ik geen paard meer hierna wil. Ze is 24 jaar en 1 dag in mijn bezit geweest en was een topdier!
Ten eerste kan er geen enkel paard tippen aan die merrie, ten tweede wil ik die kosten en verantwoording niet meer en ik wil ook geen 7 dgn per week de zorg hebben. Daarnaast word ik zelf ook een dagje ouder en minder soepel.
Ja ik ben in een enorm gat gevallen en mis het dagelijkse loopje en het hebben van een paard. Maar ik vind de herwonnen vrijheid en financiële ruimte ook wel erg fijn. Weer tijd voor andere hobby's.

Ik ga tzt een bijrijdpaard zoeken en dan misschien weer 2 dgn per week aan de slag. maar nu nog even niet, ben nog aan het wennen/rouwen.

**Geplaatst**: 04-03-21 21:13

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 21:13

Herkenbaar. Mijn paard werd ingeslapen na heel veel blessureleed, pony 3 maanden later ook en daar hadden we ook een hoop blessureleed mee gehad. Tussen inslapen paard en pony ook een nieuw paard gekocht en die bijna panisch laten keuren. Die andere 2 hadden namelijk bij aankoop al aandoeningen die we hadden gevonden als we uitgebreider hadden gekeurd. Beide wel gekeurd, maar ene alleen klinisch en de andere geen rug op foto.

Daar dus al paard voordat pony ingeslapen was. Dat hielp enorm om na inslapen gewoon door te blijven gaan en een beetje geluk naast het verdriet. Tot hij door een ongeluk ook blijvend geblesseerd raakte. Dat heeft heel lang geduurd voordat dat ontdekt werd, telkens niet goed, behandelen, revalideren en weer niet goed. Daar werd ik echt panisch van, alles was in mijn hoofd ook meteen code rood. Hij is uiteindelijk afgekeurd en ik ben toen gestopt. Mijn moeder verzorgde hem en reed recreatief wat hij aankon maar bleef vol zorgen. Ik trok het niet en ben een jaar of 4 gestopt met rijden en ging maar af en toe even poetsen en knuffwln.

Toen hij ingeslapen werd is mijn moeder op manegepaard gaan rijden, maar eigen paard ging na een paar maanden toch weer kriebelen. Maar zij wil niet op vreemde paarden, dus moesten mijn rijspullen uit het stof. Een paar keer op paard van stadgenoot gereden en toen mijn moeder geholpen met zoektocht. Paard gevonden en toen kon ik niet meer stoppen.

In die jaren dat ik gestopt was heb ik het niet echt gemist. Ja, ik kon jaloers zijn, maar de herinneringen aan de zorgen en pijn waren op dat moment te veel aanwezig. Pas toen ik weer gereden had en nieuwe paard goed gekeurd was kwam het plezier weer terug en kon ik niet stoppen. Helaas nu wel weer pech qua blessures en soms vraag ik me wel eens af waar ik weer aan begonnen ben. Maar zodra ik er weer ben is het toch wel iets waar ik zo blij mee ben dat ik het niet wil missen. Ook al kan het voor zoveel verdriet en zorgen zorgen.

**Geplaatst**: 04-03-21 21:20

Geplaatst: 04-03-21 21:20

ook ik viel in een groot gat nadat ik lara had laten inslapen, ik miste haar erg.
,hoewel ik toch naar de wei ging omdat daar het paard van mijn dochter staat en ook nieuwe paard van haar,kon ik de eerste maanden er niet van genieten en was er veel spanning bij mij naar de 2 paarden van mijn dochter toe , dus dat werkte niet echt.
nu is rust weer terug en ga weer met plezier naar de wei, en naar veel nadenken ga ik binnenkort weer naar een nieuw paardje kijken, leuk maar ook spannend en denk er veel over naar of ik weer zoveel van een paard kan houden als dat ik van lara deed.

**Geplaatst**: 04-03-21 21:40

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 04-03-21 21:40

Ik heb dit net iets anders gehad. Mijn verzorgpony die mocht ik als mijn eigen pony beschouwen, deze pony kreeg een onherstelbare peesblessure en de eerste verhuizing ben ik met hem mee gegaan maar bij de tweede verhuizing had de eigenaar niks tegen mij gezegd en heb ik het van iemand anders moeten horen. toen hand ik nog een paard waar ik op reed en uiteindelijk door corona waren het er nog meer geworden maar ik merkte dat ik niet meer een band met deze paarden opbouwden. ik kwam om te rijden en dan maakte het niet uit op wie. in die tijd heb ik ook mijn eerste paard gekocht en merkte dat ik afstand van het paard hield. maar gelukkig na een half jaar heb ik me zelf meer open gesteld en heb ik een super fijne band. dus bij mijn heeft het even geduurd maar het is goed gekomen

**Geplaatst**: 04-03-21 21:47

Geplaatst: 04-03-21 21:47

Best herkenbaar. Nadat ik mijn pas 4 jarige paard moest laten inslapen was ik helemaal klaar met de paarden. Ziek was ik ervan.
Hele tijd niet gereden en ook geen plannen meer om het op korte termijn op te pakken tot een vriendin belde of ik misschien interesse had om het paard van haar instructrice te gaan rijden. Ze had er hoog (PSG) mee gereden, maar paard kon dat niveau niet meer aan en zelf had ze er geen tijd meer voor. Kans kon ik niet laten schieten en sindsdien (behalve tijdens zwangerschappen) weer aan het rijden. Maar een eigen paard...het kriebelt wel, maar zie ook wel op tegen 'ze lijken altijd wel wat te hebben'.

**Geplaatst**: 05-03-21 10:21

Geplaatst: 05-03-21 10:21

Lieke schreef:
Nadat ik vannacht wakker werd uit een nachtmerrie (mijn overleden pony kwam gruwelijk aan z'n einde), ging ik eens nadenken over de vraag waarom ik geen paard meer heb. Daar zijn praktische redenen voor, maar eigenlijk kwam ik tot de conclusie dat ik niet meer durf.

16 jaar lang had ik een lieve pony: Miles. Uiteindelijk is hij na veel zorg en gedoe eind 2017 ingeslapen. Miles kreeg ik in mijn pubertijd en we hebben echt veel samen meegemaakt en leuke dingen beleefd. Toen hij ouder werd kreeg hij wel steeds meer kwaaltjes en daarmee meer zorgen voor mij. Na zijn overlijden heb ik na een tijdje niets een leuk verzorgpaard gekregen, hij is helaas na 2 jaar ook ingeslapen.

Ergens kriebelt het nog steeds, ik zit nog steeds op bokt en kijk met een vleugje jaloezie naar leuke foto-topics. Ook heb ik echt het idee dat er ooit nog wel een eigen paardje komt, maar het idee van alle zorgen en verdriet wat daarbij komt kijken houd me toch tegen.

Ben wel benieuwd hoe jullie dat ervaren hebben na het verlies van een paard. Hoe ging of ga je daarmee om?

Ik denk dat het belangrijk is om de eventuele zorgen en verdriet op te wegen tegen alle positieve dingen die je ervan krijgt. Bij alles en iedereen waar je van gaat houden horen ook zorgen en verdriet, dat is imo onderdeel van het houden van. Die pijn kan heel heftig zijn maar om daarom niet meer van een mens of dier te gaan durven houden houdt je leven ook leeg en eenzaam.

Zo kijk ik er tegenaan, maar het is wel belangrijk om er aan toe te zijn en ook het verlies verwerkt te hebben. Sommige overlijdens kunnen traumatisch zijn en daar kun je een behoorlijke klap van krijgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-21 18:33

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-21 18:33

Bedankt voor jullie verhalen allemaal. Hoewel het verdriet voor mij niet meer rauw is, merk ik dat mijn paardje toch nog veel in gedachten en dromen bij me is. Ik ga in ieder geval geen beslissingen nemen voorlopig, maar wellicht over een paar jaar. Goed om te lezen voor sommigen dat er dan toch opeens een paard is waar je wel weer voor kan gaan.

Ook sneu om te lezen dat anderen weer heel snel afscheid hebben moeten nemen. Ik heb in ieder geval jaren gevuld met goede herinneringen.

**Geplaatst**: 05-03-21 19:56

Re: Geen paard meer durven nemen - nieuw paard na overlijden?

Geplaatst: 05-03-21 19:56

Ik heb afgelopen januari mijn beste maatje moeten laten inslapen om zoiets banketstaaf als een griffelbeenbreuk. Hij kreeg vervelende complicaties er bovenop en bleef kreupel

Ik weet zeker dat ik nooit meer een paard zoals hij ga vinden en ik mis hem ontzettend. Maar weet ook wel dat ik een nieuw paard wil.

Nou ben ik wel veel bezig met het paard van mijn vriend, maar die gaat nooit een rijpaard voor mij worden. En dat is wel wat ik uiteindelijk wil