Bokt.nl

Utixo schreef:

Ik ben ook wel benieuwd wat jullie verstaan onder "laten wennen aan zadel op de rug". Ik ben hier heel makkelijk in, de longeersingel kennen ze? Dan leg ik er een oud zadel op, singel goed aan en laat ze los. Ze gaan de eerste keer compleet uit hun stekker en dan is het in orde.

fransje23 schreef:

Ik gooi gewoon tussen het poetsen door of als ze aan het eten was iets op haar rug. Variërend van een handdoek, dekje, hooizak, kartonnen doos tot een zadel.
Gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dat is het uiteindelijk ook.
Nooit een uit de stekker reactie gehad.

fransje23 schreef:

Ik gooi gewoon tussen het poetsen door of als ze aan het eten was iets op haar rug. Variërend van een handdoek, dekje, hooizak, kartonnen doos tot een zadel.
Gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dat is het uiteindelijk ook.
Nooit een uit de stekker reactie gehad.

Utixo schreef:

Ik ben ook wel benieuwd wat jullie verstaan onder "laten wennen aan zadel op de rug". Ik ben hier heel makkelijk in, de longeersingel kennen ze? Dan leg ik er een oud zadel op, singel goed aan en laat ze los. Ze gaan de eerste keer compleet uit hun stekker en dan is het in orde.

fransje23 schreef:

Eerste keer zadel op, had net gereden met mijn andere paard dus lag voor het grijpen
[ [url=m/Bio19b.jpg]Afbeelding[/url] ]

Wat "gekke" dingen niet alleen op op haar rug trouwens.
Zoveel mogelijk dingen normaal maken dan leer je ze om te gaan met onverwachte situaties.

Ze zal af en toe gerust klagen over mij bij haar vriendinnen.

Sadira schreef:

Laten wennen. Oke, ik heb voordat het zadel op gaat al heel vaak andere dingen op hun rug gelegd, en ik hanteer hierbij het principe dat ik enorm goed naar hun reacties kijk. Ik loop er op af met het zadel, en signaleer ik dat er spanning ontstaat op een gegeven moment (bijv tijdens het aanlopen gaat het hoofd omhoog), dan stop ik op dat punt en wacht, totdat het paard zich weer ontspant en dan haal ik het zadel weer weg. Even later loop ik opnieuw aan, tot het paard weer aangeeft spanning te ervaren, ik wacht, paard ontspant, ik haal het weg. Ik luister consequent naar de grens die het paard aangeeft, en zodra hij verbetert door meer ontspanning te laten zien, beloon ik daarop door de prikkel weg te halen.

Daardoor ben ik nog nooit op het punt gekomen dat een paard echt explodeert met bokken en al. Tegen de tijd dat het zadel echt op de rug en vast gaat, heb ik al zoveel kleine stapjes ertussen gebruikt dat het helemaal geen punt meer is.

Ik ben niet zo'n voorstander van "maar laten uitbokken", want een paard gaat pas zo bokken als hij zich echt heel erg uit zijn comfortzone voelt en echt bang is om dood te gaan. Dan heb ik het gevoel dat ik al 20 stappen overgeslagen heb waarin het paard al in kleinere mate aangaf dat hij er niet oke mee was.

Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen op die anders reageren dan verwacht, maar bij het gros van de paarden is het niet nodig om dat te doen. Ik wil niet een paard dat een zadel accepteert omdat hij zich beseft dat hij er toch niet vanaf komt hoe hard hij ook bokt, maar liever een paard dat een zadel gewoon prima vindt omdat hij er geen spanning van ervaart.