Hallo !

Sinds januari ben ik trotse eigenaresse van een mooie Ierse volbloed merrie van 14 jaar.
Nu inmiddels een half jaar verder loop ik toch tegen een aantal dingen aan. (helaas)
Ik was op zoek naar een paard met het doel om recreatief te rijden. Basis dressuur, zo nu en dan een sprongetje en heerlijke buitenritten maken. Sinds een maandje sta ik op een nieuwe stal, hier is ze erg op haar gemak. Het is me al eerder opgevallen dat ze niet alleen kan staan en begint dan met boxlopen. Ze vindt het dus echt niet ok om alleen op stal te staan. Op de vorige stal stond ze met alle merries samen, en op de huidige stal staat ze met 2 andere merries, ze zijn dan ook echt beste vriendinnetjes.
Meestal rijd ik in de avond en staan al haar vriendjes en vriendinnetjes op stal. Ze valt zowat in slaap tijdens het poetsen en opzadelen. Maar wanneer ik in de middag kom om haar te gaan rijden, gaat het uit de wei halen prima, maar zodra ze vast staat breekt de hel los. Het is gewoon niet meer te doen. Kapotte halstertouwen en een gestrest paard is wat ik er aan overhoudt. Een hele strijd dus. Enige wat ze wilt is terug naar de rest en dit uit zich dus ook ik vluchtgedrag. Ze zoekt echt een uitweg. Ze loopt als het moet nog dwars door je heen. We denken dus dat ze verlatingsangst heeft. Hierover gesproken met iemand van stal, en zij gaf aan dat dit echt stapje voor stapje gaat om er van af te komen. Ons vermoeden is ook dat ze nog niet zo lang onder het zadel is, mist wat balans wat haar erg onzeker maakt en heeft veel bevestiging van de ruiter nodig. Stap, draf en galop doet ze prima. Er zitten soms prima stukken tussen, maar ik heb nooit het gevoel dat ze helemaal ontspannen is. Ik ben geen onzekere ruiter maar ik word wel onzeker door het feit dat ik het gevoel heb dat ik haar niet kan geven en bieden wat ze nodig is om haar steun te zijn. Ik krijg les en vaak gaat het dan prima, maar zodra ik alleen met haar ben is het vaak een strijd. Ik wil haar graag dat vertrouwen geven, maar onbewust durf ik niet los te laten. Aangezien ze best wel gevoelig is, zal ze dit ongetwijfeld voelen. Haar onzekerheid uit zich absoluut niet in bokken of steigeren, maar versnellen, overgang naar de galop of haar eigen ding. Hieruit heb ik mijn conclusie getrokken dat ze nog niet klaar is voor buitenritten en gewoon een heerlijk ontspannen ritje.


Ik ga met plezier naar haar toe, maar ik rijd niet meer met plezier. Haar verlatingsangst is dusdanig erg dat ik haar dus niet in de middag kan rijden. Dit kost tijd en waarschijnlijk een boel geduld, en aangezien ze dit gedrag alleen vertoond als ze bij de rest word weggehaald, zou ik dus alleen in de middag met haar aan de gang kunnen gaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar in de middag geen tijd voor heb. Misschien 2 x in de week maar meer dan dat ook niet. Savonds staat de rest erbij en dan is er dus niets aan de hand. Ik wil graag eerlijk naar haar en mezelf blijven. Ik twijfel en heb al een aantal keren gezegd dat ik misschien niet de juiste ruiter ben voor haar en haar niet kan geven wat ze nodig heeft. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen!!

Ik ben benieuwd naar jullie mening! Is het beter om opzoek te gaan naar een ander huisje voor haar, of moet ik dit maar even voor 'lief' nemen en tijd geven?

Les nemen en eventueel iemand anders even je paard laten rijden zodat jij je vertrouwen terug krijgt

Nog even volhouden! Het kan ook zijn dat ze het vertouwen nog zoekt bij jou wat natuurlijk kan aangezien je haar nog niet heel lang hebt, misschien wat gaan grondwerken voor het vertrouwen.

Je weet niet meer wat je moet doen? Een paard is een kuddedier, ze volgt volledig haar natuurinstinct. Lijkt me totaal geen goede reden om een ander huisje voor haar te zoeken, maar meningen kunnen verschillen.
Je hoeft niet te rijden, laat dat voor nu even los. Je kunt zoveel andere dingen met haar doen. Of kun je rijden niet los laten?
Jullie zijn niet voor niets op elkaars pad zijn gekomen, jullie kunnen elkaar wat leren, maar daar moet je wel voor open staan.

Maar als het om 2 x in de week gaat dat je alleen 's middags kan.
Dan kun je toch die 2 x gebruiken om te oefenen, dan maar niet rijden die keren.
Met haar wandelen, op een plek waar ze zich nog net comfortabel voelt even poetsen, aan de hand grazen etc.
En dit zo langzamerhand uitbreiden.
Als je toch echt wil rijden kun je toch alle spullen die je nodig hebt in de buurt van het weiland neerleggen.
En daar ter plekke poetsen en opzadelen.

Mijn ervaring is dat dit gedrag mede komt door verhuizing(en) geef haar wat tijd. Als je overdag gaat kan je haar ook aan de rand van de weide/paddock zetten met oog op de rest om te poetsen. Voorlopig even alleen 's avonds dan rijden.

En als ze zo onzeker is, kan je dan niet eens lekker met 1 van haar vriendinnetjes op buitenrit? Alleen een terrein af is veel moeilijker dan achter een ervaren paard aanlopen.

Hoe is ze met grondwerk? Vraag je instructrice om met je mee te kijken en daar aandacht aan te besteden, ik kom ze vaak tegen dit soort paarden en het is zoals kootmiradrum zegt. Ze missen het vertrouwen in de mens als kudde genoot, dat valt echt te trainen.

Een paar stappen terug in de middag lijkt verstandig. Geleidelijk opbouwen met afstand tussen haar en haar vriendinnetjes. Werk aan vertrouwen, geef haar vertrouwen dat jij geen onplezierige taken uitdeelt. Dus idd grazen aan de hand op een afstandje, lekker kriebelen en poetsen en neem daar ook de tijd voor.
Ook wat rijden betreft misschien een pas op de plaats. Ga naar de basis, misschien wel helemaal terug naar de grond om de basis te versterken. Ook dit geeft vertrouwen en rust.

Rij voorlopig alleen met je instructrice erbij als je dan wel durft los te laten en bespreek ook met haar waar je tegen aan loopt.

2x in de week in de middag gewoon gaan poetsen en wandelen bij de wei en daar langzaam steeds een stukje verder vandaan gaan tot het stukje waar ze zich nog net comfortabel voelt. Op die manier heb je geen strijd maar wel tijd samen die leuk is en ontspannen.

heimwee!!
verandering van stal en management
wennen aan een ander dag ritme, misschien meer drukte op stal waar zij aan moet wennen
het ene paard heeft er meer last van dan de ander, is in korte tijd twee keer verhuist

rustig doorgaan, niet te veel ineens willen, stapje voor stapje aan de nieuwe omgeving laten wennen, aan de hand, met iemand er naast

Mijn über brave pony had dit ook toen hij bij mij kwam en dus ook naar een andere stal.
Kleine stapjes helpen. Ik haalde hem 's middags uit de wei, liep een stukje met hem naar de poetsplaats, daar kreeg hij een wortel en ik zette hem weer terug. Wat ik in het begin ook deed was de shetlander als 'mascotte' meenemen. Inmiddels is dat niet meer nodig. Hij kan nog steeds onrustig zijn maar heeft geen paniek meer.
Je paard moet vertrouwen krijgen, dat gaat in stapjes.

Dank je wel voor de tip!

Dank je wel voor je reactie/tip!

Iedereen bedankt voor jullie reactie's/tips!

Ik ga ermee aan de slag.
Meer grondwerk ( ook onder begeleiding), en stapje voor stapje aan de slag met haar.
Jullie hebben me weer wat hoop gegeven!

Fijne dag allen!

Ik herken best waar je moeite mee hebt. Het is lastig om je dier zo van slag te zien en extra vervelend als je haar daar niet in kunt helpen. Of als dat zelfs gevaarlijk wordt (voor jou). Die knoop in je maag kan ik me dus wel voorstellen.

Het goede nieuws is dat dit prima kan verbeteren. Zoals je al aangeeft; stapgsgewijs.
En je kunt er ook aan werken op andere momenten dan in de middag. In de avonden dat ze zich meer op haar gemak voelt kun je werken aan manieren om haar zelfvertrouwen te bevorderen en jullie band/ vertrouwen in jou beter te maken. Op de middagen dat je gaat kun je de stress punten voor je uit gaan schuiven. De grens nét opzoeken, er tegen aan en later er net overheen. Daar aan werken en weer terug. Dat voor hoef je het rijden misschien niet eens helemaal te skippen. Misschien kun je haar eens poetsen en zadelen in de buurt van de wei bijvoorbeeld. Of kan wat grondwerk als loswerken voor het rijden al soelaas bieden.

Ik heb er zelf ook 1 met 0 zelfvertrouwen als hij niet bij zijn maat is. Maar ik merk nog steeds vooruitgang en kan inmiddels eigenlijk alles met hem.

Zij moet wennen aan de nieuwe omgeving en jij hebt zelf ook tijd nodig om te wennen aan je nieuwe paard. Zoals je over haar schrijft, heb je echt wel een klik, alleen zit je nu op een punt waar je input van anderen nodig hebt om zelf ook weer een stapje te kunnen zetten. Dat is natuurlijk niet fijn als de verwachtingen niet uitkomen, en dat moet je ook gewoon even verwerken. Neemt niet weg dat jullie echt wel samen kunnen groeien. Neem ook goed de tijd om iemand te zoeken die jullie stapsgewijs kan helpen. Als je met diegene ook een goeie klik hebt, kan het eigenlijk alleen maar goed komen!
Wat heerlijk dat je een eigen paard hebt, waarmee je samen kunt groeien!

Joh, je hebt d'r een half jaar, al twee keer verhuisd, het is een meid en jij hebt d'r voorlopig niks te bieden, dat is wel duidelijk!

Ik heb er eentje die had hier alleen al 3/4 jaar voor nodig. En nee, dat lag niet aan het karakter. Ik heb dat paard twee maanden geprobeerd bij de verkoper en ze was daar een leuk, gezellig paard.
Na een jaar op haar nieuwe plek was ze weer een leuk, gezellig paard.

Je hebt dus nog even.
Ik zou gewoon niet meer alleen met haar werken, maar ervoor zorgen dat een van haar vriendinnen mee mag doen. Na verloop van tijd heb je waarschijnlijk wel genoeg credits opgebouwd dat er wat meer kan.

Zoek even goed op Bokt en leg wat contacten met mensen die snappen wat een EV is en hoe je daar mee om gaat. Dat is niet moeilijk maar op sommige details net een beetje anders dan een gemiddelde warmbloed.

Oh, enne, het is een meid. Train je onderhandelingsskills!!

"Nog niet zo lang onder het zadel" zou ik vervangen door "lang niet onder het zadel geweest." Ze zal zo'n 13 jaar gereden al beleerd zijn, maar op een iets andere manier dan jij gewend bent.

Heb je een racing name van haar, dan kan ik even opzoeken of ik wat over haar geschiedenis kan vinden. Zo afgaande op je verhaal en haar leeftijd, vermoed ik dat ze in training gestaan heeft, enige tijd als fokmerrie gebruikt is, in de handel terecht is gekomen en nu bij jou staat. Al met al dus een hele omschakeling voor haar, want het leven dat ze waarschijnlijk gewend is, is heel anders dan het leven op een pensionstal.

Je komt zelf ook een beetje onzeker over, dus op dit moment voeden jullie waarschijnlijk elkaars onzekerheid. Dat is iets waar ik mee aan de slag zou gaan en het rijden even op een wat lager pitje zetten.

Het kan 6 maanden, soms zelfs een jaar duren voor paarden met verlatingsangst echt rust vinden.

Als de huidige stal een stal is waar je echt wil blijven, zou ik de tijd nemen om je paard te laten wennen, zoals reeds gezegd investeren in grondwerk etc. uiteindelijk komt het wel goed dan.

Ook handig om te weten is dat groepjes paarden vaak een eigen dagindeling hebben. In onze ogen staan ze gewoon heel de dag op de wei, maar ze hebben zelf hun rustmomenten, pauzes, bepaalde eetplek op bepaald tijdstip etc..
Wat je vaak ziet is dat mensen hun paard uit de wei/stal plukken omdat ze willen gaan rijden, terwijl het paard net zijn middagdutje wilde doen. De meeste paarden maken er geen punt van maar voor andere paarden kan het wat moeilijker zijn.

Misschien heeft jouw merrie ook wel een goede reden om rond het middaguur in de kudde te blijven.

Een goede observatie helpt dus ook zeker om je paard beter te begrijpen.