Ben blij dat mijn achterdocht toch niet zo ver gezocht blijkt te zijn. Ik zie dus niet helemaal spoken. Dankje dames!
jokari schreef:Ik zou even achterdochtig zijn.
Ik hoop dat de pijn enigszins uit te houden is.
Om half vier begonnen de pijnstillers eindelijk grip te krijgen en toen ben ik in slaap gevallen. Had mijn wekker om 13:00 gezet dus ben inmiddels op gestaan. Stijf en stram maar ik ben uit bed. Er zal niet meer gebeuren dan de verzorging van de paarden vandaag vrees ik.
Yavanna schreef:Ik denk dat mensen vaak, door je zachte uiterlijk ( ja, ondanks je tattoos en piercings heb je een zacht en lief uiterlijk ) en je lieve stem, denken dat ze over je heen kunnen walsen.
Gelukkig ben je ook wel vrij direct, dus denk dat jij best durft te vragen wat de achterliggende gedachte is van haar belletje.
Maar ook ik zou achterdochtig zijn, nu vertrouw ik de mens helemaal niet meer, dus ik snal wel wat je bedoelt.
Dat heeft echt nog nooit iemand over me gezegd.
Zoals Maflinger ook terecht aan geeft; het wordt nooit meer zoals toen. Ik weet uberhaupt niet of het ooit nog terug een vriendschap wordt... Ik ben vrij goed in veel zeggen maar niks vertellen. Heb dus ook veel mensen waarmee ik op die manier bevriend ben, waarmee ik wel praat enz maar die eigenlijk niets weten dat van belang is. Het zal hoogstens zo'n "vriendschap" worden.
Als ze vraagt om hem te beleren en ze is bereid om te betalen dan heb ik er geen moeite mee om hem te beleren. Voor mijn reputatie is dat zelfs een goede zet gezien zij degene is die ooit zei dat ik zonder haar Rêve en Sam nooit verder zou gereden krijgen. Beetje ironisch als ik dan x jaar later haar paard moet zadelmak maken toch? O:-) Ik hou wel van een beetje ironie, zeker als het geld op brengt.
Ik ken haar ook op gebied van paarden en als zij met hem durft werken is het echt een braaf paard. Dan is ie kwa grondwerk ook echt kant en klaar voor er iemand op gaat. Ze kunnen nog net niet links en rechts op commando zeg maar. Dus in die zin, als ik voor iemand nog een paard (tegen betaling voor mijn tijd) kan zadelmak maken dan is het wel voor haar. Ik weet hoe ze de paarden voorbereid en hoe ze ze gereden wil hebben en hier in de omgeving waar we een ernstig gebrek aan dressuurruiters hebben. Laat staan aan dressuurruiters die hun tijd nemen, ben ik één van de enige die rijdt zoals zij hem gereden wil zien worden. Misschien nog één andere persoon maar er is niet genoeg materiaal op de wereld om die bruggen te herstellen. In haar verdediging; Ik heb ook problemen met die persoon net als nog veel meer van de mensen die ik ken, zodra die naam valt zuchten ze en hebben ze hun eigen verhaal. Dus dát geval ligt niet aan haar vrees ik. Als ik nú terug kijk weet ik ook eigenlijk niet of die persoon wel zo zacht reed als ik toen dacht.
Lang verhaal kort; Het is niet dat ik hem niet zadelmak wil maken al brengt het complicaties mee in die zin dat mijn man bang gaat zijn dat ik me terug aan haar ga hechten en het weer mis loopt. Ondanks mijn klein hartje ben ik verrassend goed in afstand houden zeker als ik al eens tegen de lamp gelopen ben met iemand. Dus daar maak ik me geen zorgen om, het voelt wel als "vanouds" als ik met haar bel of stuur maar vroeger zat ik echt "te wachten" op het volgende berichtje zeg maar. Dat heb ik nu helemaal niet. Het was gezellig zo lang het duurde.
Maar het is vooral dat ik dan denk "stuur dan gewoon "he zou je nog een paard zadelmak willen maken voor me?". Er hoeft geen drie maanden voorbereiding vooraf te gaan aan die vraag zeg maar.