Geplaatst Mars schreef:En hoe mooi dat omgeving (je man, de hoefsmid etc) automatisch mee in beweging komt om Sam ter dienst te staan
Sam heeft echt een heel apart effect op iedereen in zijn omgeving. Het is altijd haast… wonderlijk, hoe iedereen voor Sam springt. 
Ik zou mijn ziel verkopen voor Sam, dat weet iedereen maar hij lijkt ook een meer dan gemiddelde adoratie op te roepen in anderen. De DA, vroeger de jurys en mensen die prijzen uit deelden, zodra ze bij hem kunnen, gaan ze hem onbewust aaien en/of steunen. Het lijkt onmogelijk voor mensen om Sam te negeren. 
Mijn smid heeft zijn fouten maar hij draagt Sam op handen…. Heb het nogal gezegd hè. Op wedstrijd werd Sam eigenlijk altijd eerst begroet. Het is gewoon een heel bijzonder dier…Taucha schreef:Cherm Sammeke! Kan hij zijn draai een beetje vinden in zijn (pre)pensioen?
Waarom hebben de jongeheren allemaal een halster om (24u/d?)
Kan me niet voorstellen dat Joy en Sky nog moeilijk te ‘vangen’ zijn?
Ja op zich wel. Hij krijgt natuurlijk nog zijn dagelijkse aandacht .. alleen als ik Rêve mee neem op wedstrijd is hij wat in de war.
De halsters zijn vooral uit gemakzucht. Als de smid komt gaat mijn man meestal en dan hoeft hij niet eerst nog te gaan zoeken welk halster bij wie hoort. Ook kan hij op deze manier makkelijker ze even vast pakken om na te kijken als hij ‘s morgens langs rijdt, wat hij niet zou doen als hij eerst een halster moet gaan zoeken.
Sky en Joy zijn idd prima te vangen maar Leo ben ik zo zeker nog niet van eigenlijk. Hij kan soms nog schichtig reageren op de riem van de voerzak. Die zou voorlopig sowieso met halster blijven lopen. Eigenaar van Leo heeft nl in het begin aan gegeven dat hij niet altijd ‘voorspelbaar’ reageert Wb het halster.
Joy heeft vorige week een aantal dagen zonder gestaan omdat we door de halsters heen waren.
Hij kan zonder maar ik vind het ook wel handig dat ik ze gewoon bij het halster kan pakken als ze bv een teek hebben. Ipv eerst nog het halster om te moeten doen enz.de eigenaar van Sky heeft liever dat hij met halster staat. Ik heb eigenlijk nooit gevraagd waarom dat haar voorkeur heeft. Als er morgen iemand komt die zegt ‘ik wil het halster uit’ en het dier is goed mak is dat prima. Is het echter een gevalletje ‘Vigo’ dan wil ik tegemoet komen met een weide-halster. (Vigo was op een of andere manier niet ‘echt’ halstermak te krijgen. Op stal aan en uit doen was geen probleem maar deed hij het op weide uit was het miserie. )
Ik weet eigenlijk niet of dat beter geworden is nu.
Anyhow. Halsters zijn dus vooral gemakzucht. Bij Leo nog zekerheid en bij Sky voorkeur vd eigenaar. Als Joy zijn halster uit doet vind ik het ook simpelweg niet altijd meteen dus die staat regelmatig een paar dagen zonder.
Hannanas: ik snap wat je wil zeggen maar het veranderd simpelweg niet veel aan mijn keuze.
Ik heb bepaalde keuzes gemaakt om te doen wat ik nu doe. Die keuzes hebben zoals alle keuzes, consequenties. De optelsom is dat ik:1. De huidige verantwoordelijke voor Pret haar positie en daarbij horend vermogen om voor Pret te voorzien niet meer vertrouw en dus bang ben dat zodra haar leven terug veranderd ik opnieuw een bericht krijg dat Pret niet meer in haar budget past. Haar huidige oplossing (terug bij de ouder inwonen) is een tijdelijke en geen die stabiliteit en toekomstperspectief biedt.
2. Dat betekent dat ik dus een oplossing wil waarbij ik terug zeker kan zijn dat Pretty haar welzijn gegarandeerd is. Ik wil niet wachten tot ik over X maanden terug bericht krijg dat het toch niet lukt (ik heb goede redenen om uit te gaan van de tijdelijkheid van haar huidige oplossing. Ik heb Pretty niet aan een vreemde mee gegeven. Ik weet dat ze het inwonen bij de ouder niet lang gaat volhouden.)
3. Ik heb mijn leven hier opgebouwd. Pretty staat nu 41km enkele rit van mij af over een verre van aangename route. Ik kan mezelf niet in twee snijden. Ik kan die afstand niet meer dagelijks aan met de auto en als ze terug onder mijn hoede komt kan ik het ook niet aan om haar niet zelf op te volgen.
4. Gezien de investeringen die gebeurt zijn is elke maand pension betalen terwijl ik het zelf kan doen verre van ideaal. Als ik nu zelf geen mogelijkheid had om haar te zetten met liefde maar niet als ik het zelf kan doen. Da’s gelijk Joy nu naar een andere opfok brengen.
Dus moet ik keuzes maken en knopen doorhakken. Het kan prima zijn dat anderen het niet eens zijn met de keuzes die ik maak. Dat mag. Daar heb ik begrip voor. Maar op het einde van de dag zijn het mijn keuzes om te maken en wellicht mijn fouten. De tijd zal het leren.
Maar wanneer ik haar gezelschap kan bieden regel ik de dag om haar op te halen. Dat staat vast. Of dat het juiste is weet ik niet. Maar op dit moment zegt mijn hoofd, hart, instinct, hoe je het wil noemen, dat ik haar moet gaan halen zodra het kan. En daar begint het eigenlijk mee. Ik kan dat ook wel onderbouwen met er even over na te denken, maar dit alles is heel simpel ontstaan door de instinctieve drang om haar te gaan halen. Dat ik haar nog niet gehaald heb mag je gerust een klein wonder noemen of een testament voor mijn zelfbeheersing want zodra ik aan haar denk wil ik haar gaan halen. Het is dat ik besef dat het waanzin is want anders zou ik door dit bericht te schrijven mijn man wakker maken om haar op te gaan laden. En dát gevoel…. Daar heb ik geen logica of onderbouwing voor. Ik weet door welke factoren het versterkt wordt en die noem ik hierboven maar ik heb geen ide waarom niks in mij zelfs maar wil overwegen om haar níet terug te halen.
Wanneer alles gezegd en gedaan is ben ik meestal veel bedachtzamer dan mensen denken. Maar ik heb over de jaren geleerd dat als ik iets zo intens voel en dat niet kan verklaren, ik moet luisteren. Over een paar maanden komt daar potentieel nog een voorbeeld van. Mijn man die het normaal pas geloofd als hij het kan zien/vast houden heeft zelfs geleerd dat als ik een bepaalde intensiteit krijg die ik niet kan beredeneren dat hij dan gewoon er in mee moet gaan want anders gaat het standaard mis. Het laatste wat mijn man wil is ‘een oude knol’ er bij die ook nog eens haar reputatie heeft. Maar ondanks dat ik er weinig over zeg heeft hij al van het begin door dat dit één van die momenten is dat hij liever luistert naar mijn ‘whatever it is’ dan puin te ruimen als hij het niet doet.
Ik kon Rocky na een paar dagen doordenken en kalmeren loslaten en denken ‘if it’s ment to be it’ll come to pass’ terwijl Rocky dichter bij mijn hart ligt. (Ja ik weet hoe vreselijk dit klinkt tov Pret)en met Rocky is het helemaal goed gekomen. Die is niet verkocht en staat op een fijne weide nog steeds bij dezelfde eigenaresse die elke dag meer van hem houdt.
Maar Pret kan ik niet loslaten… en we zijn nu toch al een tijdje verder tov het initiële ‘moment’.
Als je het zó sterk voelt dan is het alsnog óók gewoon logisch dat je haar wilt gaan halen 
Dan kan ik DNA testen van wie de kleine is volgend jaar (tenzij het een creme is. 
Maar in alle andere situaties is ze dus tja... Een b*tch. 
Toen krabbelde ie overeind en liep ie dus nog even tegen de poort ook en rond die tijd ergens heb ik Rêve los gelaten denk ik. 
)
) diertje, die gaat nooit zomaar een bocht door waar je niet kan zien wat daar achter is. En ze weet ook dat het hek soms nog dicht is als ik haar roep, zodat de mini niet nog even snel die wei in schiet weet je wel.
. Ik vind het altijd bizar hoe fragiel die dieren zijn, en tegelijkertijd zo sterk 
gelukkig heb ik nog wat verpakte balen maar ideaal is dat niet.
