Jeetje wat balen ts, ik snap goed dat je je nu rot voelt.

Misschien gaat ze over een aantal jaar weg. Veel maneges gunnen de paarden een goed pensioen bij iemand die om ze geeft

Ik ga niet mee in de les rijden, ik heb het heel kort overwogen, maar daar help ik haar niet mee..

Vandaag liep ze voor het eerst mee in de les van mijn dochter.

Ze was ontzettend braaf en lief voor haar ruiter maar loopt onophoudelijk met haar hoofd te schudden/slaan.
Haar achterbenen treden op een erg vreemde manier onder, één been leek zelfs krom op de een of andere manier.

De enige manier waarop ik haar had kunnen helpen vond ik, was haar uit de lessen halen en haar lichaam rust en zorg gunnen. Aan liefde en aandacht zal het haar niet ontbreken op zo'n manege, meiden genoeg om te poetsen en tutten. Dus op dat vlak kan ik voor haar geen meerwaarde betekenen... je weet ook niet of het zadel goed past etc, hoe haar gebit is.. ik wil haar niet verder belasten voor mijn eigen gevoelens.

Dus nu zit er niets anders op dan het accepteren zoals het is...

Ik hoop het ook, dat ze haar oude dag dan alsnog bij me mag doorbrengen... als dat ooit zo is, geef ik dit topic weer een schopje met het goede nieuws

Wat ontzettend jammer!!

Wat jammer zeg! Ik had gehoopt op een goed eind voor jullie.

Ik heb ook jaren interesse gehad in een manege pony! Hun wouden haar toen helaas ook niet kwijt. Nog altijd hoop ik dat onze paden eens kruisen en zij haar pensioen bij mij mag doorbrengen.

Ah wat ruk zeg .. had het zo gehoopt voor jullie ..

Dat is balen

mijn pony is ook een ex-manege pony die ging bij elke ruiter die niet mijn zusje was (ik pas er niet op) gewoon rennen en bokken... toen wilden ze er maar wat graag vanaf heb m voor een heel klein prijsje kunnen overnemen hahaha

Sterkte TS. Het is echt klote om dat aan te moeten zien zo

Je zou opzoek kunnen naar een jonger en tevens zeer gescgikt manege paard als ruil? En ms mag je op jouw kosten de osteo eens laten komen, klinkt alsof je de merrie daar ook een groot plezier mee zou doen..

Heel jammer TS maar ik heb ook 10 jaar nee gehoord van de manege-eigenaar. En ookal was ze oud en “op” voor het manegewerk heb ik haar nog wel 4 mooie jaren mogen geven [ img ]
[ img ]

Ahhh wat jammer, ik had het zo gehoopt voor jou en vooral voor het paard !!
Staat ze er wel enigszins fijn bij? Mogen ze op vaak op de wei?
Heb altijd toch wel moeite met manegepaarden , vind ze sneu
Maar dat kan ook komen door de manege uit ons dorp waar ze eigenlijk altijd op stal staan..

Oh wat jammer voor je, èn voor het paard!

Dat is natuurlijk de ideale situatie zo kwam ik ook ooit aan mijn eerste pony.
Maar helaas, dit paard is braaf. Als ze nou een beetje slim is gooit ze vanaf nu iedereen eraf

Wauw dit is dus mijn grootste wens! Wat een groot verschil ook hoe jouw paard er bij jou uit ziet dit verdient ieder manegepaard vind ik

hoe vaak wordt ze ingezet tijdens de lessen? stel, het is vier of 5 x per week een uursles, kan je overwegen dat jij er 3 of 4 doet?? kost je zeker wat geld maar goedkoper dan een eigen paard, kan je lekker op tijd heen en poetsen en knuffelen en rij jezelf een keer en je dochter 3 keer? Dan weet je dat ze lig 3 a 4 dagen liefde en aandacht krijgt....Als je dit mss dan een tijdje doet kan je mss een keer voorstellen dat je een keer een osteopaat of fysio wilt laten komen of een zadelpasser... Zo is het hier bij ons op de manege ook gelukt dat mensen uiteindelijk meer als de helft van de tijd voor een dier zorgden en het toch een beetje als eigen voelde. Het had voor hun ook voordelen want als het dier wat mankeerde betaalde de manege de dierenartskosten. Nu ken ik die manege niet maar onze manege was op medisch gebied heel goed voor de paarden.. als ze kreupel waren kwam er een arts en kregen ze hun behandeling. dan was het niet doorlopen of af laten maken of doorverkocht worden.. Ook gepensioneerden mochten nog lang blijven voor ze uiteindelijk werden ingeslapen

Dankjewel.

Inderdaad echt klote, ik loop zo hard te balen dat ik vroeger niet gewoon mijn gegevens heb achtergelaten bij die eigenaar heb er vaak aan gedacht om toch een briefje aan de wei te hangen voor mocht hij zich bedenken, maar ik voelde me toen al erg opdringerig omdat ik het al 2x had gevraagd.
Maar als ze dan toch de handel in moest uiteindelijk, had hij ze net zo goed aan mij kunnen verkopen...
Heb er echt buikpijn van, dat dit nu weer helemaal opnieuw lijkt te beginnen. Zo stom. Ik ben hier te oud voor geworden ook.. ik probeer me met mijn verstand echt te dwingen het compleet los te laten, maar de emoties blijven en worden zelfs sterker naarmate de dagen verstrijken. Ik hoop dat het snel weer rustig wordt allemaal

Ze mogen gelukkig dagelijks op de wei dat was ook een doorslaggevend argument om voor die manege te kiezen. Er zijn inderdaad weinig maneges waar de manegepaarden lekker buiten kunnen, en dat is inderdaad erg zielig en zou ik ook moeite mee hebben om financieel te steunen.

Haar stal is echter veel te klein. Ze kan nauwelijks draaien zeg maar. Maar goed, ze hoeft er gelukkig geen 24 uur in te staan, denk ik dan / troost ik mezelf ...

Ze heeft het niet zozeer slecht hoor. Ze had het zeker slechter kunnen treffen als manegepaard.
Maar het lessen vindt ze niet leuk. Dat zie je gewoon aan haar. Gisteren zat er best wel een vriendelijke ruiter op. Het meisje was rustig in de mond en kon gewoon netjes lichtrijden. Maar zelfs dan heel de tijd hoofdschudden... haar heldere blik van weleer is ook uit haar ogen verdwenen. Ik wil geen dingen romantiseren, maar het is gewoon zo, helaas.

Ik overweeg dit zeker om haar voor te stellen om een paard in ruil te zoeken.
Wij hebben zelf een welsh pony die nog niet geschikt is voor mijn dochter, maar verder wel een leuke, sterke pony is. Het was zelfs al in me opgekomen om hier iets rond te regelen.
Maar gisteren was er een welshje die een kindje van z'n rug gooide door een gemene bok te geven, die kreeg zoveel klappen van de zweep toen ze hem te pakken kregen dan denk ik ook laat maar...

Mocht ik een geschikt paard vinden wil ik het haar wel voorstellen, maar ik krijg echt de indruk dat ze er gewoon niet op zit te wachten. Dit paard doet haar werk dus waarom zou ze het ingewikkelder maken dan nodig is, ze kent me ook niet dus voor haar voelt het misschien ook wat vreemd om een 'random stranger' een plezier te doen.

Heb dit inderdaad proberen uitrekenen wat voor de manege eventueel een voordelig voorstel is
Maar ik kan het simpelweg niet evenaren.. Ik denk dat ze per week tussen de 5 en 10 lessen loopt, aan € 18 per uur.
Als ik bijvoorbeeld 5 van deze lessen per week overneem kost dat ongeveer € 360,00 per maand. Een paard in volpension dus. Maar dan loopt ze nog net zo goed de les voor of na mij gewoon met iemand anders, moet ik 5x per week 100 km per keer rijden, en heb ik nog steeds niets in handen uiteindelijk...
Voor mijn dochter is ze veel te groot, ik denk dat ze rond 1m68 is en best stevig gebouwd. Teveel paard dus voor een 6-jarige.
Mocht ik geen paarden hebben zou ik het wellicht wel proberen op deze manier, maar ik moet voor mijn paarden ook bijna 40 km enkele reis rijden, en echt een heel andere kant uit...

Medisch worden ze overigens op zich wel redelijk verzorgd denk ik. Ik hoorde gisteren vertellen over een manegepaard met cushing daar die toch gewoon de nodige medicatie krijgt. Dat vind ik al heel wat.

Ik denk dat ik het maar beter aanvaard zoals het is.
Het enige wat ik volgens mij kan doen is mijn dochter daar blijvend laten lessen zodat we elkaar in elk geval niet uit het oog verliezen.

Ik overweeg om misschien toch wekelijks een lesje te volgen gewoon om de eigenares de kans te geven mij wat beter te leren kennen zodat ze haar beslissing misschien herziet. Maar dat is vast een compleet onzin-idee. Volgens mijn man zullen ze haar sowieso niet verkopen, ook niet als ik daar zelf ga lessen.

Ik vind dit bijna een parabel over uiterlijke schijn en misschien zelfs een beetje trots. *

Er was eens een man die een paard had.
Een goed en vriendelijk mens kwam op zijn pad en vroeg: "oh, zo een mooi en braaf paard, mag ik het kopen?"
"Haha, goed gek" zei de man "Dit is wel een duur wedstrijdpaard."

Na een jaar vroeg het goed en vriendelijk mens opnieuw: "oh, zo een mooi en braaf paard, mag ik het kopen?"
Voor een tweede maal zei de man: "Haha, goed gek. Dit is wel een duur wedstrijdpaard."

Een jaar later kreeg de man tegenslag en moest het paard weg. "Ow ow, waar is dat goed en vriendelijk mens nou?"
En het paard? Die zou vanaf nu hard moeten werken. Van het uiterlijke vertoon van dat dure wedstrijdpaard en de trots die daarmee gepaard ging, bleef bij man en paard niets meer over.

* Disclaimer: uiteraard een vrije interpretatie van mijn kant. Ik weet uiteraard niet hoe het precies gegaan is of wat de beweegredenen waren.

Ik weet ook niet wat er precies met de vorige eigenaar gebeurd is.. wel leuk geschreven

Het was gewoon stom van mij om mijn gegevens niet achter te laten, anderzijds ben ik er vrij zeker van dat dat toen voor hem nog meer aversie had opgewekt. Daarom dat ik het ook niet gedaan heb, heb er vaak genoeg aan gedacht toen. Ik kan de klok helaas niet terugdraaien.

Heb de huidige eigenaresse overigens een bericht gestuurd met de vraag of we echt niet wat kunnen regelen. Dat ik bij haar op stal blijf + een vervanger zoek, daar komt het op neer.

Ik weet dat het eerder een averechts effect heeft om zo'n dingen te vragen nadat je een 'nee' hebt gekregen, maar anderzijds vind ik dat ik ook wel alles uit de kast moet trekken, alvorens het volledig te laten rusten.

Een mooi verhaal!

Nu mag en kan je niet gaan opgeven!

Go….

Zou niey zo direct vragenasr alles wat je hier in je openingsppst zet en meer in een brief naar haar schrijven..

Ik zou gewoon een goed geld bedrag bieden, dan is dat zeker de overweging waard hoor! Het is en blijft een bedrijf en jij laat zien dat je serieus bent.

Paard inruilen zou ik niet doen. Waarom. Zou een ander paard het minder verdienen dan deze. Dat zou ik oneerbiedig vinden.