Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
pien_2010 schreef:Ik zie dat anders. ONze merens, 7x24 uur buiten, waren super voorzichtig als het glad was (dat kon ik zien vanuit het raam) en dan werd er echt niet hard gedraafd/ gegaloppeerd of gestoeid zoals gewoonlijk. Ik heb altijd gedacht dat ze verstandig genoeg zijn om dat te weten. Alleen bij regen namen ze wel eens teveel risico want dan was de ondergrond zo hard als een plank en dan dat natte gras, en ik heb ze toen wel eens een flinke schuiverd zien maken. Ik denk dat ze dat gewoon niet begrepen.
Verder wel eens met je, dat een voorzichtig van hun mens, alles veranderde.
fransje23 schreef:Klopt waarbij het bij de merens (pyrenees bergpaard) in de gene zit dat ze als ze zich kapot schrikken stokstijf blijven staan. Men vermoed dat dit komt omdat het in "de gene" zit dat als ze vluchten ze het risico lopen om van de bergen te storten met al het leed van dien.In een kudde is schrikken ook vaak mínder heftig omdat er andere zijn die misschien niet zo onder de indruk zijn en de rest ook kunnen kalmeren.
Avalanche81 schreef:Hercule vaderde over Polie en was tevens haar man. Doordat ze altijd met zijn tweeën stonden zoals bij ons, waren er hartverscheurende taferelen toen hij dood was. Ze heeft een week lopen gillen en later vond ik haar heel langs pas echt volwassen worden en innerlijk enorm groeien. Ze heeft heel erg veel te danken gehad aan de begeleiding van Hercule, ook al konden ze ook wel eens flink ruzie maken (ze stonden altijd bij elkaar en soms heeeeel erg ver uit elkaar en dan keek ze met spleet ogen woedend naar ehm af en toe ). Net een echt stel. Want Polie had echt wel een behoorlijke pittige rugzak mee waarin de angsten en drama's zeer veel aanwezig waren . En als je haar dan nu ziet , mevrouw evenwicht, fantastisch.Ja zo bijzonder. Ze moedert ook over Madammeke