Dat noem jij magisch denken. Niemand heeft de waarheid in pacht.

Het is volgens mij een vakterm in de psycholohie. Het is wel degelijk een naam voor een coping mechanisme.
Of bedoel je het verhaal van OP wat magisch denken wordt genoemd, wat misschien niet zo is?




Ja dat is wel herkenbaar in de paardenwereld, haha.
Ik bedoelde het niet per se als verklaring voor je voorbeeld, daarvoor weet ik er veel te weinig van. Maar het zette me wel aan het denken. Ik vind het best een interessant iets namelijk.

Wat een mooie verhalen komen hier voor bij.

Dat is idd een vakterm in de psychologie.



Ik ga er idd vanuit dat hier een wetenschappelijke verklaring voor is.
Daarmee zeg ik niet dat het niet kan, maar ik ben niet overtuigd door de verklaringen hier. Tot nu toe weigeren mediums helaas wetenschappelijke onderzoeken, en blijkt iedere reading gebakken lucht, maar ik sta open voor meer onderzoek.

Wat een mooi verhaal!
Wat is dat toch in ons mensen dat we alles willen verklaren (ik ook) in plaats van er gewoon het mooie van in te zien en te accepteren wat we zien (en misschien instinctief weten)?

Omdat verklaringen duidelijkheid geven en ons helpen om te begrijpen dingen te zien zoals ze zijn. Verkeerde conclusies kunnen leiden tot verkeerde handelingen met soms desastreuze gevolgen.

Ik heb een tijd ook steeds dezelfde kleine kwaaltjes tegelijk met een paard gehad.
Zo erg dat dit ook door mijn hoofd schoot.
Maar ik ben te nuchter voor ditsoort dingen, dus ik hou het op toeval.

Ja is waar, maar teveel controle willen maakt het leven ook stressvol. Een kind kan zich onbevangen ergens over verwonderen. Het is jammer dat we dat als volwassene vaak verliezen.

Ik heb van iemand ook ooit eens zo'n ervaring gehoord. Een dier die een ziekte echt kan overnemen van zijn eigenaar. Persoonlijk geloof ik hier ook wel in, heb er zelf geen ervaring mee (gehad) overigens.

@ Nikass: De verwondering moet je idd niet verliezen. Ik vind dat prachtig.

Tegelijk kan ik me ook verwonderen over de medische wetenschap, hoe prachtig alles in elkaar zit. Heel bijzonder vind ik dat.
Maar ik denk dat het goed is om een balans daarin te vinden. Enerzijds rationele en wijze beslissingen maken, en anderzijds nooit het verwonderde kind in jezelf verliezen. En controle is een illusie. Je kunt proberen zoveel mogelijk accurate informatie verzamelen om een zo goed overwogen beslissing als mogelijk te nemen.

Maar controle heb je toch nooit, en zeker met paarden moet je een stuk controle willen en durven loslaten als je welzijn belangrijk vindt.

Spiegelen van de eigenaar geloof ik dan nog wel.
Niet de moeder van de eigenaar.

Er zijn juist best veel ‘buitengewone’ zaken vastgelegd en langdurig gedocumenteerd.
Zoals placebo, zelfgenezing, telepathie.
Juist omdat de wetenschap nog geen ‘tools’ had deze zaken te verklaren.
Ik heb hier destijds best veel over gelezen, en ben er toch van overtuigd dat er veel zaken zijn die we gewoonweg nog niet kunnen begrijpen en dus bewijzen.

Helaas is wetenschappelijk onderzoek zeer kostbaar als je dit correct wilt doen en steeds vaker uitsluitend voorbehouden aan hen die diepe zakken hebben.

Ja ik denk ook dat je altijd op zoek "moet" naar evenwicht.
Maar zeker ook met Ninx eens dat er dingen (kunnen) bestaan die (nog) niet bewezen zijn.