Bokt.nl

Avalanche schreef:

Avalanche schreef:

Cyste eet niets van je paard weg.

Wat wel boeiend is is waar die cyste zit. Bij zo een jonge merrie verwacht ik niet bij de eierstokken, maar dat is wel fijn om te weten, want dat heeft invloed op het gedrag.

Een cyste is altijd goedaardig. Anders heet het een tumor

Dat gezegd hebbende is het absoluut interessant om te weten waar het ding zit.

puppy1128 schreef:

Ze zeggen wel eens, bij twijfel niet doen.

Die van mij was anderhalf toen ik hem kocht en nog hengst. Twee keer wezen kijken en de tweede keer wist ik het zeker. Van hem ga ik een hoop leren! (De eerste keer was ik kotsmisselijk door de wagenziekte. Die roze bril zat er in elk geval niet op. )
Mijn eerste eigen paard, nooit een paard ingereden e.d en hem heb ik zelf ingereden etc. Tig keer gehoord dat het niet het meest slimme plan was. Maar ik luisterde naar mijn gevoel en mijn paard.
Zelfs de eerste keer toen ik op hem zat, lekker relaxed alsof het heel normaal was. Ondertussen rijden we kilometers buiten en heb ik er een wereld paard aan. Samen kunnen we een schijtluis zijn, maar we komen er ook samen uit.

Maar had ik getwijfeld, was ik er niet voor gegaan. En die vraag kan alleen jij voor jezelf beantwoorden. Heb ik twijfels en zoja, is dat het waard om het toch te proberen? Of toch verder te zoeken naar een geschikt paard waar je misschien wel gelijk zelf mee aan de slag kan en voldoet aan je eisen?

hwn schreef:

Als je nu echt "verliefd" bent op dat paard, ga ik niet helemaal mee in de bovenstaande reacties. Als het temperament van het paard vooral te wijten is aan het feit dat het paard mss iets te snel ingereden is zonder dat het voldoende gesocialiseerd is naar mensen toe, en er geen medische problemen zijn, en je vindt iemand die je vanaf 0 (dus eerst grondwerk, dan weer rijden) kan begeleiden, en de prijs is redelijk, dan is het misschien wel een optie.

LotteYo schreef:

Thanks voor alle reacties. Dit had ik even nodig! Ik ben wel weer met beide benen op de grond gezet.
Nu een jaar aan het zoeken en ik ben er wel klaar mee , dus als ik dan eindelijk een prachtpaard voor mijn neus heb, zeker geneigd om toe te slaan.
Ik zoek weer vrolijk door richt me wel op een paard tussen 9/10/11 jaar, dat deed ik al, maar werd even afgeleid van mijn eigen koers.
Ik denk dat ik met mijn budget best een geschikte moet kunnen vinden, en ja, die Z-proef zie ik uiteindelijk wel zitten. Maar het gaat er voornamelijk om dat ik zonder angst aan de gang kan.
Die angst is wel vaag: het zit hem vooral in paarden die kijken. Het is een soort permanente angst voor op hol slaan.
Het braafste paard van de manege waar mijn dochter rijdt, kijkt overal naar. Daar krijg je mij dus voor geen goud op. Maar zodra de aandacht voor de ruiter overheerst, kan ik alles met een paard. En dan sta ik niet zo te kijken van verzet, of een keer wegspringen. En ja, ik durf er ook zeker ‘aan te rijden’. Ik neem zeker de leiding en ga niet zitten afwachten. Maar het ligt helemaal aan het paard. Op 80% stap ik helemaal niet.
Nogmaals dank voor alle reacties!