Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 19:07

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 19:07

prompter schreef:
Hoe naar ik het ook voor je vind, als eigenaar zou ik er ook snel klaar mee zijn. Ik begrijp je problemen echt, maar daar heeft mijn paard geen boodschap aan, en als er dan niet meer gecommuniceerd wordt is het klaar. Het overkomt je inderdaad niet, het is inderdaad je eigen gedrag . Door de verantwoording buiten jezelf te leggen, ga je het nooit overwinnen (en dat dat wel gaat lukken, gun ik je van harte!) maar dan moet je wel kijken wat je eigen rol is in het geheel, en dat het niet iets is dat van buitenaf komt.

Maar ik zeg toch ook dat het geheel bij mij ligt? De eigenaar treft geen enkele blaam. Ik communiceer niet, ik kom niet. Ik ben ook helemaal niet boos op haar, ik begrijp het.
Voor de rest, zie mijn reactie hierboven

**Geplaatst**: 15-08-22 19:19

Geplaatst: 15-08-22 19:19

Daarom zei ik ook, zoek een sport die je leuk vindt en waar je 100% achterstaat zodat je stilaan ' uit je hoofd ' geraakt.
Je bent al jarenlang aan het terugkijken en het helpt duidelijk voor geen meter. Gooi het over een andere boeg. Ga lichamelijk wat doen. Train, bouw op, beul jezelf af. Maar kom uit je hoofd.

Het is niet voor niets dat je bij trauma vaak beter triggers ontwijkt dan ze op te zoeken telkens weer.
Zo is er een grotere kans dat dit geheugenspoor uitdooft en niet telkens aangewakkerd wordt want dit zet telkens weer lichamelijke reacties in gang.

**Geplaatst**: 15-08-22 19:24

Geplaatst: 15-08-22 19:24

Pandora2 schreef:
Daarom zei ik ook, zoek een sport die je leuk vindt en waar je 100% achterstaat zodat je stilaan ' uit je hoofd ' geraakt.
Je bent al jarenlang aan het terugkijken en het helpt duidelijk voor geen meter. Gooi het over een andere boeg. Ga lichamelijk wat doen. Train, bouw op, beul jezelf af. Maar kom uit je hoofd.

Het is niet voor niets dat je bij trauma vaak beter triggers ontwijkt dan ze op te zoeken telkens weer.
Zo is er een grotere kans dat dit geheugenspoor uitdooft en niet telkens aangewakkerd wordt want dit zet telkens weer lichamelijke reacties in gang.

Daar ben ik het mee eens.
Soms moet je ook gewoon je verstand op nul zetten en het doen. Dus niet overdenken, maar jezelf de spreekwoordelijke schop onder je kont geven en het doen.
En ja, ook ik heb veel trauma's gehad en kamp daar nog steeds mee. Ik weet echt hoe je je voelt.
Ik heb ook vaak het gevoel dat ik mezelf ergens echt toe moet zetten, maar dan werkt het echt om het gewoon te doen.
Sowieso is regelmaat heel erg belangrijk. Dus kom iedere dag op een vast tijdstip uit je bed en vul je dag van tevoren in en hou jezelf er ook echt aan.
Het is ook gedeeltelijk een kwestie van routine opbouwen en doorzettingsvermogen vasthouden. Niemand anders kan dat voor je doen.

Je bent ook gek op storm chasen waarbij je je wel echt veel inzet. Je kunt je ook afvragen waarom het dan wel lukt?

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 15-08-22 20:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-08-22 19:48

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 19:48

Ook met trauma kun je tegen jezelf zeggen NEE! Ik ging ook graag in mijn hoofd tekeer tegen mijzelf. Nu als ik dat begin te doen zeg ik heel hard. NEE dit is niet acceptabel. Dit zou je niet van een ander accepteren dus ook niet van mijzelf.

Voor jouw zou dat dus zijn. NEE ik kan het wel. De reden dat het niet lukte is omdat ik naar jouw luisterde. Ik doe dat vanaf nu niet meer. Daarom gaat het lukken.

Ben je echt een keer te depressief dat je je bed niet uit kunt komen, niet kunt eten of op je benen kunt staan, dat kan voorkomen. Toch als je het echt wil lukt het vaak in die 24 uur wel om 1 minuut vrij te maken om te appen, sorry ik voel mij te slecht het lukt mij niet. Ik heb er moeite mee om te geloven dat als je het 100 procent wil het in 2 weken tijd niet lukt om dat te sturen. Ik denk dat je dan in een fase zit van langdurige opname.

**Geplaatst**: 15-08-22 19:50

Geplaatst: 15-08-22 19:50

scrabbel schreef:
Ik denk dat je dan in een fase zit van langdurige opname.

Is dat niet wat vergezocht?

**Geplaatst**: 15-08-22 20:19

Geplaatst: 15-08-22 20:19

Cayenne schreef:
scrabbel schreef:
Ik denk dat je dan in een fase zit van langdurige opname.

Is dat niet wat vergezocht?

Nee als je 2 weken niet in staat bent om een woord te zeggen of 1 appje te sturen, terwijl je je 100 procent probeert ertoe te zetten ben je toe heel weinig in staat.

**Geplaatst**: 15-08-22 20:57

Geplaatst: 15-08-22 20:57

Earth schreef:
scrabbel schreef:
Wat mij heel erg in je eerste bericht opvalt is dat je zegt dit overkomt mij telkens. Het overkomt je niet. Jij kiest ervoor om naar de gedachten te luisteren. Jij besluit niet heen te gaan en jij besluit niet te communiceren. (Als je je k.t voelt kost dat soms heel veel moeite. )

Nu zeg je ik ben niet gegaan, ik heb niet gecommuniceerd ondanks meerdere gesprekken en nu is dit mij overkomen. Alsof jij niks verkeerds gedaan hebt een je zonder aanleiding de laan uit gestuurd bent. Ik zie dit als een gevolg van je eigen daden. Dat betekend ook dat jij het kunt veranderen.

Klopt, maar met trauma werkt dat helaas niet zo en dat is bij mij het geval. Ik wil veranderen, maar het lukt niet want , ik weet niet hoe ik het moet zeggen, het lukt gewoon niet. Je zit vast. Het is niet een kwestie van het gewoon even anders doen, gewoon niet meer terugkijken. Het lichaam vergeet niet, hoe hard je ook probeert.
Dus ja, ik moet dit veranderen, maar doordat het bij mij trauma is, kan ik dit niet zomaar. Ik heb jaren therapie gehad, ja ik ben al jaren aan het 'terugkijken', zodat ik een keer vooruit kan kijken. Maar ik kan het niet alleen, want dat heb ik al geprobeerd. Ik kan naar mezelf toe cognitief het goed brengen, maar mijn gevoel waar het trauma zit, zorgt ervoor dat het uiteindelijk niet verandert.
En nee, ik wil niet in de slachtofferrol zitten, sterker nog, ik ben al jaren echt keihard aan het werk om te veranderen. Ik doe mijn best om niet te verzanden in mijn eigen kuilen.

Beste Earth, je hele reactie is er eentje uit de categorie "ja, maar...".

Kappen daarmee.
Wat is gebeurt is een feit. Hoe je morgen verder gaat is aan jou.
Stop met piekeren en miepen en al dat gedoe. Gewoon ermee stoppen. Dat brengt je namelijk helemaal geen fluit en je wordt er niet beter van.

Ga iets doen. Kom van die bank af en ga gewoon iets doen. Al is het maar iedere dag om 10 uur sochtends 10 kilometer wandelen.

Stop met dat "ja, maren". Je mag best wat meer van jezelf eisen.

**Geplaatst**: 15-08-22 22:11

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 22:11

Je blijft jezelf teleurstellen door niet te gaan en lost dat op met een struisvogelstrategie.heeft niet met de eigenaar te maken.

Dat je niet gaat neemt niemand je kwalijk. Maar voor je begint geef je jezelf al een vrijbrief om af te haken. Door de vrijblijvendheid erin te brengen.

1x in de week vaste afspraak moet lukken toch. Heb je een stok achter de deur om te gaan ook. En als dat te veel is. En ik wil niet naar overkomen, maar dan moet je eraan denken om de vrijblijvende bezoekjes inte vullen als bezoeker aan een kinderboerderij ofzo om dieren te aaien.

Je verschuilt je achter trauma. Leven is oneerlijk, jij hebt dit gekregen en niet verdiend. Niemand niet en jij dus ook niet. Maar je zult er een weg in moeten vinden. Stop met vechten, stop met excuses en stop met 'ik ga eraan werken dus er kan me niks kwalijk genomen worden'.

**Geplaatst**: 15-08-22 22:22

Geplaatst: 15-08-22 22:22

Earth schreef:
Als het paard echt eentje was waarmee ik een onwijze klik had, had ik dat wel gedaan denk ik. Maar dat heb ik niet, dus dan is het ook goed zo. Dan kies ik ervoor om eerst op mezelf te focussen en mijn energie te steken in mijn herstel.
Maar dat zijn wel gesprekken die ik eventueel in de toekomst beter moet voeren.

Ik weet dat ik af en toe hard overkom. Maar het dikgedrukte is een van de uitvluchten die je gebruikt.
Je hebt de keuze, iedere dag weer om aan de slag te gaan. Om aan te pakken. Om te stoppen met praten over, maar doen met een paard (of welk onderwerp dan ook).
Ik ben streng en hard want ik herken het. Ik geef mijzelf regelmatig een hele harde schop onder mijn kont. “Aanpakken Rien! Stop met smoezen. Aan de slag!”
Je kan het, dat weet ik zeker.

**Geplaatst**: 15-08-22 22:27

Geplaatst: 15-08-22 22:27

Dubbelpost

Laatst bijgewerkt door daydream op 15-08-22 22:32, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-08-22 22:31

Geplaatst: 15-08-22 22:31

Bienotje schreef:
Je blijft jezelf teleurstellen door niet te gaan en lost dat op met een struisvogelstrategie.heeft niet met de eigenaar te maken.

Dat je niet gaat neemt niemand je kwalijk. Maar voor je begint geef je jezelf al een vrijbrief om af te haken. Door de vrijblijvendheid erin te brengen.

1x in de week vaste afspraak moet lukken toch. Heb je een stok achter de deur om te gaan ook. En als dat te veel is. En ik wil niet naar overkomen, maar dan moet je eraan denken om de vrijblijvende bezoekjes inte vullen als bezoeker aan een kinderboerderij ofzo om dieren te aaien.

Je verschuilt je achter trauma. Leven is oneerlijk, jij hebt dit gekregen en niet verdiend. Niemand niet en jij dus ook niet. Maar je zult er een weg in moeten vinden. Stop met vechten, stop met excuses en stop met 'ik ga eraan werken dus er kan me niks kwalijk genomen worden'.

Dit vind ik wel een goed advies! Mijn voormalige huisgenoot met heftig trauma die niet kon werken nam een hond en zorgde hier heel goed voor. Dat is elke dag meerdere afspraken. Ik weet van dichtbij hoe moeilijk het is maar het kan wel! Dus probeer in ieder geval 1x per week je aan een makkelijke afspraak te houden. Niet per se ivm paarden maar al is het maar een wandeling in het park. En schrijf dan ook op aan het eind van de dag dat je dit gelukt is als tegenwicht aan de negatieve gedachten.

Sterkte en succes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-22 22:42

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-22 22:42

Mmm ik krijg heel veel frustratie van jullie reacties, dus ik ga er even niet meer op in. Even laten bezinken en morgen of overmorgen reageer ik even.

**Geplaatst**: 15-08-22 22:50

Geplaatst: 15-08-22 22:50

Earth schreef:
scrabbel schreef:
Wat mij heel erg in je eerste bericht opvalt is dat je zegt dit overkomt mij telkens. Het overkomt je niet. Jij kiest ervoor om naar de gedachten te luisteren. Jij besluit niet heen te gaan en jij besluit niet te communiceren. (Als je je k.t voelt kost dat soms heel veel moeite. )

Nu zeg je ik ben niet gegaan, ik heb niet gecommuniceerd ondanks meerdere gesprekken en nu is dit mij overkomen. Alsof jij niks verkeerds gedaan hebt een je zonder aanleiding de laan uit gestuurd bent. Ik zie dit als een gevolg van je eigen daden. Dat betekend ook dat jij het kunt veranderen.

Klopt, maar met trauma werkt dat helaas niet zo en dat is bij mij het geval. Ik wil veranderen, maar het lukt niet want , ik weet niet hoe ik het moet zeggen, het lukt gewoon niet. Je zit vast. Het is niet een kwestie van het gewoon even anders doen, gewoon niet meer terugkijken. Het lichaam vergeet niet, hoe hard je ook probeert.
Dus ja, ik moet dit veranderen, maar doordat het bij mij trauma is, kan ik dit niet zomaar. Ik heb jaren therapie gehad, ja ik ben al jaren aan het 'terugkijken', zodat ik een keer vooruit kan kijken. Maar ik kan het niet alleen, want dat heb ik al geprobeerd. Ik kan naar mezelf toe cognitief het goed brengen, maar mijn gevoel waar het trauma zit, zorgt ervoor dat het uiteindelijk niet verandert.
En nee, ik wil niet in de slachtofferrol zitten, sterker nog, ik ben al jaren echt keihard aan het werk om te veranderen. Ik doe mijn best om niet te verzanden in mijn eigen kuilen.

Is het trauma paard gerelateerd trauma?
Heb je een dagritme? Werk/ andere hobby’s? Denk je dat je trauma de oorzaak is van het probleem of ben jij misschien zelf ‘het probleem’? Want als dat laatste het geval is ben je zelf ook onderdeel van de oplossing…. Nu raak je telkens teleurgesteld in jezelf, superrot! Maar het is ook een mechanisme waar je vertrouwd mee bent geraakt, wat nou als je toch eens een klein gesteld doel haalt wat buiten je routine/ comfortzone valt en je dan hardop uitspreekt dat je dat goed gedaan hebt?

Edit: beetje wat jij zegt daydream!

**Geplaatst**: 15-08-22 23:15

Geplaatst: 15-08-22 23:15

Jeetje zeg, ik vind wel dat mensen hier behoorlijk hard zijn. Tuurlijk verschuilt TS zich achter excuses, dat hoort misschien bij het coping mechanisme dat ze heeft ontwikkeld. En tuurlijk zou ze zichzelf een schop onder haar kont moeten geven, maar als het zo simpel was dan stond dit verhaal hier waarschijnlijk niet. Ondanks dat er misschien wel een kern van waarheid in de berichten zit, zullen dit soort berichten TS niet verder helpen. Dit alles is waarschijnlijk juist wat haar eigen innerlijke stem haar (onder andere) ook al verwijt, dus dat heeft ze niet meer van buitenaf nodig denk ik.

Ik vind het juist knap dat je zo naar jezelf durft te kijken en je kwetsbaar durft op te stellen. Het klinkt alsof je je in elk geval bewust bent van wat er aan de hand is en dat is toch de eerste en in mijn ogen de belangrijkste stap.

Bij de volgende stap heb je misschien wel wat hulp nodig als ik je verhaal zo lees, om uit het negatieve cirkeltje te komen. Ik weet niet welke therapieën je al hebt geprobeerd en of je op dit moment nog hulp hebt, maar heb je bijvoorbeeld wel eens gedacht aan paardencoaching? PMT zou ook een optie kunnen zijn. Ik denk dat je bij beide opties de kans krijgt om te ervaren dat je het wél kunt en hopelijk de juiste handvaten kunt krijgen om dit ook door te zetten in je dagelijks leven.

**Geplaatst**: 15-08-22 23:27

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 23:27

Dat ik hard (of liever direct) ben, zegt niets over of ik het wel of niet knap vind dat TS hier post. Ze wil verandering, dat is duidelijk. En heel goed! Het is de eerste stap.

**Geplaatst**: 15-08-22 23:33

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 15-08-22 23:33

Ik moet wel zeggen dat ik het eens ben met de berichten dat je het zelf moet doen ts. Niemand anders kan dit voor je oplossen. Dat weet je zelf ook wel gelukkig

**Geplaatst**: 15-08-22 23:41

Geplaatst: 15-08-22 23:41

Goh, vindt de reacties hier wel heftig. Ts, ik weet volledig wat jij doormaakt en dat is geen leuk idee van knop om en gaan. Ik heb momenteel geen school en nog steeds moeite met dagelijks te gaan, dat heb ik al jaren. Ik ben creatief gestopt met bezig zijn omdat datzelfde stemmetje mijn hoofd in komt kruipen, al mijn hobbies worden erdoor kapot gemaakt. Dit is niet iets dat je kunt negeren van ah ''geen zin maar ik moet me erover heen zetten''. Ts, ik heb eigen paarden in eigen beheer, ik wordt zo dus gedwongen om te gaan om de dag, maar toen ze nog in volpension stonden kon ik ook makkelijk weken niet gaan. De haat die ik naar mijzelf hierdoor voelde is niet te beschrijven. Het eerste wat ik je dus echt mee wil geven; geef het rust. Je bent nog niet toe aan vaste dagen(ik ging ook nooit op vaste dagen, al had ik hele schema's gemaakt, dit brengt voor mij veel te veel druk mee). Zoek misschien een leuke shetlander waar je kan komen en gaan wanneer jij kan, die zijn er echt wel. Het kan he, dat dit nog te grote stappen voor jou zijn, hoe vervelend het ook is. Ik raad je aan om die stem in jouw hoofd tegen te spreken, maar dat is voor mij ook al jaren een gevecht en zal ik je helaas geen raad bij kunnen geven. Een paar stappen terug en iets simpelers vinden is misschien een goede stap. Zien dat je het wel kunt, en als je weer opgeeft, je het gewoon weer opnieuw probeert met eerlijk verhaal naar de eigenaar.
Virtuele knuffel ts.

**Geplaatst**: 15-08-22 23:47

Geplaatst: 15-08-22 23:47

Ik herken het probleem wel een beetje. Ik weet niet hoe oud je bent ts maar toen ik een jaar of 14 was kon ik het een tijd ook niet opbrengen om naar mijn verzorgpony te gaan, hoe graag ik het ook wilde. Ik heb hier zeker tot mijn 17de last van gehad. Met de eerste verzorgpony ben ik destijds gestopt. Uiteindelijk een ander bijrijdpaard gevonden waarbij ik standaard 2 vaste dagen in de week afgesproken had. Mijn moeder bracht mij toen die 2 dagen in de week naar stal. Dit stond ook vast in haar planning dus ik “moest” altijd wel gaan. Ook als ik eens een keertje minder zin had.

Nu jaren later ben ik er achter dat ik in die periode gewoon doodmoe was van alle veranderingen in mijn leven, pubertijd, eerste vriendje etc waardoor ik vaak liever savonds voor de tv lag te slapen dan naar stal ging.

Daarna ook een periode helemaal gestopt met de paarden en inmiddels mijn leven op de rit en bijna 2 jaar een eigen paard en gemotiveerder dan ooit tevoren.

Wellicht is het idee om voorlopig even helemaal te stoppen met de paarden en te zorgen dat je alles op een rijtje hebt. Ik neem aan dat dit niet alleen op paardengebied speelt of wel?

**Geplaatst**: 15-08-22 23:55

Geplaatst: 15-08-22 23:55

Earth schreef:
Mmm ik krijg heel veel frustratie van jullie reacties, dus ik ga er even niet meer op in. Even laten bezinken en morgen of overmorgen reageer ik even.

Ik vind sommige reacties hier ook wel erg pittig. En er staan wel ook reacties tussen die mij in ieder geval wel dat stukje inzicht geven.
Ts, goed van jou dat je voelt dat de reacties voor jou frustrerend zijn, je dit uitspreekt én een termijn geeft waarop je wel gaat reageren. Ik vind dit dus een enorm sterke reactie van je!

Wat mij enorm helpt, is benoemen hoe ik me voel en hoe ik denk. Dat betekent niet dat er gelijk een oplossing is hoor. Maar zoals vandaag had ik een enorm slechte dag ivm gedoe met werkgever. Ik wilde naar stal gaan. Maar na ‘gedoe’ ben ik enorm gespannen en prikkelbaar en zeg ik het af om naar stal te gaan. Ik ben ook enorm van de struisvogelpolitiek/ onderduiken, Ik bespreek dat met mijn vriend, hij begrijpt het, en bied aan om samen even te gaan. En toch lukt het me niet. Ik wil dan vooral thuis blijven, niet teveel prikkels, en de gevoelens (irritaties en teleurstellingen) een plek geven. Morgen doe ik het anders. Eerst naar stal en daarna is er plek voor die irritaties.

Ik vind de opmerkingen van stop met paarden / zoek een andere hobby echt absurd. De hobby niet leuk vinden is niet het probleem, er zit heel veel meer achter.
En ja ik geloof dat het gek is om te horen dat iemand 2 weken geen appje kan sturen. Maar het zijn appjes waar iemand vooraf zich uren zorgen over kan maken of het wel op de juiste manier is en daarna bang voor de reactie. Het gaat niet om een appje sturen, het gaat om de gevoelens en emoties die het op brengt.

**Geplaatst**: 16-08-22 00:24

Geplaatst: 16-08-22 00:24

absque_dubio schreef:
Ik vind de opmerkingen van stop met paarden / zoek een andere hobby echt absurd. De hobby niet leuk vinden is niet het probleem, er zit heel veel meer achter.
En ja ik geloof dat het gek is om te horen dat iemand 2 weken geen appje kan sturen. Maar het zijn appjes waar iemand vooraf zich uren zorgen over kan maken of het wel op de juiste manier is en daarna bang voor de reactie. Het gaat niet om een appje sturen, het gaat om de gevoelens en emoties die het op brengt.

Maar de eigenaar verwacht wel dat er iemand komt!
Ik vind de reacties terecht.

Blijkbaar is TS er nog niet klaar voor en dat mag ook.
Maar ga jouw problemen dan niet de schoenen van de eigenaar schuiven.

**Geplaatst**: 16-08-22 02:35

Geplaatst: 16-08-22 02:35

Hey TS,

Ik raad je het boek aan Atomic Habits van James Clear. Je zal er vast eentje in het NL's kunnen vinden.
Deze gaat eigenlijk uit van elke dag 1% beter worden. En wellicht moet je zelf ook zo denken over je groei. Ik vond het super behulpzaal. Ze zeggen: Als je elke dag 1% beter word ben je aan het einde van het jaar 37x beter. Deze link geeft je wellicht een idee: https://jamesclear.com/continuous-improvement

Kijk, dat trauma heb je. Dat is heftig en vervelend, maar het is er nu eenmaal. En je bent zelfbewust op het moment dat je zelf 'opgeeft' en je er niet toe kunt zetten of dat je de motivatie kwijt raakt. Maar we moeten toch vooruit proberen te gaan. Wellicht zijn je stappen vooruit iets te groot.

In Atomic Habits is het doel dat je elke dag 1% verbetert. En iedereen kan 1% beter zijn dan de vorige dag want 1% is maar zo klein!
Het doel is dus om geen giga doelen te zetten, want dan haal je ze niet en voel je je weer prut.
Dus het kan bijv. zijn als je je futloos voelt en al 2 weken niet naar buiten geweest bent dat je doel is:
Ik ga 10 minuten buiten lopen elke dag (of afwisselende dagen). En zodra dat goed gaat, ga je dat 1% beter doen: 11 minuten lopen. 1% beter? 11.5 minuut, 12 minuten etc etc.

Nou weet ik wel dat lopen wellicht jouw doel niet is, maar het is meer om je zelf bewuster te maken dat je een verschil kunt maken in je leven als je het plaatje gewoon wat kleiner maakt.
Ik ben niet echt super goed in het uitleggen want ik worstel tegenwoordig veel met m'n Nederlands, maar ik hoop dat je het begrijpt.

Overigens herken ik je wel hoor in de motivatie met verzorgpaarden. Ik was ook zo op een gegeven moment en kon de motivatie nooit vinden ook al had ik het wel leuk als ik daar was.
Maar voor mij was het toch echt gewoon op, de paarden wereld. Ik heb echt zo'n rust gekregen toen ik er gewoon officieel mee gestopt was. Niet meer dat moeten en die verplichting altijd voelen. Dus het kan best dat dit mee speelt.
Nu heb ik honden en daar ligt mijn passie en dat gevoel heb ik daar nooit. Ik heb er zelfs mijn werk van gemaakt. Ook heb ik nu voor het allereerst een sport gevonden die ik ECHT leuk vind en daar ga ik ook al bijna een jaar meer dan 3x per week naar toe. Omdat ik het mijn tijd waard vind. En geloof me, ik ben echt geen sport persoon en normaal doe ik iets voor 3 maanden super enthusiast en daarna haak ik af.

**Geplaatst**: 16-08-22 03:01

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 16-08-22 03:01

TS, ik herken wel wat van je problemen en snap dat het heel lastig is.

Ben ook wel verbaasd om de soms harde reacties. Waar nodig, mag je op Bokt mensen niet aanpakken en hier moet het wel? Het is ook gebleken dat die zogenaamde schop onder je h*l niet altijd zo goed is als mensen problemen hebben.

Natuurlijk moet TS het zelf doen, maar iedereen is anders en ze heeft nu al een grote stap gezet door het zo openbaar op te schrijven.

Ik heb het gemist, maar hoe ziet je dag eruit? Wat is je ritme?

Vroeger was ik overactief en moest bovenop een al veel te druk leven ook kickboksen. Omdat mijn abonnement zo was, wilde ik ook wat fitnessen om dan nog sterker te worden en mn conditie te verbeteren. Het was in het begin doorbijten, maar daarna werd het iets teveel.

Wat goed heeft gedaan voor mijn ritme, is mijn zoon. Ik jad qua werk teveel vrijheden, maar toen mn kind werd geboren, werd ik streng naar mezelf. Zeker zijn school periode. Maar in de vakanties maakte ik er soms wel een zooitje van.....

Na een lange ziekte periode wilde ik toch iets en ben met de honden gaan lopen. Elke dag km's ver op d ehei, in een bos etc. Soms was ik te laat of had geen zin, maar zag hun koppies en dan zette ik toch mn schouders eronder en ging.

Alle keren, ook met werk, deed ik het voor anderen, maar daarna kreeg ik zelf toch wel de kick om door te gaan. Het is alsof je door een dieptepunt moet om eruit te halen wat het voor jezelf doet.

Bewegen, evt wandelen met honden bijv is echt heel goed voor de mens en kan je daarna ook bij meer dingen merken.

En misschien is dit bijrijdpaard het net niet of moet je eens verder gaan kijken binnen de paardensport wat je trekt, wat je wilt en wel leuk zou kunnen vinden.
Maar ik denk dat je probleem ergens anders ligt en je beter daar eerst aan kan werken, omdat het zonde is als je steeds stopt en je nog meer gaat twijfelen aan jezelf.

Ik las dat je al psychiatrische hulp hebt( gehad ), maar er zijn meerdere soorten therapie. En zijn ze op de hoogte van dit probleem?
Wat doe je bijv met een boek? Als je begint, lees je het uit? Kan je een grote puzzel leggen zonder op te geven? Ik ga hier online niet teveel specifiek erop in, maar soms helpt het om met iets kleins te beginnen en dat tot een goed einde te brengen.
Of een vertrouweling die je een paar keer belt of langskomt en je ritme samen kan doorbreken.

**Geplaatst**: 16-08-22 07:45

Geplaatst: 16-08-22 07:45

Het menselijk brein is prachtig en machtig. Het kan ook flinke trucs uithalen.
Hoe hard het ook klinkt, van je stoel afkomen en beginnen is de start. (Waarbij hulp, coaching etc niet is uitgesloten uiteraard).
Het brein komt hiertegen in opstand. Het brein wil het niet en komt met “argumenten”. Het kan niet omdat….het werkt want…. Het brein wil (nog) geen verandering terwijl TS dat wel wil, anders was ze niet zo gefrustreerd.
Het brein zal dus overruled moeten worden. “Neen brein, stil. Het gaat vanaf vandaag anders” En dan van de bank af komen en doen. Na enige tijd went het brein aan de nieuwe situatie en staat meer open voor actie.

**Geplaatst**: 16-08-22 11:34

Geplaatst: 16-08-22 11:34

rien10 schreef:
Het menselijk brein is prachtig en machtig. Het kan ook flinke trucs uithalen.
Hoe hard het ook klinkt, van je stoel afkomen en beginnen is de start. (Waarbij hulp, coaching etc niet is uitgesloten uiteraard).
Het brein komt hiertegen in opstand. Het brein wil het niet en komt met “argumenten”. Het kan niet omdat….het werkt want…. Het brein wil (nog) geen verandering terwijl TS dat wel wil, anders was ze niet zo gefrustreerd.
Het brein zal dus overruled moeten worden. “Neen brein, stil. Het gaat vanaf vandaag anders” En dan van de bank af komen en doen. Na enige tijd went het brein aan de nieuwe situatie en staat meer open voor actie.

Dit is een heel mooi passend bericht! Ik denk dat dit de beste omschrijving is.

Wat voor mij bijvoorbeeld helpt. Is letterlijk elke dag naar de plaatselijke supermarkt. Al koop ik alleen een paprika. Het ritme om daarheen te gaan helpt.
En ik heb inderdaad ook een puppy genomen, wat heeft die enorm veel geholpen zeg.

**Geplaatst**: 16-08-22 11:52

Geplaatst: 16-08-22 11:52

Helemaal met Rien eens! Goed advies!
Daarom zei ik ook: verstand op nul zetten en het gewoon doen ipv overanalyseren etc.
Je eigen hoofd is wat dat betreft je grootste vijand!