Geplaatst Mijn schoonloeder is niet meer, dus daar gaan jullie ... waarschijnlijk.... van mij niks meer over horen (sorry).
Maar ik heb wel een ander mooi verhaal.
Ruim vier jaar geleden heb ik mijn maatje Sjaak de Quarter weg moeten geven.......voor niks.
Ik kon hem vanwege de scheiding niet meer betalen.
Ik heb nooit achter die onmogelijke keus kunnen staan.
Daar ging hij, met de trailer uit mijn gezichtsveld.......dat beeld vergeet ik nooit meer.
Ik ben daarna in een hele diepe dip beland.
Ik viel 20kg af in drie maanden, kreeg geen hap meer door mijn strot.
Verhalen uit het verleden leerden mij dat je soms beter niet kunt weten wat er daarna met je paard gebeurd.
Heel eerlijk gezegd kon ik ook niet nog meer slecht nieuws hebben.......ik moest eerst zelf weer op poten zien te komen.
Echt zo veel verdriet gehad om dat ventje.....niet normaal.
Een ruim 1,5/2 jaar later verscheen mijn Sjakie ineens op facebook.
De mensen zochten de oude eigenaar.
Dolgelukkig heb ik me direct gemeld en we hebben uren geappt met elkaar.
Ik kreeg fotos en filmpjes en kon zelfs even komen kijken daar.
Bloednerveus reed ik 1.5uur om hem weer even te zien. Ik mocht hem zelfs even rijden.
Damn wat had ik hem gemist......en wat voelde dit weer vertrouwd.
Ineens leek al die tijd dat ik hem gemist had......plots verdwenen.
Ik had al zijn spulletjes nog hier liggen. Kreeg het niet over mijn hart het te verkopen. Het was van hem......dus had ik alles ingeladen en bij hem gebracht.
Nu klopte het weer.
En kon ik hem gelijk weer even knuffelen.
Nu zijn we weer een tijdje verder.....en bij de mensen waar hij nu is zijn zijn oogjes weer gaan glimmen....leeft hij weer en haalt streken uit.
Helaas heeft hij ook een peesblessure opgelopen maar dat komt met tijd en geduld wel weer goed.
Helaas blijft nooit iets zoals het is.
Ook nu is er sprake van een scheiding en te hoge kosten.
Ik zelf zag op dat moment geen oplossing en kon alleen maar hopen dat hij goed terecht zou komen.
Sjaak kwam op marktplaats en bleek bij mijn navraag net verkocht te zijn.
Hij zou lessen gaan lopen en therapeutisch aanwezig zijn voor de mensen op een soort zorgboerderij.
Over drie dagen werd hij opgehaald.
Ik kon alleen nog maar janken als een klein kind.....heel de dag.....en nog een dag.....
Dit is niet te verteren als je weet dat de ruimte voor hem er aan komt maar dat die ruimte er nu nog niet is.
We hebben hier thuis veel gepraat.
Heel erg veel.
Conclusie was dat we hem gewoon terug moesten kopen als dat nog ging.
Dan zouden we de rest wel oplossen.
DUS WE HEBBEN SJAAK TERUG GEKOCHT
Hij mag nog even bij zijn verzorgers blijven tot wij een mooie plek voor hem gevonden hebben.
Hij is daar in uitmuntende handen!!
En waar en hoe en wanneer dat vertel ik later in een ander verhaal.
Ik ben zoooo blij!!!!!
Hij is inmiddels 20, niet helemaal gezond meer maar nog minstens zo knap en lief en stout
Nu laat ik hem nooit meer los.
Dit ga ik geen twee keer laten gebeuren.
Lief ventje, you are comming home
