Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
nikkel schreef:Ninx, nergens blijkt dat het paard in paniek vertrekt. Lees alle posts daarover maar na. Als het paard de wandeling zat is, schopt ie en vertrekt. Rent naar stal toe en onderweg gaat ie lekker grazen.
nikkel schreef:Avalanche, daar ben ik het absoluut mee eens. Ik noem dit gedrag meer in mensen termen: berekenend, opzettelijk. Een paard die eenmaal de kolder in de kop heeft gehad, is niet meer te vertrouwen. Naderhand bleek het paard, hoefkatrol te hebben. Dat zal er ongetwijfeld mee te maken hebben gehad.
nikkel schreef:Avalanche, daar ben ik het absoluut mee eens. Ik noem dit gedrag meer in mensen termen: berekenend, opzettelijk. Een paard die eenmaal de kolder in de kop heeft gehad, is niet meer te vertrouwen. Naderhand bleek het paard, hoefkatrol te hebben. Dat zal er ongetwijfeld mee te maken hebben gehad.
Avalanche schreef:Ik wandel idd ook niet met mijn paard. Mijn paard vindt dat niet leuk. De hond wel, dus wandel ik daar maar mee
Ik snap je wel hoor. Ik vind het zelf gewoon ook echt heel leuk om te kijken hoe ik een paard van het ene gedrag naar het andere kan krijgen, en eigenlijk nog leuker dan rijden en werken met ze
Dus ik sta er misschien anders in. Ik heb zelf een paard gehad, waar ik problemen mee had, en van mijn ouders mocht ik haar niet verkopen, maar moest een oplossing zoeken. Hoe ik dat deed, was aan mij. Maar mijn ouders vonden het belangrijk dat ik zelf verantwoordelijkheid nam voor wat ik veroorzaakt had.
En dus ben ik met dat paard toen aan de slag gegaan, met een NH instructeur, en ontzettend veel geleerd over het paard, maar nog meer over mezelf en waarom het paard zo op me reageerde. Ik heb dat best een pijnlijk proces gevonden bij tijden, maar ik heb er zoveel mee gewonnen....... en eigenlijk gun ik dat iedereen. Want het is ook een heel mooi proces en ontroerend.
Avalanche schreef:Ik wandel idd ook niet met mijn paard. Mijn paard vindt dat niet leuk. De hond wel, dus wandel ik daar maar mee
Ik snap je wel hoor. Ik vind het zelf gewoon ook echt heel leuk om te kijken hoe ik een paard van het ene gedrag naar het andere kan krijgen, en eigenlijk nog leuker dan rijden en werken met ze
Dus ik sta er misschien anders in. Ik heb zelf een paard gehad, waar ik problemen mee had, en van mijn ouders mocht ik haar niet verkopen, maar moest een oplossing zoeken. Hoe ik dat deed, was aan mij. Maar mijn ouders vonden het belangrijk dat ik zelf verantwoordelijkheid nam voor wat ik veroorzaakt had.
En dus ben ik met dat paard toen aan de slag gegaan, met een NH instructeur, en ontzettend veel geleerd over het paard, maar nog meer over mezelf en waarom het paard zo op me reageerde. Ik heb dat best een pijnlijk proces gevonden bij tijden, maar ik heb er zoveel mee gewonnen....... en eigenlijk gun ik dat iedereen. Want het is ook een heel mooi proces en ontroerend.
ChantalAM schreef:Avalanche schreef:Ik wandel idd ook niet met mijn paard. Mijn paard vindt dat niet leuk. De hond wel, dus wandel ik daar maar mee
Ik snap je wel hoor. Ik vind het zelf gewoon ook echt heel leuk om te kijken hoe ik een paard van het ene gedrag naar het andere kan krijgen, en eigenlijk nog leuker dan rijden en werken met ze
Dus ik sta er misschien anders in. Ik heb zelf een paard gehad, waar ik problemen mee had, en van mijn ouders mocht ik haar niet verkopen, maar moest een oplossing zoeken. Hoe ik dat deed, was aan mij. Maar mijn ouders vonden het belangrijk dat ik zelf verantwoordelijkheid nam voor wat ik veroorzaakt had.
En dus ben ik met dat paard toen aan de slag gegaan, met een NH instructeur, en ontzettend veel geleerd over het paard, maar nog meer over mezelf en waarom het paard zo op me reageerde. Ik heb dat best een pijnlijk proces gevonden bij tijden, maar ik heb er zoveel mee gewonnen....... en eigenlijk gun ik dat iedereen. Want het is ook een heel mooi proces en ontroerend.
Wat een geweldige ouders heb jij!
En hier kan ik me volledig bij aansluiten. Soms een stapje terug geeft uiteindelijk 10 stappen vooruit.
Maar zo te lezen is het voor veel mensen moeilijk om een stapje terug te doen. Misschien zien ze het als een afgang ik zie het als levens les. Je wordt er alleen maar wijzer van en waardeert straks de rest nog meer.
Ik heb te vaak gezien dat mensen uiteindelijk door een ongeluk een stapje terug moesten doen... nou ik blijf dat graag voor.
Daar ben ik iig groot en sterk van geworden en heeft me tot nu alles gegeven wat ik wenste.
ruitje schreef:Ik sta er anders in denk ik dan de meesten. Ik heb het idee dat dit paard jou niet gaat brengen wat je zoekt.
Ik zie het meestal zo dat ik heel erg geniet van de reis die ik maak met een paard, maar ik heb wel een doel.
Bijvoorbeeld koersen met mijn Dravers. Of een betrouwbare kinderpony maken van mijn Fjord.
Die reis, die vind ik leuk, ik geniet ervan als een jonge Draver zich ontwikkeld, of wanneer mijn Fjord laat zien dat ze braaf is in een onverwachte situatie.
Echter, soms geniet ik niet van die reis. Als mijn Fjord of Draver allemaal signalen laat zien waardoor ik elke keer denk: dat doel word onhaalbaar. Dan geeft zo'n reis geen energie maar ergernis.
En een reis is niet alleen maar mooi, maar als het einddoel onhaalbaar word? Waarom zou je dan nog jezelf en het paard pesten?
Als je van nature een twijfelkont bent heb je een paard nodig wat jou meeneemt op reis... koop een automaatje( braaf leerpaard) en vind het plezier weer terug in je hobby zou ik zeggen
ChantalAM schreef:Avalanche schreef:Ik wandel idd ook niet met mijn paard. Mijn paard vindt dat niet leuk. De hond wel, dus wandel ik daar maar mee
Ik snap je wel hoor. Ik vind het zelf gewoon ook echt heel leuk om te kijken hoe ik een paard van het ene gedrag naar het andere kan krijgen, en eigenlijk nog leuker dan rijden en werken met ze
Dus ik sta er misschien anders in. Ik heb zelf een paard gehad, waar ik problemen mee had, en van mijn ouders mocht ik haar niet verkopen, maar moest een oplossing zoeken. Hoe ik dat deed, was aan mij. Maar mijn ouders vonden het belangrijk dat ik zelf verantwoordelijkheid nam voor wat ik veroorzaakt had.
En dus ben ik met dat paard toen aan de slag gegaan, met een NH instructeur, en ontzettend veel geleerd over het paard, maar nog meer over mezelf en waarom het paard zo op me reageerde. Ik heb dat best een pijnlijk proces gevonden bij tijden, maar ik heb er zoveel mee gewonnen....... en eigenlijk gun ik dat iedereen. Want het is ook een heel mooi proces en ontroerend.
Wat een geweldige ouders heb jij!
En hier kan ik me volledig bij aansluiten. Soms een stapje terug geeft uiteindelijk 10 stappen vooruit.
Maar zo te lezen is het voor veel mensen moeilijk om een stapje terug te doen. Misschien zien ze het als een afgang ik zie het als levens les. Je wordt er alleen maar wijzer van en waardeert straks de rest nog meer.
Ik heb te vaak gezien dat mensen uiteindelijk door een ongeluk een stapje terug moesten doen... nou ik blijf dat graag voor.
Daar ben ik iig groot en sterk van geworden en heeft me tot nu alles gegeven wat ik wenste.
Veronica2 schreef:nikkel schreef:Ik ben het type van een Charley-T. Ik had een paard (paarden) om op te rijden, niet om wandelingen mee te gaan maken. Daarvoor zijn honden veel geschikter.
Same here en bovendien moet je een paard als een paard behandelen en niet als een mens, hond of konijn.
Texas02 schreef:Ik vind dat grote onzin, dat jullie verkondigen dat paarden niet gemaakt zijn om mee te wandelen, dat je dan maar een hond moet nemen. Sommige paarden vinden wandelen niet leuk en zijn daar niet geschikt voor, mee eens. Maar andere paarden vinden dat juist heel leuk. Ik heb gisteren nog weer met die van mij gewandeld en hij vindt het heerlijk.