Geplaatst Ze staat in een inloopstal achter ons huis...en nu...
Het is een grote chaos in mijn hoofd omdat ik nog zo verdrietig ben over het verlies van mijn Dirkje, dus helder denken lukt even niet zo. Ik ben inmiddels 50 jaar en een zeer angstige ruiter met weinig zelfvertrouwen. Met mijn fjordje maak ik gemiddeld zo 1x per week een buitenrit. Afgelopen jaar ben ik met mijn fjord gevallen waardoor mijn angst best groot is. (fjordje is superlief overigens)
Enkele opties over hoe nu verder:
- Ozzy blijft alleen staan of evt. met een geitje. Voordeel hiervan is natuurlijk dat dit weinig werk kost, nadeel dat Ozzy misschien eenzaam is. Ze doet het prima in haar eentje maar gevoelsmatig voelt het niet goed om een kuddedier alleen te hoduen.
- Er komt een kleine shet bij, maar...daar kan ik natuurlijk niets mee qua rijden en ik moet mijn wei opnieuw omheinen. Stel Ozzy kan niet meer bereden worden blijf ik met twee paardjes over en kan ik nog niet rijden.
- Er komt een klein paardje bij (max 1.50) en rond de 17 jaar oud (koudbloed, fjordje of ijslander of misschien een haflinger of merens), voordeel, ik kan er mee rijden, of een keertje samen rijden met iemand. Nadeel, toch wel meer werk. Ik schat dat ik nog een jaar of 5 zal rijden,,,
- Ik zet een advertentie voor een stallingsplek. Ik woon aan de bosrand, stalling is aan huis met een uitloopplek. Er zit ook wel weide bij, maar deze is klein. Voor mijn fjordje genoeg, want die wordt al snel te dik. Voordeel het 2e paardje is niet "mijn" paard, dus ik hoef me ook niet schuldig te voelen als ik hem niet rij of zo. Nadeel, je zit met vreemde mensen aan huis en ik weet niet of ik daar nou wel het juiste type voor ben
Ik ben van het type, wat er in komt, gaat er niet meer uit, dus...ik moet er wel echt een supergevoel bij hebben....ik kom er alleen even niet uit. Dus meedenken is zeer gewenst
