Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-24 12:56

Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-24 12:56

Hi,

Ik vond het zo moeilijk, maar ik merk dat ik steun en ervaring zoek. Mijn eerste eigen paardje moet ingeslapen worden. Ze heeft verschillende kwaaltjes en kan niet meer pijnvrij leven. Woensdag zal het gebeuren en ik ben zo intens verdrietig. Ik heb sinds kort een tweede paardje erbij dus ik zit daarmee op een roze wolk. Alleen nu zijn mijn emoties overal, doordat het zo slecht gaat met mijn andere.

Heeft iemand tips voor verwerking? Of ervaring die hij/zij wil delen hoe je het hebt ervaren om een paard in te laten slapen? Ik heb dit zelf nog nooit hoeven doen en weet er daarom ook nog niet zoveel van. De dierenarts heeft wel uitleg gegeven hoe het in zijn werking gaat. Ik ben er helemaal kapot van…

**Geplaatst**: 09-03-24 13:01

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 09-03-24 13:01

Ach, superverdrietig.
Ik kan het mooi verpakken, maar het gaat simpelweg godsgruwelijk veel pijn doen.

Enige tip die ik heb; accepteer dat, laat dat er zijn. Huil, vloek, tier en ga daarna de mooie herinneringen koesteren.
Veel sterkte.

**Geplaatst**: 09-03-24 13:05

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 09-03-24 13:05

Natuurlijk is het moeilijk,zeker je 1e paardje.
Ik vond de beslissing maken het moeilijkst en de tijd naar het inslapen toe.

Daarna natuurlijk wel heel verdrietig,maar ook een soort berusting.
Nu zijn al mijn paarden op een behoorlijke leeftijd gegaan en na het verdriet,komen de mooie herinneringen.

**Geplaatst**: 09-03-24 13:11

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 09-03-24 13:11

Wat vreselijk voor je! Ik heb in 2021 mijn paard moeten laten gaan en kan er nog steeds niet over praten zonder te huilen. Rouwen is zwaar en soms ook mooi.
De enige troost die ik destijds er uit haalde toen ik wist dat “de datum” geprikt was, was dat ik dankbaar was voor alle herinneringen en heb die tijd ook gebruikt met veel bij mijn paard zijn. Heb nog een afscheids fotoshoot gedaan en hem volgepropt met lekkers.

De berusting die hierboven is omschreven herken ik ook heel erg. Ik heb 11 jaar lang van hem genoten en voor hem gezorgd en nu was dit mijn laatste taak voor hem. Het was goed zo.

Praten en huilen helpt, geef jezelf die ruimte: het mag.
Dikke vette knuffel voor jou. :(:)

**Geplaatst**: 09-03-24 13:14

Geplaatst: 09-03-24 13:14

Goof schreef:
Ach, superverdrietig.
Ik kan het mooi verpakken, maar het gaat simpelweg godsgruwelijk veel pijn doen.

Enige tip die ik heb; accepteer dat, laat dat er zijn. Huil, vloek, tier en ga daarna de mooie herinneringen koesteren.
Veel sterkte.

Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn. Heel veel sterkte!
Ik heb er meerdere moeten laten inslapen en het doet altijd pijn. Niet proberen op te kroppen, alles gaat op zijn eigen tijd en het is gewoon echt vreselijk. Later ga je terug kunnen kijken op de mooie dingen.

Hier de ene keer ook al een ander paard voordat de ander ingeslapen werd en de andere keer tijdelijk geen paard gehad. Het ene was niet perse makkelijker als het andere. Wees vooral ook niet te streng dat je van alles moet met je nieuwe paard, je mag gewoon de tijd nemen. En als het afleiding geeft doe je gewoon wat goed voelt met hem.

**Geplaatst**: 09-03-24 13:15

Geplaatst: 09-03-24 13:15

Ik heb mijn bijna 10 jarige merrie vorige maand in laten slapen. Ik had haar al 6 jaar en ze stond aan huis, aan ons terras en ik zag haar heel veel en heel graag.
Zoals Noordje het omschrijft, zo ervaarde ik het ook.

Voor haar inslapen hebben we haar nog mooi gemaakt en de staart gewassen. Gewandeld, fotoshoot en heel veel knuffels en snoepjes.

Na haar in laten slapen, heb ik echt een paar enorme rouwdagen gehad en daarna ging het heel snel beter. Ik mis haar, maar niet op een overheersende manier.
Ik voel vooral opluchting omdat het zorgen maken over haar voorbij is.

Heel veel sterkte toegewenst.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-24 13:20

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-24 13:20

Bedankt voor alle lieve reacties! Rouwen is niet leuk dus het verdriet zal nog even blijven. Mijn trainster zegt altijd “houden van is ook loslaten”. Ik voel mezelf soms schuldig omdat ik niet wil dat mijn tweede paard als vervanging is van mijn eerste. Zo voelt het ook helemaal niet! Maar schuldgevoelens komen toch soms naar boven..

**Geplaatst**: 09-03-24 13:24

Geplaatst: 09-03-24 13:24

De eerste vond ik het "makkelijkste" die merrie was bijna 30, en gaf zelf duidelijk aan dat het klaar was terwijl ze tot kort daarvoor nog super fit was. Maar ondanks dat doet het gewoon pijn. Je houdt van zo'n beestje en je moet helaas een rouw periode doormaken om het een plekje te geven.

De meeste moeite had ik met Jam. Zo'n fantastisch paard en zo jong nog, maar door een niet oplosbare ziekte en echt veel pijn had ik geen keuze. En eerlijk, het is nu bijna 3 jaar geleden en nog steeds heb ik momenten dat ik het er moeilijk mee heb. Ik kan goed relativeren, heb veel verliezen meegemaakt in mijn leven. Maar het blijft gewoon een pijnlijk iets. Geef vooral jezelf de ruimte en dat je ook verdrietig mag zijn. Na een tijd wordt het minder heftig en maken de nare momenten plek voor de mooie herinneringen.

**Geplaatst**: 09-03-24 13:27

Geplaatst: 09-03-24 13:27

Ik heb maar 1 tip, geniet mog voor elkaar en wees er voor elkaar op dat moment. Oftewel, plan nog een mooie shoot, een beautydag of iets waar jullie beide nog van genieten. Het moment van het inslapen probeer er dan bij te blijven, jou paardje heeft jou dan nodig.

Daarna mag je rouwen, maar nu op dit moment eerst nog genieten en mooie laatste herinneren maken. Geniet van deze prachtige dag.

**Geplaatst**: 09-03-24 13:29

Geplaatst: 09-03-24 13:29

Ted_Zale schreef:
Bedankt voor alle lieve reacties! Rouwen is niet leuk dus het verdriet zal nog even blijven. Mijn trainster zegt altijd “houden van is ook loslaten”. Ik voel mezelf soms schuldig omdat ik niet wil dat mijn tweede paard als vervanging is van mijn eerste. Zo voelt het ook helemaal niet! Maar schuldgevoelens komen toch soms naar boven..

Maar ook dat is normaal. Ik werd zo boos als mensen zeiden dat mijn 2e paard leek op degene die ingeslapen werd/was. Want hij was geen vervanger en echt heel anders. Achteraf zie ik waarom ze het zeiden maar het voelde heel erg voor mezelf. Idd een schuldgevoel, die nergens voor nodig is. Alleen wel normaal, helaas.

Ik heb expres geen shoot meer gedaan ofzo, want er was al te zien dat hij niet meer oké was. Wel gewoon alleen maar dingen gedaan die hij wilde, dus ook slecht en te veel eten

**Geplaatst**: 09-03-24 13:30

Geplaatst: 09-03-24 13:30

Ted_Zale schreef:
Bedankt voor alle lieve reacties! Rouwen is niet leuk dus het verdriet zal nog even blijven. Mijn trainster zegt altijd “houden van is ook loslaten”. Ik voel mezelf soms schuldig omdat ik niet wil dat mijn tweede paard als vervanging is van mijn eerste. Zo voelt het ook helemaal niet! Maar schuldgevoelens komen toch soms naar boven..

Niet schuldig voelen, je andere paard weet het niet en plezier en verdriet mogen ook naast elkaar bestaan.

**Geplaatst**: 09-03-24 14:14

Geplaatst: 09-03-24 14:14

Dan voel je je schuldig tegenover jezelf, want een paard kan niet zo denken. Loslaten dus.

Zoals al gezegd. Laat je emoties gewoon komen. Je hebt al het mogelijke voor je paard gedaan. Het heeft geen beter baasje kunnen hebben. Dat mag je troost zijn.

Veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-24 14:22

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-24 14:22

Dankjewel voor de lieve berichten. Ondertussen vloeien de tranen nog even door, maar dat zal nog wel even zo zijn. Mijn paardje is helaas niet oud en dat maakt deze keuze 100x moeilijker. Ik verwen haar nog even goed en woensdag zal het afscheid dan echt komen..

**Geplaatst**: 09-03-24 14:31

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 09-03-24 14:31

Wat verdrietig. Sterkte de komende tijd.

Mijn tip: neem je tijd voor het afscheid nemen. Laat je niet haasten, maar neem je tijd. Als jij de staart wilt afknippen, doe dat dan.
Ik heb spijt dat ik dat toentertijd niet heb gedaan omdat ik me opgejaagd voelde.

Veel sterkte iig.

**Geplaatst**: 09-03-24 14:40

Geplaatst: 09-03-24 14:40

Kan maar 1 tip geven. Neem vooral de tijd om te rouwen. En voel je vooral niet schuldig ten opzichte van je andere paard. Ook is het helemaal niet erg dat je daar de komende tijd minder plezier aan beleeft. Dan hoort allemaal bij het rouwproces.

Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 09-03-24 14:58

Geplaatst: 09-03-24 14:58

Bij mijn er inmiddels meerdere overleden of ingeslapen..de een was moeilijker dan de ander maar allemaal waren ze erg verdrietig. Het er naar toe leven en de beslissing moeten maken vind ik het moeilijkste en de dag zelf uiteraard. Doe wat jij denkt dat op alle momenten het beste is voor je paard zodat je er vredig op terug kan kijken hoe ze gegaan is. Dat helpt met de verwerking. Voor de rest gaat het enorm veel pijn doen dus laat alle emoties er zijn..en heel cliche..verwerken heeft tijd nodig. Schuldgevoel is ook heel normaal helaas. Het went nooit vind ik.

**Geplaatst**: 09-03-24 15:14

Geplaatst: 09-03-24 15:14

Allereerst: veel sterkte en dapper dat je die beslissing hebt genomen.
En ja : houden van betekend ook loslaten.
In April 2022 heb ik mijn once-in-a-liftime Paard ,naja, meer pony met zijn 1,40 laten inslapen
3 jaar heb ik tegen aan gehikt.
Hij was niet ziek, maar oud, heel oud en de laatste 3 winters ervoor had ik iedere keer : nog deze zomer en dan is schluss.
En iedere keer kwam hij net zo vrolijk en fit uit de zomer... tot dus in 2022.
Hij was "op" en echt op.
41 jaar oud daarvan 27 jaar bij mij.
Ik was het hem schuldig om te knoop door te hakken.
Begin April nog een laatste afspraak met een DA... en die bevestigde wat ik zag.
Afspraak om inteslapen kon pas een week later, maar jeh, wat was dat een rollercoster.

Toen het zover was had hij alleen de verdovingsspuit nodig. Toen was hij binnen anderhalf minuten "weg" en de finale spuit alleen nog formaliteit.

Letterlijk meer dan mijn halve leven hebben wij gedeeld en dan stopte onze gezamenlijke weg.

Ik heb verschrikkelijk gejankt ,maar de moment dat hij dan dood was kwam ook de dankbaarheid en het besef, dat wij heel veel geluk samen gehad hebben.

Hij lag nog een paar uur open in de wei- zodat onze andre 2 afscheid konden nemen.
In de tussentijd als een maniak zijn box leeg gemaakt en volgestampt mit gereeschap. Stom,he?
Maar had ik even nodig. Verstand op nul en doorrammen.

Op een gegeven moment kwamen touristen bij mij de stal in..."met uw paard gaat het niet goed en er zitten kraaien en kouwen erop"

Toen kreeg ik een warm gevoel en moest glimlachen.
Zijn witte lange vacht, was altijd gewild bij de vogels en ze plukten hem iedere lente zowat kaal.
Dus het was voor mij een mooie gedachte, dat er nog één jaar alle nestjes met witte haartjes gepolsterd werden.
Ik heb ze ook gelaten tot de schemering.

Ik mis hem nog steeds maar de pijn is weg en ik ben blij dat ik hem "lijden " heb kunnen besparen

**Geplaatst**: 09-03-24 16:05

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 09-03-24 16:05

Sterkte!

Tip: knip een stuk staart af, direct bij de wortel. Je kan daar op verschillende manieren een herinnering mee (laten) maken.

**Geplaatst**: 09-03-24 16:07

Geplaatst: 09-03-24 16:07

Sterkte voor de komende tijd. Advies naast alle andere geopperde suggesties. Bewaar dingen van je paard. Knip nu staart af. Als ze ijzers heeft, laat die er dan voortijdig afhalen en bewaar ze. Laat mooie foto's van jullie samen maken in deze laatste dagen. Neem de hinnik op.
Maak een fotowand met alle mooie en vooral leuke momenten. Dat heeft mij het meest geholpen en nog steeds.

Op het moment zelf, heb ik gekozen voor T61. Geen narcose vooraf, het paard is in een keer dood. Voor je het weet is ze weg. Er zijn nog andere topics over dit product met voor- en tegenstanders. Ik zou niet anders meer willen. Ik gaf haar eten uit haar emmer, de injectie ging erin ze keek op en viel dood neer. Geen verder lijden. Geen struggle tegen de narcose.

En heb je de ophaaldienst al verwittigd? Dat kun je beter nu al doen, dan heb je een afspraak en ligt je paard niet nog dagen totdat ze komen.

En heb je al besloten hoe je de andere paarden afscheid gaat laten nemen?

**Geplaatst**: 09-03-24 16:09

Geplaatst: 09-03-24 16:09

Het helpt om het niet in je eentje te hoeven beleven. Gaat er iemand bij zijn die jou even kan opvangen, zodat jij even al je emoties de vrije loop kan geven?

Ik vond zelf telkens de beslissing en de tijd tot aan het moment het zwaarst. Zodra het dier was ingeslapen, gaf dat weer ruimte en was er nog wel verdriet, maar niet meer de stress.

Naderhand helpt het mij in de verwerking om een mooi foto-album te maken. Dan huil ik tranen met tuiten, maar het helpt en je houdt er wat moois aan over om later op terug te kijken. Ik noem het maar mijn Albelli-therapie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-24 18:53

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-24 18:53

Een vriendin gaat mee! Ik ben bang dat ik helemaal instort en misschien niet eens bij het moment kan zijn maar van een afstandje misschien zal kijken. Ik heb gekozen om het op de kliniek te doen omdat ik geen verdrietige plek wil maken op stal. Het zal niet ieders keuze zijn, maar dit voelt voor mij het beste.

Dees schreef:
Het helpt om het niet in je eentje te hoeven beleven. Gaat er iemand bij zijn die jou even kan opvangen, zodat jij even al je emoties de vrije loop kan geven?

Ik vond zelf telkens de beslissing en de tijd tot aan het moment het zwaarst. Zodra het dier was ingeslapen, gaf dat weer ruimte en was er nog wel verdriet, maar niet meer de stress.

Naderhand helpt het mij in de verwerking om een mooi foto-album te maken. Dan huil ik tranen met tuiten, maar het helpt en je houdt er wat moois aan over om later op terug te kijken. Ik noem het maar mijn Albelli-therapie.

**Geplaatst**: 09-03-24 19:02

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 09-03-24 19:02

Fijn dat er iemand met je mee gaat.
Ik zou je adviseren om wel bij je paard te blijven als deze ingeslapen wordt. De kliniek is een onbekende plek en jij bent de veilige haven voor je paard. Ze zal steun zoeken bij je, geef haar dat.
Daarnaast is dit misschien wel iets dat je je later kwalijk kan nemen; 'ik had bij mijn paard moeten zijn'.
Het is niet minder heftig van een afstandje, blijf bij haar.

**Geplaatst**: 09-03-24 19:48

Geplaatst: 09-03-24 19:48

Veel sterkte TS ..

Bij mijn pony hebben we eerst doorgesproken wat er ging gebeuren. En de dierenarts vertelde ook wanneer ik beter even weg kon draaien. Mijn vader heeft hem toen vast gehouden maar op de kliniek kan een assistente dit voor je doen.

Wat mij heel erg heeft geholpen (en nu nog steeds, 2,5 jaar later) is nu nog heel veel filmpjes maken.
Ik heb gefilmd terwijl ik hem op z'n lievelings plekje aai. Even mijn hand in beeld en z'n hoofdje daarbij. Als ik het filmpje nu terug kijk, voel ik bijna weer het zachte stukje achter zn oren, onder m'n handen. Dat is voor mij goud waard.

Ik vond het bij mijn vorige hond ontzettend pijnlijk dat ik begon te vergeten hoe zacht hij was of hoe hij precies bewoog. Dus zulke filmpjes gemaakt bij mijn paard en het helpt me echt.
Ik zit met de hond in een lastige situatie en ben ook aan het filmen hoe hij slaapt of simpel een rondje snuffelt in de tuin. Dat is straks onbetaalbaar beeldmateriaal.

**Geplaatst**: 11-03-24 20:45

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 11-03-24 20:45

In overleg met TS verplaatst naar PP

TAO -> PP

**Geplaatst**: 11-03-24 20:53

Re: Paard inslapen hoe ga je daarmee om?

Geplaatst: 11-03-24 20:53

Staan je paarden bij elkaar? Zo ja misschien wel een optie om het alsnog thuis te doen.