Ik rijd tegenwoordig een paard van een mevrouw bij op stal en in het begin was ze niet erg aan het been. Dus ik hard aan het werk, en maar proberen om dat te verbeteren.
Komt er een meid aan die haar ook rijd (jaja, komt eens in de maand een keer opdagen en mag dat alleen omdat de eigenaar medelijden met haar heeft vanwege persoonlijke problemen!) met enorme sporen en een hackamore! Ik heb een poging gedaan daar rustig wat van te zeggen.. Maar ze is toch opgestapt.
Annelies200 schreef:Ik snap helemaal dat mensen het niet met me eens zijn...
Maar ik vind gewoon dat je paarden niet met zulk soort dingen moet berijden... Een zweepje bijvoorbeeld vind ik ook niet bepaald de beste methode om een paard duidelijk te maken dat iets niet goed is of iets dergelijks.. Ik vind dressuuur bijvoorbeeld ook niet echt fijn...ik vind het mooi om naar te kijken en ik vind het super knap van ruiter en paard maar ik hou het liever bij lekker buiten rijden...
Mijn ideale paard (wat ik niet heb helaas ) zou ik zonder bit kunnen berijden.. natuurlijk is dat heel moeilijk maar ik ben meer van het natural horsemanship...
Ik kon mijn vierjarige zonder bit berijden. Gewoon paard en ik erop en veel plezier. Stap, draf, galop, figuren, allemaal geen probleem. Maar in mijn ogen heb je toch een middel nodig om het paard te corrigeren om zulk soort dingen te bereiken. Als je nooit aangeeft dat jij dat echt wil en dat hij echt moet luisteren, lijkt het me moeilijk hem iets te leren.
De vraag is nu natuurlijk hoe je dat dan doet. Persoonlijk kies ik dan voor een zweepje, waarmee ik helemaal geen harde tikken hoef te geven. Een schop in zijn buik is veel minder fijn dan een klein tikje op z'n kont. Toch weet een paard dan vaak wel dat je het meent.
edit: Wil natuurlijk niet zeggen dat ik altijd een zweepje heb en hem altijd gebruik... Je begrijpt wel wat ik bedoel.