Tja, ik heb dat nooit gedurfd... Dus ik ken dat "help-ik-word-ouder" effect ook niet. Ik ben daarin eerder nog aan het groeien.

Het is een beetje zoals mijn stapjes buiten de deur. Ik had als tiener en twintiger wel zoiets als een uitgaansleven, maar niet heel wild of zo. Nu ga ik rustig naar een club, als er muziek is die ik tof vind (dat is bepaald niet elke week). Juist omdat ik geen heel wilde jeugd heb gehad, zit er minder een gevoel van verval in. Zo kan het dus ook zijn als je later begint met paardrijden, of nooit heel wild bezig bent geweest.

Leuk dat er meer leeftijdsgenoten ook pas later begonnen zijn! Ik heb verder geen ambities, een keer een proef rijden op de manege is vooral leuk.

Ik heb echt de meest uiteenlopende hobby's al gehad, daarbij is paardrijden nog een van de meest rustige hobby's in mijn rijtje. Bij mij speelt de verantwoordelijkheid van het moeder zijn wel mee, ik moet nu geen hele gekke dingen meer doen waarbij ik mezelf uitschakel, want dan loopt het gezin in de soep.

Dat heet waarschijnlijk nu de veteranenwedstrijden. Al snap ik eigenlijk niet goed waarom. Internationaal zijn de meeste ruiters juist 40+.

Als ik op veteranen zoek in de KLNHS-kalender komt er welgeteld 1 wedstrijd uit, 15/16 februari in Overasselt en ik spreek uit eigen ervaring, een hele gezellige ook
Er hangt op de één of andere manier een hele relaxte sfeer dan daar

Laatst deed ik eventing. Er was een aparte reeks voor veteranen 40+ maar eigenlijk reden we gewoon alles aspiranten.
Wat het uiteindelijke verschil was?
Het niveau lag hoger bij de veteranen dan bij de gewone spiranten: minder weigeringen in de cross, mind3r balken in bet springen en hogere punten bij de dressuur.

Uitgetelde oudjes? Nog lang niet!

Je hebt in het midden van het land ook een heel gezellige club dressuurruiters die zichzelf 39+1 noemen. Echt de meest geweldige wedstrijden, vaak op zaterdagavond. Supergezellig, heerlijke sfeer. Daar kun je dus zonder startkaart aan meedoen.

Ik ben nooit stoer geweest, vroeger niet en nu nog steeds niet. Ben pas gaan rijden toen ik al volwassen was en volgens mij haal je dat onbevangen kind gedeelte nooit meer in. Neemt niet weg dat ik gisteren voor het allereerst in mijn hele leven onder de man naar een wedstrijd toegegaan ben. Iets meer dan 7 km en uit een grap ontstaan op stal maar met twee meefietsende stalgenoten was dit toch wel zo mega gaaf om te doen. En ze deed op de heenweg geen stap verkeerd. Iets hard soms maar het was te doen. Terug helaas een vuurwerkbom en een etter op een brommer maar goed ook toen alleen even rechtuit flink hard en daarna weer normaal.
En niet heel onbelangrijk, ik heb heerlijk gereden met de wedstrijd en was nog doodleuk eerste ook! Het was een topdag!

ik word over 6 weken 48 jaar en idd als ik op wedstrijd om me heen kijk voel ik me af en toe wel een beetje oud. Ik heb met mijn merrie nu 2 wedstrijden in het L2 gereden en al 8 winstpunten bij elkaar dus in het nieuwe jaar de overstap naar het M1.

45 hier en vaker met dochters op wedstrijd als voor mezelf. Niet te doen, anders qua tijd.

Verklaart misschien ook , waarom de deelnemers allemaal zo jong lijken.

Ik rijd nog regelmatig, maar sta mijn paard ( 1m57 ) vaak af aan mn oudste dochter. Die heeft een pony , maar die is niet zo simpel en springt liever. Dus rijdt ze dressuurwedstrijden met die van mij.

Heb n heel werkwillig, maar ook super braaf paard. Moest ook wel na m'n zoveelste ongelukje met een stukke knie als gevolg.


Leuk , om hier mee te lezen. Tijd zat , zit nu 2 weken thuis met m'n been omhoog ivm een trombose

Heb je daar wat meer informatie over toevallig?

Ze zitten op FB en de wedstrijden staan altijd op startlijsten.nl. Ik stuur je in een privebericht even wat gegevens

Ik ben 49 en mijn paard is 19, beide dus al lichtelijk fossielig
We rijden Z2 dressuur, ik ben nog niet van plan om ermee op te houden, mocht mijn paard het niet meer doen start ik weer van voren af aan met een jong paard, beleren doe ik zelf niet meer, ben niet meer zo soepel en vlug dat ik dat aandurf, maar een jong paard opleiden zal ik gewoon weer doen

Beetje ouwelullen vraag... maar hebben jullie geen fysieke klachten? En zo ja, wat doe je zoal om dat een beetje in de hand te houden?

Ja, mijn knieen zijn niet meer wat het geweest is. En ik heb snel kramp in mijn heupen. Ik rijd af en toe op een groot, breed paard van een vriendin en als ik met hem begin is het gewoon even een paar minuten pijn hebben. Op Brix niet, die is maar 1.53 Verder ben ik snel buiten adem, dus als ik privé les heb of een wedstrijd ga ik eerst aan de Ventolin. Doping dus. Slimme dingen bedenken en het gewoon accepteren. We zijn geen 20 meer.
Oh, nog een voorbeeld, ik ben er in maart afgekiept. Dan heb ik wel last van mijn lijf hoor. Maar dat heeft iedereen. Dus gewoon een paracetamol er in en blijven bewegen (en rijden) anders verstijf je als een plank. Een 20 jarige is dit met 2 dagen kwijt, ik doe er 2 wekenover.

Ik heb nu, aan 60, minder last van hevige rugpijnperiodes dan toen ik 20 was.
Paardrijden doet iets goeds met mijn lijf en mijn stressniveau.

En verder neem ik een ontstekingsremmer als het nodig is.

Toen ik vorig jaar een langere tijd een slepende rugpijn had, ben ik naar een kinesist die ook core-stability geeft aan de jonge topsport-ruitertjes. Hij rijdt zelf ook op hoog niveau. Dus dacht ik : ”Die weet wat een ruiter nodig heeft!”
Wel, in 9 sessies heeft hij me een 6tal oefeningen geleerd die me soepel en stevig houden. Ik blijf ze doen.

Die verminderde conditie ken ik. Misschien moet ik mijn elektrische fiets weer aan de kant zetten...

Ik rijd toch een 3 a 5 keer per week. Ik ben bang dat ik anders onherroepelijk begin te roesten.

Kramp in de heupen ken ik en stevig ondergoed om alles goed op zijn plaats te houden is ook noodzakelijke luxe.
Tja de fysieke achteruitgang moet je compenseren door slimmer te worden zeker?

Hier in de buurt rijdt een man van rond de 80 jaar nog spring concoursen.
Volgens mijn vriend had hij laatst weer een rubriek gewonnen.... Die man kent geen angst en winnen is kansloos als hij foutloos blijft

Edit, bewijs dat ik niet lieg
https://www.ad.nl/hilvarenbeek/op-zijn- ... a4ce05cee/

De max!

Dan heb ik nog 22 jaar te gaan.
Ik moet dus niet twijfelen of ik komende zomer mijn 3jarige onder het zadel breng.

Ik ben dan wel "pas" 44 maar helaas met een boel lichamelijke problemen, waardoor ik dus helemaal niet meer kan rijden en daarom ben overgestapt naar mennen (naast fokken maar dat is geen sporten). Toen ik in de 20 was reed ik subtop (dressuur), had 7 paarden te trainen en het kon allemaal. Sinds de geboorte van mijn dochter 15 jaar geleden begonnen de problemen en mankementen te komen en inmiddels zit ik dus zo vol artrose in knie, heupen, rug, handen en voeten dat het helemaal niet meer kan. Maar goed, roeien met de riemen die je hebt en dat maakt me alleen maar heel fanatiek om goed in het mennen te worden

Ik ben 52, deze zomer nog 2x gestart (aangespannen) met mijn ook bejaarde 26 jarige fjordenmerrie.... Ze is nu in winter outfit (ongeschoren geen deken, dus teddybeer). als de zin en conditie er van de zomer nog zijn wie weet starten we nog wel een keertje

Wat een leuk topic! Ik tik begin volgend jaar de 53 aan (hoop ik dan maar) en ben nog lang niet uitgereden en uitgeleerd! Ik heb 2 jaar geleden mijn Lusitano/pre-merrie zadelmak gemaakt en ik hoop nog minimaal 20 jaar lol met haar te hebben. Ik dacht dat ik klaar was met wedstrijden, maar nu de kwartjes een beetje beginnen te vallen, denk ik dat we in het voorjaar ons debuut gaan maken in het M1.
Waar ik vooral last van heb is van 10 overgangskilo's op mijn buik. Ik zie ze, ik voel ze en ik haat ze met passie! Die moeten er echt eerst af voordat ik een wedstrijdjasje aan durf te trekken...