Geplaatst In Buch heeft Arven mij echt doen verbazen, en zijn herstel hierna nog meer! Wauw wat pakte hij de trainingen goed op. Ik zou wel wat meer getraind willen hebben tussendoor, maar toch nog wat problemen met zijn hoeven besloten om het op safe te spelen. No hoof no Horse natuurlijk.
De aanloop naar de wedstrijd was ontzettend rommelig en niet zoals ik gewild zou hebben toch wel prettig (en snel) in kunnen pakken op donderdag en besloten om hem te scheren. Het zou warm genoeg worden ondanks de regen dat hij die haren wel kon missen. In de avond kwam Keet (10 jaar (!)) alvast aan om de volgende dag om 6 uur al richting de wedstrijd te vertrekken. Keet en haar vader zijn een ontzettende fijne toevoeging aan het team welke een ontzettende leuke sfeer geven, dat laat de wedstrijd alleen maar relaxter verlopen.
Op vrijdag vroeg vertrokken, in de FEI regels staat namelijk dat je bij een 2 en 3* 8 uur voor de voorkeuring aanwezig dient te zijn, deze zou rond 1700 zijn, dus mijn planning viel om rond 8/9 uur daar te zijn. Het is ongeveer 2 uurtjes rijden dus we waren er zo. Voor vertrek Arie weer gewassen want ja je bent een schimmel of niet. Wij hobbelen na een heleboel meevallers om 8 uur het terrein op en er was bijna niemand te bekennen. De dierenartsen welke de gezondheidscheck moeten uitvoeren waren onderweg, maar Arie mocht al wel uit de trailer om van het mega hoge gras te eten. Terwijl wij wachtte op de dierenartsen stond de trailer naar de vet-gate (rustplaats) geparkeerd, dus besloten om alvast alles maar uit de trailer te gooien, dat scheelt weer sjouwen met de spullen.
Rond half 9 werd Arie gezond bevonden en was de vetgate al opgebouwd, dit is nog nooit zo snel gegaan. Omdat het in de middag warmer zou worden besloten om Arie in de ochtend op stal te zetten en zijn wij ergens een lekkere koffie gaan scoren. Rond half 12 deden we een poging om te kijken of we al ons huisje in konden en dit was al mogelijk! Hier nog even van een lunch genoten en werden er wat dutjes gedaan. In de middag konden we het boekje ophalen en zijn de grooms de route gaan rijden, Arie en ik genoten lekker in de paddock die ik in de schaduw had gemaakt.
De voorkeuring begon iets wat rommelig vanwege het nieuwe systeem. Maar na een 45 minuten stappen, keuren, toch weer niet keuren, toch weer wel keuren werden we goedgekeurd en kreeg Arie een mooie paarse 205 op zijn kont geschreven. Arie terug in de paddock gezet en snel pizza gehaald. Intussen was ik ook Patricia tegen gekomen, met haar reed ik mijn eerste CEI1* in Denemarken en hebben we even samen gezeten tot de voorbespreking. Gelukkig hadden we het zelfde wedstrijd doel voor ogen (14 km/u) en keken we of we samen konden blijven in deze wedstrijd.
In de ochtend waren we met een klein clubje, 5 op de senioren 2* en 2 op de junioren 2*, niet veel dus met 7 paarden. Arie ging als een echte pro als eerste van start zonder morren, maar al snel werden we bij een hele enge plas gepasseerd en reden we op plek 3. 1 van de paarden achter mij maakte Arie helemaal gek, hij werd ontzettend heet. Ongeveer 4 km heb ik dit volgehouden dat hij wel zou settelen maar dat deed hij niet en ik werd wat bang dat hij te veel kruid zou verschieten hiermee. Patricia en ik besloten om de groep te laten gaan en na 3 minuten settelde Arie weer en konden we heerlijk ontspannen verder rijden. De eerste ronde van 40 km kroop voorbij, gevoelsmatig leek er geen einde aan te komen. De regen, gladde paden en ontzettend veel asfalt konden ons niet in een stabiel tempo brengen. Toch een loop speed van 14,7 gehaald. Bij de keuring kregen we een verplichte re-check omdat hij een B op zijn turgor kreeg, maar verder allemaal A en 1 op zijn kaart.
Arie bunkerde enorm in de rust en dronk goed. Geen opmerkingen bij de re-check en we mochten van start. De 2de loop was 30 km. Een fikse regenbui kwam er overheen en ondanks dat we gevoelsmatig veel galoppeerde, ging mijn gemiddelde snelheid niet omhoog. Misschien reden we iets te voorzichtig in de bochten in de modder waardoor wij bleven steken rond de 13,9 km/u loop speed. Met opnieuw een keurige kaart mochten we weer vertrekken.
De 3de loop was weer 30 km, maar onze paarden klikte niet meer kwa tempo waarbij Patricia besloot om op het groompunt iets meer tijd te nemen en kon ik er tussen uit. Arie liep een stuk lekkerder in zijn 1'tje en had echt nog genoeg power in z'n kont om bijna alles te galopperen. Het zonnetje brak de laatste kilometers door wat een enorme luchtvochtigheid gaf. We kwamen binnen met een loop speed van 14,9 km/u. Arie kon niet helemaal lekker met de luchtvochtigheid omgaan en zijn hartslag was overal, hij zakte op een gegeven moment. Op de gok aangeboden, maar hier had hij toch weer 72 in de zon, iets langer door gekoeld en uiteindelijk met 63 kunnen aanbieden. Hij bleef in de rust ook hoog zitten en het zat mij niet lekker, misschien was het toch te zwaar voor hem? Maar hij is ook een ontzettende pieper met plassen, dus even over het stro gelopen en meneer gaat gelijk plassen en zijn hartslag dropt gelijk naar een prima waarde... Plassen was dus het probleem... Intussen was de smid ook gekomen om 2 nagels erbij te zetten want de modder had wel een beetje zijn ijzers los gezogen en 1 van de stiekeme doelen was wel de volledige afstand rijden met 4 dezelfde ijzers.
Op de verplichte re-inspectie kreeg meneer weer een perfecte kaart mee en zo gingen we de laatste loop in. Deze 20 km ronde vloog voorbij, ik reed zelfs de nummer 2 bij maar kon niet aansluiten op het tempo en besloot genoegen te nemen met de 3de plaats en een happy paard. Arie trok er weer net zo aan als in Buch. Voorzichtig als hij het niet vertrouwde maar direct weer gaan waar hij kon! Ieder heuveltje pakte hij enthousiast aan en hij ging heerlijk ontspannen verder. Deze ronde met een gemiddelde snelheid van 15,7 km/u kunnen rijden wat ons totaal gemiddelde bracht op 14,3 km/u. Op de nakeuring bleef hij weer vrij lang hoog hangen omdat hij niet wilde plassen maar uiteindelijk met een bijna perfecte kaart mocht hij zijn eerste 120 KM op zijn naam schrijven! Mooi al onze doelen bereikt en hoewel deze wedstrijd pittiger rijden was, en er meer management rondom nodig was zijn zowel Arie als team met sprongen vooruit gegaan en ben ik ze ontzettend dankbaar!
Lijkt me heerlijk om zolang met je paard onderweg te zijn 
hij is zo’n genot om mee samen te zijn! Toen we het nieuws kregen van de vet dat wij waren goedgekeurd hoefde ik ook niet ver te zoeken naar zijn neus voor bedankjes, die zat al zowat in mijn gezicht 
