Bokt.nl

_chou schreef:

Zit het probleem echt in het fietsen? Want anders zou je in het begin kunnen brengen en halen en als je het echt leuk vind er later zelf heen kunnen fietsen.

StalNollie schreef:

Pfff bij mijn hoeven ze niet meer te komen die niet zelf willen fietsen.

Vroeger deden we niet anders op de fiets door weer en wind. De waren en zijn de echte....

Shadow0 schreef:

Druif_01 schreef:

Anastasia, het is vooral dat ze überhaupt een schurfthekel heeft aan fietsen. Vanuit ons gaat ze met de bus naar school, omdat het echt te ver fietsen is, maar heel eerlijk? Een paar kilometer fietsen in het weekend is echt niets mis mee.

Dat vind jij, maar blijkbaar zijn er toch belemmeringen die het voor haar in elk geval niet prettig maken. (En wie weet wat er onder zit - misschien zijn er tijdens het fietsen wel vervelende dingen gebeurd, zoals een bijna-ongeluk of nageroepen.) Ik denk overigens dat het geen zin heeft daar naar te vragen of te bewijzen dat het zo is of niet zo is... ik zou gewoon beginnen met het gegeven dat zij het fietsen als een belemmering ziet.

En ik denk dat als je meerdere dingen tegelijk probeert op te lossen in 1x, de uiteindelijke uitkomst toch vooral wordt dat niets doen het makkelijkst is. Ik denk zelf dat het beginnen bij een regelmaat en dat dan uitbouwen eerder tot resultaat leidt.

En... het voelt misschien als 'de jeugd van tegenwoordig', maar vergeet zeker niet dat corona juist bij de nu-pubers een boel stappen naar zelfstandigheid heeft onderbroken, en dat dat een vreemde buitenwereld is. Wij hebben allemaal ook nog de ervaring van daarvoor... maar als je nu 15 bent heb je een aantal van die dingen niet meegekregen.

(En ook los van corona zijn er in de hele maatschappij allerlei veranderingen die onbewust doorwerken, waardoor kinderen van nu gewoon echt andere ervaringen hebben dan mensen die nu 30, 40, 50 zijn. Wat toen makkelijk leek is dat nu misschien niet meer. Neem als heel klein voorbeeldje de maneges zelf: onze manege had bijvoorbeeld foto's van hun begindagen waar het spelen in de hooiberg een belangrijk deel van de lol was. Nu is het een vereiste van de FNRS dat er niet gespeeld wordt in het hooi. En dat lijkt iets heel kleins, maar alles bij elkaar krijgen jongeren van nu heel vaak de boodschap dat veel dingen niet mogen en niet kunnen... en dat de reactie daarop is dat ze dus ook niet zoveel doen en dingen snel eng vinden, vind ik niet onbegrijpelijk.)

alice0cullen schreef:

Even inhaken, en ik weet dat het nog een heel gevoelig onderwerp is dat in Nederland echt heel erg achter loopt. Maar hsp is geen diagnose meer, en eigenlijk nooit geweest. Hsp is eigenlijk een afgezwakte autisme diagnose die vaak gesteld wordt bij meisjes omdat die vaak buiten de autisme criteria vallen omdat die gebaseerd is op jongens.

Zelf ook gediagnosticeerd met hsp maar na zelf onderzoek en daadwerkelijk goed onderbouwde research uiteindelijk de autisme diagnose met adhd gekregen. En dit verhaal komt me echt heel bekend voor. Had ook enorm veel moeite met school, had een voorliefde voor paarden maar echt niet de energie om hier naast school iets mee te doen. Ook al wilde ik dit graag.

Fietsen is echt voor mij niet te doen, veel te veel prikkels om te verwerken, overzag het verkeer soms echt slecht en fietsen wordt echt enorm onderschat onder de noemer je bent jong en er mankeert niets aan je benen.

Mijn ouders stonden er beide ook zo in en dit heeft mij meer schade berokkend dan geholpen. Achteraf was het naar school gaan al echt top sport.
En ik leek ook enorm sociaal, maar dit was voornamelijk heftig masken en een toneel stukje. Want het zuipt energie. Ik ben ook het liefste thuis en heb echt down time nodig om dingen fatsoenlijk te verwerken.

Zowiezo moet je ook niet vergeten dat add gewoon een beperking is wat echt wel wat aanpassingen vraagt. En hsp/autisme ook.

En natuurlijk kan ik niet spreken voor je dochter of jullie situatie die ik verder niet ken dan wat je hier schrijft. Maar Het goed bedoelde gepush vanuit mijn ouders en familie had uiteindelijk een extreem averechts effect. Goede communicatie was echt belangrijk. Vraag haar wat ze zelf wil en of er oprecht de energie voor is. Want school veranderde mij in een zombie, buiten dat kon ik eigenlijk niets meer doen. Hoe graag ik het ook wilde.

Ik hoop dat dit bericht niet bot of verwijtend overkomt, heb alleen echt veel gezien binnen en buiten het ggz en vooral in de gesprekken rond meisjes en vrouwen met autisme/hsp/add/adhd en de nare misconcepties die hier nog over rondspoken ok bij het ggz.

Hoop dat ze hoedan ook een fijne plek voor haarzelf vind waar ze haar ei kwijt kan op wat voor manier dan ook.