Gini schreef:_Penotti schreef:Wat een onzekere ruiters zie ik hier voorbij komen zeg.
Allemaal schrik dat ze het niet goed genoeg doen als de eigenaar er bij is.
Het heeft niets met schrik of onzekerheid te maken, maar met zelfstandigheid. Vroeger ging je ook aan het handje mee met je ouders naar de supermarkt. Dat doe je nu ook niet meer. En mijn baas moet ook niet constant in mijn kantoor staan om gezellig te kletsen en constant aanwezig te zijn, ook al bedoelt die het goed.
Je betaalt een bepaald bedrag om een paard te rijden en te verzorgen alsof het het jouwe is. Dat wilt niet zeggen dat je de eigenaar van het paard altijd uit the picture wilt hebben, want uiteraard kan het hartstikke gezellig samen zijn, maar dat wilt wel zeggen dat je zelfstandig aan de slag wilt gaan met dat paard. Dat is het unique selling point van een bijrijdpaard. Enkel onder toezicht met een paard aan de slag mogen bestaat namelijk in een veel goedkopere vorm: de manege.
Ho, betaald?
dat is niet standaard.
En ik lees dit:
Citaat:
Ikzelf voel me dan zo bekeken en daar word ik dan onzeker van
Citaat:
Als iemand kijkt, zeker de eigenaar dan wordt ik altijd toch wat onzeker in mijn rijden.
Citaat:
maar daarna er alsnog bij zijn om en naar mij zitten kijken. Nee daar krijg ik de kriebels van
Citaat:
Als er altijd iemand bij staat, ik zou daar eerder nerveus van worden
Citaat:
maar vind het ook wel fijn om niet de hele tijd "op de vingers" gekeken te worden.
Dit doen ze natuurlijk niet echt, maar als ik ze tref op stal word ik wel erg onzeker of ik perongeluk iets fout doe etc.
Citaat:
Verder denk ik ook dat ik er onzeker van zou worden.
Daar straalt imo geen zelfstandigheid van uit, maar onzekerheid.