neetoch schreef:Ik herken dat juist wel na een half leven eigen paarden, dat het vaker wel dan niet gesodemieter is met da's. Sterker nog ik heb er maar 2 waar ik heel erg over te spreken ben: Die in mijn vorige woonplaats en mijn huidige. En dat zijn beide 1 mans praktijken (1 da). Gewoon omdat die mij niet weg zetten als half hysterische idioot (dat half hysterisch kan best kloppen als eigen paard echt niet goed gaat trouwens ) en altijd bereid waren/zijn om mee te denken als het weer eens niet standaard is op te lossen. Die zijn goud waard in mijn ogen.
Ik heb echt van jongs af aan eigen paarden en eigenlijk nooit problemen gehad met veeartsen. En dan vind ik 1 dingetje geen ramp, dus dat vergeet ik makkelijker.
Heb mn veearts gevraagd mee te verhuizen, maar doen ze niet Was gewoon de fijnste veearts. Geen woord teveel, maar duidelijk en stond altijd klaar. ook eigen praktijk en op 2 vakanties na altijd te bereiken 24/7. Geen idee hoe iemand dat volhoudt.....
Ik ben vrijwel nooit hysterisch, maar als ik een koliek heb, wil ik niet dat iemand me 10 minuten gaat ondervragen en met moeite komt als een paard echt niet oke is.
En toen mijn pony ruim een maand geleden lag dood te gaan, was er wel lichte paniek ja. 10x aan de telefoon dat de veearts eraan kwam en er kwam niemand.......Dan duurt het echt lang. Moest ook ingeslapen en dat ging verder wel netjes.