Khavanna, 13 jaar, op haar nieuwe (tijdelijke?) stek bij goede vriendin A. op Duindigt in Den Haag (ze heeft haar gisteren al gepoetst, 4 witbenen gewassen, en zond gisteren foto's en ook een filmpje, vond het gisteravond te moeilijk om aan te zien, ben meteen naar bed gegaan met een slaappil, nu gaat het weer, dus wil jullie deze foto's niet onthouden. Het filmpje krijg ik helaas niet doorgeplaatst (beetje ouwe digibeet), ze staat daar met A. haar 10;jarige voskleurige ponymerrie, zijn leuke maatjes al.... dat is een mega troost en geruststelling. Het is nog altijd een mooie meid met haar 13 jaar.... zo jeugdig nog, niks veranderd sedert haar 6de jaar. Wie ook een fantastische mooie meid is is vriendin A. die haar is komen ophalen... eeuwige dank, A!

[ img ]
[ img ]

Wat een fijne berichten!

Fijn van de fiets. Dan kun je vandaag nog even kijken hoe het met hem gaat. Heb je nog een update gehad vandaag?

En ook fijn dat je andere paard het goed lijkt te doen. Je schrijft tijdelijk ? Is er kans dat ze weer moet verhuizen?

Jeetje Terpentijn, wat klinkt dit ontzettend herkenbaar allemaal.

Je kent mij niet (nieuw profiel ik) maar ik kan mij jou nog wel voor mij halen van jaren geleden. En ik heb dus het vorig jaar ook allemaal mee moeten maken: stoppen met paarden aan huis (huur) omdat het financieel niet meer te doen ging zijn (nou moet ik ook wel eerlijk blijven en erbij vermelden dat het fysiek eigenlijk ook al lang te zwaar was, chronisch ziek) , want aan huis zet je geen paard alleen en er moest een tweede bijkomen , ik wist door de stijgende prijzen dat ik dan het nieuwe jaar niet zou halen met een tweede erbij, dus ik heb de meest vreselijke beslissing genomen om ermee te stoppen , zodat ik mijn huidige merrie kon houden.

Ik kan je vertellen dat ik altijd heb geroepen dat ik nooit een paard op pension meer zou zetten, want dan liet ik ze nog liever inslapen, maar ondanks dat ikzelf in een gruwelijk groot gat ben gevallen, want je bent je dagbesteding kwijt, staat mijn merrie op een nog betere plek dan ik had kunnen dromen. Ze wordt volledig verzorgd en ik moet eerlijk bekennen dat dit toch een hoop rust geeft (en dat zegt wat voor zon opperneuroot als dat ik ben). Buiten dat heb ik het al die jaren altijd alleen gedaan en na een val jaren geleden eigenlijk nooit meer gereden en krijg nu alle hulp die ik mij maar wensen kan van stalhouders en stalgenoten, zodat ik pas geleden toch weer op mijn merrie heb gezeten en ze helpen mij ook om te kijken of er voor ons 2 oude krakkemikkige meuten (merrie is 20 en ik ben 50+) zo af en toe nog eens een stapritje in gaat zitten. Echt zo geweldig lief van iedereen!

Waarom vertel ik dit? In de hoop dat je jezelf er een beetje aan kan ophalen , want het zou wel eens beter kunnen uitpakken als dat je had gedacht, ik wens jou en beide paarden al het goeds toe.

Trouwens: Ik ben een Rotterdammer die dus jaren geleden vertrokken is voor de paarden om via verschillende provincies nu ook in Drenthe te zitten.

neetoch: hoop doet leven, het is heel hard ja, ik had nooit kunnen dromen dat het ooit zover zou komen,ik ben er eigenlijk een beetje door getraumatiseerd geraakt, dat ik dit op geen enkele manier kon voorkomen, beinvloeden of afbuigen. Het schokt het vertrouwen in jezelf... je kon ze niet beschermen! (dat, terwijl ik ook al decennia mantelzorger voor mijn 1 jaar oudere autistische broer ben, maar je gaat door zoiets aan álles twijfelen....). De grootste nekkerd was - na de coronaperiode - echt die abnormale gestegen energierekening en andere hysterisch stijgende kosten zoals gemeentebelastingen, boodschappen, zorgkosten.... een optelsom van ellende, bij elkaar kwam het neer op wel 600-700 minder per maand, ik heb het nog een tijd weten te rekken (tegen beter weten in hopende op betere tijden) door enkele dure paardenspullen dan maar te verkopen, maar op een gegeven moment drtong de onontkoombare realiteit wel tot me door: je hebt geen geld voor twee paarden. Kwam ook nog bij dat ik weg moest van locatie waar ik tegen vriendprijs al 17 jaar stond, ja, toen was het hopeloos. ;Ik moet enorm de zeilen bijzetten om ook nog maar 1 paard te kunnen onderhouden, Bonte Jaopie dus, maar dat heb ik redelijk gecovered door een langere termijn plan te maken. En overal langdurend overal op te bezuinigen (kon al haast niet meer, maar goed). Ik ga nog wat luxe paardenspullen uit mijn goede tijd op de Bokt Martkplaats gooien komende tijden, ik hoop dat ik daar ook nog een beetje extra mee binnen kan halen. Die gebruik ik toch nooit meer. Collector items bling bling zadeldekjes, nooit gebruikte luxe strass sporen, dat werk. Als ik JAOPIE moet opgeven kun je me wegdragen. dat was vanaf dag 1 mijn droompaard, body and soul, en is -ie altijd gebleven ook. Dat gaat me niet gebeuren. Bonte Jaopie is zo een paard van "dat moest zo zijn".

Anca: A. weet nog niet wat ze met haar doet, ze wilde eerst mij helpen door Khavanna op te vangen, rustig te laten acclimatiseren met ándere paarden (ze was heel haar 13 jaar vrijwel alleen met Bonte Jaopie), dan evalueren en uitproberen wat die merrie nu nog kan (ze is gewoon ohz beleerd hoor, toen ze 4 jaar was) kijken of er nog hertraining moet (vast wel). En ze ziet verder wel. Ik ga daar ook niet over. Het is nu haar pony. Ik vertrouw haar 100% dat zij de beste keuzes maakt voor Khavanna. Ik hoop dat ik dat ook heb gedaan voor Khava nu. A. belde me gisteren nog. Iedereen loopt wég met die merrie, hahaha, vooral jongere meiden... dat was al zo toen ze nog bij Jaopie in de wei stond... ze is erg CHARMING. Jaopie heeft nooit zoveel "fans" gehad, en ook nog eens heel andere. Khava is een vrouwen paardje, een damespony, dat vindt A. ook (kun je dat in deze verwokete tijden nog zeggen eigenlijk, nou schijt aan ook), terwijl Jaopie, dat is een echt mannenpaard, daar moet je geen koetsjie koetsjie paardenmeisje bij in de wei laten, die walst hij plat. Ja hoor ook nu nog op zijn bijna 19de. Dat is gewoon zijn karakter. Als veulen al, gewoon BOEM en jij bent weg. Khava is heel gevoelig juist, longeren met een lange zweep hoeft niet, je arm of wijzen is al genoeg. J. moet je bijna bedreigen wil die zijn dwarskop eens naar jou zetten. dat is mij wel gelukt, maar er zijn een hoop anderen door J. letterlijk in een hoek gezet. Die aard zal hij wel van zijn Friese vader Remco S .hebben, want zijn Tinker moeder Daisy was een meegaande schat heb ik begrepen. J. is absoluut niet zo meegaand, het is een enorme harder wérker, ohz loopt hij zich het vuur uit zijn witte sokken, maar hij is koppig, trots, eenzelvig en een echte uittester. Je moet bij hem wel even doortastend doorpakken, anders denkt hij: en wie ben jij dan helemaal? Khavanna is totáál anders. Die vindt iedereen (ook kleine kinderen) leuk en aardig. Ik krijg nog wel meer updates van haar, vermoed ik. Zij is heel best terecht gekomen.

Gaat goed met Khavanna, heeft vandaag al weer een meid opgezeten (55 kg) Khavanna is natuurlijk ook maar 1.38 cm schofthoogte. Dat ging uitstekend, erg werkwillig....er zijn wel wat struikelblokken: het bot in de mond en de hoefsmid... Dat eerste herken ik zeer goed, het tweede absoluut niet, ze was hier nooit lastig bij de bekapper. Maar goed, het zal ook zijn dat ze nog niet zo lang bij Jaopie weg is, waar ze enorm aan hing 9nu dus ook aan elk ander paard dáár). Give it some time; moet je altijd doen met paarden.

Jaopie heeft zelfs al een nieuwe vriendin Fientje[ img ]

Wat fijn om te zien dat je beide paarden nu een fijn plekje hebben!

Nou lekker, Jaopie is gisteren al weer door de stroomdraad gegaan, tijdens een tweede poging tot integratie in de Tinkergroep. Eigenaar heeft hem nu naast zijn huis gezet, mét Fientje de bruine Tinkerpony. ik was er vandaag om de situatie te bezien en of hij geen neiuwe verwondingenn van de stroomdraad had opgelopen. Niet dus. Ik wilde weer gaan poetsen, maar dat ging niet want er barstte en vreselijke hagel-regen storm- bui los. Van het weekeinde ga ik weer, ik zie het daar wel zitten, die sfeer, de eigenaar die Jaopie AAN DE HAND heeft meegenomen over een heel voor hem vreemd pad naar zijn eiogen boerderij..... Ja . JA![ img ]