Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
belle_boef schreef:100%controle heb je nooit, garantie dat je nooit zal vallen ook niet. Je weet wat je zelf kan maar daar twijfel je aan. Jij hebt bevestiging nodig dat je prima kan rijden. En daarvoor is het beste om kilometers te maken. In kleine stapjes. Gewoon zitten terwijl je juf je paard vast houd, dan stappen terwijl zij hem vast houd en dat steeds verder uitbreiden. Stoppen voor het spannend wordt in het begin. Je moet goed afsluiten maar als dat goed blijft gaan je grens elke keer verleggen. Je kan complete paniek voelen zet je paard stil, wacht net zo lang tot je lijf weer rustig is, er is immers niks gebeurd alleen jou lijflijke reactie. Die moet uitgedaagd worden dat er niks gebeurd als jij je grens weer verlegd.
En een juf die tegen je praat, je afleid, kan vertellen wat er wel of niet gebeurd, je paard kan lezen en jou een veilig gevoel geven zijn wel belangrijk.
Veraaaaah schreef:Het zou mijn verhaal kunnen zijn.
Ik zit een beetje met mn handen in het haar, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen.
Er naast gaat (nu) prima maar heeft wel echt lang geduurd.
Wat ik zelf probeer is inderdaad echt mega kleine stapjes doen. De ene dag gaat het prima en kan ik wat stappen. De andere dag sla ik helemaal dicht na een kleine volte stappen.
Ik zit er op en raak gewoon compleet in paniek. Ik blijf dus even volgen! Ik weet hoe rot het voelt…
Rytir schreef:Hoe vaak rij je nu zelf per week? Misschien is het een idee om van te voren voor jezelf op te schrijven wat je met je paard gaat doen en welke angstige gedachtes je daarbij hebt.
Bijvoorbeeld: ik wil rijden maar het is winderig dus misschien gaat hij er vandoor, dan verlies ik controle en dan val ik.
Of: hij is nog zo jong, straks doe ik iets verkeerds en dan verpest ik het.
Of... Ga eens na bij jezelf waar je echt bang voor bent en schrijf daarna op wat er daadwerkelijk gebeurde. En lees dat soort activiteiten boekje na en na en na. Misschien is er een incident in een maand, maar als het 20x goed ging is dat ene incident niet zo spannend meer!
Amable schreef:Misschien heb je al iets aan deze video https://youtu.be/i62BXshxKmE Ik geef ook les en coaching en zit in Eindhoven, dus redelijk in de buurt
Pallatin schreef:Angst is een lastig iets….je kunt nog zo rationeel zeggen tegen jezelf dat je angst irrationeel is maar dat helpt imo geen bal….helaas…
Mijn verhaal is vergelijkbaar met dat van Marije, dus ook buiten geen last en door valpartij bakangst ontwikkeld. Ook ik heb het ongeveer zo opgelost, telkens kleine stapjes en goed luisteren naar m’n gevoel en ook naar m’n angst…wel het verschil dat mijn paard ook in de bak standaard braaf is en was, enkel als ik heel angstig was hij onzeker werd. Logisch! Angst heeft niks met doorzettingsvermogen te maken en is imo ook niet op te lossen door jezelf onder druk te zetten. EMDR deed voor mij vrijwel niets, wat wel heeft geholpen is hardop uitspreken dat ik iets eng vindt en dat ik er ten alle tijden af mag van mezelf (in de praktijk is dat nu 2x voor gekomen in 5 jaar). En zoek begeleiding die jou rust en vertrouwen geeft. Mijn oude lesjuf kon mij niet helpen met mijn angst na de valpartij…het verplicht in de bak moeten rijden omdat ik les had was voor mij tijdlang een zodanige stressfactor dat ik heel lang niet gelest heb. Ik heb nu weer regelmatig les van een andere lesjuf; zij kan me wel handvatten geven om ermee om te gaan. Er is trouwens ook een kletstopic op bokt hierover: angstige ruiters
Janneke2 schreef:Eén van mijn gezegden: 'ga niet om met angst, er is zoveel leuker gezelschap'.
Goed om te weten: angst is geen gedrag of gedachte, eerder je instinct tot zelfbehoud.
Als dit 'iets te scherp staat afgesteld', kan dat je leven lastig maken. Verstijven is één van de gereedschappen van dit instinct.
Ik ben niet bekend met de trajecten die jij benoemt, ik ben wel enthousiast over emdr. Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over.
@Karrij: jammer dat het bij jou kennelijk weinig deed. Een wondermiddel is het niet en ik kwam nota bene op het riagg een knoeier tegen.
Emdr gaat net niet alleen over nare dingen, een onderdeel van het protocol is 'het positieve' - en uiteraard zou je een sessie kunnen starten met "Ik kan bokjes uitzitten, ik weet dat ik het kan, maar blijf toch bang/ vind het spannend / krijg doemgedachten".
Nadat de 'negatieve lading' hier af is, ga je zogezegd emdr doen op 'ik kan het wel degelijk...!!' (of hoe het maar voelt voor jou).
Even een open deur intrappen : emdr werkt niet tegen een gebrek aan vaardigheden.
Op zich: die heb je.
Ik heb gehoord dat Monya goed kan coachen, zingen is genoemd, ik zweer bij mijn balansteugel, er is de one rein stop, mijn paard relaxed in het werk prima in de verticale balans, er zijn manieren om je lieve jonkie 'zo goed als bomproef' te maken, etc etc etc.
SusanH schreef:Die kleine stapjes zijn heel herkenbaar. En dat is ook prima, wees lief voor jezelf. Ik ben in het begin ook zo vaak afgestapt. Of niet opgestapt na longeren. En soms nog hoor. Dan loop ik er even naast tot ik bij mezelf voel dat ik er weer op durf. Of longeer ik even voor het rijden.
maitestar23 schreef:Angst is echt een verschrikkelijk iets en ik herken je verhaal.
Loop al dik 4 jaar met angst en ben daarom ook dat kletstopic begonnen.
Wat mij heel goed geholpen heeft is EMDR, ik had blijkbaar trauma's (ptss) die niks met paarden te maken heeft. Maar op de een of andere manier komt het wel bij de paarden tot uiting.
Merk in het dagelijks leven ook wel wat, maar bij paarden kan ik echt paniek krijgen.